ผู้ใหญ่จิกับนางพิมพ์ - ตอนที่ 10

ตอนที่ 10 ฉันเดทผิดคนไปแล้ว

คุณรองนายกเทศมนตรีถิรพลคนนี้ จิรฐาได้ทราบกิตติศัพท์ มาก่อนว่าเขาชอบประจบประแจง ชอบสไตล์แบ่งพรรคแบ่งพวก เดิมทีอดีตนายกเทศมนตรีถูกจับ คุณรองนายกเทศมนตรีถิรพล เป็นคนที่สามารถจะปีนขึ้นไปตำแหน่งของนายกเทศมนตรีมาก ที่สุด เพียงแต่ทุกคนต่างไม่คิดว่าจู่ ๆ จะมีจิรฐาตกมาจากฟากฟ้า ภายนอก

งานต้อนรับเขาในวันพรุ่งนี้ แท้จริงเป็นงานต้อนรับการมา ถึงของเขาจริงๆ หรือเป็นงานเลี้ยงที่หงเหมิน (งานเลี้ยงที่มีเล สนัยแอบแฝง)จิรฐาไม่ทราบแน่ชัด

วางโทรศัพท์มือถือลง เขาหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาใหม่เช็ดผมที่ น้ำยังหยดของตนให้แห้ง ทันทีที่ลุกยืนขึ้น เขาเหลือบหางตาม องสิ่งของที่เขาได้วางไว้ที่หัวเตียงตอนเขากลับมา

หยุดฝีเท้าที่ก้าวลง เขาเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชัก หยิบมันใส่ เข้าไป

เห็นพิมพ์ลดากลับมาแล้ว คุณอรัญญารีบเก็บสีหน้าที่เต็มไป ด้วยความวิตกกังวลของตนทันที ปรับเป็นชักสีหน้าขึ้นหันหลัง เดินกลับเข้าไปในห้องรับแขก

“นังหนู” เรียกพิมพ์ลดาเข้ามา ญาณัทกระซิบที่ข้างหูเธอเบา ๆ เตือนว่า “คุยกับแม่ดี ๆ ห้ามเถียง!”

ได้ยินคำเตือนของพ่อ พิมพ์ลดานิ่งงั้น รีบพยักหน้าก็ก ๆ เหมือนกระเทียมที่ถูกโขลก หลังจากนั้นเดินตามหลังพ่อไป เดินเข้าไปในห้องรับแขกอย่างระมัดระวัง
รอพิมพ์ลดานั่งลงข้างโซฟา ในที่สุดอรัญญาก็ถอนหายใจ และกล่าวว่า “ช่างเถอะ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า ไปพัก ผ่อนเถอะ” พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องนอน

ก่อนคุณอรัญญาจะเดินเข้าห้องนอนไป ทางนี้ พิมพ์ลดากัด ริมฝีปากล่าง ใช้เสียงดังพอประมาณกล่าวว่า “ขอโทษค่ะแม่ วันนี้หนูไปร้านโอเก้อกาแฟจริง เพียงแต่ เพียงแต่…”

ได้ยินเสียงของพิมพ์ลดา อรัญญาหยุดเดินและหันไปมอง เธอ “เพียงแต่อะไร?”

“เพียงแต่ หนู หนูเดทผิดคนไปแล้ว” พิมพ์ลดาก้มศีรษะลง ตอบ หยิบกระเป๋ามา เธอค้นกระดาษบันทึกแผ่นที่น้าจังกีม ให้เธอไว้จากข้างใน ลุกขึ้น เดินไปตรงหน้าคุณอรัญญา มอบ ให้เธอ “หนูลบข้อความที่เมื่อวานแม่ส่งให้หนู และไปหาตาม ที่อยู่ซึ่งน้าอ้อยได้ให้หนู ผลจากการเขียนไว้เป็นโต๊ะที่ยี่สิบ สอง หนูก็หาได้เป็นคนนั้นที่โต๊ะยี่สิบสอง และพอดีเขาคนนั้น ก็ยังชื่อว่าจิรฐา ดังนั้นหนู หนู…” พูดไปพูดไปพิมพ์ลดายิ่งมา ยิ่งรู้สึกว่าตนเองนัดดูตัววันนี้นัดซะโง่ที่มพอตัว ทำให้เธอไม่มี หน้าจะอธิบายต่อไปได้อีกแล้ว

ดูหมายเลขโต๊ะที่เขียนบนกระดาษบันทึก อรัญญาค้อนแล้ว ค้อนขวับอย่างจนใจ ทุกวันนี้ไม่มีใครน่าเชื่อถือ คำพูดนี้ วันนี้ เธอต้องเชื่อแล้ว

“ฉันบอกเจ้าจิว่าวันนี้หนูทำงานล่วงเวลากะทันหัน ดังนั้นจึงไม่ ได้ไปเจอเขา เขาก็ไม่ได้รังเกียจยังขอหมายเลขโทรศัพท์มือ ถือของหนูกับแม่ บอกว่าวันหน้าเขาเองจะติดต่อหนูโดยตรง”

“แม่…” เห็นน้ำเสียงพูดจาของยายเฒ่าน้อยไม่เหมือนโกรธใจที่แขวนตุ้ม ๆ ต่อม ๆของพิมพ์ลดาก็ค่อยวางลง “ท่านไม่ได้ โกรธหนูใช่ไหม?”

“เจ้าน่ะ!” ดึงกระดาษบันทึกในมือยัดกลับมือของพิมพ์ลดา อรัญญายกมือสะกิดศีรษะของพิมพ์ลดา “เมื่อไหร่จึงจะใส่ใจให้ ฉันบ้าง?”

มองเห็นหญิงสาวสองคนนี้ที่ตนเองรักมากที่สุดตรงหน้า ใน ที่สุดได้ใช้วิธีสันติภาพคลี่คลายความขัดแย้งและปัญหาในวัน นี้ ญาณัทก็รู้สึกพึงพอใจมาก ปิดหนังสือที่เตรียมการสอนไป พร้อมที่จะไปพักผ่อนแล้ว

กลับไปที่ห้องตัวเอง พิมพ์ลดาคิดขึ้นได้ว่าโทรศัพท์มือถือ ซึ่งแบตเตอรี่ไม่เหลือหรอสักนิดยังนอนอยู่ในกระเป๋า จึงหา โทรศัพท์มือถือออกมาชาร์จแบตเตอรี่ก่อน แต่.เมื่อเปิดกระเป๋า เธอก็รู้สึกมีอะไรผิดปกติ

“โอ้ แย่แล้ว ทะเบียนบ้านของฉัน!” พิมพ์ลดาพยายาม ทบทวนความทรงจำเรื่องที่ได้ทำไปในวันนี้ที่ร้านกาแฟจำได้ ฉากนั้นที่ตนเองโยนทะเบียนบ้านออกไป แต่กลับคิดอย่างไรก็ คิดไม่ออกถึงฉากที่ตนเองหยิบทะเบียนบ้านกลับมา