ผู้ใหญ่จิกับนางพิมพ์ - ตอนที่ 33

ตอนที่ 33 ในช่วงเวลานี้

ไม่คิดมากอีก เธอคว้าถุงหดมือกลับเข้าในห้องน้ำ หลัง จากนั้นปิดประตูลงให้ดี และไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยใจยินดี ในใจของพิมพ์ลดาเพียงคิดว่าต้องรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จ แล้วกลับบ้านจึงจะโอเค

จิรฐาหันหลังเดินจากไป แต่ยังไม่ได้เดินถึงประตูห้อง นอนก็ยืนพิงข้างฝาผนัง แล้วจากนั้นหายใจเข้าออกโดยแรง

ครั้งก่อนหน้านี้ที่ได้เห็นพิมพ์ลดาในห้องน้ำ ไฟโลกีย์ ของเขาก็ได้เผาผลาญขึ้นแล้ว เมื่อครู่ขณะออกไปซื้อผ้า อนามัย สายลมเย็นที่ถนนพัดไประลอกหนึ่งจึงได้ดีขึ้นมาก แต่เพิ่งจะเห็นแขนขาวผ่องของเธอเมื่อครู่ ในใจเขาก็รู้สึก ทรมานเหมือนมีกรงเล็บแมวคอยข่วนอยู่ ไฟกิเลสตัณหา ซึ่งเพิ่งถูกปราบลงสักพัก ก็พรั่งพรูพลุ่งขึ้นมาอีกครั้ง และ ดูเหมือนจะรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้ พิงฝาผนังไว้ ในหัวง สมองของจิรฐา ภาพของพิมพ์ลดาที่พันผ้าขนหนูห่อไว้ผุด ลอยขึ้นมาอย่างไม่หยุดยั้ง ช่างสะสวยหน้าตาน่ารักจริงๆ แต่สำหรับเขากลับมีเสน่ห์เย้ายวนผู้คนเช่นนั้น

ยิ่งภาพของเธอผุดลอยขึ้นมาในห้วงสมองมากเท่าใด ไฟโลกีย์ในร่างก็ยิ่งเผาผลาญร้อนแรงมากเท่านั้น

“จิรฐา คุณไม่ใช่ไม่เคยสัมผัสหญิงสาวมาก่อนไม่ใช่หรือ ทำไมเมื่อได้เห็นพิมพ์ลดาก็พลุกพล่านราวกับหนุ่มน้อยอายุ ยี่สิบกว่าเช่นนั้น?”หลับตาลง จิรฐาพยายามควบคุมระงับ

ภาพที่ปรากฏในห้วงสมองของตนเอง เขากำลังเตรียมตัวไปห้องนั่งเล่น แต่เท้ายัง ดกาวออกไป กลบโดย กริกเสียงหนึ่ง เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก สยง

ชั่วพริบตาที่พิมพ์ลดาได้เห็นจิรฐา ขาทั้งคู่ของเธอ ราวกับขอนไม้สองท่อน แช่แข็งอยู่ในที่เดิม

เมื่อสักพักเธอเห็นเขาหันหลังจากไป เหตุนี้พิมพ์ลดา จึงคิดว่าในห้องนอนไม่ควรมีใคร

เธอต้องการจะเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับบ้าน แต่ก่อนที่เธอ จะเข้าไปอาบน้ำ ได้ถอดถุงน่องของตนเองไว้ในห้องนอน พิมพ์ลดาคิดว่าถ้าใส่กางเกงของจิรฐาออกมาหยิบถุงน่อง นั่นยังต้องถอดแล้วจึงสวมใส่ของตนเองกลับ ปกติพิมพ์ ลดาเป็นคนเกียจคร้าน ดังนั้นสมองของเธอเป็นตะคริวไปที จึงได้ลัดขั้นตอนนี้ไป

ดังนั้นตอนนี้ ร่างเธอเพียงสวมใส่เสื้อคอกลมผ้าฝ้ายสี ขาวที่จิรฐาเตรียมให้เธอ จิรฐารูปร่างสูงโปร่ง เสื้อคอกลมผ้า ฝ่ายของเขาเมื่อสวมใส่อยู่บนตัวของพิมพ์ลดา หลวมโคร่ง ยาว ๆพาดไว้พอดีปกปิดของสงวนน้อยๆของเธอ แต่ส่วนที่ เหลือยังคงเป็นส่วนที่สมบูรณ์ปราศจากเสื้อผ้าท่อนล่าง

รู้สึกได้ถึงสายตาของจิรฐาดูเหมือนจะล็อคไว้ที่กายส่วน ล่างของตนเอง พิมพ์ลดาจึงได้เกิดปฏิกิริยาสนองกลับว่า ตนเองไม่ได้ใส่กางเกง

เธอรีบก้มหน้าและใช้มือไปปกปิดเป็นพัลวัน แต่มือของ เธอเมื่อเทียบกับขาของเธอ ปกปิดตรงนี้ได้ก็ปกปิดตรงนั้นไม่ได้น่า! กระอักกระอ่วนจนเธอคดอยากจะขุดหลุมผงด ไว้ข้างใน ณ ที่นั่น

กัดฟันแล้วกัดฟันเล่า พิมพ์ลดาหันหลังคิดจะวิ่งกลับไป ในห้องน้ำอีกครั้ง

ด้านหลัง ขณะที่เธอหันหลังจะวิ่งไปช่วงนั้น จิรฐาก็ได้ รีบก้าวมาข้างหน้า ดึงเธอไว้

หมุนตัวครั้งหนึ่ง เขาก็ได้คุมขังเธอไว้ระหว่างตนเอง และผนัง

“จิรฐา ฉัน.”ครั้นเมื่อเห็นระยะห่างระหว่างตนเองกับจิร ฐาในตอนนี้ ใบหน้าดวงน้อยของพิมพ์ลดาเริ่มแดงขึ้นมา ทันที รีบก้มหน้างุด ไม่กล้าที่จะสบตากับเขาอีก

ดวงตาจิรฐาทั้งคู่จับจ้องเธอไว้นิ่งขึง แววตาไม่คลาดสัก

กระเบียดนิ้ว ราวกับพิมพ์ลดาที่อยู่เบื้องหน้าเป็นอัญมณีอันมี

ค่า ถ้ากระพริบตาอาจจะแคล้วคลาด

ไม่เคยมีชายหนุ่มคนใดที่มีท่าทีแบบนี้กับตนเอง จ้องมอง แบบเปลือยเปล่ากับตนเองเช่นนี้ พิมพ์ลดารู้สึกเขินอายนิด หน่อย

มือทั้งคู่ห้อยทั้งลงสองข้าง กำแน่นเป็นกำปั้นเล็กๆ ไม่รู้ว่า ตัวเองจะทำอะไรต่อไปได้ทั้งสิ้น

“พิมพ์ลดา.” มองดูหญิงสาวคนนี้ที่ก้มศีรษะงุดลงจนไม่สามารถดำลงได้อีก เหลือแต่สวนบนสี ดู จิรฐายกมีอข้างหนึ่งขึ้น เชยคางเธอขึ้นมาเบาๆ มองที่ผม