ผู้ใหญ่จิกับนางพิมพ์ - ตอนที่ 65

ตอนที่ 65 ทําให้เขาหึงหวง

– คําอธิบาย กระทั่งพิมพ์ลดาเองยังไม่เข้าใจ แม้ว่า ท่านผู้ใหญ่จิที่มีระดับสติปัญญาสูงกว่ามนุษย์ แต่ก็ยังไม่ เข้าใจจริง ๆ อย่างไรก็ตามภรรยาได้ทํางานอย่างเหนี่อย ยากลําบากเตรียมอาหารหนึ่งโต๊ะ เรียกร้องชักนําท้องของ เขาร้อง ๆ ๆ ๆ ๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุด เฉพาะหน้าสำหรับเขาตรงหน้านี้คือลิ้มลองรสชาติอร่อย ปลอบประโลมท้องไว้

มองดูจิรฐาคีบเนื้อปลาขึ้นมาใส่ปาก พิมพ์ลดารีบหยุด การเคลื่อนไหวคีบอาหารของตนทันที มองดูเขา พึงทราบ ว่า วันนี้เธอต้องรับเคราะห์ไม่น้อยในการต้มเคี่ยวซุปซี่โครง นี้ เพื่อนึ่งปลาตัวนี้ พ่อค้าผู้ขายรายย่อยในตลาดขอดเกล็ด ปลาไม่ความสะอาดพอ เธอกลับมาบ้านแล้วยังต้องทําความ สะอาดเองเป็นเวลานาน ไม่ทันระวัง นิ้วมือก็ถูกบาดเป็น แผลแล้ว

สัมผัสถึงแววตาของพิมพ์ลดา จิรฐามองเธอด้วยรอยยิ้ม เป็นเวลานานก่อนที่จะตอบว่า “อร่อยมาก! รสชาติถึงแก่นดี!”

“จริงๆเหรอคะ?” ได้ยินคำวิจารณ์ของจิรฐา พิมพ์ลดา แสดงสีหน้ายิ้มใหญ่ รีบคีบเอาชิ้นหนึ่งใส่เข้าไปในปาก ตนเอง แน่นอน วันนี้เธอทำปลาด้วยหัวใจ รสชาติก็แตก ต่างกันกับสองสามครั้งที่แล้ว ๆ มา!

กำลังกินข้าว จู่ ๆ พิมพ์ลดาก็ถามว่า “นั่น วันนี้ คุณสังเกต ว่าในบ้านมีอะไรเพิ่มขึ้นมาไหม?”
อะไรเพิ่มมาอีกล่ะ? ได้ยินคําถามของพิมพ์ลดา จริรฐา รีบหันศีรษะไปดูรอบ ๆ จนกระทั่งเขาเห็นกุหลาบในแจกัน แก้วบนโต๊ะน้ำชาในห้องนั่งเล่น ถอนสายตากลับมา เขามอง ดูพิมพ์ลดา ถามว่า “ทำไมไปซื้อดอกไม้แล้ว?”

“เอ๋อ?” พิมพ์ลดาไม่ได้คาดคิดถึงปฏิกิริยาตอบสนองของ จิรฐาทั้งสิ้น “นั่น นั่นไม่ใช่คุณ… มองดูสีหน้าสับสนไร้เดียง สาของจิรฐา ทันใดพิมพ์ลดาก็รู้สึกดูเหมือนตนเองเข้าใจผิด ไปแล้ว บางทีดอกไม้นี่อาจจะไม่ใช่เขาส่งมา

แต่บุปผาเล่าว่าเถ้าแก่ร้านดอกไม้เรียกฝ่ายตรงข้ามว่าคุณ จิ ชายหนุ่มข้างกายตนเอง ก็มีเพียงจิรฐาเขาคนเดียวอ่า!

“เกิดอะไรขึ้น? พิมพ์ลดา?” เห็นพิมพ์ลดานิ่วหน้าขมวดคิ้ว เล็กน้อย ลักษณะใคร่ครวญร้อยครั้งก็ไม่สามารถอธิบายได้ จิรฐาจับมือเธอ เรียกความคิดของเธอกลับคืนมา

“ไม่ ไม่มีอะไรหรอก!” พิมพ์ลดาที่สนองกลับมา ยิ้มแห้ง ๆ พลางพูดว่า “กินข้าว กินข้าว!”

หลังอาหารเย็น จิรฐาไปห้องสมุดตามเคย เขาใช้เวลา ทั้งสัปดาห์นี้สืบค้นตรวจสอบเมือง L คืนนี้ต้องทำงานจัด ระเบียบ ตามมาด้วยเขายังต้องทำความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ในเมือง S ภายในสัปดาห์นี้

อาบน้ำเสร็จ พิมพ์ลดาก็นำนมที่อุ่นร้อนส่งไปให้จิรฐา ตนเองก็กลับไปที่ห้องนอนพิงเตียงไว้ คิดถึงเรื่องดอก กุหลาบ เธอเอาโทรศัพท์มือถือออกมา ส่งข้อความหนึ่งไปให้สะปัน

“ฉันเอากุหลาบกลับบ้าน จากปฏิกิริยาการตอบสนอง ดอกไม้นั้นเขาไม่ได้เป็นผู้ส่ง

ติด ๆ สองเสียง สะปันตอบข้อความกลับมาอย่างเร็วมาก ถ้างั้น เจ้าได้บอกเขาว่านี่เป็นดอกไม้ที่คนอื่นส่งมอบให้เจ้า หรือเปล่า?”

ในเมื่อเป็นผู้อื่นส่งมอบให้ ทำไมยังต้องบอกเขา? พิมพ์ ลดาค่อนข้างไม่เข้าใจ ตอบกลับหล่อนไปอย่างตรง ๆ “ไม่มี”

โทรศัพท์สายทางนั้น สะปันค้อนปะหลักปะเหลือก “เจ้า โง่!เมื่อไม่ใช่เขาส่ง เจ้าก็บอกเขาว่านี่เป็นผู้อื่นส่งมาให้เจ้า และได้ส่งมาอย่างต่อเนื่องอาทิตย์หนึ่งแล้ว! แบบนี้จึงทำให้ เขาอิจฉา อ่า!หึงหวงอ่า!”

หึงหวงเหรอ? มองสองคำนี้บนหน้าจอ ทันใดพิมพ์ลดาก็ ลืมตาโตทั้งคู่ขึ้นมาเมื่อจิรฐาทำงานเสร็จกลับไปที่ห้องนอน พิมพ์ลดากำลังใกล้จะหลับแล้ว สะลึมสะลือ เธอรู้สึกว่าที่ นอนข้างกายยุบลง ยังสัมผัสถึงกลิ่นที่คุ้นเคยนั่นค่อย ๆ ลอย มาอาจจะมากกว่าสัปดาห์ถัดมา เธอได้ค้นเคยกับอ้อมกอด ของจิรฐาแล้ว เมื่อแขนของเขาพาดอยู่บนเอวของเธอ ดึง เธอเข้ามาข้างกายตนเอง เธอไม่แข็งทื่อเหมือนก่อนหน้าที่ เคยเป็นอีก!