พระชายาปีศาจพันหน้า - ตอนที่ 126.1

“เจ้าคิดจริงๆหรือว่าสิ่งที่เขาพูดในวันนี้เป็นแค่การพูดคุยแบบสบาย ๆ ? เขามองเจ้าออกตั้งแต่เริ่มแรกและเพียงแค่ใช้เรื่องราวที่น่าสนใจบางอย่างเพื่อทำให้เจ้ารู้สึกมึนงงเพื่อทำให้เจ้ารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นคนที่จริงใจ หลังจากนั้นเขาก็ยังคงถามเจ้าเกี่ยวกับเรื่องของข้าโดยพยายามหาจุดอ่อนของข้า “

นี่คือสิ่งที่เขาทำได้ดีที่สุดและเป็นสิ่งที่ยากต่อการต่อต้าน

และนางก็ต้องทนทุกข์ทรมานมากพอแล้วกับช่วงชีวิตที่แล้วมาของนางอย่างน้อยที่สุดคราวนี้นางก็มุ่งไปข้างหน้าอย่างชัดเจน

มิฉะนั้นเมื่อชายที่อบอุ่นและสง่างามที่ไม่ได้มีข้อบกพร่องแม้แต่เพียงอย่างเดียว คนที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและเอาใจใส่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเจ้าเด็กสาวที่ไร้เดียงสาจะพบว่ามันยากที่จะต่อต้าน

ดังนั้นเขาจึงสมบูรณ์แบบมากและนี่คือข้อบกพร่องของเขา

นางไม่คิดว่าการที่นางได้พบกับองค์ชายที่เพิ่งพบนางครั้งหรือสองครั้งจะตกหลุมรักนางและมีความจงรักภักดีต่อนาง

เขาเพียงต้องการจะยืมมือของนางเพื่อส่งคนที่เราเรียกว่า “น้องสาวบุญธรรม” ไปหาท่านอ๋องรัตติกาล และใช้ท่านอ๋องรัตติกาล เพื่อดันตัวเองให้ขึ้นไปที่ตำแหน่งขององค์รัชทายาท

หลายป๋าย ฟังโหลว ชิงอู๋ ในขณะที่นางการแสดงออกของนางเปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึมและหัวคิ้วของนางก็ขมวดขึ้นอย่างช้าๆคิ้ว

นางพูดขึ้นด้วยความโกรธ”น่าขยะแขยง!”

ในตอนแรก นางคิดว่าเขาเป็นคนที่ดีเยี่ยมและครั้งสุดท้าย เจ้านายของบอกก็บอกว่านางสนใจเขา

ถึงแม้ว่านางจะคิดว่าองค์ชายสามไม่ค่อยดีเท่ากับท่านอ๋องรัตติกาล แต่เมื่อเห็นว่าเขาห่วงใยต่อเจ้านายอย่างไร นางก็เริ่มจะเอนเอียงไปทางเขา

ใครจะรู้ว่าเขาเป็นเพียงสุนัขจิ้งจอกดำที่ทรยศต่อความไว้วางใจของนางเพราะนางกำลังจะพยายามจับคู่เขากับเจ้านายของนางอยู่

ครั้งต่อไป หวังว่าเขาจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้านางอีก มิฉะนั้นนางจะสั่งสอนบนเรียนให้เขาอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นหลานป๋าย ทำตัวแบบนี้ โหลว ชิงอู๋ ก็ช่วยไม่ได้ที่จะลูบหัวของนาง “คืนนี้ข้าพูดทั้งหมดนี้เพื่อให้เจ้าเข้าใจทุกอย่างได้ดีขึ้น เพื่อให้รู้ว่าเขาเป็นคนหน้าซื่อใจคดมากแค่ไหน อย่างไรก็ตามในครั้งต่อไปที่เจ้าพบเขา เจ้าควรทำเป็นว่าเจ้าไม่รู้อะไรเลย “

“อ่า? ทำไมเจ้าค่ะ?”

“เพราะ … ” ดวงตาของโหล ชิงอู๋ ตกลงในที่ๆหนึ่ง ก่อนจะมีเงากระทบลงมาบนใบหน้าของนาง “ข้าต้องการจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาต้องการ”

หลานป๋าย แข็งค้างและไม่เข้าใจว่าทำไมโหลว ชิงอู๋ จึงกลายเป็นคนที่เย็นชามากขนาดนี้

ตามความเป็นสิ่ง เจ้านายของนางและองค์ชายสามไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กันมากนัก ดังนั้นทำไมนางถึงรู้จักเขาดีเช่นนี้?

แต่เจ้านายของนางก็มีอำนาจ ดังนั้นนางจึงต้องเชื่อในเจ้านายของนาง!

“เจ้าค่ะ หลานป๋ายจะจำไว้”

วันรุ่งขึ้นพ่อบ้านถือกล่องที่ประณีตมาที่เรือนฉิ่งเก้อร์น้อย และยืนอยู่ข้างหน้าในขณะที่เขาเคาะประตู “นายท่าน”

“เข้ามา” ภายในห้องอักษร เฟิง เหย่เก้อร์ ไม่ได้แม้แต่จะยกศีรษะของเขาขึ้น ในขณะที่เขาจับพู่กันของเขาและเขียนอะไรบางอย่างลงไป

พ่อบ้านผลักประตูให้เปิดออก ก่อนจะทำความเคารพและพูดขึ้น “นายท่าน มีคนส่งกล่องขนมอบมาให้ พวกเขาบอกสำหรับให้นายท่านขอรับ”

“ใคร?” หัวคิ้วของเฟิง เหย่เก้อร์ขมวดขึ้น โดยไม่รู้ตัว

“บ่าวได้ยินจากเจ้าหน้าที่ว่ามาจากจวนตระกูลโหลวขอรับ” ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขากล้าที่จะนำมันมา

มิฉะนั้นเขาจะจัดการกับมันด้วยตัวเองไปแล้ว

นอกเหนือจากคุณหนูโหลวแล้วจะมีใครอีกที่จะส่งของมา?

ในขณะที่เขาคิด เมื่อเฟิง เหย่เก้อร์ได้ยินว่ามาจากตระกูลโหลว เขาก็หยุดการเคลื่อนไหวของเขาและเงยหน้าขึ้นมองทันที

ดวงตาของเขาตกลงบนกล่องขนม ในขณะที่แสงกระพริบผ่านเข้าไปในดวงตาของเขา

เขาพยักหน้า “วางมันลง”