พระชายาปีศาจพันหน้า - ตอนที่ 132.2
“อืม? นายท่าน ทำไมท่านถึงได้ถามข้าเช่นนี้? ถ้าให้ข้าต้องพูดว่าท่านเป็นคนประเภทไหนในสายตาของข้า แน่นอนว่าท่านเป็นราวกับพระเจ้า ถ้าไม่มีนายท่านก็จะไม่มีหลานป๋ายในวันนี้ ”
หลานป๋าย พูดขึ้นอย่างจริงจังเพราะนั่นคือสิ่งที่นางคิด
ถ้าไม่มีนายท่าน นางก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านางจะถูกขายไปที่ไหน
แต่ไม่ว่านางจะถูกขายไปที่ไหนก็ตาม ก็จะมีเพียงจุดจบรออยู่เท่านั้น
แต่นางได้พบกับเจ้านายของนางและไม่เพียงแต่นางยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างอิสระ นางยังได้พบกับคนดี ๆ อีกมากมายด้วย
ในชีวิตนี้มันถือว่าเป็นโชคดีของนางที่จะได้พบกับเจ้านายของนาง
“เจ้าคิดว่าข้าไร้หัวใจหรือไม่?” การแสดงออกของโหลว ชิงอู๋ ดูเหมือนจะผิดปกติ
หลานป๋าย ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเดินไปทางโหลว ชิงอู๋ และ นั่งคุกเข่าลงไปต่อหน้านาง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองตรงไปที่โหลว ชิงอู๋
“แล้วเช่นนั้นนายท่าน ท่านกำลังคิดอะไรอยู่ภายในหัวใจของท่าน? ไม่ว่าท่านจะทำอะไรก็ตาม ตราบใดที่ท่านทำตามหัวใจของท่าน ทุกอย่างก็จะไม่เป็นไร “
“ตามหัวใจของข้าหรือ? แต่ถ้าหัวใจข้าตายไปเล่า? ”
“…. ” ถ้าหัวใจคนตายไปแล้ว พวกเขาจะไม่มีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?
“นายท่าน ท่านกำลังคิดเกี่ยวกับท่านอ๋องรัตติกาลหรือ?”
“… ใช่” นางช่วยไม่ได้ที่จะลูกหัวของหลานป๋าย และช่วยนางลุกขึ้น
นางลังเลและคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ตลอดคืน
ในท้ายที่สุดนางก็ตระหนักว่านางไม่ได้ไร้ความรู้สึกต่อเฟิง เหย่เก้อร์ แต่หัวใจนางมีหมุดนับพันๆ ดังนั้นมันจึงไม่สามารถจะมีที่ให้ใครอยู่ได้
นางไม่สามารถตัดสินใจได้ว่านางมีความรู้สึกอย่างไรที่ต่อเฟิง เหย่เก้อร์ และแทนที่จะคิดถึงและตั้งคำถามที่ไม่เกิดประโยชน์เช่นนี้ บางทีนางควรจะไปกับไหลไปกับมัน
เช้าตรู่หลานป๋าย กลับมาอีกครั้งและบอกนางว่าองค์ชายสามเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง มา
นางตกลงกับเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง ว่าพวกเขาจะไปที่ค่ายทหารเพื่อไปขี่ม้าและโหลว ชิงอู๋ก็ไม่ได้คิดมากอะไร
หลานป๋ายหยิบเสื้อผ้าที่เตรียมเอาไว้และค่อยๆถามว่านางยังต้องการที่จะไปอยู่หรือไม่
“นายท่าน ถ้าท่านและองค์ชายสามไปที่ค่ายทหารอาจจะมีข่าวลือแพร่กระจายออกไปรอบ ๆ อีกครั้ง”
“เช่นนั้นก็ปล่อยให้พวกเขาพูดในสิ่งที่พวกเขาต้องการ”
นางเปลี่ยนเสื้อผ้าของนางและรวบผมของนางในแบบหางม้า
ชุดขี่ร่างกายรัดร่างของนางแน่นและเผยให้เห็นถึงความงามที่มีสัดส่วนที่งดงามของนาง
ดวงตาของนางลึกและนิ่งสงบ ร่างกายของนางเกือบจะเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่จริดจ้า
ตาของของหลานป๋าย เปิดกว้างและจู่ๆ นางก็รู้สึกเสียดายที่นางไม่สามารถไปได้
“วันนี้ พันหน้าจะส่งหนอนวูดูมา รออยู่ที่นี่และไม่ต้องตามไปที่ค่ายทหาร”
การไปที่ค่ายทหารเพื่อไปขี่ม้านะหรือ?
ข้ออ้างเช่นนี้และโอกาสอันสูงส่งดังกล่าวเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง ด้วยบุคลิกของเขา เขาจะพลาดได้อย่างไร?
ด้านหลังบริเวณค่ายทหารมีพื้นที่ล่าสัตว์อยู่และถ้าพวกเขาไปที่นั่น พวกเขาจะไม่ไปล่าสัตว์ได้อย่างไร?
และการล่าสัตว์เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะลงมือ
เซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง แน่นอนจะต้องมีทหารที่จะคอยเสียสละอยู่ที่นั่นและเนื่องจากเป้าหมายของเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง คือนาง นางจะไม่ได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน
แต่หลายไป๋แตกต่างกัน
นางจะไม่ยอมปล่อยให้มีโอกาสที่นางจะได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน
“… เจ้าค่ะ” เมื่อเห็นใบหน้าที่เศร้าของหลานป๋าย โหลว ชิงอู๋ ก็หัวเราะและบีบหน้าของนางขึ้นทันที
“หนอนวูดูเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ดังนั้นช่วยปกป้องมันแทนข้าด้วย”
ไม่นาน หยวนเฉิน จะได้รู้ว่าความหมายของการได้รับรสชาติของยาของนางเองเป็นอย่างไร!
เมื่อโหลว ชิงอู๋ เดินออกไปนอกจวน เซี่ยโฮ่ว ฉิ่งก็รออยู่ที่นั่นแล้ว
เมื่อเขาเห็นโหลว ชิงอู๋ ดวงตาของเขาสว่างไสวขึ้นไม่ได้ซ่อนความงดงามที่น่าทึ่งที่เขาได้รับจากนางไว้แม้แต่น้อย
เขากระโดดลงมาจากม้าของเขาและเดินไปหานาง
“ชิงอู๋ เจ้าดูงดงามมากในชุดเหล่านี้”
“องค์ชายสามอย่าล่อชิงอู่เล่นมากนัก แล้วพี่สาวเหย่ล่ะเจ้าค่ะ”โหลว ชิงอู๋ ลดสายตาลง และไม่ได้มองหน้าของเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง
มิฉะนั้นนางก็กลัวว่านางจะบังเอิญเปิดเผยความรู้สึกรังเกียจที่มีต่อเขาออกมา
“นางนะหรือ ไปหาพี่ชายเหย่ของนางแล้วฮ่าๆ ข้าไม่รู้ว่าท่านอ๋องรัตติกาลจะมาในวันนี้ด้วยหรือไม่? ”
“จริงหรือเจ้าค่ะ?” โหลว ชิงอู๋กำหมัดของนางเอาไว้แน่น