พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 2 พ่อคือซูเปอร์แมนของเข่อเข่อ

ในเวลาเดียวกัน ที่โรงพยาบาลซูเหิง บอดี้การ์ดหลายคนในชุดสูทสีดำรีบเข้าไปในห้องผู้ป่วยโดยตรง และขับไล่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่กำลังทำการรักษาเข่อเข่ออยู่
เจียงอวี่โหรวกระวนกระวาย และตะโกนด้วยความเจ็บปวด”พวกคุณเป็นใคร?พวกคุณจะทำอะไร?ลูกสาวของฉันไม่ไหวแล้ว!”
ต้าๆๆๆ!
เสียงรองเท้าหนังเหยียบลงบนกระเบื้อง ราวกับเสียงมรณะแห่งความตายดังขึ้นในห้องฉุกเฉิน
ชายหนุ่มรูปงามในชุดสูทสีขาวเดินเข้ามาพร้อมกับยิ้มเย็นชาบนริมฝีปากของเขาและพูดว่า”เจียงอวี่โหรว เป็นยังไง เงื่อนไขที่ผมพูดไป คุณพิจารณาเรียบร้อยหรือยัง?อุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนี้เป็นเพียงคำเตือนเล็กน้อย ขอเพียงคุณยอมรับเงื่อนไขของผม และนอนกับผมสองสามคืน ผมจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลลูกสาวของคุณทั้งหมด และผมจะหาหมอที่ดีที่สุดให้เธอด้วย”
เจียงอวี่โหรวหันศีรษะของเธอมองไปที่ชายร่างสูงใหญ่ ขมวดคิ้ว เต็มไปด้วยความเกลียดชัง เธอพุ่งไปข้างหน้า คว้าเน็คไทของชายคนนั้น และตะโกนอย่างบ้าคลั่ง”จินไท่!เป็นคุณเองหรือ คุณเป็นคนสั่งให้คนอื่นมาชนลูกสาวของฉันเองหรือ!ทำไมคุณถึงทำแบบนั้น ทำไม?เธออายุแค่สี่ขวบ แค่สี่ขวบเท่านั้น… ฮือๆๆๆ…”
เจียงอวี่โหรวร้องไห้คร่ำครวญ น้ำตาไหลพร่า ทุบตีชายตรงหน้าเธอด้วยกำปั้นของเธออย่างไม่หยุด
ผัวะ!
จินไท่ตบหน้าเจียงอวี่โหรวโดยตรง จากนั้นบีบข้อมือที่บอบบางของเจียงอวี่โหรวแน่น และเตือนอย่างโหดเหี้ยม”เจียงอวี่โหรว!มึงหาเรื่องใส่ตัวเองนะ!กูทำเพื่อมึงมามากมาย มึงกลับไม่เคยสนใจกูเลย!กูรู้ เข่อเข่อเป็นทุกอย่างของมึง ดังนั้น กูจะทำลายเธอ กูจึงจงใจหารถบรรทุกมาชนเธอ ปัง… ฟังสิ ช่างเป็นเสียงที่ไพเราะจริงๆ”
“อ๊าก!จินไท่ ไอ้สารเลว!ไอ้โรคจิต!ฉันจะแจ้งตำรวจจับแก!ฉันจะสู้กับแกให้ถึงที่สุด!”
เจียงอวี่โหรวไม่สามารถทนได้เลย และพยายามที่จะหลุดออกจากมือเขา แต่จินไท่ตบเธออีกครั้ง จากนั้นดึงผมของเจียงอวี่โหรว หยิกแก้มที่บวมและเปื้อนน้ำตาของเธอ และพูดว่า”จะสู้กับผมให้ถึงที่สุด?เชื่อหรือไม่ว่า ผมแค่พูดคำเดียว ทั้งโรงพยาบาลก็ไม่มีใครกล้ารักษาลูกสาวคุณ!!!หรือคุณยอมทนดูไอ้เด็กเวรผู้น่าสงสารตายในโรงพยาบาล?!”
“คุณฟัง……”
จินไท่เตือน
บนเตียงในโรงพยาบาล เข่อเข่อที่ลมหายใจอย่างอ่อนแรงและสวมหน้ากากออกซิเจนไว้ มองไปที่เจียงอวี่โหรวที่ถูกจินไท่ทำร้ายด้วยสายตาเฉื่อยชา ยื่นมือเปื้อนเลือดเล็กๆของเธอออกมาอย่างสั่นเทาแล้วพูดว่า “แม่ คุณเป็นคนเลว ..ปล่อยแม่ของฉันนะ พ่อของฉัน…เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว แม่บอกพ่อจะมาหาเข่อเข่อ พ่อจะตีคุณแน่…พ่อคือซุปเปอร์แมน…”
“ฮือๆๆ!”
เจียงอวี่โหรวซึ่งถูกจินไท่จับคางไว้ และไม่สามารถขยับได้ น้ำตาไหลออกมาเต็มหน้า สะอื้นอย่างหมดหนทางและเจ็บปวด”เข่อเข่อ ลูกสาวของฉัน ทั้งหมดเป็นเพราะความผิดของแม่เอง แม่ไม่ดีเอง…”
จากนั้น เจียงอวี่โหรวก็คุกเข่าของเธอโดยตรง คุกเข่าลงต่อหน้าจินไท่ กอดต้นขาของเขา และร้องขอความเมตตา”คุณชายจิน ฉันขอร้องล่ะ ได้โปรดปล่อยฉันและลูกสาวไปเถอะ เข่อเข่ออายุแค่สี่ขวบ เธออายุเพียงสี่ขวบนะ ได้โปรด ไม่ว่าท่านจะขออะไร ฉันก็จะตอบตกลง ขอร้องล่ะ ให้หมอมาช่วยลูกสาวฉันด้วยเถอะ…”
เจียงอวี่โหรวยังคงใช้หัวของเธอกราบเขา ปัง ปัง เลือดไหลออกมาจากหัวของเธอ
จินไท่ส่งเสียงอย่างเย็นชา โค้งตัวลง บีบใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเจียงอวี่โหรว ส่ายหัวและพูดว่า”เจียงอวี่โหรว ถ้ารู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ทำไมตอนนั้นถึงไม่ยอมเชื่อฟังผมดีๆล่ะ ผมก็ไม่อยากทำแบบนี้นะ ดูคุณสิ ร้องไห้หนักขนาดนี้ ผมก็เสียใจนะ”
ขณะที่เขาพูดนั้น จินไท่ก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทของเขา และเช็ดน้ำตาของเจียงอวี่โหรวอย่างเบามือ เจียงอวี่โหรวสั่นสะท้านไปทั้งตัวไม่กล้าที่จะหลบ
“เอาล่ะ ผมจะให้เวลาคุณสิบนาที ไปแต่งหน้ามา ผมจะรอคุณอยู่ที่รถข้างนอก จำไว้ว่า การเลือกของคุณจะเป็นตัวตัดสินว่าลูกสาวของคุณว่าจะอยู่หรือตาย”
ขณะที่เขาพูดนั้น จินไท่ก็เอนเข้าไปข้างหูของเจียงอวี่โหรวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา และกระซิบว่า”ผมแทบรอไม่ไหวที่จะได้คุณแล้ว เจียงอวี่โหรว คุณเป็นของผม ฮ่าฮ่าฮ่า…”
จินไท่ออกจากห้องฉุกเฉินและเดินออกไป เขามองผู้ใต้บังคับบัญชาที่ประตูด้วยสายตาชั่วร้ายและพูดว่า”สักพัก หลังจากที่เธอออกมา ห้ามให้เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์คนไหนเข้าไปช่วยไอ้เด็กนั่น!ผมต้องการให้เธอตาย!”
“ครับ คุณชายจิน!”
ผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคนตอบกลับ
ในห้องผู้ป่วย เจียงอวี่โหรวคลานไปที่หัวเตียงด้วยหัวเข่าของเธอ จับมือเล็กๆของเข่อเข่อไว้แน่น ช่วยเธอเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตาของเธอ และพูดว่า”เข่อเข่อ อย่ากลัว อย่าร้องไห้ แม่อยู่ที่นี่ แม่อยู่นี่”
“แม่ เข่อเข่อเจ็บ เข่อเข่อเจ็บไปหมดทั้งตัว เมื่อไหร่พ่อจะมาหาเข่อเข่อเหรอ… แม่อย่าไปกับคนชั่วคนนั้นนะ…”เข่อเข่อที่อยู่บนเตียงในโรงพยาบาลมองเจียงอวี่โหรวด้วยแววตาใสซื่อ
เจียงอวี่โหรวเช็ดน้ำตาของเธอ หายใจเข้าลึกๆและจูบที่หน้าผากของเข่อเข่อ ริมฝีปากของเธอสั่นและน้ำตาก็ไหลลงมา”เข่อเข่อ ไม่ต้องกังวล แม่จะออกไปข้างนอกสักพัก แล้วจะกลับมาทันที นี่คือเบอร์โทรของพ่อ ถ้าคิดถึงพ่อ ก็โทยคุยกันในโทรศัพท์นะ…พ่อจะกลับมาแน่นอน ลูกอยากเจอพ่อไม่ใช่เหรอ เข่อเข่อต้องอดทนไว้นะ……”
หลังจากที่เจียงอวี่โหรวพูดจบ เธอก็ยัดโทรศัพท์ใส่มือของเข่อเข่อ จากนั้นก็ลุกขึ้น มองไปที่ลูกสาวผู้น่าสงสารของเธอ หยิบกระเป๋าของเธอแล้วรีบเข้าไปในห้องน้ำ ปัดคิ้ว ปัดแป้ง และทาลิปสติกทีละขั้น
สุดท้าย เจียงอวี่โหรวมองดูตัวเองที่สวยและมีเสน่ห์ในกระจก กลั้นน้ำตาในดวงตาของเธอ และหยิบมีดปอกผลไม้ที่เตรียมไว้อย่างเงียบๆจากข้างๆและใส่ไว้ในกระเป๋าของเธอ
จากนั้น เธอก็ออกจากห้องผู้ป่วย เดินออกจากโรงพยาบาล มาถึงที่ประตู และเห็นรถเก๋งเมอร์เซเดส-เบนซ์ เอส จอดอยู่ที่หน้าประตู
เจียงอวี่โหรวจับกระเป๋าของเธอแน่น หายใจเข้าลึกๆแล้วก้าวเข้าไปในรถ
“ไป”
จินไท่นั่งอยู่ในรถ สูบซิการ์ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ได้รับชัยชนะ
ในขณะนี้ ในห้องฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนต้องการรีบเข้าไปปฐมพยาบาลเข่อเข่อ แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาของจินไท่ขวางทางพวกเขาไว้ที่หน้าประตูโดยตรง โดยขู่ว่า”คุณชายจินสั่งว่า ห้ามใครเข้าใกล้ห้องฉุกเฉินนี้!ใครกล้าเข้าไป ฆ่า!”
“นี่มัน……”
“แต่ถ้าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆข้างในไม่ได้รับการช่วยเหลือและได้รับการผ่าตัด เธอจะตายนะ!”
เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนร้อนใจจนอยากจะร้องไห้ พวกเขาทำได้เพียงเฝ้าดูเด็กหญิงตัวเล็กๆบนเตียงในโรงพยาบาล มองดูร่างกายของเธอสั่นอย่างต่อเนื่อง และเลือดยังคงไหลซึมออกมาจากบาดแผล
“แม่คะ เข่อเข่อเจ็บ… พ่อ เมื่อไหร่จะกลับมาคะ แม่โดนคนร้ายพาไปแล้ว เข่อเข่อเหนื่อยจัง เข่อเข่อเจ็บมาก อ๊าก…”
เข่อเข่อตัวน้อยๆ กำโทรศัพท์มือถือที่เจียงอวี่โหรวให้ไว้แน่น และพูดคุยกับหมายเลขที่โทรออกไปอย่างต่อเนื่อง
และในเวลานี้ ชายในชุดสูทสีดำก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง คว้าโทรศัพท์จากมือของเข่อเข่อและทุบมันจนแตกเป็นชิ้นๆ!
“ไอ้ตัวเล็ก โทรหาใครหรือ!หาที่ตายเหรอ!”ชายในชุดสูทสีดำตะโกนด้วยความโกรธ และดึงหน้ากากออกซิเจนของเข่อเข่อออกทันที
เขาทำลายความหวังของเข่อเข่อ และดึงความหวังในการมีชีวิตอยู่ต่อไปของ เข่อเข่อออกมาด้วย…
“อ๊าก อย่า…นั่นพ่อ คือพ่อ…ฮือๆๆ…”
เข่อเข่อร้องไห้ด้วยความเสียใจ เนื่องจากอารมณ์ปั่นป่วน จึงไปกระทบบาดแผลและอวัยวะภายในโดยตรง และทันใดนั้นเธอก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดสองสามคำ และลมหายใจของเธอก็อ่อนลงทันที
“พ่อ เข่อเข่อยังมีโอกาสได้พบเจอพ่อหรือเปล่า แม่บอกว่าพ่อคือซุปเปอร์แมน คือซุปเปอร์แมน…”
จนจบ เข่อเข่อก็ยังคงพูดประโยคนี้
เมื่อเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่ประตูเห็นเหตุการณ์นี้ พวกเขาเอาแต่ปาดน้ำตา รู้สึกเศร้าใจมาก หลายคนทนดูไม่ได้ ไปซ่อนไว้ข้างๆและร้องไห้
พ่อของเด็กอยู่ที่ไหนกันแน่! !
บูมบูม!
ในขณะนี้ บนท้องฟ้านอกโรงพยาบาล มีเสียงเครื่องบินรบคำราม!
ทุกคนในโรงพยาบาลต่างวิ่งออกไป รวมทั้งเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ในห้องฉุกเฉิน!มองผ่านหน้าต่าง พวกเขาเห็นเครื่องบินรบร่อนลงจอดในแนวดิ่งหน้าโรงพยาบาล บดขยี้รถยนต์จนแหลกละเอียด!
จากนั้น!
ปั้ง!
ชายร่างสูงหล่อเตะประตูเครื่องบินรบที่บินอยู่ เขาสวมชุดเครื่องแบบมังกรเขียว ด้วยรัศมีแห่งการทำลายล้าง เขากระโดดลงจากเครื่องบินรบและตรงไปที่โรงพยาบาลพร้อมตะโกนว่า”เข่อเข่อ พ่อกลับมาแล้ว!!”
ด้านหลังของเขา แปดขุนพลมังกรซึ่งเป็นสมาชิกของวิหารเทพมังกร ซึ่งเป็นองค์กรที่ลับที่สุดของกองทัพมังกร ก็กระโดดลงจากเครื่องบินรบและตรงไปที่โรงพยาบาล
ทั้งโรงพยาบาลเต็มไปด้วยความหนาวเย็นที่พุ่งขึ้นไปบนฟ้า!
เซียวจ้านปรากฏตัวที่ประตูห้องฉุกเฉิน เมื่อเขาเห็นลูกสาวของเขานอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือดและลมหายใจอ่อนแรง คนทั้งคนของเขาก็ทรุดลง หัวใจของเขากระตุกอย่างรุนแรง หัวใจของเขาแหลกสลายด้วยความเจ็บปวด!
“พ่อ นั่นพ่อใช่ไหม?ในที่สุดพ่อก็มาหาเข่อเข่อแล้ว พ่อที่เป็นซุปเปอร์แมนของหนูกลับมาหาเข่อเข่อแล้ว…”
บนเตียงผู้ป่วย เข่อเข่อที่กำลังจะตาย หันศีรษะไปด้านข้าง มองไปที่เซียวจ้านซึ่งกำลังร้องไห้อยู่ที่ประตู มุมปากของเธอเผยรอยยิ้มที่สดใส ลักยิ้มลูกแพร์นั้น แบบเดียวกับเซียวจ้านเลย
“เข่อเข่อ ลูกสาวของพ่อ…”
เมื่อเห็นฉากนี้ หัวใจของเซียวจ้านก็สั่นอย่างรุนแรง และน้ำตาของเขาก็ไหลไม่หยุด
“พ่อคะ แม่เคยบอกว่า พ่อคือซูเปอร์แมนของเข่อเข่อ พ่อจะกลับมาหาเข่อเข่อและปกป้องเข่อเข่อแน่นอน เข่อเข่อไม่ใช่คนไม่มีพ่อแล้ว เข่อเข่อมีความสุขมาก…”
เข่อเข่อยิ้ม หลังจากพูดสิ่งนี้เสร็จ เธอก็ค่อยๆหลับตาลง และอุปกรณ์การเต้นของหัวใจก็ส่งเสียงบี๊บยาว
เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่ประตู เมื่อเห็นการปรากฏตัวของเซียวจ้านและคำพูดสุดท้ายของเข่อเข่อ ต่างก็หลั่งน้ำตาและคอยเช็ดน้ำตา
น่าสงสารจริงๆ
ในวินาทีสุดท้าย ในที่สุด เด็กหญิงตัวน้อยๆก็ได้พบกับพ่อที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
อย่างไรก็ตาม ทั้งๆที่อยู่ตรงหน้า แต่ก็ต้องตายจากกัน แยกจากกันอีกครั้ง
“อ๊ากๆๆ!”
เซียวจ้านส่งเสียงคำรามอย่างเจ็บปวดและโกรธเกรี้ยว และทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ระเบิดความโกรธเกรี้ยว เขาพุ่งเข้าไปและต่อยสามคนที่ยืนขวางอยู่ข้างหน้าเขาด้วยหมัดสามครั้ง ร่างของสามคนนั้นร่วงหล่นลงมาจากหน้าต่างและล้มลงกับพื้น นอนอยู่กองเลือด!
จากนั้น เซียวจ้านก็พุ่งเข้าไปพร้อมกับคุกเข่าข้างหนึ่งที่หน้าเตียงในโรงพยาบาล น้ำตาคลอเบ้า คอยลูบหน้าผากเล็กๆของเข่อเข่อ”เข่อเข่อ พ่อกลับมาแล้ว ลืมตามาพ่อหน่อยสิ มาดูพ่อเร็ว!”
“พู่!”
เลือดสีดำทะลักออกมาเต็มปาก จิตใจของเซียวจ้านสั่นสะท้านอย่างรุนแรง และอาการบาดเจ็บที่สะสมในร่างกายของเขาเป็นเวลานานก็ปะทุออกมาในขณะนี้!
“อ๊าก!!!ลูกพ่อ!พ่อไม่ยอมให้หนูตายแน่นอน!!!พ่อไม่ยอมให้หนูตาย!”
เซียวจ้านปล่อยเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว เงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าและคำราม จากนั้นเขาก็อุ้มเข่อเข่อขึ้นจากเตียง และเข่อเข่อที่ตัวเต็มไปด้วยเลือดและเป็นลมหมดสติ ก็ถูกอุ้มไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างแน่นเช่นนี้
“ปัง!”
ที่ประตูห้องฉุกเฉิน อันธพาลเจ็ดแปดคนในชุดสูทสีดำพร้อมไม้จลาจลบุกเข้ามาทันที พวกเขาทั้งหมดเป็นคนของคุณชายจิน เมื่อพวกเขาเห็นเซียวจ้านพวกเขา พวกเขาก็ตะโกน”ให้ตายเถอะ!ลุย!”กล้าผิดคำสั่งของคุณชายจิน ตีให้ตายเลย!”
“บูม!!!”
ดวงตาของเซียวจ้านเป็นสีแดง ความโกรธและจิตแห่งการสังหารอันไร้ขอบเขตก็ปะทุออกมาจากร่างของเขา เจตนาฆ่านี้ ทำให้ท้องฟ้าด้านนอกโรงพยาบาลมืดลงอย่างรวดเร็ว และเมฆหนาทึบก็พุ่งมาจากทุกทิศทุกทาง!
“ฆ่า!!!”
ด้วยเสียงคำรามที่หยิ่งผยอง ราวกับการร่ายรำของมังกร โมเมนตัมสั่นสะเทือนไปทั้งโรงพยาบาล!
เซียวจ้านไม่จำเป็นต้องทำอะไร ผู้ใต้บังคับบัญชาตามหลังเขา แปดขุนพลมังกรของวิหารเทพมังกร หลงอีถึงหลงปา ลงมือด้วยความสยดสยองและมุ่งไปทางพวกอันธพาล และในชั่วพริบตา อันธพาลทั้งหมดก็ล้มลงไปในกองเลือด
เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์เหล่านั้น ยืนอยู่ที่ประตูในขณะนี้ เต็มไปด้วยน้ำตาและความสยดสยอง มองดูเซียวจ้านที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า อุ้มเข่อเข่อที่เต็มไปด้วยเลือดเดินผ่านพวกเขาไป
ข้างหลังเขา หลงอีและหลงปาซึ่งเพิ่งสังหารคนของคุณชายจิน ราวกับเทพสังหารในนรก ปกป้องเซียวจ้านไว้ข้างหลัง
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เซียวจ้านเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เท้าของเขาก็ว่างเปล่าและเลือดสีดำเต็มปากก็พ่นออกมาอีกครั้ง เขาอุ้มเข่อเข่อโดยตรงและคุกเข่าลงบนพื้นด้วยเข่าข้างเดียว
“จอมพล!”
หลงอีรีบก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว พยุงเซียวจ้านและเห็นเซียวจ้านเลือดไหลออกจากปากของเขา จ้องมองไปที่ประตูด้วยดวงตาสีแดง และพูดว่า”ส่งคำสั่งของผมไป!กองทัพมังกร300,000 นาย! ย้ายออกจากเป่ยเหลียง!ใช้ความเร็วที่เร็วสุด ไปซูหาง!!!ส่งคำสั่งป้ายเทพมังกรของผม!สี่ผู้พิทักษ์มังกร!สามพันกงทัพม้า!!”ไม่ว่าจะอยู่ส่วนไหนของโลก ไม่ว่าต้องเสียอะไร！ให้ปรากฏตัวในซูหางให้หมด！！！”
“พู่!”
หลังจากพูดเช่นนี้ เซียวจ้านก็ก้มหน้าลงและสลบไป แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังคงคุกเข่าข้างหนึ่งไว้ กอดเข่อเข่อไว้แน่น เลือดที่ไหลออกมาจากปากของเขาหยดลงบนร่างของเข่อเข่อทีละหยด และเลือดก็ผสมเข้ากับของเด็กน้อย
ในขณะนั้น หลงอีถึงหลงปา ทุกคนต่างก็โกรธมาก!
“จอมพล!!!”
“จอมพล!!!”
ในเวลาเดียวกัน กองทัพมังกร300,000 นายที่อยู่ในเป่ยเหลียง หลังจากได้รับคำสั่ง เต็มอาวุธครบมือ และทั้งสามภาคส่วนทางทะเล ทางบก และทางอากาศต่างก็พุ่งไปยังเขตทหารตงหยวนที่ตั้งอยู่ที่ซูหาง!
และสี่ผู้พิทักษ์มังกรที่ปฏิบัติภารกิจลับทั่วโลก และสามพันกงทัพม้าต่างก็ระเบิดเจตนาฆ่า พุ่งไปยังประเทศหลง และชี้ดาบไปยังซูหาง!