พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 23 งานวันเกิดตระกูลเจียง

เจียงอวี่โหรวจับแขนของเซียวจ้านไว้ แล้วพูดอย่างออดอ้อนว่า “นายรีบพูดมาสิ บัตรเชิญนี้ได้มายังไงงั้นหรอ? ใครเป็นคนส่งมา? ใช่คุณปู่หรือเปล่า?”
เผชิญหน้ากับคำถามมากมายของเจียงอวี่โหรว เซียวจ้านยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วตอบว่า “เจียงเหม่ยเหยียนเป็นคนสั่งให้คนส่งมา”
“พี่สาว? เป็นไปได้ยังไง?” เจียงอวี่โหรวได้ยินเช่นนั้น สีหน้ามีความผิดหวังและสงสัย
เจียงเหม่ยเหยียนเกลียดตัวเธอมาโดยตลอด ทำไมเธอถึงได้สั่งให้คนส่งบัตรเชิญมาละ?
เซียวจ้านพูดยิ้มๆว่า “อาจจะเป็นเพราะภายในใจคุณปู่ก็ยังคิดถึงเธอละมั้ง ดังนั้นจึงให้พี่สาวของเธอส่งบัตรเชิญมา เธออย่าได้คิดมากไปเลย ในเมื่อได้บัตรเชิญมาแล้ว พรุ่งนี้ฉันไปกับเธอก็แล้วกัน ฉันเองก็มีเรื่องอยากจะบอกกับตระกูลเจียงอยู่พอดี”
“ฮืม? นายไปกับฉัน? จริงหรอ? แต่ว่า แบบนี้มันจะไม่ค่อยดีหรือเปล่า….ตอนนั้นคุณปู่โมโหเพราะเรื่องนั้นอย่างมาก แล้วขับไล่ฉันออกจากตระกูลเจียง หากว่านายไปปรากฏตัวในงานวันเกิดของคุณปู่ จะทำให้คุณปู่โมโหหรือเปล่า…”
เจียงอวี่โหรวพูดอย่างเป็นกังวล พูดจนสุดท้ายเสียงค่อยๆเบาลง เหมือนดั่งเสียงยุงบินเท่านั้น
เซียวจ้านลูบหัวเธออย่างเอ็นดู แล้วพูดยิ้มๆว่า “ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปกับเธอ จะได้ดูแลเธอได้สะดวกด้วย ยังไงซะเธอก็ยังบาดเจ็บอยู่”
เจียงอวี่โหรวนึกคิด แล้วพยักหน้าตอบรับ “ตกลง”
พูดความจริงแล้ว ภายในใจเจียงอวี่โหรวยังรู้สึกกลัวและลังเลอยู่ ยังไงซะ เธอก็ไม่เคยพาผู้ชายคนไหนกลับบ้านตระกูลเจียงมาก่อนเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการพาไปในงานวันเกิดของคุณปู่!
อีกอย่าง คนที่ครั้งนี้เธอจะพากลับไปยังคือเซียวจ้านอีกด้วย!
ตอนนั้น เป็นเพราะเขา ตัวเองได้กลายเป็นตัวตลกไปทั่วซูหาง ทำให้ชื่อเสียงและตำแหน่งของตระกูลเจียงตกต่ำลงอย่างมาก แล้วยังสูญเสียโอกาสที่จะได้ขึ้นเป็นตระกูลระดับต้นอีกด้วย!
อีกอย่าง เป็นเพราะเซียวจ้าน เจียงอวี่โหรวจึงมีชีวิตอยู่ในเงามืด มีชีวิตอยู่ภายใต้การถูกต่อว่าและเยาะเย้ยจากผู้อื่น!
ดังนั้น ภายในใจของเจียงอวี่โหรวมีความเกลียดชังต่อเซียวจ้าน
แต่ว่า ในคืนวันที่เซียวจ้านปรากฏตัวออกมา ความเกลียดชังบางอย่าง ก็ได้มลายหายไปปจนหมดสิ้น เจียงอวี่โหรวในตอนนี้ ภายในใจมีความเชื่อใจเซียวจ้านเต็มร้อย！
อยู่กับเจียงอวี่โหรวสักพัก เซียวจ้านก็มายังห้องของเข่อเข่อ เข่อเข่อในตอนนี้กำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่าง สองมือจับไว้ที่ขอบหน้าต่าง สวมใส่เสื้อเจ้าหญิงสีขาว นั่งรับแสงแดดอบอุ่นที่สาดส่องใส่ใบหน้า
ดวงตาของเข่อเข่อ ยังคงมีผ้าซาตินสีดำคาดไว้เช่นเคย เหมือนดั่งดอกกุหลาบสีดำในแสงแดด ทำให้ผู้คนรู้สึกสงสารจับใจ!
“เข่อเข่อ คุณพ่อมาหาหนูแล้ว” เข่อเข่อหันหลังมา ยื่นมือกอดเข้าที่คอของเซียวจ้าน มุมปากยกยิ้มเอาใจ
เซียวจ้านอุ้มเธอขึ้นเบาๆ แล้วลูบจมูกน้อยของเธอ หยอกให้เธอหัวเราะ “เข่อเข่อ พรุ่งนี้คุณแม่จะกลับไปร่วมงานวันเกิดของคุณปู่ที่บ้านตระกูลเจียง หนูอยากจะไปด้วยกันมั้ย?”
เข่อเข่อเบะปาก พูดอย่างไม่พอใจว่า “ไม่ไปค่ะ! คุณแม่ก็ห้ามไป! ตาแก่คนนั้นเป็นคนไม่ดี! คนไม่ดีค่ะ!!! แล้วก็คุณป้า ก็เป็นคนไม่ดีเหมือนกันค่ะ！เธอเอาแต่มาหาเรื่องคุณแม่ แล้วก็ทุบตีคุณแม่ ด่าคุณแม่ด้วย！เข่อเข่อไม่ชอบเธอ แ้วก็ไม่ชอบตาแก่คนนั้นด้วย！เข่อเข่อไม่ไปหรอกค่ะ!”
พูดถึงจุดนี้ เข่อเข่อหันหน้าหลบอย่างโมโห สองมือกอดอก
เซียวจ้านได้ยินเช่นนั้น บนใบหน้ามีความเยือกเย็นแวบเข้ามา!
เจียงเหม่ยเหยียน!
ดีมาก ฉันจำเธอไว้แล้ว!
“เข่อเข่อ ถ้าหากคุณแม่อยากกลับไปมากเลยละ?” เซียวจ้านถาม
เข่อเข่อเบะปาก คิดๆแล้วก็พูดเสียงเบาว่า “อย่างนั้นเข่อเข่อก็จะไปด้วยค่ะ เข่อเข่อจะปกป้องคุณแม่ เข่อเข่อไม่ให้คนไม่ดีพวกนั้นรังแกคุณแม่! คุณพ่อคะ พ่อปกป้องคุณแม่กับเข่อเข่อ ได้มั้ยคะ?”
“แน่นอน！พ่อไม่เพียงแต่จะปกป้องคุณแม่ แล้วยังจะปกป้องเข่อเข่อด้วย” เซียวจ้านลูบหัวเข่อเข่ออย่างเอ็นดู แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
เข่อเข่อหัวเราะอย่างใสซื่อ กอดคอของเซียวจ้านไว้แน่น แล้วจุ๊บไปทีแก้มของเซียวจ้านหนึ่งที! ทำให้เซียวจ้านนิ่งอึ้ง ในใจรู้สึกดีใจอย่างมาก!
จากนั้น เขาอุ้มเข่อเข่อไว้ แล้วหอมแก้มไปหลายที จนกระทั่งเข่อเข่อผลักเซียวจ้านออกอย่างรังเกียจ “พอแล้วค่ะคุณพ่อ”
เซียวจ้านหัวเราะ ตลอดจนเขาออกมาจากห้อง ก็ยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่！
วินาทีนั้น หลงอีที่ยืนอยู่หน้าประตู มองเห็นใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขของเซียวจ้านแล้วก็ยิ้มตามไปด้วย
“นายยิ้มอะไร?” เซียวจ้านถาม
หลงอีหยุดยิ้มในทันที แล้วตอบอย่างเคารพว่า “กระผมไม่เคยเห็นใบหน้าของจอมพลมีรอยยิ้มเช่นนี้มาก่อนครับ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซียวจ้านก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วถามกลับว่า “งั้นหรอ?”
“ใช่สิ ช่วยฉันเตรียมของขวัญไว้หน่อย พรุ่งนี้งานวันเกิดคุณปู่ของเจียงอวี่โหรว จะให้คนอื่นดูถูกเธอไม่ได้!” เซียวจ้านพูดแล้วหลงอีก็รีบพยักหน้าตอบรับ ถามว่า “จอมพลต้องการของขวัญยิ่งใหญ่แค่ไหนครับ?”
“นายจัดการเอาได้เลย เพียงพอที่จะสามารถทำให้คนอื่นๆมองอวี่โหรวใหม่ได้ก็พอ！ฉันจะให้เธอได้กลายเป็นตัวเอกในงานเลี้ยงคืนพรุ่งนี้! ฉันจะทำให้ตระกูลเจียงเสียใจที่ขับไล่เธอออกมา! และจะทำให้ตระกูลเจียงต้องอ้อนวอนขอให้เธอกลับไป！”
ขณะที่เซียวจ้านพูด ความเย็นชาก็ได้ค่อยๆเข้ามาแทนที่รอยยิ้ม!
ตระกูลเจียง!
โรงแรมคิงเทิร์น
วันนี้คืองานวันเกิดของคุณท่านเจียงเจียงไท่ชาง เหมาห้องโถงที่แพงที่สุดของโรงแรมคิงเทิร์น งานเลี้ยงเชิญผู้คนมีชื่อเสียงของซูหางมามากมาย
ทั่วทั้งงานผู้คนมากมายแออัด คนที่มาร่วมยินดีล้วนมีของขวัญติดไม้ติดมือมาทั้งนั้น!
เมื่อเจียงอวี่โหรวและเซียวจ้านปรากฏตัวในโรงแรมคิงเทิร์น ทำให้เกิดการนินทาต่อว่าต่อตระกูลเจียงไม่น้อย แล้วยังมีสายตาเยาะเย้ยแปลกประหลาดมากมายอีกด้วย!
เจียงอวี่โหรว เป็นถึงนักโทษของตระกูลเจียง และถูกคุณท่านเจียงขับไล่ด้วย!
นักโทษของตระกูลเช่นนี้ กลับพาชายแปลกหน้ามาร่วมงานวันเกิดในวันนี้?！
“ฮืม? นั่นใช่เจียงอวี่โหรวหรือเปล่า? หล่อนมาได้ยังไง? แล้วผู้ชายข้างกายของเธอคือใคร? ไม่เคยพบเจอเลย”
“ไม่รู้เหมือนกัน คุณท่านเจียงกลับใจแล้วงั้นหรอ? ถึงได้ให้เธอกลับมา…”
“เหอะๆ ก็แค่นังสารเลวคนหนึ่งที่ถูกตระกูลเจียงขับไล่ออกไปก็เท่านั้น คาดว่าคงเป็นเพราะคุณท่านสงสารหล่อน ถึงได้ให้หล่อนมานั่นแหละ”
“ผู้ชายคนนั้น ทำไมฉันถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าอย่างนี้นะ เซียวจ้านจากตระกูลเซียว…”
“เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง? ตายไปแล้วไม่ใช่งั้นหรอ?”
เผชิญหน้ากับสายตาแง่ร้ายมากมายเช่นนี้ เจียงอวี่โหรวจึงกอดแขนของเซียวจ้านแน่น ฝีเท้าที่กำลังจะก้าวเข้าในห้องโถงก็หยุดชะงัก “เซียวจ้าน พวกเรากลับไปกันดีกว่ามั้ย….ฉันรู้สึกกลัว….”
ในอ้อมกอดของเซียวจ้านอุ้มเข่อเข่อที่วันนี้สวมชุดเจ้าหญิงสีชมพูไว้ เข่อเข่อในวันนี้ น่ารักมาก แต่ดวงตาก็ยังคาดผ้าซาตินสีดำไว้อย่างเคย แล้วยังผูกโบไว้อีกด้วย
“ในเมื่อมาแล้ว พวกเราก็เข้าไปกันเถอะ มีฉันอยู่ ไม่เป็นไร”
เมื่อเห็นความตื่นเต้นและความกังวลของเจียงอวี่โหรว เซียวจ้านจึงพูดด้วยเสียงอ่อนโยน
เจียงอวี่โหรวหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินเข้าในห้องโถงภายใต้สายตาในแง่ลบของผู้คน!
จากนั้น เจียงอวี่โหรวก็พาเซียวจ้านและเข่อเข่อนั่งลงที่มุมแห่งหนึ่งภายใต้สายตาแปลกประหลาดของทุกคน
แต่ว่า เมื่อกำลังจะนั่งลง เสียงที่ไม่เป็นมิตรเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น “พี่? เธอมาได้ยังไง? แล้วยังพาเด็กเวรมาด้วยอีกคน！เธอรู้มั้ยว่าคนที่คุณปู่ไม่ชอบมากที่สุดก็คือมัน! เธอรีบไปซะ อย่าได้ทำให้คุณปู่ไม่พอใจ! หากว่าคุณปู่ไม่พอใจแล้วต่อว่าพวกเราทั้งบ้าน แล้วยึดเอาตำแหน่งรองผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่ฉันเพิ่งได้เลื่อนขั้นคืนไป เธอรับผิดชอบไหวมั้ย?!”
ผู้ที่เอ่ยปากพูดก็คือน้องชายพอเดียวกันแต่คนละแม่ของเจียงอวี่โหรว ชื่อเจียงเฉิน สวมใส่เสื้อสูทสีดำ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง จ้องมองพวกเจียงอวี่โหรวทั้งสามคนด้วยสีหน้ารังเกียจ!