พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 24 ฉันเป็นสามีของเธอ

เจียงเฉินที่พูดอยู่ สายตายังมีความโกรธเคืองแฝงอยู่ด้วย หันมองดูเข่อเข่อ ที่อยู่ในอ้อมแขนของเซียวจ้าน แล้วกวาดมองดูเซียวจ้านด้วย จากนั้นถามอย่างไม่พอใจว่า “เขาเป็นใคร? เธอหาพ่อเลี้ยงให้เด็กเวรนั่นแล้วหรอ? ดูแล้วกำยำอย่างนี้ มาจากไซต์งานก่อสร้างรึเปล่า? ฉันเธอไว้ก่อนนะ！เธอไม่ใช่คนของตระกูลเจียงแล้ว เธอพาเด็กเวรนี่กับขยะคนนี้มาคิดอยากจะทำอะไร?”
“ใช้โอกาสที่คุณปู่ยังไม่สังเกตเห็นเธอ รีบไสหัวไปซะ! อย่ามาขวางหูขวางตาที่นี่!”
“ถ้าหากว่าเธอมาขอเงิน ขอโทษด้วย ไม่มีให้สักบาท! คุณปู่เคยบอกแล้วว่าคนของตระกูลเจียงห้ามใครช่วยเหลือเธอเด็ดขาด!”
เจียงเฉินพูดระรัวหลายประโยค แต่ละคำล้วนแทงใจ ทั้งมีความอคติและขยะแขยงต่อเจียงอวี่โหรวเต็มไปหมด!
แววตาของเจียงอวี่โหรวเศร้าใจและเสียใจอย่างมาก แล้วยังมีความละอายปนอยู่ด้วย จากนั้นรีบพูดว่า​ “เจียงเฉิน ฉันมีบัตรเชิญ คุณปู่เป็นคนให้ฉันมาเอง….”
พูดแล้วเจียงอวี่โหรวก็รีบหยิบเอาบัตรเชิญออกมาจากกระเป๋าราคาหลักสิบที่ซื้อมาจากตลาด แล้วยื่นให้เจียงเฉิน
แต่ว่า สีหน้าเจียงเฉินเต็มไปด้วยความขยะแขยง แย่งเอาบัตรเชิญไปจากมือเจียงอวี่โหรวแล้วฉีกทิ้ง จากนั้นก็ถลึงตาใส่เธอ ตะคอกด่าว่า “พอแล้ว! คนสารเลวอย่างเธอ ไม่คู่ควรที่จะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่！ถ้าหากว่าฉันไม่เห็นแก่ที่เธอเป็นพี่สาวของฉัน ฉันคงสั่งให้บอดี้การ์ดลากตัวเธอออกไปตั้งนานแล้ว! ตอนนี้ รีบพาพวกมันสองคนออกไปเดี๋ยวนี้!”
เจียงอวี่โหรวร้อนรนจนร้องไห้ ย่อตัวลง รีบเก็บบัตรเชิญที่ถูกฉีกขาดทิ้งบนพื้นขึ้นมา ร้องไห้ดวงตาแดงก่ำแล้วพูดว่า “นี่คือบัตรเชิญที่คุณปู่ให้ฉันมา คุณปู่เป็นคนให้ฉันมา ฮือๆๆ….”
บัตรเชิญใบนี้ มีค่ามากสำหรับเจียงอวี่โหรว!
นี่ถือเป็นการฉีกความคาดหวังที่เจียงอวี่โหรวมีมาโดยตลอดอย่างยากลำบาก ฉีกขาดครอบครัวภายในใจของเธอทิ้ง
เซียวจ้านเห็นสถานการณ์นี้แล้วขมวดคิ้วเยือกเย็น แล้วก้มลงดึงเจียงอวี่โหรวที่กำลังเก็บเศษกระดาษขึ้นมา
แต่ว่าเจียงอวี่โหรวพยายามจะสะบัดเซียวจ้านออก แล้วร้องไห้พูดว่า “เซียวจ้าน นายปล่อยฉัน นั่นคือบัตรเชิญที่คุณปู่ให้ฉันมา ฮือๆๆ….”
เซียวจ้านพูดว่า “ฉันรู้”
จากนั้น สายตาเย็นชาของเซียวจ้านจับจ้องเจียงเฉินที่หยิ่งยโส พูดเสียงเย็นชาว่า “นาย รีบเก็บบัตรเชิญบนพื้นขึ้นมาเดี๋ยวนี้ แล้วต้องขอโทษเธอด้วย!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจียงเฉินคิ้วกระตุกมองเซียวจ้านอย่างไม่พอใจ แล้วชี้หน้าถามเขาว่า “เหี้ย! นายพูดว่าอะไรนะ? สั่งให้ฉันเก็บขึ้นมา?! นายคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาออกคำสั่งใส่ฉัน! ทำไม นายคือผู้ชายเลวที่พี่สาวฉันหามา? พี่สาวฉันชอบอะไรในตัวนาย? ดูท่าทางนายแล้ว ก็แค่คนธรรมดาละสิ! นายมีสิทธิ์อะไรมาออกตำสั่งใส่ฉันที่นี่!”
“แกร๊ก!”
เซียวจ้านยกมือขึ้น จับแขนของเจียงเฉินที่ยกไว้ ออกแรงเล็กน้อย แล้วก็หักแขนของเขาเก้าสิบองศา ขณะเดียวกันก็ด่าทอว่า “สิทธิ์ที่เจียงอวี่โหรวเป็นผู้หญิงของฉัน! สิทธิ์ที่เมื่อกี้นายไม่ให้เกียรติลูกสาวของฉัน! เท่านี้ฉันก็สามารถฆ่านายได้แล้ว!”
ชั่วขณะนั้น ไอสังหารแผ่ซ่านไปทั่ว!
“อ๊ากๆๆ! แขนของฉัน แขนของฉัน….เจ็บๆๆ!”
เจียงเฉินในตอนนี้โค้งตัวไว้ด้วยสีหน้าเจ็บปวด ความเจ็บปวดที่แขนทำเอาเขาเหงื่อแตกเต็มหน้าผาก
“เจียงอวี่โหรว! รีบสั่งให้เขาปล่อยมือเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่!” เจียงเฉินพูดข่มขู่
“ยังกล้าข่มขู่งั้นหรอ?”
เซียวจ้านพูดเสียงเย็นชา แล้วเตะเข้าที่หัวเข่าของเจียงเฉิน เสียงดั่งพรุ่บ แล้วเจียงเฉินก็ล้มคุกเข่าลงตรงหน้าของเซียวจ้าน!
เจียงอวี่โหรวเองก็ตกใจต่อการกระทำของเซียวจ้านเช่นกัน สีหน้าซีดเซียว เมื่อเธอได้สติ เธอรีบเข้าไปดึงแขนของเซียวจ้าน แล้วพูดว่า “เซียวจ้าน อย่านะ! เขาเป็นน้องชายของฉัน ขอร้องละ อย่าทำร้ายเขา…”
“แต่ว่าเมื่อกี้เขาเหยียดหยามเธออย่างนั้น เธอยังจะช่วยมันขอร้องอีกงั้นหรอ?” เซียวจ้านขมวดคิ้วถามกลับ
ใบหน้าเจียงอวี่โหรวเต็มไปด้วยน้ำตา หันมองเจียงเฉินที่เจ็บปวด แล้วพยักหน้าพูดว่า “ขอร้องละปล่อยเขาเถอะ ยังไงซะเขาก็เป็นน้องชายของฉัน…”
เซียวจ้านขมวดคิ้ว หันหน้าไปมองเจียงเฉินด้วยสายตาเย็นชา แล้วปล่อยมือ
เจียงเฉินที่หลุดจากความเจ็บปวดกุมแขนที่ถูกหักของตัวเองไว้ สีหน้าซีดเซียว แล้วรีบกระโดดหลบออกมา จากนั้นก็ตะคอกด่าทอใส่เซียวจ้านและเจียงอวี่โหรวว่า “เจียงอวี่โหรว! เธอทำดีมาก! กล้าพาผู้ชายเลวคนนี้มาก่อเรื่อง! เธอรอไว้นะ ฉันจะให้เธอได้เห็นดีแน่!”
พูดจบ เจียงเฉินก็รีบออกจากที่แห่งนี้
และสถานการณ์นี้ก็ได้ถูกแขกรับเชิญบางส่วนมองเห็น แล้วพวกเขาก็ต่างซุบซิบนินทากัน
“ผู้ชายคนนั้นคือใคร? ช่างเก่งจริงๆที่กล้าลงมือทำร้ายเจียงเฉิน!”
“นั่นสิ! เจียงเฉินคนนั้นเป็นคนที่ใจแคบชอบแก้แค้นซะด้วย! เจียงอวี่โหรวโชคร้ายแล้วละ ที่พบเจอกับผู้ชายคนนี้”
“ฟังจากที่เขาพูดเมื่อกี้แล้ว เจียงอวี่โหรวเป็นผู้หญิงของเขา ส่วนเข่อเข่อเป็นลูกสาวของเขา? เหี้ย! เขาคงไม่ใช่เซียวจ้านจากตระกูลเซียวหรอกนะ? คนที่ทำเจียงอวี่โหรวเสื่อมเสียชื่อในงานพิธีหมั้นกับหนิงเอ๋อร์?”
ทันใดนั้น แขกรับเชิญรอบข้างก็ยิ่งนินทาเจียงอวี่โหรวและเซียวจ้านหนักมากขึ้น และยิ่งคาดเดาต่อตัวตนของเซียวจ้านมากยิ่งขึ้น
สุดท้าย ทุกคนต่างก็รับรู้ตัวตนของเซียวจ้านกันหมด
แต่ว่า คนที่นี่กลับไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นต่อตระกูลหนิงเมื่อคืนนี้ เพราะยังไงซะตระกูลหนิงก็รักเกียรติ ยอมเสียสละมากมายเพื่อเก็บข่าวไว้! คนตระกูลระดับรองลงมาและธุรกิจเล็กๆพวกนี้จึงไม่ได้รับข่าว
เจียงอวี่โหรวมองเซียวจ้านด้วยดวงตาแดงก่ำ แล้วถามอย่างเป็นห่วงว่า “เซียวจ้าน คงจะไม่เป็นอะไรหรอกใช่มั้ย? เจียงเฉินนิสัยหยิ่งยโส และยังไม่เคยมีใครกล้าทำร้ายเขามาก่อน เมื่อกี้นายลงมือทำร้ายเขา ฉันกลัวว่าเขาจะมาแก้แค้นนาย พวกเรา…กลับกันดีกว่ามั้ย”
เซียวจ้านยิ้ม ส่งรอยยิ้มให้ความสบายใจกับเจียงอวี่โหรว แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร มีฉันอยู่”
พูดแล้วเขาก็พาเจียงอวี่โหรวและเข่อเข่อนั่งลงที่มุมหนึ่ง
และในขณะนี้เอง เจียงเฉินก็ได้พาชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งเดินเข้ามาอย่างเกรี้ยวกราด!
“พ่อครับ แม่ครับ เขาเป็นคนที่หักแขนของผมครับ! จะต้องเป็นเพราะยัยสารเลวเจียงอวี่โหรวคนนี้ยุยงแน่นอน！พวกท่านต้องให้ความยุติธรรมกับผมด้วยนะครับ！”
เจียงเฉินเดินมาตรงหน้าของเซียวจ้านและเจียงอวี่โหรว แล้วชี้หน้าเซียวจ้านและเจียงอวี่โหรวพร้อมตะคอกอย่างโมโห
ชายวัยกลางคนด้านหน้าสีหน้าเย็นชา หน้าตามีความคล้ายกับเจียงอวี่โหรว ส่วนหญิงวัยกลางคนข้างกายเขา อายุเพียงแค่สี่สิบ แต่ดูแลตัวเองดีมาก ผิวพรรณผ่องใส ดูแล้วเหมือนมีอายุเพียงแค่สามสิบต้นๆเท่านั้น แล้วยังแต่งกายเหมือนดั่งคนรวยมหาเศรษฐี
“เจียงอวี่โหรว！ใครให้เธอกลับมา? แล้วยังให้ไอ้สารเลวนี่ทำร้ายลูกชายของฉัน! เธอมีปัญหากับลูกชายฉันหรือว่ามีปัญหากับฉัน? ฉันว่าแล้วเชียว สิบกว่าปีแล้ว ภายในใจของเธอก็ยังเกลียดฉัน! ไม่คิดเลยว่าเธอจะร้ายกาจขนาดนี้ กลับมาถึงก็มาทำร้ายร่างกายลูกชายฉันทันที!”
หญิงวัยกลางคนคนนั้นมาถึงก็ชี้หน้าด่าทอเจียงอวี่โหรวทันที ท่าทางร้ายกาจอย่างมาก “ฉันขอสั่งให้เธอขอโทษเฉินเอ๋อร์เดี๋ยวนี้!”
สิ่งนี้ทำเอาเจียงอวี่โหรวตกใจ เธอดึงแขนเจียงเฉินอย่างหวาดกลัว แล้วเรียกอย่างต่ำต้อยว่า “….พ่อคะ แม่คะ”
“อย่ามาเรียกฉันว่าแม่! ฉันไม่ใช่แม่ของแก！แม่ของแกตายไปนานแล้ว！” สวีเฟินพูดอย่างเย็นชา สายตาแทบอยากจะฆ่าเจียงอวี่โหรวทิ้ง
และในเวลานี้เจียงเสวโป๋ก็เอ่ยปากพูดอย่างเย็นชาว่า “เจียงอวี่โหรว！ใครให้เธอกลับมา? แล้วก็มันเป็นใคร?! ช่างกล้ามาทำร้ายเฉินเอ๋อร์ เธอไม่พอใจฉันงั้นหรอ?”
พูดแล้วสายตาของเจียงเสวโป๋ก็มองไปที่เซียวจ้านอย่างเย็นชา สำรวจมองอย่างละเอียด
“พ่อคะ เขาคือ…” เจียงอวี่โหรวสีหน้าเต็มไปด้วยความลังเล กำลังจะเอ่ยปากพูด แต่ถูกเซียวจ้านพูดตัดหน้าก่อน “ผมชื่อเซียวจ้าน เป็นสามีของเจียงอวี่โหรว!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใจของเจียงอวี่โหรวกระตุกวูบ ดวงตามีน้ำตาคลออย่างประหลาดใจ มองดูชายหนุ่มตรงหน้าที่มีสีหน้าแน่วแน่
เขาพูดว่า เขาคือสามีของตัวเธอ….