พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 25 ตัดขาดสัมพันธ์พ่อลูก

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจียงเสวโป๋และสวีเฟิน รวมทั้งเจียงเฉินต่างก็ตะลึง สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นแย่มากในทันที!
เซียวจ้าน?
ผู้ร่วมขบวนการในการทำให้ตระกูลเจียงเสียชื่อเสียงในครั้งนั้น!
เขาเป็นคนที่ทำให้เจียงอวี่โหรวเสื่อมเสีย ทำให้ตระกูลเจียงเสียโอกาสในการขึ้นเป็นตระกูลระดับต้น!
“เจียงอวี่โหรว! เธอกล้าพาไอ้ขยะคนนี้กลับมา? เธอรู้มั้ยว่าเพราะมัน ตอนนั้นตระกูลเจียงได้รับผลกระทบอะไรบ้าง? ฉันว่าเธอจงใจกลับมาเพื่อหาเรื่องพวกเราจริงๆ！” สวีเฟินตะคอกต่อว่า
เจียงเสวโป๋เองก็สีหน้าแย่มาก จ้องมองเซียวจ้านและเจียงอวี่โหรว และพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “เจียงอวี่โหรว รีบพามันไสหัวออกไปซะ！ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ คุณท่านเองก็ไม่อยากเห็นพวกเธอ！”
พูดจบ เจียงเสวโป๋ก็หันหลังคิดจะเดินจากไป เจียงอวี่โหรวจึงรีบวิ่งเข้าไปหา แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเจียงเสวโป๋ กอดขาของเขาไว้แล้วร้องไห้พูดว่า “พ่อคะ ขอร้องละ อย่าไล่หนูไปเลย อวี่โหรวผิดไปแล้ว ได้โปรดให้อภัยอวี่โหรวนะคะ อวี่โหรวคิดถึงพ่อและคุณปู่ทุกวันเลย ฮือๆๆ….”
อวี่โหรวร้องไห้เสียใจอย่างมาก เธอที่เดิมทีก็ดูอ่อนแออยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งดูน่าสงสารมากไปกว่าเดิม
เซียวจ้านมองดู แล้วรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ
เจียงเสวโป๋ยิ้มเยาะ แล้วสะบัดเจียงอวี่โหรวออก ตะคอกว่า “ดี！เธอสั่งให้มันขอโทษเฉินเอ๋อร์ซะ แล้วฉันจะให้อภัยเธอ!”
บึ้ม!
ประโยคนี้ ทำเอาหัวใจเจียงอวี่โหรวระเบิด！
เธอส่ายหัวอย่างแรง น้ำตารินไหล ตัวเลือกนี้ เธอไม่รู้ว่าควรจะเลือกยังไง
มองดูเจียงอวี่โหรวไม่สามารถเลือกได้ เจียงเสวโป๋ยิ้มเยาะ พูดว่า “ในเมื่อเธอไม่รู้ว่าต้องเลือกยังไง! อย่างนั้นฉันช่วยเธอเอง! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอห้ามมาปรากฏตัวในทุกสถานที่ของตระกูลเจียง! ฉันเจียงเสวโป๋คนนี้ กับเธอเจียงอวี่โหรว ตัดขาดสัมพันธ์พ่อลูกกัน!”
พูดจบ เจียงเสวโป๋ก็ก้าวเดินจากไป!
สวีเฟินเหมือนดั่งแม่ไก่ผู้ชนะ ถลึงตาใส่เจียงอวี่โหรวอย่างหยิ่งยโส แล้วด่าว่า “นังสารเลว! สมน้ำหน้า!”
เจียงเฉินเองก็มีสีหน้าเต็มไปด้วยความได้ใจ แล้วถุยน้ำลายทีหนึ่ง พูดว่า “เจียงอวี่โหรว เธอเป็นคนรนหาเรื่องเอง!”
ฟ้าผ่าลงกลางใจ!
“พ่อคะ ขอร้องละ อย่าตัดสัมพันธ์พ่อลูกกับอวี่โหรวเลยนะคะ ฮือๆๆ….ฉันเจ็บปวดใจจังเลย ฉันควรจะทำยังไงดี? คุณพ่อไม่เอาฉันแล้ว…” เจียงอวี่โหรวร้องไห้เสียงดัง คุกเข่าลงกับพื้น ร่างกายสั่นไหว
ในเวลานี้เข่อเข่อเองก็ลงจากอ้อมกอดของเซียวจ้านแล้ววิ่งเข้าหาเจียงอวี่โหรวด้วยการคาดเดา แล้วร้องไห้พูดว่า “คุณแม่คะ แม่อย่าร้องไห้ แม่ยังมีเข่อเข่อ ฮือๆ….”
เข่อเข่อร้องไห้ไปด้วยแล้วเช็ดน้ำตาให้เจียงอวี่โหรวไปด้วย
เจียงอวี่โหรวกอดเข่อเข่อไว้ในอ้อมกอด ร้องไห้เสียใจ
เซียวจ้านมองดูสองแม่ลูกที่กอดกันร้องไห้ ใจกระตุกเจ็บปวด!
“รอเดี๋ยว! แค่ฉันขอโทษพวกคุณก็จะให้อภัยเจียงอวี่โหรวใช่มั้ย?” เซียวจ้านเอ่ยถาม
เจียงเสวโป๋หยุดฝีเท้า หันหลังมองเขาอย่างเย็นชาว่า “ใช่แล้ว!”
เซียวจ้านหันไปมองเจียงเฉิน แล้วพูดอย่างไม่ลังเลว่า “ขอโทษ”
สิ่งนี้หากว่าให้คนอื่นได้เห็น คงจะรู้สึกตกใจอย่างมาก!
ท่านนี้เป็นถึงราชาเป่ยเหลียง! ผู้ที่ปกครองทหารเป่ยเหลียงสามแสนนายและผู้แข็งแกร่งสามพันคนของวิหารเทพมังกร！
ในตอนนี้ เขากลับกำลังขอโทษคุณชายของตระกูลหนึ่งเพียงเพราะหญิงสาวคนเดียว！
หากว่าให้ผู้แข็งแกร่งสามพันคนของวิหารเทพมังกรรับรู้ คงจะทำลายตระกูลเจียงทิ้งอย่างแน่นอน！
แต่ว่า เซียวจ้านยินดี！
ในสายตาของเขา ไม่มีอะไรที่จะสำคัญไปมากกว่าเจียงอวี่โหรวและเข่อเข่อ！
เจียงอวี่โหรวเองก็ไม่กล้าเชื่อ เซียวจ้านยอมขอโทษเจียงเฉินเพื่อเธอ เธอจึงร้องไห้หนักกว่าเดิม แล้วส่ายหัวไม่หยุด เอาแต่พึมพำพูดว่า “ขอโทษด้วย เซียวจ้าน ขอโทษ….ฉันไม่ดีเอง….”
แต่ว่า เพิ่งพูดจบไป เจียงเฉินก็พูดออกมาอย่างโอหังว่า “แค่ขอโทษก็พองั้นหรอ? ฉันจะให้นายคุกเข่าขอโทษฉัน！นายหักแขนฉันข้างหนึ่ง！ฉันเองก็จะหักแขนนายข้างหนึ่งเช่นกัน！”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซียวจ้านเงยหน้าขึ้น ในแววตามีไอสังหารมากมายดั่งคลื่นสึนามิ！
“อย่าได้คืบเอาศอก！” เซียวจ้านพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ ร่างกายเต็มไปด้วยไอสังหาร！
ไอสังหารนี้ ทำเอาเจียงเฉินตกใจถอยหลังหนี！
แววตาที่น่ากลัวมาก！
วินาทีเมื่อกี้ เขาเกือบคิดว่าตัวเองใกล้จะตายแล้ว！
เซียวจ้านนี้ เป็นใครกันแน่? ทำไมถึงได้มีความน่าเกรงขามละแววตาที่น่ากลัวเช่นนี้！
เจียงเสวโป๋เองก็ไม่ใช่คนโง่ เพียงแค่มองก็ดูออกถึงความไม่ธรรมดาของเซียวจ้าน คนๆนี้มีอำนาจความร้ายกาจอย่างมาก！
ดังนั้น เขาจึงรีบพูดว่า “เฉินเอ๋อร์！พอแล้ว！แกรีบไปตรวจเช็กแขนที่โรงพยาบาลได้แล้ว！”
พูดจบ เจียงเสวโป๋ก็หันไปมองเจียงอวี่โหรวและเซียวจ้าน แล้วพูดว่า “เข้ามากันสิ แต่ฉันขอเตือนพวกเธอไว้ก่อน นั่งกินข้าวแค่มุมห้องก็พอ หากว่าก่อเรื่อง ฉันไม่ปล่อยพวกเธอไปง่ายๆแน่！”
ได้ยินเช่นนั้นเซียวจ้านจึงพยุงเจียงอวี่โหรวลุกขึ้น จากนั้นก็เดินตามเจียงเสวโป๋เข้าไปในห้องโถงจัดงาน
ภายในห้องโถงสว่างแวววาว มีแขกรับเชิญนั่งเต็มไปหมด
ผู้คนมากมายต่างก็กำลังอวยพรวันเกิดให้กับเจียงไท่ชาง
“คุณปู่คะ นี่คือโสมร้อยปีที่แฟนหนุ่มอู๋ควนเย่ของหนูหามาจากเย่นจิงค่ะ มีคุณสมบัติที่สามารถให้อายุยืนยาวค่ะ！”
เจียงเหม่ยเหยียนสวมใส่เสื้อราตรีสีดำ เก็บผมขึ้นสูง ดูมีเสน่ห์อย่างมาก เธอหยิบเอากล่องผ้าสวยงามประณีตที่มีโสมอยู่ด้านใน ยื่นให้กับเจียงไท่ชางที่นั่งอยู่ตำแหน่งผู้นำ
“ดีๆๆ！เหม่ยเหยียนใส่ใจดีจริงๆ สมแล้วที่เป็นหลานสาวแสนดีของฉัน！” คืนนี้เจียงไท่ชางคือเจ้างาน โดยสวมใส่เสื้อคอจีนสีแดงดำ สีหน้ายิ้มแย้ม
พูดจบ เขาก็หยิบเอาอั่งเปาซองหนามาจากในจานทองที่พ่อบ้านข้างกายถือไว้ยื่นให้กับเจียงเหม่ยเหยียน
“ขอบคุณค่ะคุณปู่” เจียงเหม่ยเหยียนพูด
ข้างกายเจียงเหม่ยเหยียนยังมีชายหนุ่มรูปหล่อสวมใส่เสื้อสูทสีขาวยืนอยู่ด้วย อายุน่าจะราวๆยี่สิบกว่าปี ขณะนี้เดินเข้าไปใกล้ แล้วโค้งคำนับพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณท่านเจียงครับ ขอให้ท่านอายุยิ่งยืนนานครับ！ผมชื่ออู๋ควนเย่ เป็นคุณชายของอู๋ซื่อกรุ๊ปครับ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คนจากตระกูลเจียงรอบข้างต่างก็มีสีหน้าตกตะลึง！
“ว้าว！คุณชายจากอู๋ซื่อกรุ๊ป！เจียงเหม่ยเหยียนมีบุญจริงๆ！”
“นั่นสิ อู๋ซื่อกรุ๊ปเป็นธุรกิจที่มีชื่อเสียงในซูหางของเรา ทรัพย์สินพันล้าน！เป็นตระกูลตัวแทนของกลุ่มตระกูลชั้นต่ำของพวกเรา”
“เจียงเหม่ยเหยียนมีแฟนหนุ่มคนนี้ ตำแหน่งในตระกูลเจียงคงจะเลื่อนขั้นอีกแล้วละ”
ฟังเสียงนินทาพวกนี้แล้ว สีหน้าของอู๋ควนเย่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ แล้วเจียงเหม่ยเหยียนเองก็รับความเพลิดเพลินสายตาริษยาของผู้อื่นตามไปด้วย ภายในใจรู้สึกพอใจอย่างที่สุด！
เจียงไท่ชางเองก็รีบลุกขึ้นยืนแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ที่แท้ก็เป็นคุณชายจากอู๋ซื่อกรุ๊ปนี่เอง เชิญนั่งๆ”
พูดแล้วเจียงไท่ชางก็จัดให้อู๋ควนเย่นั่งลงที่ด้านซ้ายของตัวเอง
อู๋ควนเย่เองก็พูดถ่อมตนไม่กี่คำ แล้วก็นั่งลงอย่างไม่เกรงใจอีก สิ่งนี้ทำให้คนตระกูลเจียงต่างก็อิจฉาริษยาอย่างมาก！
แต่ว่า คนเขามีทุนเบื้องหลังอยู่ให้เห็น
ส่วนพ่อแม่ของเจียงเหม่ยเหยียน เจียงเหวินฉีและเซียเหมยเองก็รู้สึกมีเกียรติมากขึ้นไม่น้อย แล้วก็นั่งลงที่ข้างขวาของเจียงไท่ชาง！
ในขณะที่ทุกคนต่างก็กำลังประจบอู๋ควนเย่ เจียงเสวโป๋พาสวีเฟินและเจียงเฉินที่มีเฝือกใส่แขนอยู่เดินเข้ามา แล้วด้านหลังก็มีครอบครัวเจียงอวี่โหรวทั้งสามคนเดิมตาม
“ฮืม? นั่นเจียงอวี่โหรวไม่ใช่หรอ? ทำไมหล่อนถึงมาละ?”
“ผู้ชายข้างกายหล่อนคนนั้นคือใคร? หน้าตาดูคุ้นมากเลย”
“นังสารเลวที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลเจียง กลับกล้าพาเด็กเวรที่ไม่มีพ่อมา！นี่มันจงใจหาเรื่องคุณท่านเจียงงั้นหรอ?”