พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 33 กลับตระกูลเจียง

อย่างไรก็ตาม การตบของเจียงเหม่ยเหยียนล้มเหลว และถูกเซียวจ้านจับหยุดไว้กลางอากาศ ！
“คุณกำลังมองหาที่ตายอยู่เหรอ ? ” เซียวจ้านพูดเสียงเย็นชา มันไม่ดัง แต่มันช่างทำให้ผู้คนหวาดกลัว !
“เซียวจ้าน ! ที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรของคุณ คุณไสหัวออกไปจากฉันซะ ! ”เจียงเหม่ยเหยียนไม่ใช่คนนิสัยดี เธอพูดตำหนิทันที !
เซียวจ้านขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา และจิตสังหารก็พุ่งออกมาจากร่างของเขา !
สิ่งนี้ทำให้เจียงเหม่ยเหยียนตกใจมาก เธอรีบก้าวถอยหลัง และพูดอย่างสั่นเทา “……คุณต้องการทำอะไร ? ”
เมื่อเซียวจ้านกำลังจะสอนบทเรียนเจียงเหม่ยเหยียนผู้โง่เขลาคนนี้ ทันใดนั้นเจียงอวี่โหรวก็คว้าตัวเขาและส่ายหัว “เซียวจ้าน อย่า คุณสัญญากับฉันแล้ว อย่ายุ่ง ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เซียวจ้านก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และปล่อยมือของเขา
เจียงเหม่ยเหยียนหลบหนี และรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเจียงไท่ชางอย่างรวดเร็ว ถูข้อมือสีน้ำเงินและสีม่วงของเธอที่ถูกบีบร้องไห้และพูดว่า “คุณปู่ ดูสิคะ ตอนนี้เจียงอวี่โหรวไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาแล้วจริง ๆ ……”
เจียงอวี่โหรวก้มตัวเพื่อขอโทษ “คุณปู่คะ ขอโทษนะคะ ทำให้คุณรอนานล้ว”
“ฮึ่ม !” เจียงไท่ชางพ่นลมอย่างเย็นชา และพูดว่า “เจียงอวี่โหรว ฉันมาด้วยตัวเองแล้ว ตระกูลเจียงของฉันต้องการรับโครงการความร่วมมือของ ลี่หมิน กรุ๊ป ! ”
เจียงอวี่โหรว มองไปที่เซียวจ้าน ขอร้องและพูดว่า “เซียวจ้าน ฉันก็ไม่เข้าใจเรื่องเหล่านั้น ก็มอบให้พวกคุณปู่ไปเถอะ คุณปู่มาด้วยตนเองแล้ว……”
เจียงอวี๋โหรวยังคงคิดถึงเจียงไท่ชางและตระกูลเจียง
แต่เซียวจ้านกล่าวว่า “ให้พวกคุณก็ได้ แต่เงื่อนไขของสัญญาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของเจียงไท่ชางเคร่งขรึม คิ้วขมวด
เมื่อเจียงเหม่ยเหยียนได้ยินแบบนี้ เธอก็โกรธทันที และตะโกนว่า “อย่าฝันไปเลย ! ให้พวกแกกลับไปที่ตระกุลเจียงมันก็เป็นขีดกำจัดสูงสุดของเราแล้ว เงื่อนไขอื่น ๆ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ! ”
“งั้นก็ได้ อวี่โหรว เราไปกันเถอะ ” เซียวจ้านดึงเจียงอวี่โหรวออกมาแล้วหันหลังเดินจากไป
นี่ทำให้เจียงไท่ชางกระวนกระวายมาก จนพูดอย่างเย็นชาทันที “เจียงเหม่ยเหยียน คุกเข่าลงขอโทษเธอ ! ”
“เอ๊ะ ? คุณปู่ ฉันไม่ ! ฉันไม่ต้องการขอโทษผู้หญิงสารเลวอย่างเธอ ! ” เจียงเหม่ยเหยียนกระวนกระวาย และกระทืบเท้าด้วยใบหน้าที่คับแค้นใจ
“ถ้าแกไม่ขอโทษ ก็ออกไปจากตระกูลเจียง ! ”เจียงไท่ชางก็รำคาญแล้วเช่นกัน ตระกูลเจียงของเขาจะต้องได้รับโครงการความร่วมมือนี้ ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ มันคือความร่วมมือกับลี่หมิน กรุ๊ป！
และเบื้องหลังของ ลี่หมินกรุ๊ป คือ หาน ลี่หมิน หัวหน้ากองทหารรักษาการณ์ซูหาง !
สำหรับตระกูลเจียงแล้ว นี่เป็นโอกาสครั้งเดียวในชีวิต ！
เจียงเหม่ยเหยียนไม่เต็มใจ เธอจ้องมองที่เซียวจ้านด้วยความโกรธ จากนั้นก็คุกเข่าลงต่อหน้าเจียงอวี่โหรว อย่างไม่เต็มใจนักต่อหน้าทุกคน และพูดอย่างเย็นชาว่า “น้องอวี่โหรว ขอโทษ ก่อนหน้านี้คือความผิดของฉันเอง โปรดยกโทษให้ฉันด้วย สัญญาความร่วมมือในครั้งนี้ก็มอบให้ตระกูลเจียงเถอะนะ”
เจียงอวี่โหรวไม่สามารถทนได้ เธอรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อประคองเจียงเหมยเหยียนยืนขึ้นและพูดว่า “พี่สาว รีบลุกขึ้นมาเร็ว ฉันสัญญาค่ะ……”
เจียงเหม่ยเหยียนส่งเสียงหึอย่างเย็นชา ลุกขึ้นและสะบัดมือของเจียงอวี่โหรว โดยไม่พูดอะไร ก้าวไปด้านข้าง และใช้สายตาจ้องเธอย่างขุ่นเคือง！
ครอบครัวของเจียงเฉินสามคน ซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มคน เพราะกลัวว่าจะถูกเซียวจ้านเห็น
พวกเขาคิดว่าเรื่องนี้น่าจะจบลงแล้ว แต่ทันใดนั้นเซียวจ้านก็ชี้มาที่พวกเขาและพูดว่า “ยังมีพวกเขาสามคน ! ”
สวีเฟินแทบเป็นลมล้มไปในตอนนั้น !
ต้องขอโทษนังผู้หญิงสารเลวคนนั้นต่อหน้าตระกูลเจียง มันก็น่าอายเกินไปแล้ว！แล้วต่อไปเธอจะอยู่ในตระกูลเจียงได้ยังไง ?
“คุณพ่อ ท่านทำไม่ได้นะ……”สวีเฟินกำลังจะพูด แต่สายตาที่เย็นชาของเจียงไท่ชาง ทำให้เธอตัวสั่นด้วยความตกใจ !
เจียงอวี่โหรวก็รีบดึงแขนของเซียวจ้านอย่างรวดเร็ว และพูดอย่างเป็นห่วงว่า “เซียวจ้าน อย่าสร้างปัญหาเลย ยังไงพวกเขาก็คือพ่อแม่ของฉัน ”
อย่างไรก็ตามเซียวจ้านกล่าวว่า “ถ้าคุณต้องการกลับไปที่ตระกูลเจียง และไม่อยากถูกรังแก ก็ต้องยอมรับมัน ! นี่คือสิ่งที่พวกเขาสมควรได้รับ ! อย่าลืมว่า ในตอนนั้นพวกเขาปฎิบัติต่อคุณและเข่อเข่ออย่างไร ! ”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เจียงอวี่โหรวก็เงียบ
สวีเฟินไม่มีทางเลือก อื่นนอกจากรีบยิ้มเขิน ๆ แล้วพูดว่า “ลูกสาว ขอโทษนะ แม่ผิดไปแล้ว ลูกยกโทษให้แม่นะ ”
“พี่ พี่ครับ ขอโทษนะครับ ก่อนหน้านี้ผมเองที่เป็นน้องชายที่โง่เขลา ผมสัญญา ต่อไปผมจะถือว่าพี่เป็นพี่สาวของผม！”เจียงเฉินรีบพูดหัวเราะอย่างรวดเร็ว ใบหน้านั้นราวกับขันทีในสมัยโบราณเลย
เจียงอวี่โหรวรีบตกลงและพูดว่า “แม่คะ เจียงเฉิน ไม่ต้องขอโทษ ฉันไม่เป็นไร ฉันยกโทษให้พวกคุณ ”
เจียงเสวโป๋เป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ เขาถอนหายใจ กัดฟันแล้วพูดว่า “อวี่โหรว พ่อขอโทษนะลูก ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงอวี่โหรวซึ่งไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้เลย ปิดปากของเธอและเริ่มร้องไห้ กระโจนเข้าสู่อ้อมแขนของเจียงเสวโป๋ และพูดว่า “พ่อคะ อวี่โหรวขอโทษพ่อนะคะ อวี่โหรวทำให้พ่อผิดหวังแล้ว ฮือฮือฮือ……อวี่โหรวคิดถึงพ่อมาก คิดถึงพวกคุณมาก……”
ดวงตาทั้งสองของเจียงเสวโป๋ แดงก่ำด้วยน้ำตาที่หางตา ไม่ว่ายังไงเจียงอวี่โหรวก็เป็นลูกสาวของตัวเอง คนเป็นพ่อจะไม่รู้สึกเสียใจได้อย่างไร ?
อย่างไรก็ตาม อยู่ในตระกูลเจียง มันไม่ได้ดั่งใจเขา ! อีกทั้งในบ้านยังมีแม่เสืออย่างสวีเฟิน เจียงเสวโป๋จึงทำได้เพียงกลืนอารมณ์มากมายลงท้องของเขาเท่านั้น
เมื่อเห็นเจียงเสวโป๋และเจียงอวี่โหรวกอดกัน สวีเฟินฝืนยิ้มบน แต่เธอได้วางแผนร้ายกับเจียงอวี่โหรวไว้ในใจนานแล้ว !
เธอจะไม่มีวันทำให้เจียงอวี่โหรวรู้สึกดีขึ้น ! และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะให้เจียงอวี่โหรว คุกคามสถานะในตระกูลเจียงของเธอและเจียงเฉินลูกชายของเธอ !
หลังจากขอโทษ ในที่สุดตระกูลเจียงก็เตรียมที่จะนำเจียงอวี่โหรวและเข่อเข่อกลับตระกูลเจียง
ในเวลานี้เอง ที่สวีเฟินถามอย่างไม่คาดคิดว่า “อวี่โหรว ใครเป็นเจ้าของวิลล่านี้ ? ”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกเปล่งออกมา ก็ดึงดูดความสนใจของคนทั้งตระกูลเจียงในทันที และทุกคนก็ล้วนตั้งใจฟัง
เจียงอวี่โหรวอธิบายด้วยรอยยิ้ม “โอ้ เซียวจ้านบอกว่า นี่เป็นของเพื่อนเขา จึงอาศัยอยู่ที่นี่เพียงสองสามวัน ”
“เพื่อนของเขา ? หมาไร้ญาติอย่างเขามีเพื่อนที่ไหนกัน ? ” สวีเฟินถามอย่างสงสัย
เมื่อตระกูลเจียงคนอื่น ๆ ได้ยินว่าพวกเขาพักอยู่ชั่วคราว พวกเขาหมดความสนใจในทันที ค่อย ๆ ขึ้นรถและจากไป
ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็ยังรู้ว่า เจียงอวี่โหรวยังคงเป็นเจียงอวี่โหรวคนเดิมที่ไม่มีอะไรเลย และเซียวจ้านก็เป็นคนยากไร้ที่เกษียณจากกองทัพแล้ว !
แบบนี้ครอบครัวทั้งสามคน แม้ว่าพวกเขาจะได้รับอนุญาตให้กลับไปบ้านของตระกูลเจียง พวกเขาก็ไม่สามารถก่อความวุ่นวายใด ๆ ได้ ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกลัว !
โดยไม่รอให้เจียงอวี่โหรวอธิบาย สวีเฟินหันศีรษะและจากไป ราวกับว่าเธออยู่ต่อไปอีกหน่อย อากาศที่นี่ล้วนเหม็นไปหมดแล้ว !
เจียงเฉินถุยน้ำลายและพึมพำ “เฮ้ย ! ยังคิดว่าเธออยู่ในรายชื่อที่ร่ำรวย ที่แท้ก็สุนัขจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือก็เท่านั้น！ ”
ท้ายที่สุด เขาก็หันศีรษะและจากไป โดยไม่มีท่าทีว่าจะยอมรับความผิดพลาดของเขาก่อนหน้านี้
เมื่อเห็นตระกูลเจียงทั้งหมดหายไปในทันที เจียงอวี่โหรวก็รู้สึกผิดหวังมาก เธอมองไปที่เซียวจ้านอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “เซียวจ้านฉันใจอ่อนเกินไปใช่ไหม ? ”
เซียวจ้านยิ้ม เอาแขนโอบไหล่ที่อ่อนแอของเจียงอวี่โหรว แล้วพูดว่า “ก็เพราะแบบนี้ ฉันถึงชอบเธอ อย่าคิดมากเลย เก็บของเถอะ พวกเรากลับตระกูลเจียงด้วยกัน”
เจียงอวี่โหรวพยักหน้าอย่างแรง เธอรอวันนี้มานานเกินไปแล้ว และเธอก็ตื่นเต้นมากด้วย มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอตลอดทั้งวัน
เมื่อพวกเขานั่งรถมาถึงวิลล่าตระกูลเจียง ไม่มีใครมาต้อนรับหน้าประตู เจียงอวี่โหรวรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอก็ยังมีความสุขมาก เธอดึงเซียวจ้าน และพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ฉันจะพาคุณสำรวจรอบ ๆ บ้านฉัน ”
จากนั้น เหมือนความสนุกสนาน เจียงอวี่โหรวพาเซียวจ้านไปเดินดูรอบ ๆ วิลล่าตระกูลเจียงทั้งหมด เจียงอวี่โหรวลืมสถานที่หลายแห่ง และแผนผังก็เปลี่ยนไปมาก
และแบบนี้เซียวจ้านอุ้มเข่อเข่อไปตลอดทาง มองดูเจียงอวี่โหรวผู้ร่าเริงท่ามกลางแสงแดดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเจียงอวี่โหรว
ตอนเย็น ในห้องนั่งเล่นของตระกูลเจียง งานเลี้ยงอาหารค่ำเริ่มขึ้นแล้ว
คืนนี้ทายาทสายตรงของตระกูลเจียงเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ นั่งเต็มโต๊ะใหญ่
เมื่อพวกเขาเห็นเจียงอวี่โหรวและเซียวจ้านอุ้มเข่อเข่อเข้าไปในห้องนั่งเล่น ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจและเหยียดหยาม
“พวกเขายังมีหน้ามาร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลจริง ๆ ！”
“เหอะ ๆ ! คิดจริงเหรอว่าตัวเองเข้าตระกูลเจียงแล้ว ก็จะเป็นคนของตระกูลเจียง ? ไม่ดูตัวเองเลยว่าเป็นอะไร !”
“ ชู่ว ! เบาหน่อย เซียวจ้านคนนั้นเป็นคนบ้าบิ่น ! เจียงเหม่ยเหยียนและเจียงฉินล้วนเคยถูกเขาซ้อมทั้งคู่ ……”
เผชิญหน้ากับความเห็นถากถางดูถูกของทุกคน เจียงอวี่โหรวและเซียวจ้าน จึงต้องอุ่มเข่อเข่อนั่งที่โต๊ะเล็กด่นข้าง！