พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 35 คุณหมายความว่าอย่างไร

เสียงปรบมือของทุกคน หยุดลงทันที !
ทุกคนล้วนมองเซียวจ้านอย่างว่างเปล่าและสงสัย ที่ซึ่งกำลังอุ้มเข่อเข่ออยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ !
“คุณหมายความว่าอย่างไร ? ! ” ในขณะนั้นอู๋ควนเย่โกรธมาก ใบหน้าของเขาจมลง !
เซียวจ้านคนนี้ เรื่องที่ซ้อมตัวเองครั้งที่แล้ว ตัวเขายังไม่ได้ชำระแค้นกับเขาเลย !
ตอนนี้กล้าที่จะกระโดดออกมา และแย่งซีนของตัวเองอีก !
สมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลเจียง ก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน และพูดด่าด้วยความโกรธ
“เซียวจ้าน แกมันเป็นอะไร ！ที่นี่ได้พูดเรื่องของแกงั้นเหรอ ?！”
“รีบขอโทษคุณชายอู๋เร็ว ! คุณชายอู๋เป็นคนที่รู้จักราชาเป่ยเหลียงนะ ! ถ้าเขาโกรธ บอกได้คำเดียวว่า ตระกูลเจียงของเราทั้งหมดจะหายไป ! ”
“มันช่างโง่เขลามือไม้ดีแต่ไม่ยอมทำไร ! เจียงอวี่โหรว นี่คือขยะที่เธอยืนกรานว่าจะเอากลับมาเหรอ ? ! ”
ไม่ง่ายเลยกว่าเจียงเหม่ยเหยียนจะฉวยโอกาส และก็ตามด่าด้วยความโกรธ “เซียวจ้าน ! คุณต้องการทำอะไรกันแน่ ? คุณเหน็บแนมคนอื่นโดยไม่ดูตัวเองเลย คุณเป็นเพียงหมาไร้ญาติ ทำไมคุณถึงขัดจังหวะทุกที่ ! ”
เจียงเหวินฉีและซูเหมยเองก็ยังดุอีกสองสามคำ : “เสวโป๋ ไม่ใช่พี่ใหญ่ว่าคุณนะ ผุ้ชายที่อวี่โหรวเลือกคนนั้น ไม่น่าเชื่อถือมาก ! ถ้าเขากลายเป็นลูกเขยของตระกูลเจียง ของเรา ! แล้วอดีตมันก็จะซ้ำรอยอีกแล้ว บางทีไม่แน่ว่า เมื่อถึงเวลาถ้าตระกูลหนิงรู้เข้า ตระกูลเจียงของเราอาจจะโชคไม่ดีเอาก็ได้……”
“ถูกต้อง ! เสวโป๋อ่า พี่สะใภ้ก็เพราะคิดถึงคุณ คุณควรหาโอกาส กำจัดความชั่วร้ายตระกูลเซียวคนนี้ออกไปอย่างรวดเร็ว ! ”
ใบหน้าของเจียงเสวโป๋เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความละอาย เขายังคงยิ้มและพยักหน้าขอโทษ “ใช่ ใช่ ใช่ พี่ชายและพี่สะใภ้พูดถูก เขาเป็นคนนอกรีตที่เต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระ ! ”
ในขณะที่เขาพูดนั้น เจียงเสวโป๋มองไปที่เซียวจ้าน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ !
ลูกสาวของตัวเองต้องอยู่ซูหาง !
ทำไมถึงแปดเปื้อนด้วยขยะนี้ และยังให้กำเนิดลูกนอกสมรสอีก !
เมื่อเห็นว่าทุกคนเต็มไปด้วยความไม่พอใจและความรำคาญ เจียงอวี่โหรวก็แอบจับมือของเซียวจ้าน ส่ายหัวแล้วพูดว่า “เซียวจ้าน ไม่ต้องพูดอีกต่อไปแล้ว อย่างไรซะที่นี่คือตระกูลเจียง พวกเรานั่งกินกันอยู่ตรงนี่ตกลงไหม ? ”
เซียวจ้านมองไปที่เจียงอวี่โหรว พยักหน้า และไม่ต้องการที่จะดำเนินการพัวพันต่อไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม อู๋ควนเย่โกรธ และพูดด้วยความโกรธ “เดี๋ยวก่อน ! ประโยคนั้นเมื่อกี้คุณหมายความว่าอย่างไร ? คุณคือราชาเป่ยเหลียง ? ! ”
เซียวจ้านขมวดคิ้ว มองไปที่เจียงอวี่โหรวและขยิบตาให้ตัวเอง ดังนั้นเขาจึงไม่ตอบสนอง
“ฮึ ! ” อู๋ควนเย่ตะคอกอย่างเย็นชา โยนถ้วยชาลงบนโต๊ะแล้วพูดว่า “ไอ้ขยะ !ไม่ดูเลยว่าตัวเองเป็นอะไร คุณกล้าดีอย่างไรมาเป็นราชาเป่ยเหลียง ! ถ้าคนในเป่ยเหลียงรู้เรื่องนี้ หัวคงตกลงพื้นแล้ว รู้ไหม ! ? และแม้แต่ตระกูล เจียงทั้งหมดก็จะถูกกวาดล้าง ！”
ซี๊ด ！
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนในตระกูลเจียงก็ตัวสั่น ในใจเกลียดเซียวจ้านผู้ช่างพูดคนนี้จนตาย !
“โอ้ คุณชายอู๋ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลเจียงของเรา เซียวจ้านคนนั้นพูดไร้สาระ ! ”
“ใช่ ใช่ ใช่ ! ล้วนเป็นเพราะหมาไร้ญาติคนนั้น มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรา ! ”
แม้แต่นายท่านเจียงไท่ชางก็หัวเราะแห้ง ๆ และพูดว่า “คุณชายอู๋ อย่าพูดอะไรที่มีความรู้เท่าขยะไร้ค่านั่น เขาจะสามารถเข้าใจอะไรได้ ”
อู๋ควนเย่ตะคอกอย่างเย็นชา หยิบบัตรเชิญออกมาจากกระเป๋าของเขา ตบลงบนโต๊ะแล้วพูดว่า “นี่คือบัตรเชิญสำหรับงานเลี้ยงที่เขตทหารใหญ่ซูหางในคืนพรุ่งนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ของฉัน ใครจะได้ไป? นี่ยังไม่พอพิสูจน์ว่าฉันมีความสัมพันธ์กับราชาเป่ยเหลียงอีกเหรอ ? ! ”
นี่เป็นเพราะตระกูลอู๋ใช้เงินเป็นจำนวนมากถึงได้รับความร่วมมือกับลี่หมิน กรุ๊ป และได้รับบัตรเชิญสองสามฉบับ
เดิมมีเพียงสองใบ ยังคงเป็นอู๋ควนเย่ที่จ่ายเองอีกสามล้าน เพื่อซื้อเพิ่มอีกสามใบ !
เมื่อเห็นบัตรเชิญ ดวงตาของตระกูลเจียงก็เต็มไปด้วยความร้อนแรง !
นี่คือบัตรเชิญสำหรับงานเลี้ยงตอนเย็นของเขตทหารใหญ่ซูหาง และทุกคำเชิญล้วนเป็นผู้ใหญ่ในซูหาง! ยิ่งกว่านั้น มันคือสถานที่หลักของผู้พันหาน !
สิ่งเหล่านี้ ก็เพียงพอที่จะทำให้คนจำนวนนับไม่ถ้วนคลั่งไคล้และแห่กันไปแล้ว !
ยิ่งไปกว่านั้น ในคืนพรุ่งนี้จะมีแขกระดับสูงมากคนนั้นมา จอมพลเจียงเป่ยจะมาด้วยตนเอง !
งานเลี้ยงแบบนี้ มันเกินธรรมชาติของงานเลี้ยงไปแล้ว !
จะต้องมีหลากหลายคนที่พยายามอัดกันไป พยายามทุกอย่าง เพื่อที่จะได้เห็นท่าทางของจอมพลเป่ยเหลียง！
ต้องมีคนนับไม่ถ้วนบีบหัวและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อดูพฤติกรรมของโค้ชเป่ยเหลียง !
เมื่อก่อน ล้วนเห็นในข่าวทีวีกันหมดแล้ว แต่ยังเป็นแบบไม่ให้เห็นหน้าเลย !
อย่างไรก็ตาม ใครจะคาดคิดว่า จอมพลเป่ยเหลียงที่พวกเขาชื่นชอบมาก กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะเล็ก ๆ ข้างหลังพวกเขาในขณะนี้ !
นั่นคือเซียวจ้าน !
“คุณชายอู๋ บัตรเชิญนี้……” แม้ว่าเจียงไท่ชางจะแก่แล้ว แต่เมื่อเขาเห็นบัตรเชิญเหล่านี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแสงสีทอง และเขาต้องการที่จะคว้ามันไว้เองทันที !
อู๋ควนเย่พูดด้วยรอยยิ้มทันที “นายท่าน แน่นอนว่าฉันมาเพื่อมอบบัตรเชิญนี้ให้กับคุณโดยเฉพาะ ! ”
หลังจากที่พูด อู๋ควนเย่ได้มอบบัตรเชิญใบหนึ่งให้กับเจียงไท่ชาง
เจียงไท่ชางหยิบบัตรเชิญด้วยมือทั้งสองข้างอย่างเคร่งขรึม ใบหน้าของเขาแดงด้วยความตื่นเต้นและพูดว่า “จริงเหรอ ? ! อุ้ย นี่มัน……เยี่ยมจริง ๆ เลย! คุณชายอู๋ เช่นนั้นข้าก็ต้องขอบคุณคุณแล้ว !”
อู๋ควนเย่ยิ้มอย่างเมินเฉยและพูดว่า “นายท่าน คุณกำลังพูดถึงอะไร เราเป็นครอบครัวเดียวกันใช่ไหม ? ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงไท่ชางก็ผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา “ ใช่ ใช่ ใช่ ครอบครัว ครอบครัว ! มา มา มา เสี่ยวอู๋ คุณปู่ดื่มอวยพรให้คุณ ! ”
อู๋ควนเย่ก็ยกแก้วไวน์ ขึ้นมาดื่ม
เมื่อสมาชิกตระกูลเจียงเห็นว่านายท่านได้รับบัตรเชิญแล้ว ยังเหลืออีกสี่คน และทุกคนก็เบิกตากว้าง
“คุณชายอู๋ บัตรเชิญนี้ มีของฉันไหม ? ” เจียงเหม่ยเหยียนที่เกือบจะนั่งอยู่ในอ้อมแขนของอู๋ควนเย่ในณะนี้ หน้าอกของเธอยังแนบกับแขนของ อู๋ควนเย่อย่างนุ่มนวล ซึ่งทำให้หัวใจของอู๋ควนเย่เต็มไปด้วยความสุข จนว้าวุ่นใจเป็นอย่างมาก ！
“มี มี มี คุณคือที่รักของผมนะ ! ”
ในขณะที่เขาพูด อู๋ควนเย่ หยิบการ์ดอีกใบออกมาและมอบให้เจียงเหม่ยเหยียน เจียงเหม่ยเหยียนรับม่ถือ ด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเธอ เธอยังคงมองจดหมายเชิญในมืออย่างมีความสุขและจงใจแสดงให้เจียงอวี่โหรว ดู
ในเวลาเดียวกัน อู๋ควนเย่หยิบออกมาอีกสองใบ ยื่นให้เจียงเหวินฉีและซูเหมย และพูดว่า “พ่อตาและแม่ยาย สองใบนี้เป็นของพวกคุณครับ ”
“โอ้ จริงเหรอ ? เยี่ยมมากเลย！ สมแล้วที่เป็นลูกเขยที่ดีของฉันจริง ๆ ! ”ซูเหมยยื่นมือมา รับมันอย่างรวดเร็ว คิ้วของเธอยิ้มแย้มแจ่มใส และสีหน้าของเธอก็ภูมืใจทันที
เจียงเหวินฉียังคงกลั้นหายใจ ยิ้ม และรีบยกแก้วขึ้นมาดื่มกับอู๋ควนเย่
สมาชิกตระกูลเจียงที่เหลือ ต่างก็มองครอบครัวทั้งสามคนของเจียงเหวินฉีอย่างอิจฉา
ด้วยสีหน้าหยิ่งยะโสและภาคภูมิใจซูเหมย จงใจผลักสวีเฟิน ออกไปโดยกล่าวว่า “โอ้ พี่ใหญ่ ขอโทษด้วยนะ ครอบครัวของเราจะไปงานเลี้ยงในคืนพรุ่งนี้ ! เฮ้ นี่คือชะตากรรมของคน ใครปล่อยให้ลูกเขยในอนาคตของฉันมีความสามารถ ไม่เหมือนสุนัขจรจัดบางตัว ที่ไม่มีความสามารถเลย และได้แต่โอ้อวดความสามารถเท่านั้น ”
“เซียเหมย คุณภูมิใจอะไร ! ไม่ใช่แค่งานเลี้ยงที่แย่ เชิญฉันไปฉันยังไม่ไปเลย ! “สวีเฟินทนความโกรธไม่ได้ และตอบกลับอย่างฉุนเฉียวทันที ”
หลังจากนั้น สวีเฟินมองไปที่เซียวจ้านด้วยใบหน้าที่หงุดหงิดและตะโกน “เป็นเพราะแก ! ขยะ ! ดูคุณชายอู๋สิ เขาสามารถเอาบัตรเชิญงานเลี้ยงมาได้ แล้วดูแกสิ รู้แต่แค่กินกินกิน ! กิน กิน กิน ! กินให้ตายทั้งสามคนเลย ! ”
เซียวจ้านเลิกคิ้ว เหลือบมองใบหน้าของหลายคนที่ถือบัตรเชิญเพื่ออวด และพูดอย่างสบาย ๆ “เป็นแค่บัตรเชิญไม่กี่ใบ ฉันอยากได้มากเท่าที่ต้องการ ถ้าคุณต้องการ ฉันจะโทรให้คนส่งมาลำรถหนึ่ง”