พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 37 เร็ว ไปหาเซียวจ้านเร็วเข้า

หลังจากพูดจบ เซียวจ้านก็วางสาย
ในห้องนั่งเล่น ทั้งหมดเกิดความเงียบงัน !
ทุกสายตาล้วนจับจ้องไปที่บนตัวของเซียวจ้าน !
ส่วนใหญ่เป็นเพราะความเย่อหยิ่งและสายตาเย็นชาของเซียวจ้านในตอนนี้ ซึ่งทำให้พวกเขามึนงงเล็กน้อย !
พวกเขาเริ่มสงสัยในใจ สิ่งที่เซียวจ้านพูดจริงหรือไม่ ?
และในเวลานี้ เจียงเฉินกระโดดออกมาก่อนชี้ไปที่เซียวจ้านและเริ่มตะโกน “คุณกำลังทำอะไรอยู่ ? ! ยังโทษศัพท์อยู่จริงด้วย ? คุณจะโทรหาใครได้ ? คุณแสร้งทำให้เห็นดูกัน ! ”
พูดจบ เจียงเฉินรีบวิ่งไปคว้าโทรศัพท์มือถือจากมือของเซียวจ้าน จากนั้นก็เขวี้ยงลงบนพื้นอย่างแรง และกระทืบซ้ำสองครั้ง จนโทรศัพท์แหลก !
เมื่อเห็นฉากนี้ เซียวจ้านก็ขมวดคิ้ว และกำหมัดแน่น !
ในสายตาของเขา เจียงเฉินเป็นคนที่ตายแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย !
อย่างไรก็ตาม เจียงอวี่โหรวดึงแขนของเขา ส่ายหัวเล็กน้อย และใช้สายตาส่งสัญญาณให้เขาอย่าลงมือ
เจียงเฉินคลายความโกรธของเขา เยาะเย้ยสองครั้งและพูดว่า “คุณเจ๋งมากไม่ใช่เหรอ ! ตอนนี้ลองทำตัวเจ๋งดูสิ ! ยังโทรศัพท์อีกเหรอ ขยะเสียจริง！”
อู๋ควนเย่ตะคอกและหัวเราะสองครั้ง และพูดกับเจียงไท่ชาง “นายท่าน เซียวจ้านคนนี้ บางทีอาจถูกกระตุ้นด้วยอะไรบางอย่างใช่ไหม ? ”
สีหน้าของเจียงไท่ชางเย็นชา และเขากระแทกไม้เท้าลงกับพื้นและพูดอย่างหนัก “เซียวจ้าน ! คุณพอได้แล้ว ! นี่เป็นงานเลี้ยงของตระกูลเจียง คุณจะทำอะไรผิดไม่ได้ ! และออกไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้ ! ”
เมื่อนายท่านเอ่ยปาก สมาชิกตระกูลเจียงที่เหลือก็เริ่มกล่าวโทษเซียวจ้าน และพูดด้วยความโกรธและพูดว่า
“ใช่ ไสหัวออกไป ! ”
“เจ้าหมาไร้ญาติ ! ออกไป ! พาลูกสาวตาบอดของแกคนนั้นออกไปด้วยกันเลย ! ”
“ถูกต้อง ! ช่างไร้ยางอายเสียจริง ! การยืนอยู่ที่นี่ช่างน่าขยะแขยงจริง ๆ ! ”
เมื่อเผชิญกับความโกรธของคนกลุ่มหนึ่ง เจียงอวี่โหรวถอยหลังไปหลายก้าวด้วยความกลัว คว้าแขนของเซียวจ้านและพยายามจะออกไป
เจียงเสวโป๋และสวีเฟิน นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าลำบากใจ และตอนนี้พวกเขาก็ไม่กล้าขัดจังหวะ !
ในที่สุด เจียงเสวโป๋ก็ทุบโต๊ะยืนขึ้นด้วยความโกรธ ชี้ไปที่เจียงอวี่โหรวและตะโกนว่า “เจียงอวี่โหรว พาเขาออกไป ! ช่างน่าขายหน้าเสียจริง ! ”
เจียงอวี่โหรวพยักหน้าอย่างรีบร้อน และขอโทษสมาชิกตระกูลเจียง “ขอโทษนะคะ ขอโทษนะคะ เราจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ ”
“เซียวจ้าน พวกเราไปกันเถอะ รีบไปกันเถอะ อย่าทำให้ปู่และคนอื่น ๆ โกรธเลย ฉันขอร้องคุณล่ะ ไว้พวกเราค่อยกลับมาคุยกัน ……”
เมื่อเผชิญกับสายตาและการแสดงออกที่วิตกกังวลและละอายใจของเจียงอวี่โหรว เซียวจ้านไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากหันหลังกลับ และออกจากห้องนั่งเล่นพร้อมกับเข่อเข่อที่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขาด้วยความตกใจ
หลังจากที่ทั้งสามออกไป เสียงตะโกนและสาปแช่งต่อพวกเขาในห้องนั่งเล่นก็ยังไม่หยุด
เจียงไท่ชางยิ้มออกมาและพูดว่า “เสี่ยวอู๋อ่า ฉันขอโทษจริง ๆ ปล่อยให้คุณดูเรื่องตลกแล้ว ”
อู๋ควนเย่หัวเราะเบา ๆ สองครั้งและพูดว่า “นายท่าน หมายความว่าไง เซียวจ้านตัวนี้เป็นหมาไร้ญาติ ทุกคนรู้ดี และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับตระกูลเจียง หากต้องพูดถึงมัน นั่นเป็นปัญหาของเจียงอวี่โหรว ที่ยืนยันว่าจะนำขยะนั้นกลับมา ”
“แล้วมันไม่ใช่เหรอ ! เศษขยะจรจัดไร้บ้าน ที่ตระกูลเจียงของเราใจดีพอที่จะให้เขากลับมากับเรา” เจียงเหวินฉีหัวเราะด้วยท่าทางไร้ยางอาย
กลุ่มคนเริ่มกินและดื่มอย่างสนุกสนาน มีชีวิตชีวามาก !
อู๋ควนเย่ยังใช้โอกาสนี้เพื่อถาม “นายท่าน เจียงอวี่โหรวได้รับสัญญาความร่วมมือกับลี่หมิน กรุ๊ป หรือไม่ ? ”
เจียงไท่ชางมีสีหน้าตื่นเต้นและพูดว่า “แน่นอน ว่าเอามาได้แล้ว เจียงอวี่โหรวไม่มีอะไรเลย และในที่สุดก็ยังต้องพึ่งพาตระกูลเจียง ”
“ดีมาก นายท่าน ฉันคิดแบบนี้ครับ อู๋ซื่อ กรุ๊ป ของเราได้รับความร่วมมือส่วนหนึ่งจากลี่หมิน กรุ๊ป ทำไมเราไม่รวมสองตระกูลของเรา เพื่อสร้างความร่วมมือและพัฒนาไปด้วยกันล่ะ ? ” อู๋ควนเย่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“นั่นเป็นสิ่งที่ดี ! อู๋ซื่อ กรุ๊ป และตระกูลเจียงจะร่วมมือกัน และพวกเขาจะสามารถแสดงความแข็งแกร่งในซูหางได้อย่างแน่นอน! ”เจียงไท่ชางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แค่พูดก็ตอบตงลงทันที
เจียงเหม่ยเหยียนที่อยู่ข้าง ๆ อู๋ควนเย่ ยังใช้โอกาสนี้เกี่ยวอู๋ควนเย่ด้วยเท้าหยกสีขาวของเธอที่อยู่ใต้โต๊ะ อู๋ควนเย่เข้าใจทันทีและพูดว่า “เป็นอย่างนี้ครับนายท่าน คุณก็รู้ว่า เจียงอวี่โหรวออกจากตระกูลเจียง ไม่เข้าใจอะไรเลย ทำอะไรก็ไม่เป็น คราวนี้เป็นความร่วมมือระหว่างตระกูลเจียงและลี่หมิน กรุ๊ป ทำไมไม่ปล่อยให้เหม่ยเหยียนจัดการคนเดียวละครับ ? ”
เจียงไท่ชางขมวดคิ้ว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นยิ้มและพูดว่า “นั่นเป็นเรื่องปกติ เดิมทีฉันก็วางแผนที่จะให้เจียงเหม่ยเหยียนดูแลความร่วมมือนี้อยู่แล้ว”
“ฮ่าฮ่า ! นายท่าน ฉันขอดื่มให้คุณหนึ่งแก้ว ! ” อู๋ควนเย่ยิ้มแย้ม และเจียงเหม่ยเหยียน ก็มีความสุขเช่นกัน
แต่ในเวลานี้ จู่ ๆ พ่อบ้านที่ประตูก็รีบเข้ามาอย่างกระวนกระวาย และสะดุดล้มลงที่ประตู ทำให้คนกลุ่มหนึ่งหัวเราะ
เจียงไท่ชางพูดอย่างเย็นชา “พ่อบ้าน ! คุณรีบร้อนขนาดนี้ได้อย่างไร ! เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ”
พ่อบ้านดูซีดเซียวและพูดว่า “นายท่าน ! แย่แล้ว แย่แล้วครับ ! ทันใดนั้นมียานพาหนะทางทหารจากเขตทหารใหญ่ซูหางมาที่ประตู ! บอกว่ามาที่นี่เพื่อส่งบัตรเชิญครับ”
บูม !
ทั้งห้องนั่งเล่น เงียบลงในทันใด !
ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจ และพวกเขาต่างก็มองหน้ากัน
นี่มันสถานการณ์อะไร ? ! ! !
รถทหารจากเขตทหารใหญ่ซูหาง กลับขับมายังตระกูลเจียง !
นี่……นี่มันคือข่าวใหญ่แล้วนะ !
ที่สำคัญก็คือ พวกเขามาเพื่อส่งบัตรเชิญ !
ทุกคนอ้าปากค้างอยู่ครู่หนึ่ง และพวกเขาทั้งหมดก็หยุดนิ่งไปชั่วขณะ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงอะไรออกมา !
หน้าผากของพ่อบ้านก็เต็มไปด้วยความหนาวเย็น ยืนอยู่ที่นั่น โดยไม่รู้จะพูดอะไร
“นาย……นายท่าน ? ” อดไม่ได้แล้วจริง ๆ พ่อบ้านถึงถามออกมา
เจียงไท่ชางก็ตอบสนองทันทีและถามอย่างกระวนกระวาย “คุณเพิ่งพูดว่าอะไรนะ ? บัตรเชิญ ? !”
พ่อบ้านพยักหน้าอย่างแรงและพูดว่า : “ครับนายท่าน ! นั่นคือสิ่งที่พวกเขาพูด …… พวกเขาบอกว่าพวกเขาส่งบัตรเชิญ และต้องการใครสักคนรับ……”
หู่ว หู่ว！
ตระกูลเจียงไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไปแล้ว !
เจียงไท่ชางรีบลุกขึ้น และด้วยการประคองของคนรับใช้ เขารีบวิ่งไปที่ประตูและพูดว่า “เร็วเข้า รีบพาฉันไป ! ”
ทันใดนั้น สมาชิกตระกูลเจียงสิบกว่าคน ติดตามเจียงไท่ชาง รีบไปที่ประตูใหญ่ของตระกูลเจียงด้วยกัน !
สีหน้าของอู๋ควนเย่มืดมนอย่างมาก และหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและไม่เชื่อ ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นและตามไป
เมื่อสมาชิกตระกูลเจียงมาถึงประตูที่นำโดยนายท่าน พวกเขาพบรถทหารสีเขียวจอดอยู่ที่ประตู และข้างรถทหารมีทหารติดอาวุธครบมือสี่นายพร้อมปืน !
และชายที่ยืนอยู่ด้านหน้าสวมเครื่องแบบทหาร โดยมียศผู้กองอยู่บนบ่า !
“สวัสดี สวัสดีครับ พวกคุณคือ……” เจียงไท่ชางก้าวไปข้างหน้าและถาม สายตาของเขายังคงมองไปที่รถจิ๊ปทหาร
ผู้กองคนนั้นก้าวไปข้างหน้า และเปิดเผยตัวตนของเขา “นามสกุลของฉันคือฟาง ! ”
“ครับ ครับ ครับ ผู้กองฟางสวัสดีครับ ดึกขนาดนี้แล้ว พวกคุณมา? ”เจียงไท่ชางยังคงถามด้วยความสงสัย
ผู้กองฟางโบกมือ ประตูหลังของรถจิ๊ปเปิดออก ทหารทั้งสี่คนขนกล่องขนาดใหญ่หลายกล่องออกจากรถ จากนั้นเปิดกล่องต่อหน้าสมาชิกตระกูลเจียงทุกคน !
ข้างใน เต็มไปด้วยบัตรเชิญ !
มันเหมือนกับบัตรเชิญพวกนั้นที่อู๋ควนเย่ส่งให้ทุกประการ !
ทุกคนล้วนตกตะลึง และหวาดกลัวอย่างมาก !
ตอนนั้นเองที่พวกเขารู้ว่า เซียวจ้านโทรมาก่อนหน้านี้และบอกว่าบัตรเชิญจำนวนมากจะถูกส่งมาภายในหนึ่งชั่วโมง !
นี่ ……นี่คือเรื่องจริง !
เจียงไท่ชางตื่นตระหนก ขาทั้งสองของเขาสั่นเทา และเขาอดคิดไม่ได้ว่าบัตรเชิญสำหรับงานเลี้ยงของเขตทหารใหญ่ซูหาง ไร้ค่าขนาดนี้แล้ว ?
ในเวลาเดียวกัน ในใจของพวกเขาทั้งหมด ล้วนคาดเดาอย่างดุเดือด ตัวตนของเซียวจ้านคืออะไรกันแน่ ?
โทรศัพท์สายเดียวก็สามารถโทรขอบัตรเชิญเป็นลำรถได้จริง ๆ !
“บัตรเชิญส่งมาถึงแล้ว ผู้พันหานบอกไว้ว่า จะต้องให้คุณเซียวรับด้วยตัวเอง” ผู้กองฟางถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
เจียงไท่ชางรู้สึกกระวนกระวาย และพูดกับพ่อบ้านข้าง ๆ ทันที “ใช่ ใช่ ใช่ ! เซียวจ้าน……เซียวจ้าน เร็วเข้า ! มันตกตะลึงอะไรอยู่ ! รีบไปหาเซียวจ้าน ! ไปเร็ว !”