พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 38 คุณถามว่าฉันเป็นใคร

“อ๊ะ? ครับ ครับ ครับ ! ผมจะไปเดี๋ยวนี้ ! ”
พ่อบ้านก็ตกใจเช่นกัน สีหน้าของเขาซีดเซียว เขาหันหลังกลับและวิ่งอย่างดุเดือดไปยังลานเล็ก ๆ ที่เซียวจ้านและเจียงอวี่โหรวอาศัยอยู่ในขณะนี้
ว่ากันว่าเป็นลานภายใน แต่จริง ๆ แล้วเป็นสถานที่เล็ก ๆ ขนาดหกสิบถึงเจ็ดสิบตารางเมตร เคยเป็นคอกสุนัขและมันถูกดัดแปลงเป็นห้องพิเศษโดย เจียงเหม่ยเหยียน จุดประสงค์คือทำให้ครอบครัวสามคนของเจียงอวี่โหรวอับอาย
อย่างไรก็ตาม เจียงอวี่โหรวและเซียวจ้านไม่สนใจ และในขณะนี้พวกเขากำลังหยอกล้อเข่อเข่อกันอย่างมีความสุขอยู่ในห้อง
เสียงหัวเราะเหมือนระฆัง ดังกระจายไปทั่วลานขนาดเล็ก
พ่อบ้านหอบหนัก ยืนอยู่ที่ประตูแล้วตะโกน “เซียว……เซียวจ้าน นายท่านบอกให้คุณไปรับ……รับบัตรเชิญ……”
ในขณะนี้ เซียวจ้านกำลังอุ้มเข่อเข่อไว้ที่คอ และพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “บอกนายท่าน ไม่ไป เว้นแต่พวกเขาจะมาเชิญด้วยตัวเอง ! ”
เซียวจ้านเป็นใครกัน ?
จอมพลเป่ยเหลียง !
ทุกคนชื่นชมนับถือ !
เมื่อตระกูลเจียงโกรธแล้ว โดยธรรมชาติเป็นไปไม่ได้ที่จะใจดี !
เจียงอวี่โหรวเต็มไปด้วยความสงสัย และถามว่า “เกิดอะไรขึ้น ? บัตรเชิญอะไร ? ”
เซียวจ้านยิ้ม ยกมือเล็ก ๆ ที่จับเข่อเข่อด้วยมือทั้งสองข้าง วิ่งไปรอบห้องแล้วยิ้ม “โอ้……ขี่ม้าแล้ว……”
เข่อเข่อนั่งบนคอของเซียวจ้าน ยิ้มอย่างมีความสุขและตะโกน
เจียงอวี่โหรวถูกขัดจังหวะความคิดด้วยเสียงหัวเราะของเซียวจ้านและเข่อเข่อ และวิ่งตามหลังด้วยความกลัวว่าเข่อเข่อจะตกลงมา “คุณช้าหน่อย”
เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลง สีหน้าพ่อบ้านก็ดูหดหู่เช่นกัน จากนั้นจึงสะบัดมือด้วยความโกรธแล้วจากไป !
เมื่อเขาวิ่งกลับไปถึงที่ประตู เขาก็หอบเหนื่อยอีกครั้ง
เมื่อเห็นพ่อบ้านมาคนเดียว สีหน้าของเจียงไท่ชางก็มืดลง และถามทันที “เกิดอะไรขึ้น ? ฉันขอให้คุณไปตามเซียวจ้าน แล้วเขาล่ะ ? ”
พ่อบ้านรีบพูดแต่งเสริมเพิ่มเติมและพูดว่า “นายท่าน ! เซียวจ้านไม่รู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี และเขาบอกว่าต้องการให้คุณไปเชิญเอง เขาไม่ดูเลยว่าตัวเองคืออะไร กล้าดียังไงถึงมาพูดแบบนี้！”
ฟู่ว ฟู่ว ！
สมาชิกตระกูลเจียงล้วนโกรธมาก !
“อะไรนะ ? เซียวจ้านเขาบ้าไปแล้วหรือ ? กลับต้องการให้คุณท่านไปเชิญเขาด้วยตัวเอง ! ”
“ใช่แล้ว ! นี่คือบัตรเชิญที่ผู้พันหานให้คนส่งมาเอง มีหลายกล่องเลยล่ะ ! ตระกูลเจียงของเราสามารถเข้าร่วมได้ แต่เขากลับยังไม่ได้รีบมาที่นี่ ถือโอกาสชัด ๆ เลย ! ”
“นายท่าน คุณท่านจะใจอ่อนไม่ได้ ! เซียวจ้านผู้นี้ หยิ่งผยองเกินไปแล้ว ! ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงไท่ชางก็โกรธมากเช่นกัน และไม่สามารถกลั้นใบหน้าของเขาไว้ได้ เขาพูดอย่างเย็นชา “มันจะอุกอาจเกินไป ! พวกเจ้าไปมัดเซียวจ้านมาที่นี่ ! ”
แต่จู่ ๆ ผู้กองฟางก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “บังอาจ ! ผู้พันหานบอกว่าคุณเซียวเป็นเพื่อนที่ดีของเขา และเขาต้องการให้เราปฏิบัติต่อกันด้วยความสุภาพ ! เจ้าพวกสารเลวจากตระกูลเจียง ถ้ายังคงต้องการมัดคุณเซียวมา ! ฉันก็จะดูว่าใครกล้า ! ”
หลังจากตำหนิอย่างโกรธเคือง ผู้กองฟางชักปืนออกจากเอว ทำให้สมาชิกตระกูลเจียงกลัวจนตัวสั่น !
พวกเขาเคยเห็นรูปแบบดังกล่าวที่ไหนกัน !
“นี่ นี่ นี่ ……ผู้กองฟางได้โปรดใจเย็น ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? เซียวจ้านเป็นเพียงเศษซากของตระกูลเซียว ก่อนหน้านี้เขาเป็นหมาไร้ญาติที่ไร้ความสามารถ เขาจะเป็นเพื่อนของผู้พันหานคนที่นับถือได้อย่างไร? พวกคุณเข้าใจอะไรผิดพลาดหรือเปล่า ? ”
เจียงไท่ชางถามอย่างรวดเร็ว ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความงุนงง
“ฮึ ! ”
ผู้กองฟางตะคอกอย่างเย็นชา และพูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องที่ฉันสนใจ ! ฉันรู้แค่ว่า วันนี้ผู้พันหานสั่งให้ฉันนำบัตรเชิญมาส่งให้ถึงมือคุณเซียวด้วยตัวเอง ! พวกคุณตระกูลเจียง จัดการเอาเอง !”
ชิชิ ！
ประโยคนี้ เป็นผลพวงของประโยคอย่างไม่ต้องสงสัย !
เจียงไท่ชางเป็นคนใจกว้าง และมีไหวพริบ เขาเข้าใจทันทีว่าต้องทำอะไร
“เร็วเข้า ไปเชิญเซียวจ้าน ! ” นายท่านหันกลับมา พาสมาชิกตระกูลเจียงกลุ่มหนึ่งไปด้วย และตรงไปที่ลานเล็ก ๆ ที่เซียวจ้านและเจียงอวี่โหรวอาศัยอยู่
เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาเห็นเซียวจ้านกำลังสอนเข่อเข่อให้เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้
เมื่อเห็นสมาชิกตระกูลเจียงบุกเข้ามา และเจียงอวี่โหรวซึ่งกำลังทำความสะอาดบ้านอยู่ เธอก็ตกใจเช่นกัน คิดว่าพวกเขายกทัพมาที่นี่ เพื่อถามเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
ดังนั้นเธอจึงรีบวางเครื่องมือในมือของเธอ วิ่งไปที่นายท่าน ก้มลงและขอโทษ “คุณปู่คะ ขอโทษค่ะ เมื่อครู่เซียวจ้านเป็นคน เขาเป็นคนที่พูดเรื่องไร้สาระ ได้โปรดอย่าโทษเขาเลย”
เจียงไท่ชางกล้าตำหนิเซียวจ้านได้อย่างไร !
นี่คือคนที่ผู้พันหานบอกว่าเป็นเพื่อนเชียวนะ !
ตระกูลเซียวของพวกเขา ไม่สามารถรุกรานได้ !
ดังนั้น เจียงไท่ชางจึงผลักเจียงอวี่โหรวออกไปโดยตรง วิ่งไปตรงหน้าเซียวจ้าน และพูดว่า “เซียวจ้าน รีบมารับบัตรเชิญ！”
เซียวจ้านขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเย็นชา เขามองไปที่สมาชิกตระกูลเจียงที่แออัดอยู่ในห้อง และพูดอย่างไม่พอใจ “ขอโทษนะ สถานที่เล็กเกินไป ที่จะรับรองคนจำนวนมาก ”
เจียงไท่ชางเข้าใจหันศีรษะของเขาและดุอย่างโกรธเคือง “กำลังทำอะไร ! ออกไป ! ออกไป !”
แม้ว่าสมาชิกตระกูลเจียง จะไม่พอใจ แต่พวกเขาก็ออกจากสนามอย่างเชื่อฟัง และยืนที่ประตูเพื่อรอ
จากนั้น นายท่านก็มองไปที่เซียวจ้านด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “รีบไปรับบัตรเชิญซะ ! มิฉะนั้น ผู้พันหานจะตำหนิ ฉันและตระกูลเจียงจะรับไม่ได้ ”
เซียวจ้านตะคอกอย่างเย็นชา มองไปที่เจียงอวี่โหรวที่ถูกผลักออกไป แล้วถามว่า “ที่รัก บอกมา คุณต้องการให้ผมไปรับไหม ? ”
เจียงอวี่โหรวยังคงงุนงง และไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อนายท่านอธิบาย เธอปิดปากของเธอ มองไปที่เซียวจ้าน ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ และถามว่า “คุณให้คนส่งบัตรเชิญมาเป็นลำรถจริงเหรอคะ ? ”
เซียวจ้านยักไหล่และพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “แน่นอน ผมโกหกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ”
เจียงอวี่โหรวมองเซียวจ้านด้วยสายตาที่เคลื่อนไหว แน่นอนว่า เธอเลือกถูกแล้ว !
จากนั้นเธอก็หันศีรษะไปในทันใด วางมือบนสะโพกของเธอ มองไปที่สมาชิกของตระกูลเจียงที่ก้มหัวลงอย่างภาคภูมิใจและพูดว่า “เห็นไหม ! ผู้ชายของฉัน เขาไม่ได้โกหกฉัน ! ไม่ ! ”
เมื่อเห็นเจียงอวี่โหรวกัดฟันเสือตัวน้อย ท่าทางที่แทบรอไม่ไหวที่จะอวดนี้ เซียวจ้านก็รู้สึกว่ามันน่ารักมาก
“อวี่โหรว ถือว่าปู่ขอร้องหนูล่ะ ให้เซียวจ้านไปรับบัตรเชิญเถอะ จะพูดอะไร เราค่อยพูดกันภายหลัง บัตรเชิญนั้นสำคัญ ! ” เจียงไท่ชาง กระวนกระวาย หากเขาละเลยผู้กองฟาง มันจะไม่เป็นผลดีเลย
เจียงอวี่โหรวพยักหน้า และมองไปทางเซียวจ้าน เซียวจ้านเข้าใจในทันที เขาอุ้มเข่อเข่อ เดินผ่านหน้าผู้คนไป แล้วออกไปจากลานเล็ก
จากนั้น ภายใต้การนำของเซียวจ้าน ตระกูลเจียงผู้ยิ่งใหญ่ก็รับบัตรเชิญ
“คุณเซียว ภารกิจของเราเสร็จสิ้นแล้ว ! ลาก่อน !”ผู้พันฟางทำความเคารพเซียวจ้าน จากนั้นรีบเข้าไปในรถ และจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เมื่อเห็นรถทหารออกไป ตระกูลเจียงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หน้าผากของเจียงไท่ชางปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ และเขาก็เซไปสองก้าว
แต่ในเวลานี้ เซียวจ้านส่งสายตาเย็นชาไปที่สมาชิกตระกูลเจียงและพูดว่า “ฉันจำได้ชัดเจน เมื่อกี้มีคนพูดว่า ถ้าฉันสามารถได้รับบัตรเชิญ พวกเขาจะคุกเข่ากราบขอโทษฉัน ! ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สมาชิกตระกูลเจียงต่างก็ก้มหน้าลง สีหน้าของพวกเขาเหมือนกับมะเขือยาวที่ถูกแช่แข็ง !
อู๋ควนเย่ไม่พอใจ รีบออกไป ชี้ไปที่จมูกของเซียวจ้าน แล้วถามว่า “บอกมา ! แกเป็นใครกันแน่ ? เป็นเพื่อนของผู้พันหานได้อย่างไร ? ฉันไม่เชื่อ ！แกจะต้องเล่นกลบางอย่าง ! ”
อู๋ควนเย่โกรธจัด !
เซียวจ้านขโมยความโดดเด่นของเขาไปอย่างสิ้นเชิง !
“เหอะเหอะ คุณถามว่าฉันเป็นใคร ? ” เซียวจ้านเย้ยหยัน