พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 5 ใครกล้าขวางทางผม

จ้าวหมิงตกตะลึง เขาได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลในเมือง และเชิญหน่วยพิเศษสัตว์ป่ามาจับกลุ่มคนที่ชั่วร้ายนี้ แต่ตอนนี้กลับถูกหัวหน้าตำหนิ!
สิ่งสำคัญคือ มองดูท่าทีของซ่งห้าวเลี่ยงแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวคนพวกนี้ที่อยู่ตรงหน้ามาก
“ผู้บัญชาการซ่ง นี่มันอะไรกัน?ผมมาที่นี่เพื่อจับกุมผู้คน ทำไมท่านถึงให้ผมถอยไปล่ะ?”จ้าวหมิงกวาดมองไปที่เซียวจ้านพวกเขา เขาไม่ใช่คนโง่ เมื่อกี้ก็ได้สัมผัสถึงเจตนาฆ่าและแรงกดดันที่ไม่เคยมีมาก่อนจากตัวพวกเขา!
ถ้าไม่ใช่เพราะซ่งห้าวเลี่ยงบุกเข้ามากะทันหัน เขาอาจปล่อยให้หน่วยพิเศษยิงแล้ว!
“จ้าวหมิง!คุณเป็นลาโง่เหรอ!หรือว่าคำสั่งของผมไปไม่ได้ส่งถึงพวกคุณหรือ?!ถอยไป!ถอยไปให้หมด!”ซ่งห้าวเลี่ยงคำราม ในใจของเขาเต้นแรงมาก!
ซูฉีหมิงได้ออกคำสั่งไว้ว่า ห้ามใครมายุ่งกับเรื่องนี้ ห้ามมายุ่งกับคนกลุ่มนี้!
แม้ว่าซ่งห้าวเลี่ยงจะไม่รู้จักตัวตนของคนกลุ่มนี้และจุดประสงค์ของการมาที่ซูหาง แต่เขารู้ดีว่า คนที่ทำให้ซูฉีหมิงประหม่ามากและต้องไปพบผู้อาวุโสใหญ่ต้องเป็นบุคคลที่สำคัญอย่างแน่นอน!
“ผมขอโทษ!เป็นเพราะผมออกคำสั่งไม่ทันเอง!หวังว่าพวกคุณจะไม่เอาเรื่องพวกเขานะ”ทั่วใบหน้าของซ่งห้าวเลี่ยงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มองดูเซียวจ้านและคนอื่นๆที่อยู่ข้างหน้าเขา น่องและท้องของเขาก็สั่นเล็กน้อย มันเป็นเพราะใบหน้าที่เย็นชาของเซียวจ้านที่ทำให้เขาตื่นตระหนก
เขายังมีความรู้สึกว่า ถ้าเขาไม่รีบมาให้ทันเวลา ผู้คนที่จ้าวหมิงพามาในวันนี้อาจล้มลงกับพื้นแล้ว!เมื่อคิดถึงตรงนี้ เหงื่อเย็นบนหน้าผากของซ่งห้าวเลี่ยงก็เริ่มไหลออกมาราวกับฝน!
ในขณะนี้ หลงอีก้าวออกมา มองไปที่ซ่งห้าวเลี่ยงและจ้าวหมิงพวกเขาด้วยใบหน้าเย็นชา เย้ยหยันและตำหนิด้วยความโกรธ”ดีๆๆๆ! สำนักงานบังคับใช้กฎหมายในซูหาง กล้าหาญจริงๆ!!!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในใจของซ่งห้าวเลี่ยงก็กระตุก และจ้าวหมิงที่อยู่ข้างหลังเขาก็รีบออกมาทันที ชี้ไปที่หลงอีและตะโกนด้วยความโกรธ”บังอาจ!กล้าดียังไงมาทำตัวหยิ่งผยอง!เชื่อหรือไม่ว่าผมให้คนพาพวกคุณกลับไปสอบสวน!!!”
“หุบปาก!ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!ไสหัวไป!!!”ซ่งห้าวเลี่ยงตกใจมากเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขาหันหน้าไปและดุจ้าวหมิงด้วยความโกรธ จากนั้นก็ขอโทษต่อหลงอีพวกเขา
ในทางกลับกัน เซียวจ้านขมวดคิ้ว เหลือบมองซ่งห้าวเลี่ยงเบาๆ แล้วพูดว่า “คุณเป็นผู้บัญชาการหรือเปล่า?”
ซ่งห้าวเลี่ยงไม่กล้าประมาท พยักหน้าและพูดว่า”ใช่ครับ คือ
ผู้ใต้บังคับบัญชาเอง”
หืม!
เมื่อได้ยินซ่งห้าวเลี่ยงเรียกตัวเองว่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา จ้าวหมิงและคนอื่นๆก็ตกตะลึง!มองชายตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ หัวใจเต้นแรง ชายผู้นี้เป็นใครกันนะ จึงสามารถทำให้ซ่งห้าวเลี่ยงเรียกตัวเองว่าผู้ใต้บังคับบัญชา!
และในขณะนี้ จู่ๆก็มีรถจี๊ปสองสามคันบุกเข้ามาจากด้านหนึ่ง ทั้งหมดมีป้ายทะเบียนของเขตสงครามในท้องถิ่น พวกมันบุกเข้ามาเหมือนสัตว์ร้ายโดยตรง!
ปัง ปัง ปัง!
ทหารติดอาวุธครบมือกว่าสิบนายกระโดดลงจากรถ และผู้นำคือผู้พัน! ใบหน้าของหานลี่หมินเต็มไปด้วยความโกรธและความเคร่งขรึม และเขาคำรามจากระยะไกล”ใครให้พวกมึงมาที่นี่!รีบถอยไปซะ!ซ่งห้าวเลี่ยง คุณกำลังทำอะไรอยู่?!”
เมื่อซ่งห้าวเลี่ยงเห็นคนที่มา ตกใจมากและรีบทำความเคารพ และพูดว่า “หัวหน้า!คุณมาที่นี่ได้ไง?!”
หานลี่หมินเป็นหัวหน้าของซ่งห้าวเลี่ยง และปัจจุบันเป็นหัวหน้าผู้บัญชาการกองทหารสงคราม 30,000 นายที่ประจำการในท้องถิ่นในซูหาง คิดไม่ถึงว่า เหตุการณ์ในวันนี้จะถึงหูของเขา!
ซ่งห้าวเลี่ยงก็เข้าใจในทันทีว่า เรื่องในวันนี้น่าจะเกินความสามารถของเขา ดังนั้น เขาจึงรีบหลีกทางให้หานลี่หมินทันที
หานลี่หมินชี้ไปที่ซ่งห้าวเลี่ยงด้วยความโกรธ และตะโกนใส่เขา”ถอนตัวไปให้หมด!ทันที!” จากนั้นเขาก็หันหน้าไปมองเซียวจ้าน ยืนตรง ทำความเคารพ และพูดว่า”หน่วยเจ็ดแห่งกองทัพมังกรดำ หานลี่หมิน คารวะจอมพลเป่ยเหลียง!”
บูม!
ราวกับว่าสายฟ้าระเบิดขึ้นบนท้องฟ้า ระเบิดผู้คนที่อยู่รอบๆจนไหม้เกรียมโดยตรง!
เป่ย… จอมพลเป่ยเหลียง? ! !
เขาเป็นจอมพลเป่ยเหลียงจริงๆ!นั่นคือผู้ที่อายุน้อยที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดในเขตสงคราม!ใช้ความแข็งแกร่งของเขาเพียงคนเดียว ต่อต้านกองทัพนับล้านจากทั้งแปดประเทศ และปกป้องชายแดนของประเทศหลง เซียวจ้าน ราชาแห่งเป่ยเหลียง! ! !
ณ จุดนี้ ทั้งซ่งห้าวเลี่ยงและจ้าวหมิงก็เข้าใจสิ่งที่พวกเขาเพิ่งประสบ! ในเวลาเดียวกัน ซ่งห้าวเลี่ยงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและส่งข้อความถึงซูฉีหมิง หลังจากส่งข้อความแล้ว มือของเขาก็ยังคงสั่น
“หานลี่หมิน!คนของคุณ ดีมาก!”หลงอีพูดอย่างเย็นชา
หานลี่หมินพูดทันที”ผมขอโทษ ผมสั่งสอนได้ไม่ดีเอง!”
ส่วนเซียวจ้านก็หมดความอดทนเช่นกัน โดยพูดว่า”ผมยังมีธุระ”
พูดจบ ซียวจ้านก็เดินตรงไปข้างหน้าพวกเขา ไม่มีใครกล้าหยุดเขา!
หลังจากที่เซียวจ้านได้พาหลงอีพวกเขาออกไป หานลี่หมินและคนอื่นๆ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เหงื่อเย็นท่วมตัว
“หัวหน้า เกิดอะไรขึ้น?”ซ่งห้าวเลี่ยงกัดฟันและถามในขณะนี้ การที่สามารถทำให้จอมพลเป่ยเหลียงมาเยือนที่ซูหางด้วยตัวเองได้นั้น จะต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแน่นอน!
หานลี่หมินหันศีรษะ และคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว”ซ่งห้าวเลี่ยง!นี่คุณยังเป็นผู้บัญชาการงั้นหรือ ดูซิคนด้านล่างของคุณทำอะไรลงไป!ถ้าวันนี้ผมมาไม่ทัน คุณซึ่งเป็นหัวหน้าสำนักงานตำรวจก็คงถูกปลดออกจากตำแหน่งแน่!!!”
“หัวหน้า คุณอย่าทำให้ผมตกใจสิ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?จนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่เข้าใจเลย”ซ่งห้าวเลี่ยงกระวนกระวายมาก
“วันนี้ มีอุบัติเหตุทางรถยนต์ร้ายแรงบนถนนเฟิ่งหวง คุณรู้หรือไม่?”หานลี่หมินถามอย่างเย็นชา ซ่งห้าวเลี่ยงดูงงงวย เรื่องอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาซึ่งเป็นหัวหน้าสำนักงานตำรวจจะรู้ได้อย่างไร มันเป็นเรื่องของคนด้านล่าง
และจ้าวหมิงก็ก้าวออกมาทันทีและพูดว่า”ผู้พันหาน ผมรู้ เรื่องนี้ได้รับการตรวจสอบอย่างชัดเจน มันเป็นอุบัติเหตุ ผู้บาดเจ็บเป็นเด็กผู้หญิง มีปัญหาอะไรหรือเปล่า!”
“อุบัติเหตุ?!เหอะๆ!”ดวงตาของหานลี่หมินเป็นสีแดง และเขาคำรามด้วยความโกรธ”งั้นผมจะบอกพวกคุณนะ!นี่ไม่ใช่อุบัติเหตุ มันเป็นการฆาตกรรมโดยเจตนา!และเป้าหมายของการฆาตกรรม สาวน้อยคนนั้น คือ ลูกสาวของจอมพลเป่ยเหลียง !!!บอกผมซิ พวกโง่อย่างพวกคุณ มีหัวให้ตัดได้กี่หัว!”
บูม!
จิตใจของทุกคนตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย และมีเพียงคำเดียวที่อยู่ในใจของพวกเขา นั่นคือ ฟ้ากำลังจะถล่ม!
ฝ่ามือของซ่งห้าวเลี่ยงเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาตกตะลึงเป็นเวลานานและพูดว่า “เร็วเข้า!แจ้งทุกคนว่า ใครก็ตามที่พบคนจากเป่นเหลียง ต้องหลีกเลี่ยงให้หมด!อย่าเข้าไปยุ่ง!เน้นว่าอย่าเข้าไปยุ่ง!นอกจากนี้ ไปสอบสวนผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรมครั้งนี้อย่างละเอียด” !ทันที!”
“ครับ ผู้บัญชาการซ่ง!”จ้าวหมิงตอบ
แต่หานลี่หมินโบกมือโดยตรงและพูดว่า”ไม่จำเป็น!พวกคุณคิดว่าคนเป่ยเหลียงเหล่านั้นจะให้โอกาสพวกคุณหรือ!พวกคุณจำไว้เลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกคุณก็ทำเหมือนไม่รู้!แม้ว่าท้องฟ้าจะถล่ม ก็ยังมีคนด้านบนดูแลอยู่!คุณแค่ดูแลลูกน้องของคุณให้ดีก็พอ!”
หลังจากพูดจบ หานลี่หมินก็พาคนของเขาออกไปด้วยความโกรธ และในขณะเดียวกันก็ทิ้งกลุ่มคนไว้ข้างหลังเพื่อทำงานรักษาความปลอดภัยรอบๆ วิลล่า
ส่วนฝั่งนี้ หลังจากที่เซียวจ้านออกจากบ้านพักได้ไม่นาน หลงอีก็ยื่นโทรศัพท์มือถือให้อย่างรวดเร็วและพูดว่า”จอมพล นี่เป็นสายจากสีผู้อาวุโสแห่งหอมังกร”
เซียวจ้านขมวดคิ้วเล็กน้อย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และเสียงคนแก่ก็ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์ พูดว่า”ผมเอง ฉินฮั่นโก๋!เซียวจ้าน คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?ชาย 300,000 นายในเป่ยเหลียง ห้ามผ่านเทือกเขาฉินหลิ่งเด็ดขาด”!ท่านว่างรู้แล้ว และโกรธมาก!พวกเราทั้งสี่พยายามเกลี้ยกล่อม กว่าจะทำให้ท่านหายโกรธ!คุณอย่าทำอะไรโดยไม่คิดนะ รู้ไหม? ！”
“เรื่องในซูหาง เรารู้แล้ว เราจะส่งคนไปที่นั่นด้วยตัวเอง คุณอยู่ที่เดิมก่อนห้ามไปไหนเด็ดขาด!”
เมื่อเผชิญหน้ากับท่าทีที่แข็งกร้าวของอีกด้านของโทรศัพท์ เซียวจ้านยกคิ้วและมองไปที่ท้องฟ้าสีคราม พร้อมกับน้ำตาคลอ เขาพูดว่า”คุณปู่ฉิน ท่านเคยได้ยินไหมว่าเข่อเข่อเรียกหาพ่ออย่างไร?ท่านเคยเห็นเธอที่เต็มไปด้วยเลือดที่กำลังจะตายไหม ท่านใจเย็นๆได้ไหม?เธอเป็นลูกสาวของผม ลูกสาวแท้ๆของผม และผมไม่เคยรู้ว่าผมยังมีลูกสาว！ผมรู้สึกผิดต่อเธอ ต่อแม่ของเธอ เธอกับเจียงอวี่โหรว มันคือเป้าหมายที่ผมเซียวจ้านจะปกป้องไปตลอดชีวิต!หากเป็นเพราะสถานะของผม งั้นผม เซียวจ้านขอลาออกจากตำแหน่งจอมพลเป่นเหลียงตั้งแต่วันนี้!ผมจะกลายเป็นคนธรรมดา!ตระกูลจินแห่งซูหาง ผมล้างแค้นแน่นอน！！！ใครกล้าขัดขวางผม ก็จะเป็นศัตรูของผม!”