พลมังกรเวทย์ประการ - บทที่ 7 ถ้าต้องการไปจากที่นี่ ก็ทิ้งชีวิตไว้ตรงนี้

ใบหน้าของเจียงอวี่โหรวเต็มไปด้วยน้ำตา เม้มปาก ริมฝีปากของเธอสั่นอยู่ตลอดเวลา เธอมองไปที่เหตุการณ์ตรงหน้าเธอด้วยความเหลือเชื่อ และมองไปที่ใบหน้าที่เด็ดเดี่ยวของชายตรงหน้าเธอ
ในช่วงเวลาที่เธอสิ้นหวังที่สุดที่จะแสวงหาความตาย… เซียวจ้านปรากฏตัวขึ้น! ใช่ ผู้ชายที่ฉันคิดถึง ปรากฏตัวในวินาทีสุดท้าย
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เจียงอวี่โหรวก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้”ฮือๆๆๆ คุณกลับมาแล้ว ในที่สุดคุณก็กลับมา…”
เซียวจ้านมองดูเจียงอวี่โหรวตัวน้อยๆที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เต็มไปด้วยน้ำตา เขาเอื้อมมือออกไปและค่อยๆเช็ดเลือดบนใบหน้าของเจียงอวี่โหรว เมื่อเห็นบาดแผลบนไหล่ด้านขวาที่ถูกยิง ซึ่งห่างจากหัวใจแค่หนึ่งฝ่ามือเท่านั้น เจตนาฆ่าทะลุออกมาจากร่างกายของเขา!สมควรตายจริง!ไอ้สารเลว! ! !
“อ๊าก!ฮือๆๆๆ…”บนยอดตึก 10 ชั้น ด้านหลังหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานที่แตกเป็นเสี่ยงๆ จินไท่กำลังเหยียบหยางเย่นซึ่งเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บและดิ้นรนอย่างหนัก
หยางเย่นมองดูเจียงอวี่โหรวที่ชั้นล่างซึ่งได้รับการช่วยเหลือจากชายผู้สง่างาม น้ำตาไหลลงมาจากมุมตาของเธอ และรอยยิ้มที่ซาบซึ้งใจได้เบ่งบานที่มุมปากของเธอ!เธอตกตะลึงกับฉากที่เซียวจ้านกระโดดขึ้นไปหลายเมตรแล้วรับเจียงอวี่โหรวไว้! ! !
ราวกับฉากดังในภาพยนตร์และละครโทรทัศน์ ช่างเป็นเรื่องที่สวยงามมาก! ผู้ชายคนนั้น เป็นเหมือนอัศวิน ในเวลาเดียวกัน มีความเป็นไปได้ปรากฏขึ้นในหัวของหยางเย่น หรืออาจเป็นเขา… พ่อของเข่อเข่อ? !
“น้องอวี่ดหรว ในที่สุดคุณก็รอมาจนได้ ในที่สุดคุณก็รอจนเขามา หวังว่าคุณจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับเขานะ และอย่ามาที่สถานที่แบบนี้อีก…”
ในที่สุด ภายใต้กระบอกปืนของจินไท่ หยางเย่นหลับตาลงอย่างช้าๆและพูดประโยคนี้
บูม!
เสียงปืนดังปัง จินไท่ยิงขาสองข้างของหยางเย่นโดยตรง และเสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วอาคาร จากนั้นเขาก็จ้องมองไปที่เซียวจ้านและเจียงอวี่โหรวที่กำลังกอดกันด้วยอาฆาตแค้นในสายตาของเขา และคำรามด้วยความโกรธ”บัดซบ! บัดซบจริงๆ!!!ลงไปให้หมด!ผมจะฆ่านางสารเลวนั่น!”
“ต๊าด ต๊าด ต๊าด!”
เสียงฝีเท้าที่หนาแน่น ดังก้องไปทั่วอาคาร และในไม่ช้า จินไท่ก็ปรากฏตัวตรงหน้าทางเข้าหลักของวังบัคกิ้งแฮมที่หรูหรา พร้อมกับลูกน้องสิบกว่าคนในชุดสูทสีดำ และเห็นเซียวจ้านที่กอดเจียงอวี่โหรวไว้และค่อยๆลุกขึ้นในเวลานี้!
“เหี้ย!มึงเป็นใคร!กล้าดียังไงมาทำลายเรื่องดีๆของกู!อยากตายเหรอ?!”จินไท่พุ่งเข้าหาเซียวจ้าวอย่างก้าวร้าว ยกปืนขึ้นและเล็งไปที่หว่างคิ้วของเซียวจ้าว!
ในขณะนั้น ที่ลานบ้าน ปืนของจินไท่อยู่ห่างจากคิ้วของเซียวจ้านเพียงหนึ่งแขน!ลมหนาวส่งเสียงหวีดหวิว บนท้องฟ้าก็มีนกและอีกาบินผ่านสองสามตัว ส่งเสียงกากาการาวกับเสียงที่มาจากนรก!
อย่างไรก็ตาม เซียวจ้านไม่ได้เห็นจินไท่อยู่ในสายตาเลย แต่กอดเจียงอวี่โหรวที่ปกคลุมไปด้วยเลือดไว้ในอ้อมแขนของเขา และไม่สามารถละสายตาได้เลย มองเธอด้วยความรู้สึกผิด เหมือนพุ่งออกมาจนหมดในเวลานี้!
วินาทีต่อมา เซียวจ้านเปิดริมฝีปากของเขา และพูดด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่นและแหบแห้งว่า”ผมขอโทษ อวี่ดหรว ผมจะพาคุณกลับบ้านและพาคุณไปหาเข่อเข่อ”
เจียงอวี่โหรวนอนอยู่ในอ้อมแขนของเซียวจ้าน พยักหน้าอย่างอ่อนแรง ตอนนี้เธอเหนื่อยมาก…มีเพียงอ้อมกอดนี้เท่านั้น ที่ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เธออยากจะหยุดเวลาไว้เพียงแค่นี้ ให้เธอพิงอ้อมกอดอันอบอุ่นนี้ไว้ตลอดไป
พูดจบ เซียวจ้านก็ก้าวไปข้างหน้าและกำลังจะเดินผ่านจินไท่ ซึ่งทำให้จินไท่โกรธมาก ปืนในมือของเขาจ่อไปที่หน้าผากของเซียวจ้านโดยตรง และเขาก็คำรามว่า”ถ้ามึงกล้าพาเธอไป กูก็จะยิงมึงให้ตาย!”
จินไท่ก็ไม่ได้โง่ ตอนนี้เขาเดาตัวตนของชายตรงหน้าได้แล้ว!เขาเป็นคนที่ทำให้เจียงอวี่โหรวปฏิเสธเขามาโดยตลอด คนที่เธอไม่เคยลืม พ่อของไอ้เด็กเปรตนั่น! ! !
อย่างไรก็ตาม เซียวจ้านแค่เหลือบมอง แค่สายตา ก็ทำให้จินไท่ตกตะลึง! นั่นมันต้องเป็นสายตาที่น่ากลัวเพียงใดหรือ ราวกับราชาปีศาจที่เดินออกมาจากทะเลซากศพ ช่างน่าสยดสยอง!
เป็นสายตาที่สยดสยองจริงๆ!ดูเหมือนว่าหากอีกฝ่ายต้องการ เขาสามารถบดขยี้ตัวเองให้ตายได้ด้วยนิ้วเดียว!
จินไท่ตื่นตระหนก ถอยไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว และตะโกนอย่างตัวสั่น”ผมเป็นคุณชายของตระกูลจิน พ่อของผมคือจินเจิ้งหลง เป็นผู้นำหนึ่งในสี่ที่มีอำนาจและอิจธิพลมากในซูหาง！มึง… ถ้ามึงกล้าแตะต้องกู มึง ผู้หญิงคนนี้ รวมทั้งไอ้เด็กนั่นที่รอตายอยู่ในโรงพยาบาล จะต้องตายกันหมด!”
หลังจากที่จินไท่พูดเช่นนี้ ร่างกายของเขาก็เหมือนถูกเอาขึ้นมาจากน้ำ ดูไม่มีเรี่ยวแรงเลย!
เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆถึงรู้สึกกลัว ทำไมเขาถึงต้องใช้ชื่อของพ่อเพื่อทำให้ชายตรงหน้าตกใจ อย่างไรก็ตาม ความกลัวในใจของเขานั้นไม่ได้เสแสร้ง
ในขณะนี้ เจียงอวี่โหรวเพิ่งคิดได้ ทนต่อความเจ็บปวดที่ไหล่ของเธอ และกล่าวว่า”เซียวจ้าน ปล่อยฉัน ไม่อย่างนั้นเราต้องตายอยู่ที่นี่ทั้งคู่ คุณไปก่อน ไปดูแลเข่อเข่อแทนฉัน เข่อเข่อยังอยู่ในโรงพยาบาล เธอต้องการพบคุณ … ”
ในขณะนี้ เจียงอวี่โหรวได้ตัดสินใจแล้วว่าเธอจะต้องปกป้องเซียวจ้าน แม้ว่าเธอจะต้องตายก็ตาม
อย่างไรก็ตาม เจียงอวี่โหรวที่กำลังดิ้นรนถูกเซียวจ้านกอดแน่นยิ่งขึ้นไปอีก เขายิ้มเบาๆและพูดว่า”ไม่ต้องเป็นห่วง ผมให้คนของผมพาเข่อเข่อไปยังสถานที่ที่ปลอดภัยแล้ว”
ในขณะนี้ เมื่อเจียงอวี่โหรวได้ยินคำพูดเหล่านี้ น้ำตาก็เอ่อล้นในดวงตาของเธอ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น และในที่สุดก้อนหินก้อนใหญ่ในใจของเธอก็ร่วงลงมา”จริงเหรอ?ฮือๆๆ…”
“อ๊าก!ไปตายซะ!ไปลงนรกซะ!”จินไท่ทนไม่ได้อีกต่อไป เขาไม่อยากให้เรื่องมันลากยาวไปกว่านี้ เขาอยากจะเหนี่ยวไกปืนโดยตรง!อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตา ก่อนที่เขาจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น แขนของเขาก็งอเก้าสิบองศา และในขณะเดียวกัน ปืนในมือของเขาก็ปรากฏอยู่ในมือของเซียวจ้านแล้ว! “อ๊าก!”
ครึ่งนาทีต่อมา จินไท่กอดแขนขวาที่หักของเขา คุกเข่าลงบนพื้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด มองชายที่เหมือนชูร่าตรงหน้าเขาอย่างสั่นเทา และตะโกนว่า”ไม่!คุณฆ่าผมไม่ได้!พ่อของผมคือจินเจิ้งหลง!ขอเพียงคุณไม่ฆ่าผม ผมจะให้เงินคุณ!หนึ่งล้าน สิบล้าน หนึ่งร้อยล้าน! อะไรก็ได้! ได้โปรด อย่าฆ่าผม!”
สายตาของเซียวจ้านเย็นชา หนึ่งมือโอบกอดเจียงอวี่โหรวที่ยืนขึ้นแล้ว และมืออีกข้างก็เอาปืนชี้ไปที่จินไท่ สีหน้าของเขาเย็นชามาก และพูดว่า”คุณสมควรตาย!”
“อย่า…อย่า…เขาเป็นคุณชายของตระกูลจินนะ เราทำให้เขาขุ่นเคืองไม่ได้หรอก!รีบหนีไปเถอะ!”เจียงอวี่โหรวกังวลว่าเซียวจ้านจะฆ่าจินไท่ภายใต้ความโกรธ และสร้างปัญหามากขึ้นไปอีก ดังนั้นเธอจึงหยุดเซียวจ้านโดยตรง
และในเวลานี้ ลูกน้องหลายสิบคนของจินไท่ก็เห็นจังหวะที่เหมาะสมเช่นกัน ทุกคนดึงมีดสั้นและไม้ปราบจลาจลออกจากอ้อมแขนของพวกเขา และพุ่งเข้าหาเซียวจ้านพลางร้องตะโกน!
“ปกป้องคุณชายจิน!”
มองดูผู้คนหลายสิบคนวิ่งเข้ามา เจียงอวี่โหรวก็หลับตาลงด้วยความกลัว ในขณะที่สีหน้าของเซียวจ้านสงบมาก! เขาเพียงแค่โอบกอดเจียงอวี่โหรวและยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่ขยับ!ทุกที่ที่สายตากวาดผ่าน พวกอันธพาลที่พุ่งเข้ามาก็หยุดอยู่กับที่ ไม่กล้าเข้าใกล้!
น่ากลัวมาก!
เจตนาฆ่าของชายผู้นี้ แข็งแกร่งมาก!
“ไป!เข้าไปสิ! ฆ่าเขา! ใครก็ตามที่ฆ่าเขาได้ ผมจะให้เขาหนึ่งล้าน!ไม่สิ สิบล้าน!”จินไท่รีบไปด้านข้างในเวลานี้ แล้วคำรามด้วยความโกรธ
ภายใต้รางวัลที่มหาศาล ย่อมต้องมีผู้กล้า!
“อ๊าก!” ในที่สุดก็มีบางคนตะโกนและแทงเซียวจ้านด้วยมีด!
อย่างไรก็ตาม เซียวจ้านเตะออกไปและโดนหน้าอกและท้องของชายคนนั้น เสียงดังปั้ง และชายคนนั้นก็ถูกเตะห่างออกไป 10 เมตร และตกลงบนรถเบนท์ลีย์ มอเตอร์ส ลิมิเทดอย่างแรง เสียงดังปัง หัวรถของเบนท์ลีย์ก็กลายเป็นหลุมลึกโดยตรง!
หลังจากนั้น แต่ละร่างก็ลอยออกมาจากด้านข้างของเซียวจ้านแบบนี้ และพวกเขาก็ล้มลงกับพื้นจนหมด!
ส่วนจินไท่ซึ่งซ่อนตัวอยู่ด้านข้าง ได้เห็นฉากที่กล้าหาญและเก่งกาจของเซียวจ้าน กลืนน้ำลายไม่หยุด และหน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น!
เขาหันศีรษะและต้องการวิ่งหนีโดยตรง!
อย่างไรก็ตาม เสียงซ่าดังขึ้น เซียวจ้านยกเท้าขึ้นและเตะมีดสั้นออกไป!มีดแทงทะลุท้องฟ้ายามค่ำคืน และพุ่งทะลุขาขวาของจินไท่โดยตรง!
“อ๊ากๆๆๆๆ!อย่าเข้ามานะ！คุณอย่าเข้ามา” จินไท่ล้มลงจมกองเลือด จับขาขวาที่มีเลือดไหลออกไม่หยุด มองเซียวจ้านที่ก้าวเข้ามาทีละก้าวราวกับเทพแห่งความตายด้วยความสยดสยอง !
เซียวจ้านเดินช้ามาก เจตนาฆ่าในใจของเขาถึงจุดสูงสุดแล้ว!เขาจะปล่อยจินไท่ไปได้อย่างไร!ไอ้สารเลวที่เกือบฆ่าลูกสาวตัวเอง!ไอ้สารเลวที่เกือบจะยิงเจียงอวี่โหรวจนตาย!เขาแทบอยากจะฆ่าเขาเสียเดี๋ยวนี้!แต่ เขาทำไม่ได้! เซียวจ้านจะไม่ปล่อยให้เขาตายไปง่ายๆแบบนี้ เขาจะทำให้เขาตายทั้งเป็น!
และทั้งตระกูลจิน จะต้องชดใช้อย่างสาสม!
เซียวจ้านโกรธจัด!ความโกรธของราชาเป่ยเหลียง สามารถเผาผลาญทุกสิ่งได้!
“ไม่!อย่า!เซียวจ้าน ได้โปรด อย่าหุนหันพลันแล่น!”เจียงอวี่โหรวรีบดึงตัวเซียวจ้านที่ดูเหมือนเทพสังหารพร้อมกับน้ำตา กล่าวว่า”เขาเป็นคุณชายของตระกูลจินเลยนะ พ่อของเขาจินเจิ้งหลงเป็นบุคคลที่แค่กระทืบเท้า ก็สามารถเขย่าทั้งซูหางได้แล้ว เราสู้เขาไม่ได้!ได้โปรดปล่อยเขาไป!ฉันไม่ต้องการให้คุณกับเข่อเข่อเป็นอะไรอีกแล้ว…ฮือๆๆ…”
เซียวจ้านหยุด โอบกอดเจียงอวี่โหรว หน้าผากแนบชิดกับหน้าผากเธอ และพูดว่า”อวี่ดหรว คุณรู้ไหม?แม้ว่าผมจะปล่อยเขาไป เขาก็จะไม่ปล่อยเราไป เชื่อผม ผมจัดการได้”
หันกลับมา เซียวจ้านหยิบมีดสั้นหลายเล่มบนพื้น และเดินตามหลังจินไท่ที่กำลังคลานอยู่ในกองเลือดไปทีละก้าว
ในขณะนั้น จินไท่คลานอย่างสิ้นหวัง เขาต้องการหนี เขากรีดร้องอย่างบ้าคลั่งและต้องการหนี
อย่างไรก็ตาม เซียวจ้านยกมีดขึ้นและล้มลง มีดสั้นหลายเล่มเจาะเข้าที่แขนขาของจินไท่โดยตรง ผลักเขาลงกับพื้นอย่างแรง!
“อ๊าก!มึงกล้าทำกับกูเช่นนี้ มึงจะต้องตายอย่างอนาถแน่นอน!ไม่เพียงแต่มึงเท่านั้น แต่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆมึง และลูกสาวของมึงจะถูกฝังไปพร้อมกับมึง!” จินไท่คำรามอย่างบ้าคลั่ง ในขณะนี้ แขนขาของเขาถูกมีดแทง และถูกตรึงไว้กับพื้น และเขาก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อย ความเจ็บปวดที่เข้ากระดูกก็ทำให้เขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว!
เจียงอวี่โหรวปิดตาของเธอไม่กล้าที่จะดูฉากนี้ เธอกังวลมาก และเร่งเขา”เซียวจ้าน คุณรีบไป เร็วเข้า！เดี๋ยวคนคนจากตระกูลจินก็จะมาแล้ว ถ้าคุณไม่ไป คุณก็ไปไม่ได้แล้ว!ฉันขอร้องเถอะนะ” ได้โปรด ไปเถอะ!”
เซียวจ้านเงียบลง มองไปที่เจียงอวี่โหรวที่เอาแต่ผลักเขาให้รีบไป กับแค่ตระกูลจินเล็กๆนซูหาง เขาไม่ได้เห็นมันอยู่ในสายตาเลย ยกมือขึ้น ก็สามารถทำลายมันได้แล้ว
“อ๊าก…”บางทีอาจเป็นเพราะดึงแรงเกินไป บาดแผลจึงถูกฉีก เจียงอวี่โหรวร้องอย่างเจ็บปวด และเธอกำลังจะล้มลง เซียวจ้านรีบพยุงเธอทันทีและพูดว่า”อวี่ดหรว คุณเป็นยังไงบ้าง?”
เจียงอวี่โหรวที่ล้มลงอยู่ในอ้อมแขนของเซียวจ้าน น้ำตาไหลและพูดว่า”คุณรีบไป! ได้โปรด! ฉันไม่อยากให้เข่อเข่อเสียพ่อไป…”
และในขณะนี้ เสียงคำรามเหมือนฟ้าร้องดังมาจากระยะไกล”อยากไป!ทำร้ายหลานชายของผม ทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ซะ!!!”
ทันใดนั้น ในทุกทิศทางของวังบัคกิ้งแฮม รถตู้สีดำกว่าสิบคันพุ่งเข้ามา และผู้คนหลายร้อยคนกระโดดออกมาจากรถ ทุกคนถือมีดสั้นและไม้ปราบจลาจล ตามหลังชายหน้าเหลี่ยมที่สวมเสื้อกันลมสีดำและหมวกที่กำลังสูบไปป์อยู่!