พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1081 ในใจบิดเบือน

หลังจากที่เฮียวุตได้ยินว่ารพีพงษ์บอกว่าตัวเองเป็นคนของกลุ่มสิงโต แววตาแน่วแน่ทันที ร่างกายก็ถอยหลังไปสองก้าว

แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มที่เย้ยหยัน

“ฉันก็คิดว่าใครสักอีก คาดไม่ถึงว่าจะเป็นคนของกลุ่มสิงโต เพียงแต่ว่าแกไม่รู้สึกเหรอ เพียงแค่แกคนเดียว ก็วิ่งมาจับฉัน ไร้เดียงสาเกินไปหรือเปล่า?”เฮียวุตยิ้มเยาะเย้ยแล้วพูด

แม้ว่าเฮียวุตจะเห็นฉากเมื่อกี้นี้ของรพีพงษ์ที่ฟาดคนของเขาล้มลง แต่ว่าตอนนั้นรพีพงษ์ไม่ได้ปลดปล่อยพลังวิเศษเสนออกมา อาศัยเพียงแค่กำลังลมอย่างเดียวในการทำให้สิบกว่าคนนั้นล้มลง

ดังนั้นเฮียวุตรู้ว่ารพีพงษ์ไม่ใช่คนธรรมดา แต่ก็ถือว่าเขาเป็นเพียงยอดฝีมือแดนปรมาจารย์เท่านั้นเอง

ตอนนี้รพีพงษ์บอกว่าตัวเองเป็นคนของกลุ่มสิงโต ในใจของเขาก็ยิ่งเชื่อสิ่งนี้มากขึ้น

รพีพงษ์อายุยังน้อยขนาดนี้ แต่กลับมีเพียงกลุ่มสิงโตที่สามารถฝึกฝนอัจฉริยะแบบนี้ออกมาได้

หลังจากที่รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของเฮียวุต บนใบหน้าก็ปรากฏความเจ้าเล่ห์ออกมา เอ่ยปากพูดว่า: “ทำไม หรือว่าแค่ฉันคนเดียว ยังไม่พอเหรอ?”

เฮียวุตหัวเราะเยาะเย้ย แล้วพูดว่า: “ความสามารถแค่นี้ของแกเหรอ อยากจะจับฉัน รอไปอีกยี่สิบเถอะ!”

“เด็กน้อย ฉันเห็นแก่ที่แกเป็นคนของกลุ่มสิงโต วันนี้ก็จะไว้ชีวิตแก ตอนนี้แกรีบไสหัวไปซะ ฉันก็ไม่สืบสวนอะไร แต่ถ้าแกยังไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ก็อย่าหากว่าฉันไม่เกรงใจ!”

??ตั้งใจที่จะไม่พูดจาไร้สาระกับเฮียวุตคนนี้ เดิมทีเขาก็มาเพื่อกำจัดสิ่งชั่วร้าย พบว่าบริวุตก็คือเฮียวุตที่กลุ่มสิงโตกำลังจับกุม ก็ถือได้ว่าเป็นความไม่คาดคิดและประหลาดใจ ดังนั้นไม่ว่าอย่างไร วันนี้บริวุตคนนี้ไม่มีทางที่จะรอดพ้นจากเงื้อมมือของเขาไปได้

“งั้นเหรอ แต่ฉันกลับอยากจะดูว่า แกไปเอาความกล้ามาจากไหนมาพูดแบบนี้”

หลังจากที่พูดจบ ในมือของรพีพงษ์ก็ค่อยๆปรากฏดาบยาวเล่มหนึ่งที่หลอมรวมมาจากพลังวิเศษเสน

เมื่อเฮียวุตเห็นฉากนี้ สีหน้าก็ถอดสี ในแววตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“ค…..ความแข็งแกร่งของแก บรรลุถึงแดนดั่งเทพแล้วเหรอ?”เฮียวุตไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้ อุทานออกมาทัน

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ไม่ใช่แค่บรรลุถึงแดนดั่งเทพ ความจริงความแข็งแกร่งของฉันคือแดนดั่งเทพชั้นยอดแล้ว แกเชื่อมั้ย?”

สีหน้าของเฮียวุตไม่พอใจ พูดเสียงเย็นชาว่า: “แกอย่ามาหลอกฉัน แดนดั่งเทพชั้นยอดใช่ว่าแกอยากบรรลุถึงก็สามารถบรรลุถึงได้งั้นเหรอ? กูพยายามมาหลายปี ยังคงหยุดอยู่ที่แดนดั่งเทพขั้นต้นต่อให้แกจะมีความสามารถมากแค่ไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่อายุแค่นี้ก็สามารถบรรลุถึงแดนดั่งเทพชั้นยอดได้!”

หลังจากพูดจบ ในมือของเขาปรากฏแส้ยาวหนึ่งเส้น ไม่พูดพร่ำทำเพลงสะบัดไปทางรพีพงษ์

รพีพงษ์ถือดาบในมือของตัวเองฟันออกไปด้านหน้า แสงดาบปรากฏออกมา ฟันไปที่บนแส้ยาวของเฮียวุต

อานุภาพของแส้ยาวเส้นนั้นของเขามีเพียงแดนดั่งเทพขั้นต้น แต่รพีพงษ์คือแดนดั่งเทพชั้นยอด ต่อให้ไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด ก็ไม่ใช่ว่าเฮียวุตจะสามารถต้านทานได้

ในเกือบชั่วอึดใจ แส้ยาวเส้นนั้นของเฮียวุตถูกแสงดาบของรพีพงษ์ฟันขาดเป็นสองท่อน จากนั้นกลายเป็นแสงระยิบระยับ และหายไปในอากาศ

ในใจของเฮียวุตหวาดกลัว คาดไม่ถึงว่าพลังของรพีพงษ์จะแข็งแกร่งขนาดนี้ และฟันอาวุธที่เขาแปลงร่างออกมาให้ไม่มีแล้ว

ในขณะนี้ในใจเขาก็เชื่อในสิ่งที่รพีพงษ์พูดเล็กน้อย เนื่องจากถ้าหากไม่มีพลังของแดนดั่งเทพชั้นยอด แล้วหนึ่งท่วงท่าจะสามารถฟันอาวุธของเขาให้ไม่มีได้อย่างไร

เฮียวุตที่ตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดทันที หันหลังแล้ววิ่งไปที่ด้านหลัง

ในใจของเขารู้ดี ถ้าหากต่อสู้กับรพีพงษ์ต่อไป เขาไม่มีโอกาสอะไรที่จะชนะทั้งนั้น

เมื่อรพีพงษ์เห็นเช่นนี้ ก็ตามไปทันที เกือบจะในทันที ก็ปรากฏอยู่ที่ด้านหลังของเฮียวุต

“แกคิดว่า จะสามารถหนีรอดจากเงื้อมมือของฉันได้เหรอ?”รพีพงษ์ยิ้มแล้วพูด

เฮียวุตแอบด่า ฟาดฝ่ามือไปที่บนตัวรพีพงษ์ที่อยู่ด้านหลัง

รพีพงษ์ใช้ประโยชน์นี้กำจัดพลังของเขาทิ้ง ยังฉวยโอกาสคว้าข้อมือของเขาไว้

หลังจากที่พลังบนฝ่ามือของรพีพงษ์ระเบิด ก็เหวี่ยงเฮียวุตไปอีกทางหนึ่งทันที

เหวี่ยงร่างกายทั้งร่างของเฮียวุตอยู่ในกลางอากาศสามร้อยหกสิบองศา จากนั้นก็กระแทกไปบนพื้นทันที และมีหลุมปรากฏขึ้นที่บนพื้นหนึ่งหลุม

รพีพงษ์ยกเท้าขึ้น เตะไปบนหลังของเฮียวุตอย่างรุนแรงหนึ่งครั้ง

ในปากของเฮียวุตกระอักเลือดออกมา เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บ

รพีพงษ์ยื่นมือไปบีบจุดฝังเข็มหลายจุดบนร่างกายของเฮียวุตไว้ จากนั้นปลดปล่อยพลังวิเศษเสนออกมา โจมตีใส่จุดฝังเข็มหลายจุดนั้นของเฮียวุต

เฮียวุตร้องเสียงแหลมรันทดออกมาอย่างฉับพลันทันที ทั้งร่างกายก็สั่นเทาอยู่ตลอดเวลา

หลายท่าเมื่อกี้นี้ของรพีพงษ์ ได้กำจัดพลังทั้งหมดในร่างกายของเฮียวุตแล้ว และเฮียวุตในตอนนี้ ได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์คนหนึ่งไปแล้ว

เฮียวุตคนนี้มีความชั่วร้ายในการเข่นฆ่าทั้งหมู่บ้านอยู่ ที่สำคัญหลังจากที่เฮียวุตมาถึงหมู่บ้านนี้ ไม่รู้ว่าได้ทำสิ่งความชั่วมากมายไปเท่าไหร่ อะไรก็ตามรพีพงษ์ไม่มีทางที่จะเกรงใจเขาเป็นธรรมดา

เขาจับผมของเฮียวุตไว้ ยกเขาขึ้นมา เอ่ยปากถามว่า: “ตอนนี้แกเชื่อได้แล้วหรือยังว่าความแข็งแกร่งของฉันบรรลุถึงแดนดั่งเทพชั้นยอดแล้ว?”

ในแววตาของเฮียวุตที่มองไปทางรพีพงษ์เต็มไปด้วยความหวาดกลัว พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา: “เชื่อ…..เชื่อแล้ว พลังของฉันได้ถูกนายกำจัดไปแล้ว นายได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ”

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ปีนั้นตอนที่แกเข่นฆ่าคนอื่นทั้งหมู่บ้าน เคยคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปมั้ย?”

เมื่อเฮียวุตได้ยินคำพูดนี้ของรพีพงษ์ ในใจก็รู้ดีว่าวันนี้รพีพงษ์คงจะไม่มีทางปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน เดิมทีที่หวาดกลัวก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นบ้าคลั่ง

“พวกเขาก็แค่มดเท่านั้นเอง ฉันแค่เหยียบย่ำมดตายไปบ้าง ก็มีความผิดด้วยเหรอ?”

สีหน้าของรพีพงษ์ไม่พอใจ จากนั้นเอ่ยปากพูดว่า: “ถ้าอย่างนั้นเป้าหมายแล้วที่แกมาในหมู่บ้านนี้คืออะไร?”

“ก็ต้องมาแสวงหาพลังที่แข็งแกร่งกว่าเป็นธรรมดา ในภูเขานี้มีท่านปรมาจารย์อยู่คนหนึ่ง ฉันไหว้บูชาเขาเป็นอาจารย์”รู้ว่าวันนี้ตัวเองไม่มีทางรอด เฮียวุตก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องปิดบังอะไรทั้งนั้น

“แกจะไหว้บูชาอาจารย์ก็ไว้บูชาไป ทำไมต้องรวมกลุ่มคนมาสร้างความเดือดร้อนให้กับคนในหมู่บ้านด้วย? ความแข็งแกร่งของนายได้บรรลุถึงแดนดั่งเทพขั้นตอนแล้ว หรือว่าแกไม่รู้สึกว่าทำแบบนี้แล้วจะตกต่ำมากเกินไปเหรอ?”รพีพงษ์ถามต่อ

เฮียวุตหัวเราะเสียงดัง เอ่ยปากพูดว่า: “แบบนี้มีอะไรที่ตกต่ำ มีคนชอบอยู่ดีกินดี มีคนเคารพมากมาย ฉันก็ชื่นชอบที่จะมาในหมู่บ้านป่าภูเขาแบบนี้ มองดูชาวบ้านที่เหมือนกับมดเหล่านั้น เล่นกับโชคชะตาของพวกเขาตามใจคิด หรือแกไม่คิดว่าทำแบบนี้จะสนุกมากเหรอ?”

“ทุกครั้งที่มองดูหญิงสาวบริสุทธิ์เหล่านั้นที่ถูกฉันเล่นเสร็จก็โยนให้กับกลุ่มอันธพาลเหล่านั้น ในใจของฉันก็ตื่นเต้นอย่างฉับพลัน”

“ฉันเป็นผู้แข็งแกร่ง จัดการกับผู้อ่อนแอแบบนี้มีอะไรที่ไม่ถูกต้องเหรอ?”

เมื่อรพีพงษ์ได้ยินคำพูดของเฮียวุต ในใจก็เกิดความรังเกียจขึ้นมาทัน ในใจของเฮียวุตคนนี้ได้เกิดการบิดเบือนไปแล้ว ทำเรื่องแบบนี้ออกมา กลับยังรู้สึกว่าตัวเองไม่ผิด

คนแบบนี้ถ้าหากอยู่บนโลกใบนี้ มีแต่จะกลายเป็นหายนะ

“แกอาจจะเข้าใจอะไรตัวเองผิดไป ถ้าหากแกเป็นผู้แข็งแกร่งจริงๆ วันนี้ก็จะไม่มีทางถูกฉันกดลงกับพื้น แกจะผิดก็ผิดอยู่ที่ คิดว่าความแข็งแกร่งแค่นี้ของตัวเองสำคัญ”

รพีพงษ์พูดกับเฮียวุตอย่างเยือกเย็น จากนั้นใช้แรง หักคอของเขาทันที