พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1147 อารียาฟื้นขึ้นมา

ก่อนหน้านี้รพีพงษ์รับอารียากลับมาที่กิสนา

ไม่นานรพีพงษ์ก็เดินมาในห้องของอารียา เมื่อเห็นอารียาที่กำลังหลับใหล สีหน้าของรพีพงษ์เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ตอนนี้อารียายังคงอยู่ในสภาพหลับใหล รพีพงษ์สูดหายใจลึก เขาใช้พลังจิตของตัวเองอีกครั้ง ฤทธิ์ของยาสมุนไพรบวกกับคำแนะนำจากคัมภีร์ย่ามน้ำเงินที่ได้มาโดยบังเอิญ ไม่นานอารียาก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

เมื่อเห็นอารียาฟื้นขึ้นมา รพีพงษ์ดีใจเป็นอย่างมาก

“ฟื้นแล้วเหรออารียา”

อารียากวาดตามองไปรอบๆ อย่างเหม่อลอย จู่ๆ เธอก็โผเข้าไปหารพีพงษ์ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เห็นได้ชัดว่าถึงเธอจะสลบไปนานแค่ไหนก็ยังคงคิดถึงรพีพงษ์

ส่วนนลินที่อยู่ข้างหลังรพีพงษ์มาโดยตลอดก็ค่อยๆ ออกไปจากห้องและปิดประตูลงอย่างเงียบๆ เธอรู้ว่าตอนนี้รพีพงษ์กับอารียาต้องการความเป็นส่วนตัว

ผ่านไปนาน รพีพงษ์จึงพูดกับอารียาด้วยความอาลัยอาวรณ์

“ผมยังมีเรื่องที่ต้องไปจัดการ คุณนอนพักผ่อนอีกสักพัก รอให้คุณรู้สึกว่าสามารถขยับตัวได้ อย่ารีบร้อน”

อารียาพยักหน้าด้วยความอาลัยอาวรณ์ ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอต้องการให้รพีพงษ์อยู่ข้างๆ แต่เธอเข้าใจดีว่าการที่รพีพงษ์พูดกับเธอแบบนี้ เขาต้องมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปจัดการอย่างแน่นอน รพีพงษ์หันหลังเดินออกไปจากห้องแล้วพูดกับคนที่อยู่ข้างนอกอย่างนลินว่า

“ช่วยฉันดูแลเธอหน่อยนะ”

รพีพงษ์เดินมาหน้าห้องของนนทภู มีคนชุดดำยืนอยู่หน้าประตูห้องสองคน เมื่อเห็นเขาก็รีบโค้งทำความเคารพทันที จากนั้นจึงพูดพร้อมกันว่านายน้อย แต่ทว่ารพีพงษ์กลับพยักหน้านิ่งๆ เขากำลังจะเคาะประตู การที่เขามาที่นี่ในวันนี้ เพราะมีเรื่องมากมายที่อยากจะถามพ่อ

“นายน้อย คุณท่านเพิ่งจะออกไปเมื่อไม่นาน คุณท่านบอกว่าจะกลับมาช้าสักหน่อยครับ”

“เขาไปไหน”

น้ำเสียงของรพีพงษ์แฝงไปด้วยความหงุดหงิด

“คุณท่านไม่ได้บอกพวกเราครับ แต่ท่าทางของคุณท่านดูร้อนใจ น่าจะไม่กลับมาในตอนนี้”

เมื่อได้ยินคำพูดของชายชุดดำ รพีพงษ์จึงพยักหน้าเข้าใจ จากนั้นเขาจึงจะเดินกลับไปที่ห้องของอารียา

ตอนนี้อารียากำลังนั่งอยู่บนเตียง ใจของเธอรู้สึกตื่นตระหนก ในหัวของเธอมีแต่ภาพที่เธอโดนวางยา เพราะเหตุการณ์ครั้งก่อนมันเหมือนฝันร้ายสำหรับเธอ

และตอนนี้เธอไม่รู้ว่ารพีพงษ์รีบร้อนออกไปทำอะไร เธอกลัวว่ารพีพงษ์จะตกอยู่ในอันตราย

“ไม่รู้ว่ารพีพงษ์กำลังทำอะไรอยู่กันแน่”

อารียากังวลใจและหยิบมือถือขึ้นมาโทรหารพีพงษ์

“รพีพงษ์ นายอยู่ไหนแล้วจะกลับมาเมื่อไร”

“ผมกำลังกลับไป”

“อื้ม นายทำธุระเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอ งั้นนายรอก่อน เดี๋ยวฉันจะไปหา”

เมื่ออารียาได้ยินที่รพีพงษ์พูด เธอรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เธอกระโดดลงจากเตียงและกำลังจะออกจากห้อง

เมื่อรพีพงษ์ได้ยินอารียาพูดเช่นนั้น เขารู้สึกไม่ดีจึงพูดว่า “ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องมารับผมหรอก ผมกลับเองได้”

“ไม่ได้ ฉันจะไปรับนาย” น้ำเสียงของอารียาแน่วแน่

“ผมอยู่หน้าบ้านแล้ว” รพีพงษ์รู้สึกเหนื่อยใจ

อารียาวางมือถือแล้วเดินไปข้างนอก เธอเห็นรพีพงษ์ทันที

“เราออกไปเดินเล่นกันดีไหม” รพีพงษ์พูดเสนอให้อารียาออกจากบ้าน อารียาพยักหน้าอย่างไม่ต้องคิด เธอตอบรับอย่างดีอกดีใจ

หลังจากที่หวีผมเสร็จ อารียาขับรถเบนซ์รุ่นใหม่ของตัวเองพารพีพงษ์ไปที่ห้างสรรพสินค้า

หลังจากที่ชอปปิง รพีพงษ์ไปเข้าห้องน้ำ ส่วนอารียาไปขับรถก่อน

ตอนนี้จารุดาอยู่ที่นี่เช่นกัน ก่อนหน้านี้ไม่นาน เธอได้รับสายจากคุณครูเมื่อสมัยก่อนว่าต้องการความช่วยเหลือจากเธอ

ขอแค่เธอทำหน้าที่สำเร็จ เมื่อเธอประสบความสำเร็จจะได้มีลายเซ็นของเธออยู่บนนั้น แต่ทว่าตอนนี้ในใจของจารุดาไม่มีความตื่นเต้นเลย เพราะตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่ภาพที่รพีพงษ์ตบหน้าเธอ ในใจของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ เธอไม่สามารถหยุดคิดได้

รอก่อนเถอะรพีพงษ์ ฉันจะล้างแค้นแกอย่างแน่นอน

เธอแสยะยิ้มอยู่ในใจ เธอถ่ายรูปของรพีพงษ์กับนลินเอาไว้แล้ว มันเท่ากับหลักฐานในการกระทำผิดของรพีพงษ์ ต่อไปเธอจะได้ใช้ภาพนี้ข่มขู่รพีพงษ์ เขาจะต้องทำตามที่เธอพูด และต้องร้องขอชีวิตกับเธอ ไม่งั้นเธอจะเปิดเผยรูปนี้

เมื่อคิดถึงตอนที่รพีพงษ์อ้อนวอนขอชีวิต จู่ๆ จารุดาก็รู้สึกตื่นเต้นราวกับว่าความหงุดหงิดเมื่อครู่หายไปวับไปกับตา

“ว้าว นี่เป็นรถเบนซ์รุ่นใหม่ใช่ไหม ลูกตระกูลไหนเป็นคนขับเนี่ย รวยจริงๆ เลย”

ผู้คนตามข้างทางมองรถเบนซ์รุ่นใหม่ที่อารียาเป็นคนขับ

สายตาของจารุดาก็โดนรถเบนซ์คันนี้ดึงดูดเช่นกัน เมื่อเธอเห็นรูปแบบของรถ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความอิจฉา ตอนนี้แววตาของเธอเต็มไปด้วยความอยากได้ เธอมองรถเบนซ์คันนี้และเอาแต่เพ้อฝัน ถ้าตัวเธอสามารถขับรถหรูแบบนี้ได้ มันจะดีแค่ไหนกันนะ แถมมันยังเป็นรุ่นใหม่ล่าสุดอีกด้วย

ก่อนหน้านี้เธอรู้มาว่าถ้าไม่มีเงินล้านหรือสองล้านไม่มีทางซื้อรถคันนี้ได้ ถึงฐานะทางบ้านของเธอจะถือว่าดูดี แต่พ่อของเธอไม่มีทางให้เงินล้านกับเธอซื้อรถแบบนี้หรอก เห็นคนอื่นขับรถที่ตัวเองชอบ เธอจึงรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

แต่เธอไม่สามารถทำอะไรได้ จึงทำได้เพียงอิจฉาและเคียดแค้นอยู่ในใจ ขณะนั้นเธอเห็นรพีพงษ์เดินเข้าไปนั่งในรถเบนซ์

เธอตกตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้า เธอคิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะสามารถนั่งรถในฝันของเธอ นี่มันเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้เธอมึนงงไปหมด เธอไม่เข้าใจว่าทำไมรพีพงษ์ถึงสามารถนั่งรถหรูๆ แบบนี้ได้

“ให้ตายเถอะ ทำไมถึงเป็นรพีพงษ์อีก สมควรตายจริงๆ!”