พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1153 แค่หญ้าเท่านั้น

“เหอะๆ ไอ้โง่นี่ซื้อไปฉันว่ามันก็ดีมากนะ คนโง่อย่างมันน่าจะโดนหลอกอีกสักสองสามครั้ง เพราะยังไงก็เป็นเงินของมัน ฉันแค่รอดูเรื่องตลกเท่านั้น”

ที่แท้การที่จารุดาโผล่มาที่นี่ไม่ใช่เพราะต้องการเตือนรพีพงษ์ แต่เธอต้องการมาเยาะเย้ยเขาต่างหาก

เพราะก่อนหน้านี้รพีพงษ์ตบเธอ นี่คือโอกาสที่เธอจะกู้หน้ากลับมา ขณะนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาข้างหูของรพีพงษ์

“พ่อหนุ่ม ฉันขอดูสมุนไพรหน่อยได้ไหม”

เมื่อได้ยินเสียง ทุกคนต่างพากันหันมามอง เป็นชายชราผมขาวคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา และข้างๆ มีหญิงสาวตามมาด้วย หญิงสาวคนนี้มีราศีตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำให้คนรู้สึกว่าดูได้แต่ตา แต่ไม่สามารถจับต้องได้

รพีพงษ์พยักหน้าเบาๆ และส่งหญ้าบริสุทธิ์ให้ชายชราคนนั้น เมื่อชายชรารับมาดู สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที น้ำเสียงของเขาสั่นเครือด้วยความตื่นเต้น

“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะเจอของแบบนี้ที่นี่ ดูก็รู้ว่าชายชราคนนี้รู้ว่ามันคืออะไร นี่ไม่ใช่หญ้าธรรมดาๆ คิดไม่ถึงว่าใช้ชีวิตมาจนปูนนี้จะมีโอกาสได้เจอสิ่งนี้ นี่คือสมุนไพรที่บันทึกอยู่ในตำราแพทย์ของบรรพบุรุษในตระกูล นี่มันน่าตกใจมาก”

มือทั้งสองข้างของชายชราเริ่มสั่น ภายในจิตใจของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“คุณปู่อยากได้หญ้านี้เหรอคะ งั้นเราซื้อมันเลยสิคะ”

หญิงสาวที่อยู่ข้างๆ ชายชราเอ่ยขึ้น เพราะเธอคิดว่ามีโอกาสน้อยมากที่คุณปู่จะมีท่าทีแบบนี้

“ถ้าพวกคุณต้องการดูไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่ถ้าพวกคุณต้องการซื้อมัน เสียใจด้วยครับ ผมไม่สามารถขายมันให้คุณได้”

น้ำเสียงของรพีพงษ์เต็มไปด้วยความสบายอกสบายใจ

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ นายไม่อยากได้เงินเหรอ ฉันจะบอกให้ว่านายไม่ต้องกังวลเรื่องเงินเลย อยากได้เท่าไรก็ได้ นายเพิ่งซื้อสมุนไพรนี้มาในราคา 900 กว่าหยวนไม่ใช่เหรอ ฉันให้นายเก้าหมื่นหยวน”

ก่อนหน้านี้หญิงสาวคนนี้ได้ยินบทสนทนาระหว่างรพีพงษ์กับจารุดา

เธอรู้ว่ารพีพงษ์ซื้อสมุนไพรมาในราคา 900 กว่าหยวน ดังนั้นเธอจึงให้ราคาสูงถึงเก้าหมื่น ราคาของสมุนไพรดีดตัวขึ้นมาเป็นร้อยเท่าภายในระยะเวลาชั่วพริบตา

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหญิงสาวคนนี้ จารุดาถึงกับอึ้งไปในทันที เธอคิดว่ารพีพงษ์โง่ที่ใช้เงิน 900 กว่าหยวนซื้อหญ้านั่น

แต่ทว่าจู่ๆ ก็จะมีคนใช้เงินเก้าหมื่นซื้อหญ้าในมือของรพีพงษ์ ในโลกใบนี้เงินมันเป็นแค่เศษกระดาษอย่างนั้นเหรอ

แน่นอนว่าคนที่ตกตะลึงกว่าใครคือชายคนที่ขายหญ้าบริสุทธิ์ให้กับรพีพงษ์ ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นแค่หญ้าตามข้างทางเท่านั้น

การที่เขาสามารถขายมันในราคา 900 กว่าหยวนก็นับว่าเป็นราคาที่สูงแล้ว แต่ผ่านไปไม่กี่วินาทีราคาของมันกลับสูงขึ้นถึงเก้าหมื่น

หญิงสาวคนนั้นมองรพีพงษ์ด้วยสีหน้าไม่พอใจ เมื่อเห็นว่ารพีพงษ์ใส่เสื้อผ้าถูกๆ ตามตลาด เธอเชื่อว่าเงินเก้าหมื่นสามารถทำให้รพีพงษ์ขายสมุนไพรนั่นให้เธออย่างแน่นอน เธอจินตนาการไปถึงตอนที่รพีพงษ์พูดเอาอกเอาใจเธอ

เพราะเธอเห็นภาพแบบนี้มามากมาย ไม่ว่าใครก็ต้องตกอยู่ภายใต้อำนาจของเงิน

แต่เมื่อรพีพงษ์ได้ยินคำพูดของผู้หญิงคนนี้ เขารู้สึกตลกมาก เขาดูเหมือนคนจนขนาดนั้นเลยเหรอ อย่าว่าแต่เงินเก้าหมื่นเลย ต่อให้เอาเงินล้านมาให้ เขาก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนี้อยู่ในสายตาหรอก

หญ้าบริสุทธิ์ไม่ได้มีทุกที น้อยมากกว่าที่จะมีคนเจอสักครั้งหนึ่ง เพราะมันเจริญเติบโตอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีเงื่อนไขมากมาย

“ขอโทษด้วย ผมไม่ได้อยากขายมัน”

น้ำเสียงของรพีพงษ์ราบเรียบ

เมื่อได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ไม่ใช่แค่ชายคนนั้นที่ตกตะลึง แต่ผู้หญิงที่อยากซื้อสมุนไพรนี้จากเขา รวมถึงจารุดาต่างก็พากันตกตะลึง

พวกเขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าราคาของสมุนไพรนี้จะสูงถึงเก้าหมื่น แต่ทว่ารพีพงษ์กลับไม่มีท่าทีที่จะขายมัน

“นายนี่มันโง่ไม่บันยะบันยังจริงๆ”

เมื่อจารุดาได้ยินสิ่งที่รพีพงษ์พูด เธอก็ยิ้มออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เธอคิดว่าสมองของรพีพงษ์ต้องมีปัญหาแน่ๆ

นี่ไม่ใช่แค่หญ้าธรรมดาทั่วไปเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าจะมีคนซื้อมันในราคาเก้าแสน ถ้าเป็นเธอคงขายไปตั้งนานแล้ว แถมยังต้องพูดจาเอาอกเอาใจผู้หญิงคนนั้นด้วย

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นว่ารพีพงษ์ปฏิเสธ เธอรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที

เธอคิดว่ารพีพงษ์กำลังจะทำให้ราคาของมันสูงขึ้นอีก ดังนั้นเธอจึงพูดเตือนออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฉันให้ราคาสมุนไพรของนายสูงหลายเท่าแล้วนะ ทางที่ดีนายอย่าโลภมากไปหน่อยเลย”

“เหอะๆ ของสิ่งนี้เป็นของผม แต่พวกคุณเดินเข้ามาทำตามอำเภอใจและจะซื้อมัน ผมไม่เคยอยากขายมันสักหน่อย อีกอย่างสมุนไพรนี่ไม่ใช่ว่าเงินเก้าหมื่นจะซื้อได้ ไม่เชื่อคุณก็ถามปู่ของคุณสิว่าเงินเก้าแสนสามารถซื้อได้หรือเปล่า”

รพีพงษ์รู้สึกตลกมาก จากนั้นจึงพูดออกมา

เมื่อได้ยินที่รพีพงษ์พูด หญิงสาวคิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าพูดแบบนี้กับเธอ

ส่วนชายชราเพิ่งจะตั้งสติจากความตื่นเต้นได้ เขาพูดกับรพีพงษ์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“พ่อหนุ่ม ฉันอยากได้สมุนไพรนี่จริงๆ”

“ในเมื่อคุณรู้ว่ามันคืออะไร ผมก็รู้เหมือนกัน ดังนั้นผมไม่มีทางขายมันให้คุณ”

รพีพงษ์ส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น

“งั้นเอาแบบนี้ ในเมื่อนายไม่อยากขาย งั้นฉันให้นายหนึ่งล้าน นายยอมขายให้ฉันหรือเปล่า ฉันว่าราคานี้น่าจะเหมาะสมแล้ว”

ชายชรายิ้มแล้วพูดขึ้นอีกครั้ง เขาคิดในใจว่าราคาที่เขาบอกไปจะทำให้สมุนไพรตกมาอยู่ในมือของเขา

เขาไม่เชื่อว่ารพีพงษ์จะปฏิเสธเงินล้านที่เขาให้ เงินล้านถือว่าเป็นจำนวนเงินที่มากเลยทีเดียว ดังนั้นเขาจึงมองรพีพงษ์ด้วยสีหน้าพอใจ และรอคำตอบจากรพีพงษ์