พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1188 ผู้ถูกเลือก

รพีพงษ์ยืนอยู่ที่เดิม มองดูด้านหลังของโจซี่ที่จากไป ร่องรอยความโหดร้ายแวบเข้ามาอยู่ในแววตา

เมื่อกี้นี้ ตอนที่เขาเผชิญหน้ากับโจซี่ จงใจกระจายพลังจิตวิญญาณเทพของตัวเองออกมา

หนึ่งคือเพื่อแสดงให้เห็นความแข็งแกร่ง สองคือเพื่อสร้างบารมีอำนาจ

สำหรับพลังอานุภาพ เปลี่ยนเป็นคนธรรมดา คงจะทนรับไม่ไหวเลือดออกเจ็ดทวารไปนานแล้ว ต่อให้เป็นยอดฝีมือแดนดั่งเทพ ก็ยังขาอ่อน และคุกเข่าอยู่บนพื้น

นี่ก็แสดงให้เห็น ความแข็งแกร่งของโจซี่ อย่างน้อยที่สุดคืออยู่แดนดั่งเทพชั้นยอด!

ทวีปโอชวิน แน่นอนว่าความแข็งแกร่งไม่ธรรมดา เพียงแค่มาคนหนึ่ง ก็มีความแข็งแกร่งแดนดั่งเทพชั้นยอด!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ แววตาของรพีพงษ์ก็เปลี่ยนเป็นหนักใจขึ้น

ทวีปโอชวิน! นับวันยิ่งมีความน่าสนใจมากขึ้น

ถ้าหากไม่ใช่เพื่อที่จะตกปลาใหญ่ที่อยู่ข้างหลังเธอ รพีพงษ์ไม่มีทางปล่อยให้โจซี่อยู่ข้างกายของตัวเองอย่างแน่นอน และไม่ได้บอกความจริงกับอารียา

ด้วยความแข็งแกร่งตอนนี้ของรพีพงษ์ รวมทั้งพลังวิเศษเสนที่ตัวเองฝึกฝน และที่สำคัญกว่านั้นคือ ได้รับการสืบทอดของจอมมารชูร่า คนที่อยู่แดนดั่งเทพชั้นยอด เขาไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญ!

ถ้าหากโลกนี้มีเพียงคนเดียวที่มีความสามารถพิเศษ ถ้าอย่างนั้น คนคนนี้ก็เป็นเพียงรพีพงษ์! เขา เป็นผู้ถูกเลือก

ภายในห้องนอน

โจซี่นั่งอยู่บนโซฟาคนเดียว

ศักดาตั้งใจซื้อโซฟานี้เป็นพิเศษเพื่อที่จะเอาใจตัวเอง สั่งทำตามที่นั่งชั้นเฟิสต์คลาสของเครื่องบิน ในเวลาเดียวกันยังมีฟังก์ชันการนวด ซึ่งสะดวกสบายมาก

แน่นอนว่า เงินที่ใช้จ่ายไปก็เป็นของอารียา

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้นั่งอยู่บนโซฟาที่แสนสะดวกสบายขนาดนี้ สีหน้าของโจซี่กลับซีดเซียว

ที่มุมปากของเธอยังมีรอยเลือดที่ยังเช็ดไม่สะอาดอยู่

เด็กเวร ไม่นึกเลยว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้ แทบจะทนไม่ไหว ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพูดถูก ผู้ชายคนนี้มีความสามารถพิเศษโดดเด่นกว่าคนอื่นจริงๆ อายุน้อยๆ ไม่นึกเลยว่าพลังจิตวิญญาณเทพจะบริสุทธิ์ขนาดนี้

แววตาของโจซี่กลายเป็นเย็นชา คิ้วบางก็ขมวดด้วยอยู่กัน ทันทีทันใด และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมตา

ตอนแรกคิดว่าเป็นแค่เด็กเหลือขอ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เรื่องราวน่าสนใจมากขึ้น

ในเวลานี้ โจซี่นึกถึงศักดา

ในห้องรับแขก

ศักดากำลังดูทีวีอยู่ในบ้าน หนอนพิษในร่างกายก็ดิ้นอย่างกะทันหัน เขาก็รับรู้ทันที และเดินไปถึงที่ประตู

ผลเป็นดังที่คาดไว้ โจซี่ก็มาถึงตรงหน้าศักดาในไม่ช้า เพียงแค่สีหน้าซีดเซียว ดูเหมือนว่าสภาพแย่มาก

ศักดาเงยหน้าขึ้นมอง ศักดาหน้าถอดสี: “เจ้านาย เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? ใครเป็นคนทำ ทำไมมุมปากของคุณถึงมีรอยเลือด?”

“ใครเหรอ? นั่นเป็นก็เรื่องดีที่ลูกเขยตัวดีของแกเป็นคนทำ!”โจซี่พูดอย่างเยือกเย็น

“รพีพงษ์เป็นคนทำเหรอ? ทำไมเขาถึงทำเช่นนี้?”

“ไม่นึกเลยว่าแกยังกล้าถามว่าทำไม?”

โจซี่เขม็งตา ศักดาหยุดพูดทันที

โจซี่มองดูศักดาในขณะนี้ แม้ว่าเขายังเป็นหุ่นเชิดภายใต้การควบคุมของตัวเอง แต่ว่ามองจากผิวเผิน ไม่ได้มีความรู้สึกถึงความเย็นชาของกลไกเหมือนในตอนแรกเริ่ม

ยิ่งเหมือนกับ“คน”คนหนึ่งที่มีความรู้สึก

ซึ่งนี่ก็แสดงให้เห็นว่า ความแข็งแกร่งของตัวเองเพิ่มขึ้น

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ อารมณ์ของโจซี่ก็ดีขึ้นไม่น้อย: “ก็เป็นเพราะว่า ก่อนหน้านี้ฉันให้เขาหย่ากับอารียา วันนี้เขาก็หาข้ออ้างมาตบตีฉัน”

“เจ้านาย ผมจะไปจัดการเขา”

ศักดากำหมัดแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ หันหลังพุ่งออกไปที่ประตู

เมื่อเห็นท่าทางนี้ของศักดา โจซี่พูดอย่างดูถูกว่า: “ไอ้โง่ แกไปต่อยตีเขาเหรอ? ฉันยังสู้ไม่ได้ แกสามารถสู้เขาได้มั้ย?”

“แกกลับมานั่งลงก่อน”

เมื่อศักดาก็นอนลงบนโซฟาอย่างเชื่อฟัง โจซี่ยื่นมือไปที่บนร่างกายของศักดา เธอจะนวดให้กับศักดา

และในความเป็นจริง โจซี่ไม่มีทางที่จะนวดให้ศักดาอย่างใจดี

เหตุผลที่ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงของทุกวัน นั่นก็เป็นเพราะว่า โจซี่อาศัยการนวดช่วยเหลือ ให้วิชาพิษกู่ฝังเข้าไปเส้นเมริเดียนต่างๆในร่างกายของศักดาโดยผ่านนิ้วมือของตัวเอง

เป็นเวลาครึ่งชั่วทุกวัน ศักดาก็ยิ่งเชื่อคำพูดและปฏิบัติตามตัวเองมากขึ้นจุดหนึ่ง

“ศักดา”

โจซี่เปลี่ยนท่าทีทันที พูดด้วยน้ำเสียงกระซิบว่า ศักดาที่หลับตาเพลิดเพลินเพียงแค่อืมอย่างเรียบง่าย

“นายว่ารพีพงษ์ทำแบบนี้กับฉัน ควรตายใช่มั้ย?”โจซี่พูดต่อ

“สมควรตาย แน่นอนว่าควรตาย เขากล้าทำแบบนี้กับคุณ สังหารด้วยพันมีดหมื่นแล่ก็ไม่เกินไป กูไม่ชอบเขาตั้งนานแล้ว!” ศักดาพูดอย่างโกรธเคือง

“เฮ้อ ต้องโทษที่เด็กคนนี้พลังฝีมือยอดเยี่ยม ฉันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แต่ว่าเจ้านาย คุณวางใจเถอะ ต่อให้สู้สุดชีวิต ฉันก็ต้องสั่งสอนเขา!” ศักดาโกรธมาก พูดออกมาโดยไม่ได้ไตร่ตรองยั้งคิด

“อย่าเรียกเจ้านายแล้ว เรียกว่านีย์เอ๋อร์ ตอนนี้มันเสี่ยงเกินไป นายก็รู้ว่า ฉันไม่อยากเห็นนายโดนตีไปด้วย” โจซี่พูดย่างมีจริตที่งดงาม

“แต่ นีย์เอ๋อร์ ถ้าอย่างนั้นพวกเราควรอย่างไรดี สู้ก็สู้ไม่ได้ ไม่มีทางขับไล่เขาไปได้” ศักดาถามว่า

มีความโหดร้ายแวบเข้ามาอยู่ในดวงตาของโจซี่ และก็หยิบเม็ดยาสีแดงเข้มออกจากมือวางไว้ตรงหน้าศักดา

“นี่คือ?” ศักดาไม่เข้าใจ

“นี่เป็นยาพิษฆ่าคนที่มองไม่เห็น หลังจากที่ทานลงไป ต่อให้เป็นเทพก็ช่วยไม่ได้” โจซี่พูด

“ดี ฉันจะให้หมอนั่นทานลงไปเดี๋ยวนี้”

ขณะที่พูดอยู่ ศักดาจึงลุกขึ้นมาจากที่นั่ง

“เดี๋ยวก่อน!”

โจซี่ขมวดคิ้ว ผู้ชายคนนี้ โง่จริงๆ

“นายคิดว่า รพีพงษ์จะเชื่อฟังนาย ทานยาเม็ดนี้ลงไปอย่างว่าง่ายเหรอ?” โจซี่พูดอย่างโกรธๆ

นอกจากนี้ โจซี่ยังรู้ว่าจิตวิญญาณเทพของรพีพงษ์แข็งแกร่ง ยาพิษเม็ดนี้ รพีพงษ์เพียงแค่มองแวบเดียว ก็รู้ถึงประโยชน์และโทษของในนั้น

“งั้น…..พวกเราจะทำอย่างไรดี? ใส่ลงไปในน้ำ ให้เขาดื่มลงไปเหรอ?” ศักดาถาม

ท่าทางของโจซี่แปลก มองไปที่ศักดาแล้วพูด: “พวกเรา…..สามารถเริ่มลงมือกับอารียาได้!”

“หือ?”

หลังจากที่ศักดาได้ยิน ก็ตกตะลึง

“ไม่…..นี่…..ไม่ได้ จะฆ่ารพีพงษ์ไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงให้อารียาทานลงไป?”

“ทำไม นายไม่เชื่อฟังที่ฉันพูดเหรอ!”

พลังอานุภาพของโจซี่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ศักดาแทบจะคุกเข่าลงให้เขา

“แต่….. แต่ยังไงเธอก็เป็นลูกสาวของฉัน ทำแบบนี้…..” ศักดาพูดติดๆขัดๆ

ฆ่ารพีพงษ์ เขาไม่มีความคิดเห็นใดๆ แต่ว่าอารียาอยู่กับเขามานานกว่ายี่สิบปี เขายังไม่อาจจะที่ทนอยู่นิ่งเฉยได้

ดูเหมือน ผู้ชายคนนี้ยังโดนหนอนพิษไม่ลึก…..

ดวงตาของโจซี่เย็นชา พูดทันทีว่า: “วางใจเถอะ แคลร์เป็นคนของพวกเรา ฉันจะทำร้ายเธอได้อย่างไร? เป้าหมายของฉันคือรพีพงษ์ ตราบใดที่นายเชื่อฟังฉัน อารียาก็ไม่มีทางตกอยู่ในอันตรายใดๆ”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็……” ศักดาไม่เข้าใจ

โจซี่ยิ้มเล็กน้อย มาถึงที่ข้างหูศักดา: “นายเพียงแค่…