พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1272 จะฆ่าไก่ทำไมต้องใช้มีดสำหรับฆ่าวัว

ในตอนนี้ สองคนตรงกลางห้องโถงก็เริ่มลงมือกลั่นยากันแล้ว

ทั้งสองล้วนเป็นนักกลั่นยาระดับระดับปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงมานาน พวกยาสมุนไพรหายากต่างๆ พอมาอยู่ในมือพวกเขา ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว

พวกคนตระกูลใหญ่ที่อยู่รอบๆ ถึงแม้จะบอกว่ากลั่นยาเป็น เพราะเรียนจากสมาคมการเล่นแร่แปรธาตุ แต่ว่า ก็ได้เห็นการกลั่นยาด้วยตาตนเองเป็นครั้งแรก

ยิ่งกว่านั้น ครั้งนี้ยังเป็นการแข่งขันด้วย ดังนั้น จิรภัทรและบุณยผลต่างก็ใช้วิชาสุดยอดของตนเองออกมาใช้

ขั้นตอนแรกสำเร็จด้วยดี เพื่อที่จะแข่งขันครั้งนี้ จิรภัทรเตรียมตัวมาอย่างดี

ที่เขากำลังกลั่นนั้น ก็คือสูตรยาชั้นเลิศ3แผ่นที่รพีพงษ์ให้เขาไว้ก่อนหน้านี้

จากการวิจัยกว่าครึ่งปี วันนี้เขามีความมั่นใจที่จะทำมันออกมาได้ดี

ในขณะเดียวกัน ทางฝั่งบุณยผลก็สำเร็จในขั้นตอนแรกแล้วเหมือนกัน จากคุณภาพแล้ว ทั้งสองคนได้คุณภาพที่ไม่แตกต่างกันมากนัก

ยาชั้นเลิศ จะไปยากที่ขั้นตอนสุดท้าย

ขั้นตอนสุดท้ายเป็นจุดสำคัญที่ของการกลั่นยา จะต้องใช้พลังจิตที่แข็งแกร่งอย่างมากถึงจะควบคุมได้

จิรภัทรหายใจเข้า แล้วก็ค่อยๆ ปลดปล่อยพลังจิตออกมา

แล้วก็หยิบตัวยาสมุนไพรตัวสุดท้ายเข้าให้พอดี แล้วนำเอาไปหลอมรวมกับส่วนที่เกือบจะสำเร็จ

ควันสีขาวลอยออกมาจากฝ่ามือ จิรภัทรขมวดคิ้วเล็กน้อย พลังจิตของตนเองเหลือไม่มากแล้ว จะต้องรีบทำให้เสร็จ

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ที่รพีพงษ์กลั่นยาชั้นเลิศติดต่อกัน3วัน ที่ว่าอัศจรรย์มาก

พลังจิตวิญญาณเทพมันแข็งแกร่งกว่าพลังจิตมากเลยจริงๆ ！

ทางนี้ บุณยผลก็เข้าสู่การหลอมรวมในขั้นตอนสุดท้ายแล้ว แต่ดูไปแล้ว ฝีมือของเขาจะเหนือกว่าจิรภัทรอยู่มาก

เพราะถึงอย่างไร สมาคมการเล่นแร่แปรธาตุ เป็นที่ที่รวบรวมคนมีพรสวรรค์ด้านการกลั่นยาในประเทศจีนมากที่สุด อีกทั้งคนพวกนี้ก็ชอบแข่งกันกลั่นยา เพื่อพัฒนาฝีมือ การพัฒนาที่เร็วแบบนี้ คนนอกไม่อาจเทียบได้

เมื่อมองย้อนมาดูสำนักเทพยาเซียน นอกจากจิรภัทรและปยุตแล้ว คนอื่นๆ นั้นก็แทบไม่มีความสามารถที่จะกลั่นยาชั้นเลิศออกมาได้

“เหอะ จิรภัทร คุณคิดว่าหลีกเลี่ยงที่จะแข่งกับผม แล้วคิดว่าจะเอาชนะได้งั้นหรือ?”

ชนุตร์คิดในใจ

บุณยผลเป็นถึงผู้อาวุโสรองของสมาคมการเล่นแร่แปรธาตุ ถ้าไม่มีความสามารถที่โดดเด่น จะนั่งตำแหน่งนี้ได้อย่างไร

ก็ไม่แปลกที่ก่อนหน้านี้พรตได้ดูถูกสำนักเทพยาเซียน แค่อาวุโสคนหนึ่งของสมาคมการเล่นแร่แปรธาตุ ก็สามารถเอาชนะกำลังของจิรภัทรได้

รพีพงษ์ก็ขมวดคิ้วอยู่ข้างๆ

เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า พลังจิตของบุณยผลและจิรภัทรไม่ห่างกันมาก แต่ว่าฝีมือการกลั่นยาของเขาสูงกว่ามาก

“เจ้าจิรภัทร จะแพ้”

รพีพงษ์คาดคะเน

เป็นจริงอย่างนั้น หลังจากนั้น1ชั่วโมง บุณยผลก็หยุดมือลง พูดด้วยสายตาเย่อหยิ่ง “ผมทำเสร็จแล้ว”

จิรภัทรก็ผงะ ทางตนเองเพิ่งเข้าสู่ขั้นตอนที่สำคัญที่สุด แต่ฝั่งตรงข้ามกลับทำเสร็จแล้ว

ถ้ารอบแรกตนเองแพ้ งั้นรอบที่สองตนเองก็จำเป็นต้องส่งรพีพงษ์ออกมาแข่ง แบบนี้ล่ะก็ เมื่อถึงรอบตัดสินความเป็นความตายในรอบที่สาม ฝั่งตรงข้ามจะต้องส่งชนุตร์ลงแข่งแน่ๆ พอถึงตอนนั้นไม่ว่าฝั่งตนเองจะส่งใครลงแข่ง ก็มีผลลัพธ์เดียวกัน นั่นก็คือ แพ้

“ไม่ ผมจะแพ้ไม่ได้！”

จิรภัทรคิดในใจ อารมณ์ก็ไม่ได้สงบนิ่งเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

ยิ่งคิดยิ่งเสียสมาธิ ยิ่งเสียสมาธิก็ยิ่งทำให้พลังจิตไม่อาจรวบรวมไว้ได้ แถมยังสิ้นเปลืองพลังจิตไปเร็วกว่าเดิมด้วย！

เป็นจริงอย่างว่า มีพลังทิพย์ลอยออกมาจากยาเม็ดในมือของจิรภัทร สีหน้าของจิรภัทรก็เผยความเจ็บปวดออกมา

“เจ้าสำนัก！”

จิลลาตะโกนอยู่ข้าง เธอเคยถูกยาชั้นเลิศสะท้อนพลังใส่มาแล้ว เลยรู้ว่าการถูกพลังสะท้อนกลับใส่มันเป็นอย่างไร

รพีพงษ์ก็ไม่พูดมาก พุ่งเข้าไปแทรกตรงหน้า แล้วดันจิรภัทรออกไป จากนั้นก็แอบเอาพลังจิตวิญญาณเทพใส่เข้าตัวของจิรภัทร

ผ่านไป2นาที สีหน้าของจิรภัทรก็ดีขึ้นมาหน่อย

“ผมไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ” จิรภัทรก็พูดกับรพีพงษ์เบาๆ สีหน้าเศร้าสร้อย

บุณยผลก็พูดด้วยสายตาเยาะเย้ย “ไม่คิดเลยว่า เป็นถึงเจ้าสำนักของสำนักเทพยาเซียน แค่กลั่นยาชั้นเลิศก็ถูกพลังสะท้อนกลับใส่ตัวเอง ไม่เอาจริงๆ”

“นี่คุณ！”

“จิลลา！”

จิรภัทรห้ามจิลลาไว้ แล้วพูดว่า “แพ้ก็แพ้ อย่าให้คนอื่นหัวเราะเยาะพวกเราได้”

พูดจบ เขาก็ยกมือคำนับพูดว่า “รอบนี้ ผมแพ้แล้ว”

“เพราะศิษย์พี่ออมมือให้ สมาคมการเล่นแร่แปรธาตุของพวกเราถึงได้เอาชนะรอบนี้ได้”

ชนุตร์พูดเสียงต่ำ สีหน้านิ่งๆ “ต่อไป ก็จะเป็นการแข่งขันของศิษย์วัยรุ่น ไม่ทราบว่าพวกคุณจะส่งใครลงแข่งขัน”

พูดไป สายตาที่แก่ชราและเจ้าเล่ห์ของชนุตร์ ก็มองไปที่รพีพงษ์ “ต้องจำไว้นะว่า ถ้าแพ้รอบนี้ พวกคุณก็จะแพ้การแข่งขันครั้งนี้”

คนทางฝั่งของสำนักเทพยาเซียนก็ต่างมีสีหน้าเคร่งเครียดกันขึ้นมา

จิรภัทรแพ้ในรอบแรก รอบที่สองจะต้องเอาชัยชนะกลับมาให้ได้

“พี่รพีพงษ์ ดูเหมือนว่าจะต้องให้พี่ลงแข่งรอบนี้แล้วล่ะ”

ชุติเดชพูดอยู่ข้างๆ

“แต่ว่า ถ้ารพีพงษ์เข้าแข่งขันล่ะก็ รอบที่สามพวกเราก็แพ้อย่างแน่นอน” คนอื่นๆ ก็กังวล

“อย่าไปสน เอาชนะรอบนี้ก่อนค่อยว่ากัน ไม่งั้นล่ะก็ แพ้แต่โอกาสที่จะได้แข่งรอบที่สามก็ไม่มีแล้ว”

ชุติเดชพูดอยู่ข้างๆ

ทุกคนก็ครุ่นคิดว่าที่ชุติเดชพูดมาก็มีเหตุผล

“รพีพงษ์ คุณก็เข้าไปแข่งเถอะ ส่วนรอบที่สาม เดี๋ยวให้ตาแก่อย่างผมไปสู้กับชนุตร์เอง”

ปยุตพูดอยู่ข้างๆ

ก็จริงอยู่ ถ้าสามารถยื้อเวลาถึงรอบที่สาม สำนักเทพยาเซียนก็จะสามารถส่งคนที่เก่งที่สุดออกไป นั่นก็คือปพรสวรรค์

รพีพงษ์ก็มองคนอื่นๆ นิ่งๆ แล้วอมยิ้มเบาๆ

“เจ้าจิรภัทร คุณคิดว่า รอบที่สองนี้จะให้ใครเข้าแข่งขันดี?”

รพีพงษ์ถาม

จิรภัทรยังไม่ทันได้เดินออกมาจากความพ่ายแพ้เมื่อครู่นี้ แล้วก็ถอนหายใจพูดว่า “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ดูเหมือนว่าครั้งนี้สมาคมการเล่นแร่แปรธาตุคงจะเอาชนะพวกเราไปได้อีกครั้ง”

พอพูดออกมาดังนั้น ทุกคนก็โศกเศร้า

“ผมว่าก็ไม่แน่นะครับ！”

รพีพงษ์เดินออกมาพูดว่า “ผมขอเสนอให้คนหนึ่งเข้าร่วมแข่งขันรอบที่สองครับ”

“อะไรนะ คุณจะเสนองั้นหรือ?”

ปยุตก็แปลกใจมาก

“ใช่แล้วครับ”

รพีพงษ์ก็ยิ้มเบาๆ แล้วก็ชี้นิ้วไปทางจิลลา “จิลลา รอบที่สองนี้ คุณก็ออกมาแข่งแล้วกันนะ！”

“ฉันหรือ?”

จิลลาไม่อยากจะเชื่อว่ารพีพงษ์จะเสนอตนเองขึ้นมา

“ถูกต้อง ครั้งก่อนคุณกลั่นยาชั้นเลิศ ขาดแค่ขั้นตอนสุดท้ายก็ทำเสร็จ ครั้งนี้ผมเชื่อว่าคุณจะทำมันได้แน่นอน” รพีพงษ์พูดให้กำลังใจ “อีกอย่าง ในร่างกายคุณยังมีพลังจิตวิญญาณเทพของผมไหลเวียนอยู่ ผมคิดว่า มันคงจะช่วยคุณได้มากอยู่เหมือนกัน”

“เอ่อ……….”

จิลลาก็กัดปากตนเอง ครั้งก่อนที่ถูกพลังสะท้อนกลับใส่ตัว ภาพนั้นยังติดตาอยู่ ตอนนี้ตนเองจะต้องมาสู้กับการกลั่นยาชั้นเลิศอีกครั้ง ความมั่นใจของเธอไม่ได้มากเท่าไรนัก

“ใช่น่ะสิ นังหนู เข้าไปแข่งเลย！หลายวันมานี้เธอก็ได้ฝึกฝนอยู่ในถ้ำ พลังก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย อาจารย์เชื่อว่าเธอจะต้องทำได้แน่นอน！”

ปยุตอยู่ข้างๆ พูดไปพร้อมกับตบไหล่เธอเบาๆ

“อาจารย์คะ อาจารย์คิดว่าหนูทำได้จริงหรือคะ?”

จิลลาเงยหน้า แล้วมองไปที่ปยุตพร้อมกล่าวออกมา

ปยุตก็มีสายตายิ้มๆ แล้วพูดเบาๆ ว่า “เธออยากจะแสดงฝีมือต่อหน้ารพีพงษ์นักไม่ใช่หรือไง ครั้งนี้ก็เป็นโอกาสดีเลยทีเดียว！”

จิลลาจ้องมองรพีพงษ์ ช่วงนี้ที่ตนเองฝึกฝนหนัก จนยอมไปอยู่ในถ้ำ ก็เพื่อที่วันหนึ่งตนเองจะได้ก้าวทันรอยเท้าของรพีพงษ์

ตอนนี้ มีโอกาสอยู่ตรงหน้า ต่อหน้าบุคคลต้นแบบของตนเอง ถ้าหากว่าสามารถกลั่นยาชั้นเลิศออกมาได้ แล้วได้รับการยอมรับจากรพีพงษ์ สิ่งนี้มันเป็นสิ่งที่จิลลารอคอยมากที่สุด！

“จิลลา ผมเชื่อใจคุณ แพ้ก็ไม่เป็นอะไร ไม่ต้องกดดันตัวเองมากเกินไป”

จิรภัทรพูดเสียงต่ำ

“ใช่แล้ว พี่จิลลา พวกเราล้วนเชื่อใจพี่ พี่เป็นอัจฉริยะของสำนักเทพยาเซียนเรานะ！”

พวกของชุติเดชก็ล้อมตัวจิลลาแล้วพูดขึ้นมา

จิลลาก็ออกแรงพยักหน้า แล้วก็ตัดสินใจ

“เจ้าสำนัก อาจารย์ วางใจเถอะค่ะ หนูจะไม่ทำให้พวกคุณผิดหวังแน่นอน”

จากนั้น จิลลาก็มองรพีพงษ์ แล้วพูดว่า “พี่รพีพงษ์ ครั้งนี้……ฉันเอาชนะได้แน่！”

รพีพงษ์เผยรอยยิ้มที่พอใจ แล้วมองจิลลาเดินยังกลางห้องโถง

ตรงหน้าของเธอ มีชายสวมชุดหรูหราอยู่คนหนึ่ง

พอเห็นจิลลาลงสนาม ชายคนนั้นและพวกของชนุตร์ก็อึ้งๆ กันไป

เดิมทีเดาไว้ว่า ฝั่งตรงข้ามจะส่งรพีพงษ์ลงแข่งขัน ดูเหมือนว่าตอนนี้ จะเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น

“ศิษย์พี่ ดูเหมือนว่าวันนี้พี่จะเอาชนะพวกเราไม่ได้เสียแล้วล่ะ” ชนุตร์หัวเราะเยาะ เพราะมีชัยเหนือกว่า

“จะชนะได้หรือไม่นั้น รอแข่งขันจบก่อนค่อยว่ากัน”

จิรภัทรตอบกลับไปนิ่งๆ

“ผมชื่อว่าจินเฉิง ผมได้ยินมาว่าหลายวันก่อนศิษย์พี่จั๋วเยว่ก็แพ้ที่นี่ วันนี้ผมจะเอาชัยชนะกลับมาให้ได้！” ชายหนุ่มคนนั้นกล่าว

“กลัวว่านายจะไม่มีปัญญาเอาชนะได้มากกว่า” จิลลาพูดเสียงขรึม

“เหอะ”

จินเฉิงทำสีหน้าดูถูก “เดิมทีคิดจะสั่งสอนรพีพงษ์เสียหน่อย ในเมื่อตอนนี้มีผู้หญิงออกมาแข่งแทนเสียนี่ คุณวางใจเถอะ ผมจะออมมือให้นิดหน่อย พอเดี๋ยวผมลงมือหนักไป คุณจะร้องไห้ขี้มูกโป่ง ผมเห็นแล้วจะปวดใจเปล่าๆ”

“จะฆ่าไก่ไยต้องใช้มีดสำหรับฆ่าวัวด้วยเล่า จะเอาชนะนาย ไม่ต้องให้รพีพงษ์ลงมือหรอก”

สายตาของจิลลายังคงเย็นชา สำหรับคำพูดหาเรื่องของฝั่งตรงข้ามนั้น เธอไม่สนใจแม้แต่น้อย

“ได้！ผมจะดูสิว่าคุณจะมีความสามารถสักเท่าไรกัน！”

พูดไป ทั้งสองก็เดินมายังแท่น

“ไม่ทราบว่าแม่สาวน้อยคนนี้จะกลั่นยาอะไรออกมา? จะระดับกลาง หรือระดับสูง?” จินเฉิงยิ้มถาม

“ยาชั้นเลิศ ยาเม็ดเฉียนสิง！”

หลังจากที่จิลลาพูดออกมา คนของสำนักเทพยาเซียนก็ตกใจไปตามกัน！

ครั้งก่อน ก็เป็นที่นี่ ที่จิลลาพลังของยาเม็ดเฉียนสิงสะท้อนกลับใส่ตัว

แต่รพีพงษ์กลับชื่นชม นังหนูนี่ เติบโตแล้ว…..