พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1281 ศัครูมาแล้ว

ถ้าต้นเอาเดาไม่ผิด งั้นที่นีย์มาสำนักเทพยาเซียนในครั้งนี้ คงจะต้องเข้าไปที่ป่าหมอกอย่างแน่นอน！

ที่นั่น มีพลังทิพย์ที่ทวีปโอชวินจับจ้องมานาน แต่ในขณะเดียวกัน ก็เป็นแหล่งพลังทิพย์แห่งสุดท้ายบนโลกใบนี้แล้ว

ถ้าหากถูกนีย์พบเข้า แล้วส่งข่าวให้กับทวีปโอชวินล่ะก็ แทบไม่อยากจะคิดถึงผลลัพธ์ที่ได้เลย

รพีพงษ์ก็ไม่รอช้า ยังคงมุ่งหน้าต่อไป

“เจ้าจิรภัทรครับ พวกคุณรีบไปกลับไปบอกข่าวให้กับพวกจิลลาเถอะครับ ไม่งั้นล่ะก็ พวกเธอคงต้องรออย่างกังวลใจ” รพีพงษ์กล่าว

“แต่ว่า นีย์ก็มีพลังถึงขั้นแดนดั่งเทพชั้นยอดแล้วนะ ถ้าเป็นปกติเหมือนเมื่อก่อนนี้ คุณจะไปผมก็ไม่รังไว้หรอก แต่ตอนนี้คุณเป็นแบบนี้ จะไปรับมือกับเธอไหวหรือ?”

จิรภัทรพูดอย่างกังวล

รพีพงษ์ยิ้มมุมปากเบาๆ จริงๆ แล้วนั้น หลังจากที่คืนนี้ได้ต่อสู้กับจิรพนธ์และทำยาเม็ดออกมา จิตวิญญาณเทพของตนเองได้ถูกใช้งานไปจนหมดสิ้นแล้ว

ความรู้สึกที่ร่างกายอ่อนล้า จนแทบจะทำให้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืน

แต่ทว่า มีหน้าที่สำคัญที่ต้องจัดการ รพีพงษ์จะหลบหนีไปไหนไม่ได้

“คุณวางใจเถอะ ขอเพียงแค่เธอกล้าเข้าไปในป่าหมอก ผมจะต้องทำให้เธอชดใช้ให้ได้！”

พูดจบ รพีพงษ์ก็ส่งสายตาให้ทั้งสองคนเกิดความมั่นใจ แล้วก็ค่อยๆ เดินมุ่งหน้าไปยังป่าหมอก

ที่เขามีความมั่นใจแบบนี้ นั่นก็เพราะว่า ในตอนนี้ ป่าหมอกได้เป็นสถานที่ของรพีพงษ์ไปทั้งหมดแล้ว

“ไปเถอะ ไอจิรภัทร พวกเราไปหาจิลลาเถอะ” ปยุตกล่าว

“อืม”

เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว จิรภัทรก็ได้แต่ตอบรับไป

คืนนี้ คนแก่ทั้งสองคนนี้ก็ได้เห็นเรื่องราวที่น่าอัศจรรย์ไปสองเรื่อง

และคนที่ทำให้เกิดเรื่องน่าอัศจรรย์ทั้งสองเรื่องนี้ ก็คือรพีพงษ์ คุณชายที่ถูกประคบประหงมมาอย่างดี

สามารถเอายาชั้นเลิศหลอมรวมเป็นยาเม็ดระดับเทพเซียนในตำนานออกมาได้ ในขณะเดียวกัน ก็ยังลงมือฆ่ายอดฝีมือที่มีวิชาลับแถมมีระดับเกือบจะก้าวเข้าสู่แดนเทพขั้นพีค

เรื่องแบบนี้ ได้กลายเป็นตำนานไปแล้ว！

ปยุตและจิรภัทรก็ชื่นชม ตระกูลลัดดาวัลย์ให้กำเนิดมังกร และรพีพงษ์ ก็เป็นหัวมังกร！

ด้านบริเวณรอบนอกของป่าหมอก แสงจันทราได้สาดส่องลงมายังหน้าผากเล็กๆ สวยๆ ของนีย์

“พลังทิพย์ในที่นี้มีมากกว่าในสำนักเทพยาเซียนเสียอีก หรือว่า สถานที่ที่พวกอาวุโสทั้งหลายตามหาอย่างยากลำบาก จะอยู่ที่นี่จริงๆ งั้นหรือ?”

นีย์ก็คิดในใจ แต่ทว่า พอเธอเห็นความมืดมิดตรงหน้า เริ่มจะเป็นป่าลึกเข้าเรื่อยๆ ในใจก็มีกลัวๆ บ้างเล็กน้อย

“จิรพนธ์มัวทำอะไรอยู่นะ ทำไมยังไม่รีบมารวมตัวกับฉันอีกนะ?”

นีย์ด่าออกมาเบาๆ

เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ รอไปประมาณ30นาที นีย์ก็รอต่อไปไม่ไหวแล้ว

“เพื่อทวีปโอชวิน ก็จะเข้าไปดูเสียหน่อย ถ้าเป็นอย่างที่ตนเองเดาไว้ล่ะก็ ก็จะได้รีบไปรายงานกับพวกผู้อาวุโส”

พอตัดสินใจแล้ว นีย์ก็มีสีหน้าตั้งมั่น แล้วก็ก้าวเท้าแรกเพื่อเข้าไปในป่าหมอก………..

แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือ เนื่องจากที่หยุดรอไป30นาที ทำให้รพีพงษ์มีโอกาสตามเธอมาได้ทันท่วงที

ตอนที่เธอก้าวเข้าสู่ป่าหมอกนั้น รพีพงษ์ก็อยู่ห่างจากเธอไม่มากแล้ว

พอเข้าไปในป่าแล้ว ในนี้ก็มีหมอกหนาปกคลุมไปทั่ว แถมตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เสียงร้องของสิงสาราสัตว์ในป่า ทำให้ได้ยินแล้วชวนขนลุก

โชคดีที่นีย์เตรียมตัวไว้แล้ว พอเปิดไฟฉายออกมา ภายใต้แสงสว่าง หมอกหนาๆ ก็ค่อยๆ สลายไป รู้สึกเหมือนจะแดนเทพแดนสวรรค์อย่างไรอย่างนั้นเลย

“ที่นี่มันน่าอัศจรรย์มากเลย！”

นีย์พูดอย่างตื่นเต้น

เหมือนกับตอนที่รพีพงษ์เข้ามาในป่าหมอกในครั้งแรก เธอพบว่า เพียงแค่บริเวณรอบนอกของป่า พวกสมุนไพรที่เติบโตขึ้นมา ก็ล้วนมีค่าหายากกว่าภายนอกมากนัก

“ดูเหมือนว่าจะเดาไม่ผิด ที่นี่ต้องเป็นแหล่งพลังทิพย์แห่งสุดท้ายบนโลกใบนี้แน่ๆ ！”

นีย์พูดอย่างตื่นเต้น ความอยากรู้เป็นตัวกระตุ้นให้เธอเดินหน้าเข้าไปสำรวจต่อ

ในตอนนี้ บริเวณไม่ไกลจากศูนย์กลางของป่าหมอก ในถ้ำภายในหุบเขาหลิงซี ภายใต้ความมืด แรดโบราณที่หลับใหลอยู่ ก็ได้ลืมตาขึ้นมา

มีคนของทวีปโอชวินมาแล้ว！

พริบตา เสียงคำรามก็ดังสนั่นไปทั้งป่า ทันใดนั้น ทุกมุมของป่าผืนนี้ สัตว์เซียนต่างๆ ก็ฟื้นตื่นขึ้นมาพร้อมกัน สีหน้าก็เคร่งขรึมไปกันหมด！

ในฐานะที่เป็นสัตว์ขี่ของจอมมารชูร่าในตอนนั้น แรดโบราณมีความตอบสนองต่อกลิ่นไอพลังของคนในทวีปโอชวินเป็นอย่างดี

ถึงแม้จะผ่านไปหลายร้อยปีแล้ว แต่ตอนที่นีย์ก้าวเข้ามานั้น กลิ่นอายพลังที่รอคอยมานาน ได้เพรียกหาให้แรดโบราณได้ตื่นขึ้นจากการหลับใหล

จะฆ่าคนของทวีปโอชวินให้หมดสิ้น ในตอนนั้นจอมมารชูร่าทำแบบนี้ แรดโบราณก็จะทำแบบนี้เช่นกันเพื่อปกป้องแหล่งพลังทิพย์ไว้

แต่ทว่า เสียงคำรามเมื่อครู่ไม่ได้ทำให้นีย์เกิดความสงสัยอะไร เธอรู้สึกว่า ในเมื่อที่นี่เป็นป่าลึก ต่อให้เป็นยามค่ำคืน ก็คงจะมีสัตว์ร้ายเป็นธรรมดา

พอด้านมุ่งหน้าต่อไป ในไม่นานนั้น ก็มาถึงยังแอ่งน้ำพุ ที่ที่รพีพงษ์เคยมาก่อนหน้านี้

นีย์ในตอนนี้ ก็ได้ถูกพลังทิพย์โดยรอบดึงดูดเข้ามา ในใจของเธอก็ยิ่งตั้งมั่น

“ถ้าได้แหล่งพลังทิพย์สุดท้ายนี้มาล่ะก็ ทวีปโอชวินของพวกเราก็จะได้เอาชนะทั้งโลกนี้อีกครั้ง！”

เธอพูดอย่างตั้งมั่น แล้วเดินหน้าต่อไป

ในตอนนี้เอง ด้านหลังของเธอ ก็มีเสียงชี่ๆ ดังเข้ามา

งูหลามยักษ์ตัวหนึ่งก็กำลังแลบลิ้น แล้วตามหลังเธอมา

ตอนที่งูหลามยักษ์ห่างจากตัวนีย์ไม่กี่เมตรนั้นเอง นีย์ก็หันหลังกลับไปดู “ใครกัน！”

งูหลามยักษ์ก็ไม่รอรี ชูคอขึ้นจากพื้น แล้วอ้าปากกว้างคำรามใส่ต่อหน้าของนีย์

“ให้ตายเถอะ ที่แท้ก็เป็นงูหลามตัวนึงนี่เอง！”

นีย์เห็นงูหลามที่ตัวใหญ่ขนาดนี้ ก็ไม่ได้ตกใจอะไร

โซ่สีดำเส้นหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมา จากนั้นก็พันรอบตัวของงูหลามยักษ์ไว้

“ไม่คิดเลยว่า ที่นี่จะมีสัตว์อสูรอยู่ด้วย ดูเหมือนว่า！ครั้งนี้จะเข้ามาได้จังหวะจริงๆ ！”

นีย์ยิ้มพูด

สัตว์เซียนบนโลกใบนี้ ที่ทวีปโอชวินเรียกมันว่าสัตว์อสูร

ส่วนที่นีย์เห็นงูหลามยักษ์แล้วไม่ตกใจอะไรเลยนั้น ก็เพราะว่า ในทวีปโอชวินที่รับเอาพลังทิพย์ทั้ง4ที่ของโลกนี้ไว้ มีพลังทิพย์เต็มไปหมด และสัตว์เลี้ยงต่างๆ ก็ได้รับพลังทิพย์เข้าไปด้วย ลักษณะก็ไม่ต่างกับงูหลามยักษ์ตัวนี้มากนัก

ดังนั้น นีย์ก็เลยเห็นของแปลกจนไม่ตกใจกลัวแล้ว

เพราะถึงอย่างไรก็มีพลังถึงระดับแดนดั่งเทพชั้นยอด พอนีย์รัดโซ่แน่นขึ้น งูหลามยักษ์ก็เหมือนจะหายใจไม่ค่อยออกแล้ว

“เหอะ อย่างแกน่ะหรืออยากจะลอบโจมตีฉัน? ฝันไปเถอะ”

นีย์ยิ้มเย็น จากนั้น ด้านหลังก็มีเงาดำเข้ามา

นีย์ก็ก้มหัวหลบหลีกโดยสัญชาตญาณ ของเหลวสีดำก็พุ่งไปหลอมละลายต้นไม้ด้านหน้า

คางคกยักษ์ก็กำลังจ้องมองมาทางนีย์ พอได้รับคำสั่งของแรดโบราณ สัตว์เซียนพวกนี้ก็มุ่งหน้ามายังตำแหน่งของนีย์จากทั่วสารทิศ

“คางคกตัวนี้น่าเกลียดมากเลย！”

นีย์พูดออกไปอย่างนั้น แต่ก็ไม่รอรี

คางคกกระโดดขึ้นบนอากาศ กรงเล็บและฟันที่แหลมคม มีพลังทำลายล้างสูง ในขณะเดียวกัน น้ำลายพิษที่มันพ่นออกมาก็เหมือนกับน้ำฝน

นีย์ก็เคลื่อนไหวรวดเร็วมาก โซ่ในมือก็ได้หายไป แล้วหลบหลีกการโจมตีของน้ำลายพิษอย่างรวดเร็ว

“สัตว์อสูร2ตัวแล้วไงล่ะ ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันหรอก！”

ขณะพูดนั้น นีย์ก็ฮึกเหิมมากขึ้น ส่วนทางบนฟ้า ก็มีเงาดำพุ่งลงมาที่พื้นอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าลูกกระสุน

นีย์เงยหน้าขึ้นไปมอง สกายอินทรีก็กำลังจับจ้องมาทางเธอ

กรงเล็บของอินทรียักษ์มันแข็งแกร่งราวกับคีมเหล็ก

“วันนี้มันอะไรกันเนี่ย หรือว่า ฉันได้เข้ามาในรังของสัตว์อสูรพวกนี้งั้นหรือ?”

นีย์คิดในใจ

ตอนนี้ สัตว์เซียน3ตัวเข้ามาโจมตีนีย์พร้อมกัน ทำให้นีย์รู้สึกว่าตนเองจะเป็นรอง

ด้วยท่าทางที่น่าทุเรศที่สุด นีย์ได้หมุนตัวไปด้านข้างสองรอบ เพื่อหลบหลีกการโจมตีของสกายอินทรี

กรงเล็บขนาดใหญ่ของอินทรียักษ์ก็ได้ตะครุบเข้าไปที่ก้อนหินใหญ่เข้าให้ พริบตาก้อนหินใหญ่ก็แหลกละเอียด！

คลื่นลูกใหญ่ซัดกระหน่ำ！

นีย์ตะโกนออกมาเสียงดัง

ทันใดนั้น แอ่งน้ำพุก็สั่นไหวอย่างรุนแรง ราวกับกำลังฟังคำสั่งของนีย์อยู่ น้ำลอยขึ้นมาเป็นรูปเสา แล้วแยกออกไปโจมตีสัตว์เซียนทั้งสามตัว

สกายอินทรีก็บินขึ้นไปบนฟ้า หลบไปได้อย่างง่ายดาย ส่วนคางคกยักษ์ก็กระโดดหลบไปในป่าทึบด้านข้าง

ส่วนงูหลามยักษ์ก็ไม่เกรงกลัว เดิมทีก็ใช้ชีวิตอยู่ในน้ำอยู่แล้ว มันเลยไม่กลัวน้ำ

พอโจมตีไม่โดน นีย์ก็กำหมัดแน่น

การโจมตีของสัตว์เซียนทั้งสามตัว เธอเองก็รับมือไม่ได้

“ถึงอย่างไรฉันก็ได้สำรวจมาพอสมควรแล้ว งั้นก็ออกไปเลยแล้วกัน เดี๋ยวพอกลับไป จะรายงานผู้อาวุโสให้มาจัดการพวกแก！”

นีย์ก็ตัดสินใจอยู่ในใจ แล้วก็หันหลังเตรียมจะกลับออกไป

นีย์ที่มีรูปร่างเล็กผอมบาง ท่าทางก็เลยเร็วมาก

มีเพียงนกอินทรีบนฟ้าถึงจะตามเธอทัน

แต่ทว่า อาศัยเพียงสัตว์เซียนเพียงตัวเดียว จะเป็นคู่ต่อสู้ของนีย์ได้อย่างไรกัน

โซ่สีดำถูกปล่อยออกมายาวยืด จากนั้นก็สะบัดไปบนฟ้า

อินทรียักษ์เห็นดังนั้น ถ้าถูกโจมตีขึ้นมา ก็เกรงว่าคงจะต้องสิ้นชีพแน่นอน

จากนั้นมันก็ไม่รอช้า บินขึ้นสูงไปอีกหลายร้อยเมตร ขนปีกก็สะบัดหลุดออกมา เลยโชคดีที่รอดมาได้

แต่ทว่า กลับทำให้นีย์ได้มีโอกาสได้ออกไปจากป่าหมอกแห่งนี้ได้

เธอก็มีใบหน้าสะใจเล็กๆ ในใจก็คิดว่า เดี๋ยวครั้งหน้าจะพาพวกอาวุโสมาด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างของที่นี่จะต้องเป็นของทวีปโอชวิน！

ทันใดนั้น ด้านหลังของเธอ ก็มีเงาดำยืนอยู่

เงาดำนั้นไม่ขยับตัว แต่ยืนมองนีย์อยู่อย่างเยือกเย็น

นีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ภายใต้ม่านหมอก เธอก็มองไม่ชัดเหมือนกันว่าเป็นใคร

“เป็นคนรึผีกันแน่ รีบหลบไปเดี๋ยวนี้นะ！”

ใครจะรู้ล่ะว่า ฝั่งตรงข้ามนั้นก็ไม่ขยับตัวเลย แต่กลับเดินนิ่งๆ มาทางตนเอง

นีย์ก็หยิบไฟฉายขึ้นมาอีกครั้ง แล้วก็เปิดไฟออกมา สายตาของเธอก็ยิ่งกังวลขึ้นมา

“รพีพงษ์งั้นหรือ? ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ได้！