พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1364 เวลานี้ใกล้มาถึง

รพีพงษ์ยืนตรงหน้าทุกคน สีหน้าของเขานิ่งขรึม

ในตอนนี้ ตรงหน้าของเขา มียอดฝีมือนักฝึกวิชาระดับสุดยอดรวมตัวกันอยู่

แต่รพีพงษ์กลับเป็นยอดฝีมือเก่งกาจในหมู่คนพวกนั้น อย่างไรก็แล้วแต่ อายุของเขาก็ยังดูน้อยกว่านักฝึกวิชาคนอื่นๆ แต่ว่าไม่มีใครที่ไม่ยอมรับในฝีมือเขาเลย

ตอนแรก ตนเองกลายเป็นเจ้าบ้านของตระกูลลัดดาวัลย์ แต่วันนี้ รพีพงษ์ได้กลายเป็นหัวหน้าของโลกใบนี้！

“วันนี้ พวกเรามาร่วมงานศพของเต่า ผมรู้ดีว่า ทุกคนล้วนเสียใจกับการจากไป ผมก็เหมือนกัน”

รพีพงษ์นิ่งไป แล้วพูดต่อว่า “แต่ว่า ชีวิตเราก็ยังต้องดำเนินต่อไป ทวีปโอชวินกำลังจับจ้องโลกของพวกเรา ทำให้พวกเราต้องระวังตัวอยู่ตลอดเวลา แต่ว่า จะไปรับกับทวีปโอชวินคงจะต้องมีการเสียเลือดเสียเนื้อบ้าง ผมหวังว่าทุกคนจะเตรียมพร้อม ผมไม่กล้ารับรองว่าทุกคนจะรอดปลอดภัย แต่ว่า ผมรับรองได้ว่า ตอนที่เผชิญหน้ากับทวีปโอชวินนั้น ผมรพีพงษ์ จะเป็นคนที่ไปยืนอยู่ข้างหน้าเสมอ！”

ทุกคนก็มองรพีพงษ์ หนุ่มคนนี้ได้สร้างตำนานไว้ที่เมืองโตเกียวไว้มากมาย และตอนนี้ในโลกแห่งการฝึกวิชาทั้งหลาย เขาเป็นคนที่ได้ยืนอยู่บนจุดที่สูงที่สุด

“คนที่จะไปเป็นแนวหน้า รวมผมไปด้วยคน”

ธีรพัฒน์ที่ยืนข้างๆ ก็เอ่ยขึ้นมา สามวันนี้ การสร้างกายเนื้อขึ้นมาใหม่แทบจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว ธีรพัฒน์ในตอนนี้ แข็งแกร่งกว่าสามวันก่อนนี้มาก

“ผมด้วย！”

ธัชธรรมก็เอ่ยขึ้นมาเหมือนกัน

จริงๆแล้ว ธัชธรรมเพิ่งออกจากการเก็บตัวฝึกวิชาที่ภูเขา เขาในตอนนี้ ได้ฝึกวิชากังฟูเสนในครึ่งส่วนแรกได้อย่างสมบูรณ์แล้ว แต่ว่า พอกลับออกมา เขาก็ได้ข่าวการตายของเต่า เขาในตอนนี้ แทบจะอยากฉีกร่างคนของทวีปโอชวินให้เป็นชิ้นๆ ！

รพีพงษ์ก็มองคนแก่สองคนนี้อย่างพอใจ

ยอดฝีมือระดับแดนเทพทั้งสามคนรับปาก ก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนเชื่อใจ

“เจ้าสำนัก พวกเราก็ยินยอมติดตามไปด้วยครับ！”

“ใช่ ผมก็ยินยอม！”

……

คนบนยอดเขาคุนหลุนเริ่มแสดงเจตจำนงของตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ ถึงขนาด แม้แต่คนที่มีรางวัลนำจับอย่างหัวขโมยธมกรที่ทำชั่วทุกอย่างในเมืองหลวง ตอนนี้ก็แสดงเจตจำนงว่ายินยอมด้วย

ก็นะ ถ้าโกลนี้ถูกทำลายไป คนพวกนี้จะไปอยู่กันที่ไหนล่ะ?

ถ้าเป็นแบบนั้น ก็ไม่สู้เข้าร่วมกับรพีพงษ์และกลุ่มสิงโตคนอื่นๆ เพื่อรับมือกับทวีปโอชวิน

รพีพงษ์ก็ทำสายตาแหลมคมดั่งนกเหยี่ยว เขารู้ดีว่า ถ้าคนพวกนี้รวมพลังกันขึ้นมา พลังมันจะยิ่งใหญ่มาก

“เต่า ไปให้สบายเถอะ เรื่องที่ต้องรับมือกับทวีปโอชวิน ก็ให้พวกเราจัดการกันเองแล้วกัน！” รพีพงษ์ให้คำสัตย์อย่างตั้งมั่น

พอจบงานฝังศพตอนที่ทุกคนกำลังจะออกไปจากยอดเขาคุนหลุนนั้น ชั่วพริบตา ทั้งเทือกเขาคุนหลุนก็เหมือนจะสั่นไหว

ทุกคนก็แปลกใจ ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

มีเพียงรพีพงษ์และธีรพัฒน์ไม่กี่คนที่รับรู้ได้ก่อน ทวีปโอชวินเริ่มทำลายช่องทางเชื่อมอีกแล้ว！

“ทุกคนฟังให้ดี คนที่มีระดับแดนดั่งเทพขึ้นไป ตามผมไปยังทางเชื่อม ส่วนคนอื่นๆ ก็รอป้องกันอยู่ที่รอบนอก！” รพีพงษ์รีบออกคำสั่ง

“น้อมรับคำสั่ง！”

คนพวกนั้นก็ตอบรับเป็นเสียงเดียวกัน

ทางเชื่อมถูกทำลาย ก็หมายความว่าทวีปโอชวินเริ่มจะบุกเข้าโจมตีโลกนี้แล้ว

ทำให้คนของกลุ่มสิงโตทุกคนที่มีใจอยากจะแก้แค้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ต่างก็ฮึกเหิมขึ้นมา

“พี่น้องทุกคนหยิบอาวุธขึ้นมาสู้กับพวกมัน！” ธมกรตะโกนเสียงดัง

พวกคนชั่วที่มีรางวัลนำจับมักจะชอบต่อสู้

รพีพงษ์สายตานิ่งเย็น เขาคิดไม่เหมือนกับคนอื่น

ที่ภูเขาสั่นไหวในครั้งนี้ รพีพงษ์รับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า ครั้งนี้ทวีปโอชวินทำการทำลายทางเชื่อมรุนแรงกว่าครั้งก่อนที่บุกเข้ามาทำลายกลุ่มสิงโต

แต่ว่าทวีปโอชวินยังไม่รู้เลยนนี่ ว่าดวงจิตของจอมมารชูราสูญสลายไปแล้วหรือไม่ แล้วทำไมยังบุกเข้ามาแบบนี้อีกล่ะ?

ตอนนี้รพีพงษ์ก็ไม่ทันได้คิดอะไรมาก เขาและธีรพัฒน์พร้อมกับธัชธรรมสามคน ก็พุ่งเข้าไปยังช่องทางที่ใหญ่ที่สุด

อากาศก็ตลบอบอวลอย่างมาก รพีพงษ์ปลดปล่อยจิตวิญญาณเทพออกมา สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนเลยว่า มีพลังจิตวิญาณที่แข็งแกร่งมาก5สายกำลังทำลายทางเชื่อมอยู่

อีกอย่าง ในพลังทั้ง5สายของฝั่งตรงข้ามนั้น รพีพงษ์สัมผัสได้ชัดเจนเลยว่ามีหนึ่งสาย ที่มีพลังจิตวิญญาณแข็งแกร่งที่สุด

ไม่เพียงเท่านั้น ช่องทางเล็กอื่นๆ ก็เริ่มสั่นไหวขึ้นแล้วเหมือนกัน

ครั้งนี้ทวีปโอชวินจะบุกเต็มกำลัง！

รพีพงษ์สีหน้าเคร่งเครียด แล้วก็ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

“ท่านผู้อาวุโสธีรพัฒน์ ท่านธัชธรรม การทำลายรุนแรงแบบนี้ ต่อให้พวกเราใช้พลังต่อต้านไป เกรงว่าคงจะยื้อไว้ได้ไม่นาน แต่กลับกันก็จะสูญเสียพลังจิตวิญญาณเสียเปล่าๆ” รพีพงษ์กล่าว

ธีรพัฒน์พยักหน้า ตอนนี้สถานการณ์คับขัน สงครามครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น จะต้องรีบตัดสินใจ

“ท่านผู้อาวุโสธีรพัฒน์ ท่านธัชธรรม พวกเราสามคนไปนำคนที่มีระดับแดนดั่งเทพไปป้องกันไว้3มุม ให้เป็นรูปสามเหลี่ยม พอเห็นว่าฝั่งตรงข้ามออกมาจากทางเชื่อม ก็เข้าโจมตีทำลายได้เลย！” รพีพงษ์กล่าว

“แต่ว่า ทางเชื่อมมีตั้ง8ช่องทางเลยนะ พวกเราสามคนอย่างมากก็ปกป้องได้3ทาง แล้วที่เหลือจะทำอย่างไร?” ธัชธรรมถาม

“ธมกร！”

รพีพงษ์ตะโกน

ธมกรที่มีพลังระดับแดนดั่งเทพก็รีบวิ่งเข้ามา

“ช่วงนี้งานที่ให้คุณไปจัดการ คุณจัดการเรียบร้อยหรือยัง?” รพีพงษ์ถาม

“วางใจได้ เตรียมไว้หมดแล้ว！” ธมกรพูดตาหยี

“ดีมาก คุณพาคนของคุณ แยกออกไปช่องทางเล็ๆ อื่นๆ ทางเชื่อมพวกนั้นต่อให้ถูกทำลายไป ก็ยังไม่สามารถมีคนเข้ามาได้มากในทีเดียว อย่างมากก็ครั้งละ1-2คนเท่านั้น สิ่งที่คุณต้องทำก็คือ ทำให้ไอ้1-2คนที่เข้ามามันรู้สึกผิดที่เข้ามาที่นี่ ได้ยินชัดเจนแล้วใช่ไหม?” รพีพงษ์สั่งการ

“วางใจเถอะ ให้พวกเราจัดการเอง！”

ธมกรพูดอย่างมั่นใจ จากนั้นก็โบกมือ “พี่น้องทุกคน ตามผมมา！”

มองพวก “คนชั่ว” ที่มีรางวัลนำจับติดตัวค่อยๆ เดินห่างออกไป ธัชธรรมก็พูดอย่างกังวลว่า “รพีพงษ์ ก่อนหน้านี้คุณให้พวกนั้นไปทำอะไร?”

รพีพงษ์ก็จับจมูกตนเอง แล้วบอกไปตามตรง “คุณลืมไปแล้วหรือ ว่าหลายวันก่อนหน้านี้ ธมกรได้เสนอแผนการให้ผมในห้องโถงใหญ่ หลังจากนั้นผมก็ได้ไปหาเขา วิธีการของเขาถ้าจะเอาไปจัดการกับพวกระดับแดนเทพ คงจะลำบากหน่อย แต่ถ้ารับมือกับระดับแดนเทพลงมาล่ะก็ มันได้ผลดีเลยทีเดียว”

“หลายวันก่อน เขาได้วางกับดักไว้รอบๆ ทางเชื่อมเล็กๆ พวกนี้ รอให้คนของทวีปโอชวินเข้ามา แล้วก็ปิดประตูตีแมวได้เลย！” รพีพงษ์กล่าว

ธัชธรรมพยักหน้า ยิ่งยอมรับในตัวของรพีพงษ์เข้าไปใหญ่

ถ้าไม่ได้รพีพงษ์วางแผนไว้ก่อน แล้วถ้าเกิดเรื่องในวันนี้ขึ้น เกรงว่าไม่รู้จะรับมือแบบไหนเหมือนกัน

“วันนี้ เป็นวันฝังศพของเต่า วันนี้ก็เป็นวันที่พวกเราจะสู้ตายกับพวกทวีปโอชวิน เพื่อเต่า เพื่อกลุ่มสิงโต เพื่อโลกใบนี้ พวกเราจะต้องทำให้ไอ้พวกทวีปโอชวินเข้ามาแล้วกลับออกไปไม่ได้อีก！เรื่องเมื่อสองร้อยกว่าปีก่อน วันนี้มันจะเกิดขึ้นอีกครั้ง！” รพีพงษ์ยืนบนยอดเขา ใช้พลังของจุดตันเถียน แล้วประกาศออกมาเสียงดัง

คนของกลุ่มสิงโตทุกคน ที่ซ่อนตัวอยู่ตามทางเชื่อมต่างๆ ก็ฮึกเหิมกันใหญ่ กำหมัดแน่นไปตามๆ กัน

ตอนที่กลุ่มสิงโตก่อตั้งใหม่ๆ ก็ได้ปกป้องโลกใบนี้แล้ว มีหน้าที่ต่อต้านพวกทวีปโอชวิน วันนี้ ช่วงเวลาแบบนั้นมันจะเกิดขึ้นอีกครั้ง คนพวกนี้ก็ได้เตรียมตัวพร้อมแล้ว และไม่เคยสามัคคีกันแบบนี้มาก่อน

“เต่า ดูให้ดีนะ พวกเราจะแก้แค้นให้นายเอง！” หงส์สายตาจริงจัง พูดเสียงต่ำ

เสียงดังโครม ทางเชื่อด้านหน้ามีเสียงดังสนั่นขึ้นมา

รพีพงษ์รู้ว่า นี่มันหมายถึงทางเชื่อที่ถูกผนึกไว้ มันได้เริ่มสั่นคลอนแล้ว

“ท่านผู้อาวุโสธีรพัฒน์ ท่านธัชธรรม จะรอช้าไม่ได้ พวกเราทำตามแผนเถอะ” รพีพงษ์กล่าว

ทั้งสองคนก็พยักหน้าพร้อมกัน แล้วแยกกันไปป้องกันในส่วนของตนเอง

ฝั่งของรพีพงษ์ เขาเงยหน้ามองมวลอากาศที่หมุนไปเป็นระลอกคลื่น

ตั้งแต่รู้ว่ามีทวีปโอชวิน รพีพงษ์ก็รู้ว่า สักวันก็จะต้องได้รับมือกับรพีพงษ์ และวันนี้มันก็มาถึง รพีพงษ์ไม่เป็นกังวล แต่ฮึกเหิมมากว่า！

ใครกล้าบุกเข้ามา！

รพีพงษ์ยืนอยู่ที่ทางเชื่อมใหญ่คนเดียว เขาสั่งให้คนติดตามที่มีระดับแดนดั่งเทพไปหาที่ซ่อนตัวไว้ก่อน

ตอนนี้ รพีพงษ์ก็หยิบรูปของอารียาและหนูลินออกมา

เห็นในรูปนั้น มีสองแม่ลูกกำลังยิ้มแย้ม ใบหน้าของรพีพงษ์ก็ยิ้มขึ้นมาเอง

แล้วก็ค่อยๆ เก็บกลับเข้าไป รพีพงษ์คิดในใจว่า “อารียา หนูลิน รอผมนะ หลังจากจบเรื่องในวันนี้ ผมจะกลับไปหาพวกคุณเอง แล้วจะไปแยกจากกันไปไหนอีก……..”

ทางเชื่อมเสียงดังผิดปกติ ทางเชื่อมที่อยู่ไม่ห่างจากตัวของรพีพงษ์ คนของรพีพงษ์คนหนึ่งก็เข้ามาตรงๆ ….