พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1371 ช่องว่างห่างกันมาก

มนุษย์เล็กทองคำในใจของรพีพงษ์ถูกกระตุ้นทันที แม้แต่รพีพงษ์ก็สามารถสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณการต่อสู้ที่แข็งแกร่งของมนุษย์เล็กทองคำ

เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อย และถือกระบี่สยบเซียนไว้แน่น

โอเค วันนี้ เราสองคนมาสู้รบกันให้สะใจ!

เขาปล่อยพลังจิต มนุษย์เล็กทองคำที่อยู่ในจิตใจของรพีพงษ์พยักหน้าอย่างจริงจัง รพีพงษ์เคยสัมผัสความอัศจรรย์ของมันมาก่อนแล้ว และตอนนี้รพีพงษ์ก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก

แต่เมื่อคิด มนุษย์เล็กทองคำคนนี้เป็นตัวแทนจิตวิญญาณเทพของตนเอง และตนเองกับจิตวิญญาณเทพได้ประสานรวมกันนานแล้ว เมื่อสื่อสารกันมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก

เมื่อเป็นเช่นนี้ รพีพงษ์จึงมอบร่างกายของตนเองให้มนุษย์เล็กทองคำคนนี้เป็นคนควบคุม

ในอากาศ “เข็มเงิน” ที่มากมายพุ่งมาทันที และรพีพงษ์สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของเข็มเงินเหล่านี้ได้ภายใต้การรับรู้ของจิตวิญญาณเทพที่ทรงพลังขณะเดียวกัน กระบี่สยบเซียนที่อยู่ในมือของเขาสะบัดไปมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้เข็มเงินมากมายที่อยู่ตรงหน้าตกลงไปที่พื้น!

“ไอ้หนู คุณดึงดูดความสนใจของฉันได้สำเร็จ!”

ฉันชนกกล่าวอย่างดูถูก จากนั้นก็เพิ่มความเร็วขึ้น ดาบวงพระจันทร์ประกายอยู่ในมือ และเป้าหมายก็คือคอของรพีพงษ์

ในบรรดาสามพี่น้อง ฝีมือของฉันชนกสู้พี่ใหญ่ไม่ได้ แต่เมื่อเปรียบเทียบกับธีภพผู้ซึ่งเป็นคนที่มีนิสัยรุนแรง เขามีทักษะทางกายดีกว่า

แม้แต่จิรกิตติ์ก็ยังชื่นชมทักษะทางกายที่ว่องไวของเขา

และดาบวงพระจันทร์เล่มนี้ เป็นอาวุธที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขา

เหนือคมมีด ไอเย็นแผ่กระจายไปถึงคอของรพีพงษ์ทันที

รพีพงษ์ลืมตากว้าง และรีบใช้กระบี่สยบเซียนในมือต้านทันที

แต่ว่า ความเร็วของอีกฝ่ายนั้นเร็วมาก ทำให้รพีพงษ์สัมผัสได้แค่ความว่างเปล่า

คมดาบมาถึงคอของรพีพงษ์แล้ว และสามารถฆ่ารพีพงษ์ได้ในทันที

“จบแล้ว!”

ฉันชนกกล่าวเบา ๆ จากนั้นก็ใช้ดาบแทงไปอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ ขณะนี้ บริเวณคอของรพีพงษ์ถูกขวางด้วยพลังจิตวิญญาณที่รวมตัวกัน

แม้ว่าพลังของฉันชนกจะแข็งแกร่งมาก แต่การจู่โจมของเขาถูกพลังจิตวิญญาณขัดขวางไว้

อย่างไรก็ตาม มันก็ทำให้รพีพงษ์มีโอกาสหลบเลี่ยงได้

เขาเคลื่อนตัวไปด้านข้าง และกระโดดไปยังสถานที่ที่อยู่ห่างออกไปห้าเมตร

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ฉันชนกมองรพีพงษ์ด้วยความสับสน

สีหน้าของรพีพงษ์เคร่งขรึม แต่โชคดีที่เขาได้ฝึกกังฟูเสนครึ่งหลังแล้ว และเส้นลมปราณก็ทะลวงแล้ว

ตอนนี้เขาสามารถควบคุมพลังจิตวิญญาณของตนเองได้อย่างอิสระจนสามารถเสกทุกอย่างได้ตามที่ต้องการ

ยิ่งไปกว่านั้น รพีพงษ์ยังเชื่อว่า เมื่อตนเองสามารถทะลวงทวารทั้งเก้าแล้ว ระดับของตนเองก็จะสูงขึ้นอีก!

“น่าสนใจ ไอ้หนูนี่ไม่ธรรมดาจริง ๆ” ฉันชนกมองรพีพงษ์ที่ยืนอยู่ตรงข้ามด้วยสายตาที่ขี้เล่น “คนที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ ดูแข็งแกร่งกว่าจิรพนธ์ของทวีปโอชวินมาก”

“หือ จิรพนธ์เหรอ? มันก็แค่คนที่ตายภายใต้คมกระบี่ของผมเท่านั้น”

รพีพงษ์กล่าวด้วยเสียงเย็นชา

ฉันชนกขมวดคิ้ว แล้วเขาก็ยกดาบวงพระจันทร์ในมือขึ้นอีกครั้ง “ไอ้หนู คุณแข็งแกร่งมาก แต่เมื่อเผชิญกับคนที่มีความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง ผลการฝึกตนแค่นี้ของคุณ ไม่ถือเป็นอะไรได้เลย”

“จริงเหรอ? งั้นพวกเรามาลองดูกัน”

ขณะที่พูด มังกรทองยักษ์ก็ปรากฏตัวอยู่หน้ารพีพงษ์

ไม่เพียงเท่านั้น รพีพงษ์ยังเรียกมังกรทองอีกเก้าตัวออกมาในเวลาเดียวกัน

ด้วยจิตวิญญาณเทพอันทรงพลังของเขา ทำให้ตอนนี้เขาสามารถควบคุมมังกรทองทั้งเก้าได้โดยตรง

“ต่อจากนี้ คุณจะได้เห็นไม้อาฆาตตัวจริงของผม!”

รพีพงษ์กล่าวเสียงดัง

ตราคุมจิต!

บนหัวของฉันชนก มียันต์ขนาดใหญ่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ตราคุมจิตนำมาซึ่งความรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

รพีพงษ์เคยใช้มันฆ่าชัชพิสิฐมาก่อน จากนั้นก็ใช้มันจัดการกับหุ่นเชิดนรเศรษฐ์ ตอนนี้ตราคุมจิตไม่เพียงแต่ใหญ่กว่าเมื่อก่อนมาก และยังแข็งแกร่งขึ้นด้วย

“ปล่อย!”

รพีพงษ์คำราม ลูกไฟก็พุ่งออกมาจากปากของมังกรยักษ์ทันที

คลื่นความร้อนกระทบกับร่างของฉันชนกอย่างต่อเนื่อง

ขณะเดียวกัน มังกรอีกเก้าตัวที่ควบคุมโดยจิตวิญญาณของเทพของรพีพงษ์ได้ล้อมฉันชนกไว้

ในปากของพวกเขาก็มีลูกไฟเช่นกัน เพียงแต่ลูกไฟไม่ใหญ่เท่าของมังกรยักษ์ แต่ก็มีจำนวนมาก

ด้านบนศีรษะคือตราคุมจิต และรอบ ๆก็มีมังกรสิบตัวล้อมอยู่

ดูเหมือนว่า ฉันชนกไม่มีทางหลบหนีได้

ฉันชนกไม่คิดว่า รพีพงษ์ที่อายุยังน้อย จะมีฝีมือที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้

ทุกกระบวนท่าที่เขาใช้ดูลึกลับมาก อีกอย่างฉันชนกจำได้ทันทีว่า กระบวนท่าเหล่านี้ เป็นกระบวนท่าของจอมมารชูร่าในตอนนั้น

โจมตี!

รพีพงษ์ปล่อยพลังจิต ตราคุมจิตก็เคลื่อนลงมาอย่างรวดเร็ว และมังกรทั้งสิบตัวก็พ่นลูกไฟออกไปทันที

ชั่วพริบตา ทุกสิ่งที่อยู่รอบ ๆกลายเป็นเถ้าถ่าน ดินทรายลอยกระจาย และควันหนาทึบทำให้รพีพงษ์ไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้

ตราคุมจิตอยู่บนพื้น รพีพงษ์เรียกมันกลับมาหลังจากเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำเกือบหนึ่งนาที

ในเวลานี้ รพีพงษ์พยายามมองไปข้างหน้า ขณะนี้ควันหายไปแล้ว และพื้นดินเต็มไปด้วยขี้เถ้า

รพีพงษ์มองไปข้างหน้าอย่างลังเล

เป็นไปได้ไหมว่า เขาได้ฆ่าอีกฝ่ายไปแล้ว?

เขาก็ไม่แน่ใจ แต่ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงเช่นนี้ แม้จะอยู่ในระดับแดนเทพขั้นพีค อยากจะหลบหนีมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย?

ขณะนี้เอง มีไอเย็นแผ่กระจายมาจากข้างหลัง

โชคดีที่รพีพงษ์ยังคงระวังตัว เขาก้มศีรษะโดยสัญชาตญาณ และดาบวงพระจันทร์ก็ผ่านศีรษะของเขา แล้วตัดปลายผมของรพีพงษ์ไปหลายเส้น

รพีพงษ์มองย้อนไป เห็นฉันชนกมองตนเองด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

บนร่างกายของเขา เสื้อผ้าที่สวยงามถูกเผาเป็นรูขนาดใหญ่หลายรู เขาสามารถหลบหนีจากการโจมตีดังกล่าวได้อย่างรวดเร็วนั้น มันอยู่เหนือจินตนาการของรพีพงษ์

“คุณทำให้ผมโกรธสำเร็จแล้ว ตอนนี้ ได้เวลายุติการต่อสู้แล้ว!” ฉันชนกกล่าวอย่างเฉียบขาด

ในร่างกายของเขา พลังที่รุนแรงค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้น

รพีพงษ์ถือกระบี่สยบเซียนไว้แน่น ดวงตาเคร่งขรึม เขารู้ว่าอีกฝ่ายจะใช้ไม้อาฆาตที่แท้จริง!

หมัดของฝ่ายตรงข้ามค่อย ๆ กำแน่น และรพีพงษ์รู้สึกได้ชัดเจนว่า อุณหภูมิอากาศที่อยู่ตรงหน้าลดลง และไอเย็นได้แผ่กระจายเต็มทุกตารางนิ้วในบริเวณโดยรอบ

“โจมตี!”

นี่คือคำที่ปรากฏอยู่ในจิตใจของรพีพงษ์

เป็นการต่อสู้ระหว่างระดับแดนเทพขั้นแรกกับระดับแดนเทพขั้นพีค รพีพงษ์ทำได้เพียงแค่พยายามสู้อย่างเต็มที่!

รพีพงษ์รวบรวมพลัง แล้วพุ่งไปที่อีกฝ่ายพร้อมกระบี่สยบเซียนที่อยู่ในมือ

ถึงแม้ว่าความเร็วจะเร็วไม่เท่าอีกฝ่าย แต่พลังของรพีพงษ์นั้นเต็มกำลัง กระบี่สยบเซียนประกายแสงสีทองและมีพลังท่วมท้น!

อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายนิ่งเฉย เพียงแค่จ้องเขม็งไปที่รพีพงษ์

รพีพงษ์ไม่สามารถสนใจอะไรมากนัก เขากระโดดขึ้นสูง และใช้กระบี่สยบเซียนฟันไปที่ศีรษะของฉันชนก

ตัวกระบี่ค่อย ๆ เข้าใกล้อีกฝ่าย รพีพงษ์รู้สึกประหลาดใจที่พบว่า การโจมตีครั้งนี้ของตนเอง แต่อีกฝ่ายยังคงอยู่กับที่

รพีพงษ์ขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้คิดมาก คมกระบี่ดูเหมือนจะสามารถทำลายทุกอย่างได้!

“ไปตายเสียเถอะ!”

รพีพงษ์ตะโกนเสียงดัง ฟันกระบี่ออกไป

หลังจากผ่านไปครึ่งวินาที ดวงตาของรพีพงษ์ก็แสดงความประหลาดใจ

ต่อหน้าเขา ไม่มีใครเลย และเขาไม่เห็นด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายหลบหนีคมกระบี่ของตนเองตั้งแต่เมื่อใด

รพีพงษ์หันกลับไปมอง เวลานี้ ฉันชนกอยู่ห่างออกไปสามเมตร และสิ่งที่ทำให้รพีพงษ์ประหลาดใจก็คือ มีคนยืนอยู่ข้างฉันชนก

บอกว่าเขาเป็นมนุษย์ มันก็เป็นเงาเลือนลาน เหมือนเงาเศษที่เกิดจากพลังจิตวิญญาณของอีกฝ่าย

สองคน สามคน………..

ในที่สุด เงาเศษทั้งแปดของฉันชนกก็ล้อมรพีพงษ์ไว้

เงาเศษเหล่านี้ไม่มีเลือดเนื้อ พวกเขาเหมือนเป็นเลือดเนื้อของฉันชนก พวกเขาจ้องมองไปที่รพีพงษ์

“สามารถบังคับให้ผมใช้วิชาลับ รพีพงษ์ ถือว่าคุณแน่มาก แต่ตอนนี้ สิ้นสุดแค่นั้นเถอะ!”

ฉันชนกกล่าว

ทันใดนั้น เงาเศษทั้งแปดรวมทั้งร่างกายของฉันชนกก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ความเร็วนี้ทำให้ดวงตาของรพีพงษ์แทบจะไม่สามารถจับภาพได้

รพีพงษ์ถือกระบี่สยบเซียนไว้แน่น ชั่วขณะหนึ่ง กลับไม่มีเป้าหมายที่จะลงมือ

ทันใดนั้น เงาเศษก็ปรากฏขึ้น รพีพงษ์มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว แต่เสื้อผ้าของรพีพงษ์ก็ขาดจากดาบวงพระจันทร์ที่อยู่ในมือของเงาเศษ

ขณะเดียวกัน เงาเศษอื่น ๆ ก็โจมตีรพีพงษ์อย่างรวดเร็ว

รพีพงษ์รักษาพลัง ขณะนี้มนุษย์เล็กทองคำในจิตใจของเขาก็รู้สึกหนักใจ

เขาพยายามอย่างหนักเพื่อช่วยรพีพงษ์ตรวจจับการโจมตีของอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนว่าจะช้าไปครึ่งก้าวเสมอ

สามสิบวินาทีต่อมา รพีพงษ์ที่กึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายและเสื้อผ้าของเขาถูกตัดเป็นรูจำนวนมาก และผิวหนังที่เผยออกมาก็ถูกดาบวงพระจันทร์ฟันจนเป็นแผล

“คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม ไปตายเสียเถอะ!”

ฉันชนกกล่าวเสียงดัง จากนั้นเงาเศษทั้งแปดก็โจมตีรพีพงษ์พร้อมกัน

รพีพงษ์ที่กึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้น ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ ตอนนี้ภายใต้การโจมตีด้วยความเร็วของอีกฝ่าย เขาไม่มั่นใจว่าจะสามารถหลีกเลี่ยงได้

ขณะนี้ ใบหน้ายิ้มแย้มของอารียาและหนูลินปรากฏขึ้นอยู่ในสมองของเขา

“ตนเองเคยบอกพวกเธอแม่ลูกว่าจะกลับไปหาหลังจากเรื่องจบลง ตอนนี้ดูเหมือนว่าตนเองจะต้องผิดคำสัญญาแล้ว”

รพีพงษ์คิดอยู่ในใจ

ช่องว่างระหว่างระดับแดนเทพขั้นแรกกับแดนเทพขั้นพีคนั้นต่างกันมากจริง ๆ แม้ว่ารพีพงษ์จะใช้การเรียนรู้ตลอดชีวิตของเขา เขาก็ไม่สามารถเชื่อมช่องว่างขนาดใหญ่นี้ได้

“รพีพงษ์!”

หงส์ที่กำลังดูการต่อสู้อยู่ไกล ๆ ตะโกนเสียงดัง เธออยากจะวิ่งไปทันที แต่ถูกมังกรจับไว้แน่น

“คุณไปที่นั่นไม่ได้ ถ้าไปก็ตายเปล่า ๆ!”

“แต่ รพีพงษ์เขา……”

หงส์กลั้นน้ำตา เมื่อไม่กี่วันก่อน เต่าถูกฆ่าตายต่อหน้าเธอ วันนี้รพีพงษ์จะตายอยู่ที่นี่หรือ?

เงาเศษที่ไร้เลือดเนื้อทั้งแปดพุ่งเข้าหารพีพงษ์ พร้อมดาบวงพระจันทร์ในมือที่ฟันไปอย่างไร้ความปรานี

ฉันชนกยิ้มเย้ยหยัน “สิ้นสุดแล้ว รพีพงษ์ เพราะคุณไม่ใช่จอมมารชูร่า……