พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1423 อย่างมีเกียรติ

เนื่องจากธีรพัฒน์ระเบิดตัวเองตาย ทำให้หลังจากที่ฉันท์ชนกที่เคยฝึกวิชาคัมภีร์ทิพย์มาแล้ว ได้รับบาดเจ็บอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน

และอาการบาดเจ็บแบบนี้ กลับไม่ได้ปลิดชีวิตของเธอ ไม่เพียงเท่านั้น ตอนนี้เธอได้ลืมตาขึ้นมาแล้ว และลุกขึ้นมาอีกครั้ง

ฉันท์ชนกในตอนนี้ สายตาแฝงรังสีการฆ่า คราบเลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากปากของเธอ เธอก็ได้ใช้แขนเสื้อตนเองเช็ดออกจนสะอาด

สองมือค่อยๆ ยื่นออกมา จากนั้น พลังจิตวิญญาณสีฟ้าสองสายก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเธอ

พอเห็นว่าพลังจิตวิญญาณของตนเองฟื้นคืนกลับมาแล้ว พลังจิตวิญญาณในร่างกายก็เต็มเปี่ยม ฉันท์ชนกพูดเย็นขึ้นมาว่า “พวกแกคงไม่คิดหรอกมั้งว่า แค่นี้จะฆ่าฉันได้น่ะ?”

เหล่ากลุ่มสิงโตก็มีสายตาตกใจ โดยเฉพาะพวกของมังกร ถ้าไม่ได้ธมกรพบสิ่งผิดปกติเข้า พวกตนเองก็คงจะถูกกำจัดไปหมดแล้ว หลังจากที่ฉันท์ชนกตื่นขึ้นมา

“จะไปกลัวอะไร อย่างมากพวกเราก็ระเบิดตัวเองตาย เพื่อสู้กับแก！”

หงส์ก้าวออกไป แล้วพูดระเบิดอารมณ์โกรธแค้นออกมา

ฉันท์ชนกหัวเราะเสียงเย็น “พวกแกหลายสิบคนก็แค่ระดับแดนดั่งเทพ พวกฝูงมด ต่อให้รวมตัวกันระเบิดฆ่าตัวตาย ก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก！”

พวกของหงส์ก็ขมวดคิ้ว ฉันท์ชนกพูดถูกต้อง คนฝีมือระดับแดนดั่งเทพ ถึงแม้จะระเบิดตัวเองตาย แล้วจะมีพลังที่น่ากลัว แต่เกรงว่าต่อให้ฝั่งตนเองรวมตัวกันระเบิดตัวเองตาย พลังก็ไม่น่าจะเทียบเท่าธีรพัฒน์ที่มีระดับแดนเทพขั้นพีคคนเดียวได้！

ส่วนการระเบิดตัวเองตายของธีรพัฒน์ ถึงแม้จะทำร้ายฉันท์ชนกได้ แต่ก็ไม่ได้ฆ่าฉันท์ชนกจนตาย มันเห็นได้อย่างชัดเจนว่า ต่อให้ฝั่งตนเองระเบิดตัวเองตายจนหมด ก็ไม่สามารถทำอันตรายต่อฉันท์ชนกได้เลย！

“ต่อให้ฆ่ามึงไม่ได้ แต่ก็สามารถฆ่าพวกนักฝึกวิชาคนอื่นๆ ที่เหลือของทวีปโอชวินได้ พอถึงตอนนั้น ในทวีปโอชวินก็จะเหลือแต่มึงอยู่คนเดียว ต่อให้ต้องยกโลกทั้งโลกให้มึง แล้วจะอย่างไรล่ะ！” มังกรก้าวออกไปพูด

ได้ยินฝั่งตรงข้ามพูดแบบนี้ เหล่านักฝึกวิชาของฝั่งทวีปโอชวินก็ร้อนรนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

ใช่น่ะสิ ถ้าฝั่งตรงข้ามหัวดื้อ คิดจะรวมตัวกันระเบิดตัวเองตายล่ะก็ ถึงแม้ฉันท์ชนกจะไม่เป็นอะไร แต่ตนเองคงจะรับพลังแบบนั้นไม่ไหวหรอก

ฉันท์ชนกก็ยิ้มเย็นมองไปทางฝั่งกลุ่มสิงโต “เหอะๆ แกคิดว่าแค่นี้จะทำให้ฉันกลัวงั้นหรือ? แกลืมไปพวกวิญญาณทิพย์ไปแล้วหรือ? ในเมื่อฉันสามารถชุบเลี้ยงวิญญาณทิพย์ฝีมือระดับแดนเทพออกมาได้สิบคน หรือว่าฉันจะไม่ชุบเลี้ยงเพิ่มเติมไปอีกล่ะ? มันก็แค่เสียเวลาเท่านั้นเอง！”

“อ๋อ งั้นก็แสดงว่า มึงไม่สนใจชีวิตคนอื่นๆ ในทวีปโอชวินเลยงั้นสิ ดูเหมือนว่าตำแหน่งเจ้าทวีปนี้ มึงจะทำมันได้ดีไม่น้อยเลยนะ” ธมกรพูดเสียดแทง พูดออกมาเสียงดัง

คำพูดนี้เล่นเอาคนในทวีปโอชวินหัวเสียไม่น้อยเลยทีเดียว！

เป็นถึงเจ้าทวีปของ！แต่ปฏิบัติกับชีวิตของลูกน้องตนเองแบบนี้ ช่างทำให้คนปวดใจเสียจริงๆ

“ไอ้นี่ แกพูดบ้าอะไรของแกห้ะ！”

ฉันท์ชนกสัมผัสได้ว่าลูกน้องของตนเองเริ่มมีความคิดเปลี่ยนไป จากนั้น เธอก็รีบหันหลังพูดกับทุกคนว่า “ทุกคนอย่าไปฟังไอ้หมอนี่มันพูดเสี้ยมสอนให้เราแตกแยกกัน ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น！”

เหล่านักฝึกวิชาทั้งหลายของทวีปโอชวินก็มองฉันท์ชนก พวกเขาไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมา แต่สายนั้นได้บอกฉันท์ชนกว่า พวกเขาไม่เชื่อฉันท์ชนกแล้ว！

“วันนี้ ฉันจะฆ่าพวกแกทุกคน！”

ฉันท์ชนกพูดอย่างหัวเสียมาก ไม่คิดเลยว่า แค่คำพูดของไอ้หน้าโจรคนเดียว ก็สามารถทำให้จิตใจของกองทัพตนเองปั่นป่วนเพียงนี้

โดยไม่รู้เลยว่า เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น ถ้าจะหาตัวต้นเหตุกันจริงๆแล้ว ก็เกิดจากสาเหตุที่ฉันท์ชนกเป็นคนเห็นแก่ตัว เพื่อที่จะตอบสนองความโลภและความต้องการของตนเอง ชีวิตของคนอื่นจะเป็นอย่างไร เธอไม่เคยสนใจเลย

กับพ่อตนเองก็เป็นแบบนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนในทวีปโอชวินที่ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับตนเองเลย

รังสีการฆ่าในสายตาของฉันท์ชนกก็ยิ่งรุนแรงขึ้น บนผิวหนังที่ขาวผ่อง ยังคงมีเลือดฝาดผุดออกมาด้วยความโกรธ

ดูไปแล้วเธอค่อนข้างจะน่ากลัว ตอนนี้ สายตาของฉันท์ชนกจับจ้องอยู่คนหนึ่ง คนคนนั้นก็คือ ธัชธรรมที่นอนอยู่ที่พื้น

“เมื่อครู่อาจารย์แกตายไปแล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาของแกแล้วล่ะ！”

ฉันท์ชนกค่อยๆ เดินไปทางธัชธรรม ตอนที่ห่างจากตัวของธัชธรรมสิบกว่าเมตรนั้น เธอก็หยุดฝีเท้าลง

ธัชธรรมก็เป็นยอดฝีมือระดับแดนเทพคนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่นี้ที่ธีรพัฒน์ระเบิดตัวเองตาย จะมีพลังปล่อยออกมาไม่น้อย ทำให้ฉันท์ชนกจะต้องระมัดระวังเสียหน่อย

“นังปีศาจ มึงบีบบังคับจนอาจารย์กูต้องตาย กูไม่ขออยู่ร่วมโลกกับมึง！” ธัชธรรมนึกถึงตอนที่ธีรพัฒน์ระเบิดตัวเองตาย ในใจก็ยิ่งโกรธแค้น

“เหอะ นั่นก็เป็นเพราะว่ามันไม่เอาไหน ไม่ต้องกังวลไปหรอก เห็นว่าแกเป็นคนที่กตัญญูต่ออาจารย์แบบนี้ เดี๋ยวฉันจะส่งไปหามันเอง！”

ฉันท์ชนกพูดเสียงขรึม ในสายตาก็เต็มไปด้วยความประชดเสียดแทง

ตอนนี้ธัชธรรมไม่มีแรงจะตอบโต้อะไรเลย และพลังจิตวิญญาณก็ถูกรวบรวมขึ้นในมือของฉันท์ชนก

“ฆ่าแกก่อนแล้วกัน แล้วค่อยไปฆ่ารพีพงษ์ สุดยอดนักฝึกวิชาระดับแดนเทพของประเทศจีน อย่าหวังว่าจะหนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว！”

ฉันท์ชนกพูดเสียงขรึม

ธัชธรรมก็มองฉันท์ชนก ทันใดนั้น เขาก็คิดเหมือนกับที่อาจารย์ตนเองคิด จะระเบิดตัวเอง แต่ทว่า ฝั่งตรงข้ามระวังตัวอย่างเห็นได้ชัด ยืนห่างจากตนเองมาก เพื่อที่จะไม่ได้รับอันตรายจากแรงระเบิด

“รพีพงษ์ ทุกอย่างที่เหลือ ก็ต้องอาศัยคุณแล้วล่ะ”

ธัชธรรมคิดในใจ แล้วมองไปทางฝั่งของรพีพงษ์ ในขณะเดียว เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

รพีพงษ์ในตอนนี้ ดวงตาปิดสนิท ด้านนอกร่างกาย พลังทิพย์ทั้งหมดถูกรวบรวมเป็นลูกพลังก้อนใหญ่ พลังทิพย์แบบนี้ ทำให้ทุกคนในเหตุการณ์อึ้งไปตามกัน

ถ้าอยากจะดูดซับเอาพลังทิพย์เหล่านี้เข้าร่างกายล่ะก็ มันเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้เลย！

ธัชธรรมก็ปวดใจ รพีพงษ์คือคนที่ตอนนั้นตนเองพบเข้า แล้วพามายังที่กลุ่มสิงโต

ตอนนี้ดูเหมือนว่า ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นตนเองช่วยรพีพงษ์ และตอนนี้ก็พาเขามายังทวีปโอชวิน ตอนนี้รพีพงษ์ก็คงได้ร่ำรวยเสพสุขอยู่ในเมืองใหญ่แล้ว คงไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของทวีปการฝึกตนหรอก

แต่วันนี้ รพีพงษ์กำลังเผชิญกับภาวะที่ต้องเป็นต้องตาย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้น ตนเองเลือกถูกหรือว่าผิด

แต่ว่าตอนนี้มาพูดเรื่องนี้ มันก็เหมือนจะสายเกินไปแล้ว ธัชธรรมรู้ดีว่า ต่อจากนี้ฉันท์ชนกจะลงมือกับตนเองแล้ว ส่วนภาระหน้าที่ที่ต้องปกป้องทวีปการฝึกตนของประเทศจีนที่แบกไว้บนบ่า คงต้องจบสิ้นกันเท่านี้แล้ว

“ทุกคน ผมในฐานะผู้อาวุโส ของสั่งทุกคนว่า รีบไปยังทางเชื่อม แล้วกลับไปประเทศจีนเสียเดี๋ยวนี้！”

ธัชธรรมใช้พลังสุดท้ายในตัว แล้วพูดออกมาเสียงดัง

คนของกลุ่มสิงโตก็ยืนอยู่ที่นั่น สายตาก็ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว

“ไม่ ท่านธัชธรรม พวกเราไม่ไป！”

“ใช่ พวกเราไม่ไป！”

……

“พวกคุณ…..พวกคุณไม่ฟังคำสั่งของผมแล้วงั้นหรือ?” ธัชธรรมพูดอย่างเศร้าโศกเสียใจ

มังกรก็ก้าวออกไป ออกแรงพูดจากท้องน้อยว่า “ท่านธัชธรรม วันนี้ที่มาทวีปโอชวิน ต่อให้รู้ว่าต้องตาย ตอนนี้ต่อให้พวกเรารอดชีวิตกลับไปที่โลก ต่อให้เป็นแบบนั้น คุณคิดว่าฉันท์ชนกจะปล่อยพวกเราไปงั้นหรือ? ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ไม่สู้ออกแรงสู้จนตัวตายอย่างมีเกียรติดีกว่า！”

“ใช่ มังกรพูดถูกต้อง！”

ทุกคนก็พูดพร้อมกันออกมา สงครามวันนี้ จะต้องรู้ผลแพ้ชนะ ต่อให้ตนเองกลับไปที่โลกแล้ว ฉันท์ชนกก็คงไม่ปล่อยตนเองไว้แน่ ไม่สู้ลงมือเสียที่นี่ เผื่อจะได้ฆ่าคนของทวีปโอชวินไปเสียบ้าง ก็ถือว่าตนเองได้ทำคุณประโยชน์ต่อโลกนี้อีกแรงหนึ่งแล้ว！

“นี่พวกคุณ………” ธัชธรรมน้ำตาไหล แต่ในใจก็ยังพูดขึ้นว่า คนพวกนี้ เป็นคนดีจริงๆ ผมมองพวกคุณไม่ผิดจริงๆ ！

“เอาเถอะ พวกแกบอกลากันเสร็จหรือยัง? ธัชธรรมฉันจะฆ่าแกก่อน จากนั้นก็ถึงตารพีพงษ์ ฉันจะให้พวกแกได้ลิ้มรสชาติของความตาย！”

ฉันท์ชนกพูดไป พลังจิตวิญญาณในมือก็พุ่งเข้าไปโจมตีที่ตัวของธัชธรรมอย่างไม่ไว้หน้า