พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1429 จะได้กลับแล้ว

รพีพงษ์ก็รู้ความรู้สึกของนีย์ดี

เขาส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบหน่อย จากนั้นก็พูดกับทุกคนว่า “สงครามวันนี้ พวกเราเสียที่สุดก็คือ ท่านผู้อาวุโสธีรพัฒน์ถูกทำร้าย พวกเรามาไว้อาลัยที่นี่กัน”

พอทุกคนได้ยินรพีพงษ์พูดแบบนี้ ก็นึกตอนที่ท่านผู้อาวุโสธีรพัฒน์ทำทุกอย่างเพื่อโลกใบนี้ ในใจก็เจ็บปวด

ใช่ สงครามหลายครั้งก่อนหน้านี้ ธีรพัฒน์ในฐานะที่เป็นยอดฝีมือระดับแดนเทพขั้นพีคเพียงคนเดียว ออกแรงมามากที่สุด ในด้านคุณูปการก็มากกว่ารพีพงษ์！

แต่ตอนนี้ ชัยชนะได้มาถึงในวันนี้แล้ว แต่ธีรพัฒน์กลับไม่ได้อยู่เพื่อเห็นมัน！

“อาจารย์ต่อสู้กับทวีปโอชวินมาทั้งชีวิต ตอนนี้ตัวท่านเองได้หลอมรวมเข้ากับทวีปโอชวิน สำหรับท่านแล้ว ก็ถือว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วล่ะ” ธัชธรรมกล่าว

รพีพงษ์พยักหน้า “ทุกท่านไม่ต้องเสียใจไปครับ ผมเชื่อว่า ท่านผู้อาวุโสธีรพัฒน์อยู่บนสวรรค์ ก็หวังว่าพวกเราจะออกไปจากทวีปโอชวินอย่างมีความสุข！”

“ใช่ เจ้าสำนักพูดถูกต้อง ท่านผู้อาวุโสธีรพัฒน์คงไม่อยากเห็นพวกเราเสียใจแบบนี้แน่นอน！”

ทุกคนก็พยักหน้าพูด

“ตอนที่ทุกคนจะออกไปจากทวีปโอชวินนั้น ผมมีเรื่องอยากจะพูดเสียหน่อย”

พูดไป รพีพงษ์ก็มองไปยังนีย์ “นีย์ คุณมานี่หน่อย”

พอได้ยินรพีพงษ์พูดถึงตนเอง นีย์ก็ทำตัวไม่ถูกขึ้นมา

เธอเดินมาข้างๆ รพีพงษ์อย่างอึ้งๆ “มีอะไรหรือเปล่า เรียกฉันมีอะไร?”

ตั้งแต่เข้ามายังกลุ่มสิงโต นีย์เองก็รู้ดีว่าในใจของคนในกลุ่มสิงโตคิดกับตนเองอย่างไร ดังนั้น ตอนที่อยู่ในกลุ่มสิงโตนั้นก็เก็บตัวเงียบไม่ค่อยออกมา วันนี้ได้ออกมายืนต่อหน้าคนของกลุ่มสิงโตทุกคนอีกครั้ง เธอก็ทำตัวไม่ถูกอย่างเห็นได้ชัด

“มีเรื่องหนึ่ง ผมอยากจะขอความเห็นจากคุณ ไม่รู้ว่าคุณจะยอมไหม” รพีพงษ์ยิ้มพูด

“ขอความเห็นงั้นหรือ?” นีย์ชี้ตัวเองอย่างฉงนใจ “มีเรื่องอะไรคุณตัดสินใจเองก็ได้แล้วนี่ ไม่ต้องถามฉันหรอก”

รพีพงษ์ก็ส่ายหน้ายิ้มๆ “เรื่องนี้มันเกี่ยวกับคุณ และจะต้องให้คุณเป็นคนตัดสินใจเท่านั้น”

“ตัดสินใจอะไร？”

รพีพงษ์ก็มองนีย์ จากนั้นก็พูดกับทุกคนว่า “ผมอยากจะให้คุณเป็นเจ้าทวีปคนใหม่ของทวีปโอชวิน！”

“อะไรนะ? ไม่ได้ ไม่ได้！” นีย์ได้ยินดังนั้น ก็มีสีหน้าเปลี่ยน แล้วรีบโบกมือปฏิเสธออกมาทันที

นักฝึกวิชาทั้งหลายของประเทศจีน พอได้ยินรพีพงษ์บอกดังนั้น ก็อึ้งกันไป

“คุณอย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ” รพีพงษ์กล่าว “ผมคิดว่า หลังจากเรื่องทั้งหมดในวันนี้ มีแต่คุณเพียงคนเดียวที่สามารถดูแลจัดการทวีปโอชวินใหม่ทั้งหมดได้ อีกอย่าง ถึงแม้โลกเราจะต้อนรับคุณ แต่ว่า ที่นี่คือบ้านของคุณ ผมคิดว่า แค่จุดนี้ คุณก็คงจะมีความอาลัยอาวรณ์ที่นี่ไม่น้อยเหมือนกันนะ”

“แต่รพีพงษ์………..”

นีย์น้ำตาไหล เธอรู้ดีว่า รพีพงษ์คงจะเห็นว่าตนเองไม่มีที่ไป โดดเดี่ยวอยู่คนเดียว ดังนั้นก็เลยให้ตนเองกลับมาอยู่ในทวีปโอชวินอีก

“นั่นสิ นีย์ ทวีปโอชวินต้องการเธอนะ อีกอย่าง ตอนนี้พวกเราก็เชื่อมั่นในตัวเธอแล้ว จะไม่ระแวงอะไรเธออีกอย่างแน่นอน！”

หงส์กล่าว

พวกของมังกรและคนอื่นๆ ก็พยักหน้า “นีย์ คุณกลับทวีปโอชวินเถอะ ที่นี่เป็นที่ที่คุณคุ้นเคยที่สุด และเป็นที่ที่เธอต่อสู้มาเพื่อมัน”

“ไม่ ฉันทำไม่ได้” นีย์กล่าว

“องค์หญิงน้อย”

ในตอนนี้เอง ชาคริตและเมฆก็พาครอบครัวตนเองมายังตรงหน้าของนีย์

ก่อนหน้านี้ ครอบครัวของพวกเขาถูกชายชุดดำปิดผนึกตัวไว้ ตอนนี้ได้ฟื้นตัวกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว

“องค์หญิงน้อย ในใจชาวบ้านของทวีปโอชวินเราล้วนรู้ดี ว่าคุณมีใจที่ทำเพื่อพวกเราจริงๆ คุณมาเป็นเจ้าทวีปของเรา พวกเราไม่มีข้อแม้ใดๆ เลย”

ครอบครัวของชาคริตก้าวออกมาพูด

“องค์หญิงน้อย รับตำแหน่งเจ้าทวีปเถอะนะ ทวีปโอชวินของพวกเราจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน” เมฆก็พูดออกมาเหมือนกัน

นีย์ก็กัดปาก ลังเลตัดสินใจไม่ได้

“ไม่เห็นมีอะไรต้องลังเลเลย เชื่อผมเถอะ ทวีปโอชวินต้องการคุณ ต้องการองค์หญิงน้อยที่ป่าเถื่อนเอาแต่ใจแบบคุณ” รพีพงษ์เข้ามายิ้มพูดข้างๆ เธอ

นีย์ก็มองเขาแปลกๆ “ฉันป่าเถื่อนงั้นหรือ?”

รพีพงษ์ก็ไหล่ตก “อย่างน้อยตอนที่คุณเป็นแม่ยายผม ก็ป่าเถื่อนไม่เบาอยู่นะ”

“เหอะ” นีย์หันหน้าหนี จากนั้นก็พูดกับทุกคนว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันก็…..ยอมเป็นเจ้าทวีปของทวีปโอชวินก็แล้วกัน เพียงแต่ มีเรื่องหนึ่ง ฉันต้องพูดหน่อย”

“เรื่องอะไร?” รพีพงษ์และทุกคนก็ถามขึ้นมา

“พวกนักฝึกวิชาที่ถูกขังอยู่ในคุกน้ำใต้ดินนั้น ถูกปิดผนึกพลังวิชาไปแล้ว ตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับคนธรรมดาทั่วไป ฉันหวังว่า………หวังว่าพวกคุณจะปล่อยพวกเขาไป” นีย์กล่าว

“จะปล่อยพวกนั้นไปก็ได้ แต่ว่า คุณต้องรับปากว่าต่อจากนี้ คนพวกนั้นจะไม่ทำชั่วอะไรอีก” รพีพงษ์กล่าว

“ฉันรับปากได้ เดิมทีคนพวกนี้ก็ไม่ใช่พวกสร้างปัญหาอะไร อีกอย่าง ฉันก็คิดดีแล้ว ต่อไปนี้ทวีปโอชวินจะไม่ใช่ทวีปโอชวินอีกต่อไป แต่เป็นพื้นที่แยกสำหรับฝึกวิชาของทวีปการฝึกตนของประเทศจีน เป็นของประเทศจีน！” นีย์กล่าว

ทุกคนได้ยินดังนั้น ก็พยักหน้า นีย์พูดแบบนี้ ก็ชัดเจนว่าเธอจะไม่เป็นเหมือนกับพ่อและพี่สาวของตนเอง ที่เป็นปรปักษ์กับประเทศจีน

“เพียงแต่ ตอนนี้ฉันยังมีพลังวิชาต่ำต้อย พลังทิพย์ในทวีปโอชวินทั้งหมด ฉันยังไม่มีความสามารถที่จะเอามันคืนให้กับพวกคุณ งั้นพวกคุณก็อยู่ในทวีปโอชวินเถอะ เพราะถึงอย่างไรพลังทิพย์ในนี้มีจำนวนมาก เอามาใช้ฝึกวิชามันจะดีมากเลย” นีย์กล่าว

“งั้นก็ดีเลย แต่อย่างน้อยก็ต้องมอบตำแหน่งให้ผมเป็นแม่ทัพอะไรสักหน่อยก็ดีนะ” ธมกรหัวเราะพูด

ในใจรพีพงษ์รู้ดี เพื่อที่จะแย่งชิงแหล่งพลังทิพย์ พวกจิรกิตติ์ได้รวบรวมคนฝีมือระดับแดนเทพขั้นพีค3คนและยอดฝีมือระดับแดนเทพอีกหลายคน ถึงสามารถเข้ามาชิงแหล่งพลังทิพย์ในป่าหมอกไปได้

ส่วนแหล่งพลังทิพย์ที่ทวีปโอชวินรวบรวมไปจากโลกนั้น จะให้คืนให้กลับโลกในครั้งเดียวเลย ไม่ต้องพูดถึงนีย์ แม้แต่รพีพงษ์เองก็ทำไม่ได้

“แหล่งพลังทิพย์ก็เอาไว้ที่นี่ก่อนก็แล้วกัน รอวันนี้มีพลังเพียงพอแล้ว ค่อยเอาพลังทิพย์คืนให้กับโลกก็แล้วกัน”

รพีพงษ์กล่าว

ตอนนี้ คนของทวีปโอชวินที่สูญเสียพลังฝีมือไปแล้ว ก็ถูกปล่อยออกจากคุกน้ำใต้ดิน ส่วนคนธรรมดาอื่นๆ ในทวีปโอชวินก็เดินเข้ามาจากทั่วสารทิศ

นีย์ก็กระโดดขึ้นไปบนหินยักษ์ ไปยืนข้างๆ รพีพงษ์

สายตาของเธอตั้งมั่น มองที่หมู่คนของทวีปโอชวิน

พอคนธรรมดาพวกนี้เห็นว่าองค์หญิงน้อยของตนเองยังมีชีวิตอยู่ และได้เป็นเจ้าทวีปแล้ว ทุกคนก็คุกเข่าลงพื้น คำนับต่อความยิงใหญ่ของนีย์

“ฉัน นีย์ วันนี้ได้รับตำแหน่งเจ้าทวีปคนใหม่” นีย์พูดเสียงดัง

ทุกคนก็มีสายตาชื่นชม โดยเฉพาะหลังจากที่พวกเขารู้ว่าองค์หญิงน้อยของตนเองได้รีบความไม่เป็นธรรมก่อนหน้านี้ ในใจก็ยิ่งรู้สึกดีกับนีย์มากกว่าเดิม

ตอนที่ทุกคนกำลังดีใจกับการได้มีเจ้าทวีปที่ดีเด่นแบบนี้นั้น ภายใต้สายตาของทุกคน นีย์ก็หันตัวไปมองรพีพงษ์ จากนั้นมือขวาของเธอก็แนบที่หน้าอก แล้วคุกเข่าข้างเดียวก้มคำนับรพีพงษ์ที่พื้น！

รพีพงษ์ไม่ค่อยเข้าใจ แต่คนของทวีปโอชวินทั้งหลายล้วนรู้ดี ว่านี่เป็นการทำความเคารพที่สูงที่สุด แสดงถึงความเคารพอย่างที่สุด และแสดงถึงการยอมอยู่ภายใต้การปกครอง！

“ฉันนีย์ เจ้าทวีปโอชวิน เป็นตัวแทนของทวีปโอชวินยอมอยู่ภายใต้การดูแลของทวีปการฝึกตนของประเทศจีน ยอมอยู่ภายใต้กลุ่มสิงโต ตั้งแต่นี้ต่อไป ถ้าต้องการ สารถเรียกใช้ได้ตลอดเวลา ภ้ามีการทุรยศ ก็ให้ฟ้าดินลงโทษ！”

รพีพงษ์มองนีย์ คนของกลุ่มสิงโตทุกคนก็มองนีย์ พวกเขารู้ดีว่า ประโยคนี้ นีย์พูดออกมาจากใจจริงๆ

“คุณลุกขึ้นเถอะ ผมเชื่อใจคุณ” รพีพงษ์กล่าว

นีย์ก็ลุกขึ้น แล้วมองตรงหน้า พอนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมากับรพีพงษ์ เธอไม่คิดเลยว่าวันหนึ่ง ตนเองจะได้ลุกขึ้นมาอีกครั้ง ภายใต้การช่วยเหลือของเขา จนทำให้เธอได้เป็นเจ้าทวีปโอชวิน

“เอาเถอะ นี่ก็ผ่านไปนานแล้ว พวกเราควรกลับออกไปกันได้แล้ว” รพีพงษ์กล่าว

“ให้พวกเราได้เตรียมข้าวปลาอาหารก่อนดีไหม กินข้าวกันก่อนค่อยกลับไป?” นีย์กล่าว

รพีพงษ์ส่ายหัว แล้วยิ้มพูดว่า “ไม่แล้วล่ะ ผมจะต้องรีบกลับไป ยังมีคนรอผมอยู่”

นีย์ก็เศร้าๆ เธอรู้ว่าอารียากำลังรอรพีพงษ์นำชัยชนะกลับมาที่กลุ่มสิงโต

เธอก็ยิ้มพูดว่า “งั้นก็ได้ เดี๋ยวฉันไปส่งพวกคุณเอง”

พูดไป นีย์และพวกของชาคริต เมฆ ก็พาพวกของรพีพงษ์เดินไปยังทางเชื่อม

เทียบกับตอนที่เข้ามาแล้ว ทางเชื่อมขากลับไม่มีปิดผนึก ก็เลยสะดวกกว่ามาก

คนพวกนี้ก็ผ่านเข้าไปในทางเชื่อมทีละคน

ในกลุ่มสิงโต หนูลินและอารียาก็เงยหน้ามองท้องฟ้าสีฟ้า

“แม่คะ พ่อกลับมาหรือยังคะ?”

“ใกล้แล้วล่ะจ่ะ จะกลับมากันแล้ว…..” อารียากอดหนูลินไว้ แล้วพูดเบาๆ