พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1475 แอบหนีไปตอนนี้ไม่ได้แน่

“ไม่รบกวนเลย ไม่รบกวน” นทีนทยิ้มพูด ในใจก็คิดว่า คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าหมู่บ้านนี้จะมีสาวสวยแบบนี้ด้วย เดี๋ยวตนเองจะลูบคลำตรวจดูเรือนร่างผู้หญิงคนนี้เสียหน่อย

พูดจบ เขาก็หลับตาลง แล้วใช้มือทั้งสองยื่นไปทางตัวของสุดา

ฝนสุดาก็ทำท่าเขินอาย เพียงแต่ ตอนที่นิ้วมือของฝั่งตรงข้ามกำลังจะถูกเนื้อต้องตัวตนเองนั้น ใบหน้าของเธอก็เผยรอยยิ้มแปลกๆ ออกมา

เยือนยะเยือก

นทีนทคิดแบบนี้อยู่ในใจ

“คุณผู้หญิงครับ ทำไมร่างกายของคุณถึงได้เย็นแบบนี้ ดูเหมือนว่าจะมีพลังเย็นวนอยู่รอบกายคุณนะครับ ผมจะต้องตั้งใจสัมผัสเสียหน่อย เพื่อกำจัดพลังเย็นพวกนี้ออกไปด้วย” นทีนทกล่าว

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็รบกวนคุณปี้ด้วยแล้วกันนะคะ” ฝนสุดาพูดอย่างอ่อนแอ

นทีนทที่หลับตาลง ในใจก็ชุ่มชื้น แล้วก็จะสำรวจร่างกายต่อไป

ในตอนนี้เอง ถ้าเขามีจิตสำนึกหน่อยล่ะก็ ก็คงจะพบได้ว่า ฝูงชนที่ครึกครื้นอยู่นั้น ตอนนี้ได้เงียบสงบลงแล้ว

แต่ว่าตอนนี้ เขาไม่คิดอย่างอื่นเลย ในหัวของเขาคิดแต่เรื่องลามก คิดแต่เรื่องจะสัมผัสเรือนร่างของฝั่งตรงข้าม ว่ามือทั้งสองของตนเองจะมีความรู้สึกอย่างไร

นทีนทสำรวจต่อไป แต่ทว่า ความเย็นนั้น มันเหมือนจะไม่มีวันสิ้นสุดเลย

น่าแปลก ทำไมแขนของผู้หญิงคนถึงได้ยาวจัง

นทีนทคิดในใจ ที่ข้างหู ก็มีเสียงของฝนสุดาดังเข้ามาอีก “คุณคะ สัมผัสได้หรือยังคะ? สรุปว่าฉันมีพรสวรรค์ในการกลั่นยาหรือเปล่า”

“ไม่ต้องรีบร้อนครับ ค่อยๆ ทำ ผมกำลังใช้ใจสัมผัส” นทีนทปากก็พูดออกมา ในใจก็คิดว่า วันนี้ได้ทั้งเงินได้ทั้งสาวงามจริงๆ เลย

ถึงขนาดที่ว่า ในใจของเขาก็ได้วางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวจะบอกไปว่าในตัวผู้หญิงคนนี้มีพรสวรรค์ไม่ธรรมดา พอผู้คนแยกย้ายไปแล้ว จะให้มาสำรวจกันต่อที่ห้องพักของตนเอง

ครั้งนี้ตนเองมาที่หมู่บ้านนี้ ได้พกยาสลบมาด้วย พอถึงตอนนั้น ก็จะได้………

พอนึกถึงจุดนี้ นทีนทก็มีใบหน้าดีใจจนยิ้มแฉ่ง

“นี่คุณ เสร็จหรือยัง คนอื่นแค่10วินาทีก็เสร็จแล้ว นี่คุณลูบคลำไปเป็นนาทีแล้วนะ”

ตอนนี้รพีพงษ์ที่อยู่ล่างเวทีก็ตะโกนได้ถูกเวลาพอดี

“เปล่าๆ ชี่แท้ในกายคุณผู้หญิงคนนี้เดี๋ยวมีเดี๋ยวหาย จะต้องใช้ใจไปสัมผัสหน่อย” นทีนทหลับตาพูด

เพียงแต่ ที่ปลายนิ้วของเขานอกจากสัมผัสถึงความเย็นแล้ว ก็ไม่มีความนุ่มนวลและอบอุ่นของผิวหนังเลย กลับกันยังรู้สึกขรุขระด้วย

“พี่ชาย ที่คุณกำลังคลำอยู่ไม่ใช่แขนของพี่สาวฉันนะคะ”

ด้านล่าง หนูลินตะโกนออกมา เธอไม่เข้าใจ ว่าทำไมพี่ชายคนนี้ถึงได้ตั้งใจลูบคลำขนาดนั้น ราวกับกำลังมีความสุขเสียอย่างนั้น

“อะไรนะ ไม่ใช่มืองั้นหรือ?” พอนทีนทได้ยิน ก็รีบลืมตาขึ้นมา เขาตกใจเห็นว่า ตอนนี้ที่ตนเองลูบคลำไป เป็นแค่แส้ยาวเส้นหนึ่งเท่านั้นเอง

“ฮ่าๆ ！”

คนรอบๆ ก็หัวเราะลั่นออกมา

“ไอ้หนุ่ม แส้เส้นเดียวก็ทำเอ็งมีความสุขได้ขนาดนี้เลยนะ ทำไมล่ะ เอ็งสัมผัสได้ถึงพลังทิพย์ในแส้หรือยังล่ะ?”

“นั่นสิ คงไม่ใช่เห็นว่าคุณผู้หญิงคนนี้รูปร่างสะสวย แล้วจะถือโอกาสลวนลามหรอกนะ”

……

พอได้ยินทุกคนหัวเราะเยาะ นทีนทก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

“คุณผู้หญิงครับ นี่หมายความว่าอย่างไรครับ?” นทีนทถามเสียงเย็น เขารู้ได้เลยว่า สาวสวยคนนี้ตั้งใจจะมาก่อความวุ่นวายแน่ๆ

“แคลร์ คุณอยู่ดูละครที่นี่ไปก่อน เดี๋ยวออกไปจัดการอะไรหน่อย” ทางด้านล่าง รพีพงษ์พูดกับแคลร์

แคลร์พยักหน้า แล้วรพีพงษ์ก็หันหลังออกไป

บนเวที ฝนสุดาก็ยิ้มมองฝั่งตรงข้าม

แส้อ่อนเมื่อครู่นี้ ตนเองเรียกมันออกมาเอง เธอจะให้ชายลามกคนหนึ่งมาลูบคลำเรือนร่างของตนเองได้อย่างไรเล่า?

“นทีนทใช่ไหม ถ้าฉลาดก็เอาเงินของแกคืนทุกคนไปเสีย แล้วบอกแผนหลอกลวงของแกมาให้หมด ฉันจะไว้ชีวิตแก” ฝนสุดากล่าว

“คุณพูดมั่วอะไร อะไรหลอกลวง ผมมีอะไรต้องอธิบาย” นทีนทพูดอย่างโมโห

“ให้ฉันพูดแทนไหม? ”

สุดาหันไปมองทุกคน “ไอ้หมอนี่ ไม่ใช่คนของสำนักเทพยาเซียนหรอก และไม่ใช่ลูกศิษย์ของเจ้าจิรภัทรด้วย！”

“อะไรนะ？”

“เป็นไปได้อย่างไรกัน？”

“แต่การที่สามารถต่อกระดูกได้ มีแต่คนของสำนักเทพยาเซียนเท่านั้นนะ ที่ทำได้”

“นั่นสิ เมื่อครู่ยังมีไอพลังพุ่งออกมาอยู่เลย พวกเราก็เห็นกับตานะ”

ทุกคนเริ่มคุยกัน

“พวกคุณ ช่างโง่จริงๆ เลย” ฝนสุดาไม่อยากจะสนใจ แล้วก็ชี้นทีนทพูดว่า “รีบพูดว่า เอาเรื่องหลอกลวงของตัวเองบอกกับทุกคนไปเดี๋ยวนี้เลย”

“หลอกลวงงั้นหรือ? อะไรหลอกลวง?” นทีนทยิ้มพูด “แม่สาวน้อย คุณเอาอะไรมาตัดสินว่าผมหลอกลวง คุณพูดจาดูถูกสำนักเทพยาเซียน ช่างชั่วร้ายมากเลยนะ！”

“นั่นสิ”

“ถูกต้อง เธอไม่มีหลักฐานอะไรสักอย่าง แล้วยังมาบอกว่าพวกเราโง่อีก”

สำนักเทพยาเซียนมีชื่อเสียงที่ในใจของหมู่บ้านนี้เคารพนับถือไม่น้อย เนื่องจากเมื่อครู่ได้เห็นนทีนทแสดง “อิทธิฤทธิ์” ให้เห็นตรงหน้า คนพวกนี้ก็เลยเชื่อถือนทีนทอย่างไม่มีข้อกังขา！

พอเห็นว่าตนเองมีคนคอยช่วยพูดมากมาย นทีนทก็เริ่มมีความมั่นใจขึ้นมา

“คุณผู้หญิง ถ้าคุณคิดจะล้อผมเล่นล่ะก็ ก็เชิญลงไปเถอะครับ คนของสำนักเทพยาเซียนไม่ใช่จะให้มาล้อเล่นได้ง่ายๆ” นทีนทกล่าว

“แกนี่มัน หน้าไม่อายจริงๆ เลยนะ！” สุดาพูดอย่างโมโห คนที่มาดูพวกนี้ก็เหมือนถูกล้างสมองไปแล้ว กลับไปเชื่อมันเสียอย่างนั้น ทำให้สุดาทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน

“คุณผู้หญิง คุณยังพูดจาดูถูกกันหลายครั้ง เดิมทีผมไม่อยากจะลงไม้ลงมือกับคุณ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมก็คงต้องเชิญคุณลงไปจากเวทีแล้วล่ะ”

พูดจบ นทีนทก็เอาพลังเน่ยจิ้งออกมา ทำเหมือนเมื่อครู่นี้ ใช้มือทั้งสองจะยกตัวของฝนสุดาออกไป

“รอแกลงมืออยู่พอดีเลย！”

วันนี้ในใจของฝนสุดาโมโหเต็มเปี่ยม กำลังหาที่ระบายอยู่พอดี

แส้ในมือของเธอก็สะบัดออกไป เข้าไปมัดเข้าที่ข้อมือของฝั่งตรงข้าม

นทีนทก็ยิ้มในใจ แล้วก็ออกแรงที่แขน

พลังเน่ยจิ้งปล่อยออกมาข้างนอก แต่ผู้หญิงตรงหน้ากลับไม่ขยับอะไรเลย

“นี่คุณ?” นทีนทมองฝนสุดาอย่างตกใจ เขาคิดไม่ถึงเลยว่า ผู้หญิงที่อ่อนช้อยคนนี้ จะเป็นพวกนักฝึกวิชาด้วย อีกอย่าง ตอนนี้ดูเหมือนว่า พลังของเธอจะสูงกว่าตนเองเสียด้วย

“ก็แค่จับคนโยนออกไปเท่านั้นเอง ฉันก็ทำได้”

ฝนสุดายิ้มพูดเยาะเย้ย จากนั้นก็ออกแรงไปที่มือข้างเดียว พลังเน่ยจิ้งอันแข็งแกร่งก็ถูกปล่อยออกมา แล้วจับฝั่งตรงข้ามโยนลงเวทีไป

ทุกคนมองฝนสุดาอย่างตื่นตกใจ พวกเขาถูกฝีมือของสาวสวยคนนี้ทำให้อึ้งนิ่งไป

“ทุกคนไม่ต้องไปเชื่อไอ้คนนี้ ในสำนักเทพยาเซียนไม่มีคนชื่อนี้อยู่เลย” ฝนสุดาชี้ไปทางนทีนทที่นอนอยู่บนพื้น แล้วพูดออกมา

“ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ แสดงว่าต้องคุ้นเคยกับสำนักเทพยาเซียนละสิ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ คุณจะมั่นใจได้อย่างไรว่าเขาไม่ใช่คนของสำนักเทพยาเซียน?” ลุงวัยกลางคนคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“คือฉัน…ฉันไม่ใช่คนของสำนักเทพยาเซียนหรอก แต่ว่าฉันกำลังจะไปที่สำนักเทพยาเซียน” ฝนสุดาบอกมาตามตรง

เธอไม่ใช่คนของสำนักเทพยาเซียนจริงๆ และรู้เรื่องของสำนักเทพยาเซียนน้อยมากด้วย

“ได้ยินหรือยัง เธอไม่รู้จักสำนักเทพยาเซียนเสียด้วยซ้ำ แล้วยังมาดูถูกผม ทุกคนล้วนรู้ดี พวกเราคนของสำนักเทพยาเซียน ไม่ได้เก่งเรื่องการฝึกวิชา แต่เน้นเรื่องการกลั่นยาเพื่อสร้างชื่อเสียง”

นทีนทอาศัยจังหวะนี้ แล้วก็พยายามลุกขึ้นพูดว่า “ทุกคนอย่าไปเชื่อเธอ ผู้หญิงคนนี้พูดจาเหยียดหยามสำนักเทพยาเซียน ถือเป็นการทำผิดใหญ่หลวงนัก เดี๋ยวผมจะกลับไปรายงานท่านอาจารย์ ให้อาจารย์มาช่วยตัดสิน”

“แกจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เรื่องมันยังไม่ชัดเจน ห้ามไปไหนเด็ดขาด” ฝนสุดาพูดอย่างร้อนรน

“เหอะ ดูเหมือนว่าวันนี้จะฆ่าผมให้ได้เลยสินะ ได้ เก่งนักก็เข้ามาเลย ผมนทีนทยอมตายแต่ไม่ยอมเสียเกียรติ อยู่เป็นคนของสำนักเทพยาเซียน ตายก็ขอเป็นผีของสำนักเทพยาเซียน！”

พอเห็นนทีนทพูดจามีคุณธรรมแบบนี้ ทุกคนก็พยักหน้า

“ไอ้น้อง เอ็งรีบออกไปเถอะ วางใจได้ เดี๋ยวที่นี่พวกเราจะช่วยกันไว้ให้”

“ใช่ ถูกต้อง เดี๋ยวพวกเราช่วยกันผู้หญิงคนนี้ไว้ให้เอง คุณรีบออกไปเลย”

……

พอเห็นคนพวกนี้เห็นผิดเป็นชอบสับสนกันไปหมด ฝนสุดาก็ไม่มีความโมโหอะไรอีก เธอร้อนรนจนน้ำตาจะไหลออกมา “พวกคุณถูกมันหลอกแล้วนะ ทำไมถึงโง่อย่างนี้นะ”

“พระคุณนี้จะไม่มีวันลืม เรื่องการรับศิษย์ เดี๋ยวรอผมลงเขาครั้งหน้า จะจัดขึ้นอีกแน่นอน” นทีนทก็ทำท่ายกมือคำนับทุกคนอย่างกับเหมือนว่าเป็นคนดี

สถานการณ์ไม่ค่อยดี ถ้าตนเองยังอยู่ที่นี่ต่อก็โง่แล้ว เขาเตรียมจะหนีออกไป พอหันหลังไปมอง ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังยิ้มให้ตนเองอยู่

“คิดหนีงั้นหรือ? เกรงว่าจะไม่ทันแล้วล่ะ”