พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 1483 ใจสื่อถึงกัน

หลังจากที่หงส์ได้ยิน การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย “อึ่ม แล้วใครล่ะจะไม่เป็นเช่นนี้”

ทั้งสองมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม เลือกห้องที่อยู่ติดกันสองห้อง แล้วเข้าไปพักผ่อนในห้อง

ธมกรก็มาถึงชั้นสามเช่นกัน และตรงทางเดินของชั้นสามที่ว่างเปล่า เขาไม่สามารถดูออกว่าหงส์พักอยู่ห้องไหน

“คิดว่าแค่นี้ก็สามารถกำจัดผมได้แล้วหรือ? ประเมินผมหนูตะกายฟ้าต่ำเกินไปแล้ว” ธมกรหรี่ตาแล้วกล่าว

ก่อนหน้านั้นตอนที่เขาอยู่ในเมือง เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงเรื่องที่ไปมาไร้ร่องรอย บวกกับตาเล็ก ดังนั้นเขาจึงได้ฉายาว่าหนูตะกายฟ้า

เมื่อเดินผ่านห้องหนึ่งของชั้นสาม ธมกรขยับจมูกของตนเอง และในที่สุดก็หยุดอยู่ที่ประตูห้องหนึ่ง

“ห้องนี้แหละ!”

ธมกรกล่าวอย่างมั่นใจ เพราะเขาจำกลิ่นหอมบนร่างกายของหงส์ได้

ขณะที่เขากำลังจะผลักประตู ก็ได้ยินเสียงเก็บสัมภาระของฝนสุดา

“เอาเถอะ ในเมื่อไม่สามารถพักอยู่ติดกับห้องคุณได้ งั้นผมก็จะพักอยู่ห้องตรงข้ามกับห้องของคุณเลย” ธมกรยักไหล่ เขาไม่เคยทุ่มเทให้กับผู้หญิงมาก่อนเหมือนตอนนี้

ในห้องบนชั้นสี่ หลังจากที่รพีพงษ์และอารียาเสร็จกิจ เขาก็หยิบคัมภีร์หยินหยางที่พกติดตัวออกมา

งานหลักนั้นสำคัญ รพีพงษ์ไม่กล้าลืมจุดประสงค์ของการมาที่ป่าหมอกในครั้งนี้

“มีคัมภีร์หยินหยางเล่มนี้แล้ว ผมเชื่อว่าจะพาคุณไปสู่เส้นทางแห่งการฝึกได้ในไม่ช้า” รพีพงษ์กล่าว

อารียาพยักหน้า เปิดคัมภีร์หยินหยางหน้าแรกด้วยความอยากรู้

วิชาหยินหยาง การรวมธาตุทั้งห้า การรวมพลังจิต หลอมรวมเป็นหนึ่ง!

นี่คือเทคนิคลับของเล่มนี้ทั้งหมด และสี่ประโยคนี้สำคัญที่สุด

รพีพงษ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนหน้านั้นเขาไม่เข้าใจความหมายของสี่ประโยคนี้ แต่ตอนนี้ เขาจะต้องทำความเข้าใจมันอย่างถ่องแท้ เช่นนี้เขาจึงสามารถพาอารียาไปสู่เส้นทางแห่งการฝึกได้ดีขึ้นและเร็วขึ้น

“วิชาหยินหยาง? นี่คงหมายถึงคัมภีร์หยินหยางเล่มนี้ เพียงแค่ประโยคถัดไป ฉันก็ไม่เข้าใจแล้ว” อารียากล่าว

“การรวมธาตุทั้งห้า ได้แก่ ทอง ไม้ น้ำ ไฟ และดิน และธาตุทั้งห้าถูกรวมเป็นหนึ่ง หากผู้ฝึกทั้งสองใจเชื่อมกัน พวกเขาสามารถรวมสองเป็นหนึ่งเดียวกัน และในเส้นทางการฝึกจะสามารถบรรลุถึงสองเท่าด้วยความพยายามเพียงครึ่งเดียว” รพีพงษ์กล่าว

อารียามีความรู้แค่ผิวเผิน “นี่หมายความว่า ฉันจะสามารถประสบความสำเร็จในการฝึกหรือไม่ ก็ต้องขึ้นอยู่กับคุณด้วย?”

“ถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งสำคัญที่สุดของวิชาลับนี้คือ เมื่อคนสองคนฝึกวิชาลับนี้ด้วยกัน ถ้าความแข็งแกร่งของคนหนึ่งเพิ่มขึ้น ผลของการฝึกตนของอีกคนหนึ่งก็จะเพิ่มขึ้นด้วย!”

“น่าอัศจรรย์มาก ถ้าคุณสามารถพัฒนาความแข็งแกร่งของตนเองได้ ฉันก็จะสามารถพัฒนาความแข็งแกร่งได้เช่นกัน” อารียากล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ถูกต้อง” รพีพงษ์พยักหน้า

“มีคัมภีร์ที่วิเศษเช่นนี้ ฝนสุดาและคนอื่น ๆ ก็ควรมาฝึกด้วย ฉันจะไปบอกพวกเขาเดี๋ยวนี้!” อารียากล่าว

“รอสักครู่!”

รพีพงษ์เรียกอารียาที่กำลังจะเดินออกไป แล้วกล่าวกับเธอว่า “ยังไม่สามารถทำเรื่องนี้ได้ในขณะนี้”

“ทำไม ถ้าผลการฝึกตนของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นได้ มันจะเป็นผลดีต่อโลกของพวกเราไม่ใช่หรือ?” อารียาถาม

“แน่นอนว่าเป็นสิ่งดี ผมก็หวังว่าทุกคนที่อยู่รอบตัวจะแข็งแกร่งขึ้นได้ เพียงแค่วิชาลับนี้เรียกว่าคัมภีร์หยินหยาง นั่นคือชายหนึ่งและหญิงหนึ่งฝึกดีที่สุด และระหว่างชายหญิงใจต้องเชื่อมกัน จะฝึกด้วยวิธีนี้ได้เท่านั้น” รพีพงษ์กล่าว

“ใจสื่อถึงกัน? ฉันเห็นว่าคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหงส์ แล้วทำไมระหว่างพวกคุณสองคนถึงไม่สามารถฝึกด้วยกันได้”? อารียากล่าวถาม

“เรื่องนี้……..” สายตาของรพีพงษ์มีความเก้อเขินเล็กน้อย

“หรือว่า จุดนี้มีความลับซ่อนอยู่?” อารียาขมวดคิ้วแล้วมองไปที่รพีพงษ์

“สิ่งที่เรียกว่าใจสื่อถึงกัน หมายถึงระหว่างชายหญิงจะต้องมีเรื่องเกิดขึ้นเล็กน้อย” รพีพงษ์กล่าวเบา ๆ

“เกิดเรื่องขึ้นเล็กน้อย เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” อารียายิ่งงงมากยิ่งขึ้น นี่ยังไม่ทันได้เริ่มฝึก เธอก็รู้สึกว่าการฝึกนั้นลึกลับมาก

“ก็คือ……ก็คือสิ่งที่พวกเราเพิ่งทำเมื่อสักครู่” รพีพงษ์กระซิบ แล้วมองเตียงนุ่มที่อยู่ด้านข้าง

อารียามีปฏิกิริยาตอบสนองทันที ทำให้ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมาทันที

“คุณว่ามาสิ ตอนนี้ยังจะให้ผมไปฝึกกับหงส์และฝนสุดาอยู่อีกไหม?” รพีพงษ์กล่าวติดตลก

“คุณกล้าหรือ!”

อารียามองรพีพงษ์ด้วยความโกรธ เธอไม่เคยคาดคิดว่า สิ่งที่เรียกว่าการรวมพลังจิต ที่แท้มันหมายถึงเรื่องนี้

“แล้ว……จะเริ่มต้นอย่างไร” อารียากล่าว

รพีพงษ์พยักหน้า “เพื่อที่จะฝึก คุณต้องมีพลังเน่ยจิ้งก่อน”

“เน่ยจิ้ง?”

“ถูกต้อง” รพีพงษ์พยักหน้า “ไปกับผม”

พูดจบ เขาก็พาอารียาไปที่ลานกว้าง

“คนธรรมดาปล่อยหมัด จะใช้แรงภายนอก เหตุผลก็คือพวกเขาไม่ได้รวบรวมชี่แท้ในร่างกาย คุณคอยดูผมน่ะ”

รพีพงษ์เดินมาที่ข้างของต้นไม้ใหญ่ และปล่อยพลังฝ่ามือออกไป

เมื่อปล่อยฝ่ามือนี้ออกไปครั้งนี้ ทำให้ใบไม้ของต้นไม้ใหญ่ร่วงลงมา และต้นไม้ใหญ่ก็แกว่งไปมาอยู่ตลอดเวลา

อารียามองด้วยความประหลาดใจ พลังฝ่ามือของรพีพงษ์นั้นแข็งแกร่งมาก

“ผมใช้กำลังยังไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์ ถ้าผมใช้กำลังเต็มที่ ต้นไม้ใหญ่นี้คงจะกลายเป็นเศษซาก” รพีพงษ์กล่าวเบาๆ

สำหรับเขาในตอนนี้ การทำสิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องที่ยาก

“แล้วฉันควรฝึกอย่างไร ถึงจะมีพลังเน่ยจิ้ง?” อารียากล่าวถาม

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องกังวล มีผมอยู่ จะได้ผลลัพธ์เป็นสองเท่าโดยใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียว”

อารียามองไปที่รพีพงษ์ มีสามีที่มีผลฝึกแห่งตนเป็นอันดับหนึ่งสอนเป็นการส่วนตัว เธอสามารถตามทันได้อย่างรวดเร็วแน่นอน

ในลานกว้าง อารียาเริ่มนั่งขัดสมาธิตามคำบอกของรพีพงษ์

และที่นี่ รพีพงษ์ก็ไม่ได้อยู่เฉย ๆ เขาใช้วิชาดูพลังทิพย์รวบรวมพลังทิพย์ ล้อมรอบอารียาเอาไว้

อารียารู้สึกได้ทันทีว่าหูและตาของเธอปลอดโปร่ง การหายใจของเธอก็ราบรื่นขึ้นมาก และพลังจิตของเธอก็เข้มข้นมากขึ้น

รพีพงษ์ถอนหายใจ เมื่อเห็นอารียาเข้าสู่สมาธิได้อย่างรวดเร็ว เสียใจที่ตนเองไม่ยอมให้อารียาเริ่มฝึกกับตนเองตั้งแต่แรก

“ในเมื่ออารียาได้เริ่มต้นฝึกแล้ว ผมก็ต้องทำเรื่องของตนเองแล้ว”

รพีพงษ์มานั่งข้างอารียา

เส้นลมปราณเชื่อมกับทวารทั้งเก้า ทวารทั้งเก้าเชื่อมกับหน้าผาก!

รพีพงษ์ยังไม่สามารถเข้าใจประโยคสุดท้ายในครึ่งหลังของกังฟูเสนได้ แต่เขาเชื่อว่า ญาณิดาเคยพูดก่อนที่จะจากไป เมื่อเขาเข้าใจประโยคสุดท้ายนั้นแล้ว ระดับของตนเองจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน!

พลังจิตวิญญาณที่สมบูรณ์เคลื่อนอย่างอิสระผ่านเส้นลมปราณต่าง ๆ ในร่างกายโดยไม่มีอุปสรรคใด ๆ

หลังจากหนึ่งสัปดาห์ผ่านไป รพีพงษ์รู้สึกว่าร่างกายของเขารู้สึกดีขึ้นมาก

เส้นลมปราณเชื่อมต่อกันแล้ว ต่อไปสิ่งที่ตนเองต้องทำคือเชื่อมทวารทั้งเก้า!

ทวารทั้งเก้า คือทวารหยางทั้งเจ็ดและทวารหยินทั้งสอง!

“ผมในฐานะผู้ชาย ต้องเชื่อมทวารหยางทั้งเจ็ดก่อน!”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ รพีพงษ์พยายามดึงพลังจิตวิญญาณในร่างกายของตนเองไปที่ดวงตาทั้งคู่

ในไม่ช้า พลังจิตวิญญาณที่สามารถเคลื่อนได้อย่างอิสระก็มาถึงตำแหน่งของดวงตาทั้งคู่ แต่มันถูกขวางไว้ และมันก็หายไปอย่างกะทันหัน!

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

รพีพงษ์คิดอยู่ในใจ เห็นได้ชัดเจนว่าตนเองสามารถควบคุมพลังจิตวิญญาณของตนเองได้ตามต้องการ ทำไมถึงหยุดลงเมื่อไปถึงดวงตาทั้งคู่?

“ดูเหมือนว่า ครึ่งหลังของวิชากังฟูเสนที่ตนเองคิดก่อนหน้านั้นมันง่ายเกินไป” รพีพงษ์ถอนหายใจ

ขณะนี้เอง แรดโบราณพาหนูลินกลับมาถึงแล้ว และอารียาที่อยู่ข้างๆ ก็ค่อยๆลืมตาขึ้น………