พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่ 17

บทที่ 17 คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเขา

เมื่ออารียาเห็นสร้อยคอหัวใจวีตัส เธอก็ตาโต เธอตามสร้อย คอเส้นนี้มาเป็นเวลานาน เธอมั่นใจได้เลยว่ามันเป็นสร้อย เส้นที่อยู่ในทีวี

สร้อยแพงขนาดนี้มาอยู่ในมือของรพีพงษ์ได้ยังไงกัน

อีกอย่างคนที่มาต้อนรับเธอควรจะเป็นเจ้าของ วิลล่าฟ้า อนงค์ ไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงเป็น รพีพงษ์ล่ะ

จนกระทั่งตอนนี้ เธอยังไม่สามารถเชื่อมโยงรพีพงษ์กับ เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ได้

รพีพงษ์ถือสร้อยคอวีตัสเดินเข้ามาหาอารียา เขาเตรียม มันมานานขนาดนี้ ก็เพื่อชดเชยให้กับช่วงเวลาหลายปีที่ ทำให้เธอถูกรังแก

เมื่อเธอเห็นเขาเดินเข้ามา จิตใต้สำนึกบอกให้เธอก้าว ถอยหลัง

“นะ นายอย่าเข้ามา นายอธิบายให้ฉันเข้าใจก่อนว่านี่มัน เกิดอะไรขึ้น รพีพงษ์ ฉันรู้ว่านายอยากให้ฉันมีความสุข แต่ นายก็ห้ามไปทำเรื่องผิดกฎหมาย” อารียาพูดด้วยความตึง เครียดเล็กน้อย

จู่ๆ เธอก็สงสัยขึ้นมาว่า เขาจะไปขโมยสร้อยเส้นนั้นมา
รพีพงษ์หัวเราะพรวดออกมา เขาไม่คิดว่าเธอจะคิดว่าเขา ทำเรื่องผิดกฎหมายเพื่อเอาสร้อยเส้นนี้มา

“ผมไม่ได้ทำผิดกฎหมาย ผมใช้เงินซื้อสร้อยเส้นนี้มา แล้วก็วิลล่าฟ้าอนงค์นี่ผมก็ยืมมาจากเพื่อน ผมใช้ชื่อของเขา เพื่อที่จะทำเซอร์ไพรส์คุณ” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เดิมทีเขาอยากจะบอกว่าที่นี่ก็เป็นของเขาเหมือนกัน แต่ คิดๆ ดูแล้วอาจจะทำให้เธอรับไม่ได้ เลยบอกว่าเป็นของ เพื่อน

“ผมไม่มีความจำเป็นต้องหลอกคุณ ถ้าผมทำเรื่องผิ ดกฎหมายจริง ผมคงไม่มายืนอยู่ที่นี่หรอก” รพีพงษ์พูดเสริม

อารียาไม่ได้โง่ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยเชื่อภาพที่อยู่ตรง หน้า เธอคิดว่าเขาทำอะไรผิดกฎหมายเพื่อที่จะใช้ที่นี่ แต่มัน ก็เห็นได้ชัดว่า ที่นี่ได้รับการประดับประดาอย่างสวยงาม ถ้า ไม่ได้รับการอนุญาตจากเจ้าของ รพีพงษ์ก็คงจะไม่สามา รถทำแบบนี้ได้

อีกอย่างคนที่พาเธอมาที่นี่ก็เป็นคนของ วิลล่าฟ้าอนงค์ ดังนั้นการที่เขาทำแบบนี้ เจ้าของที่นี่ก็คงจะรู้ดี

ถ้านี่มันเป็นเรื่องจริง แล้วสร้อยเส้นนั้นเขาเป็นคนซื้อมา จริงๆ อย่างนั้นเหรอ

แม้ไม่กี่ปีมานี้เธอเมินเฉยใส่เขา แต่การที่เธออยู่กับเขามานาน เธอรู้จักนิสัยของเขาดี เขาคงไม่ไง่ทำเรื่องผิดกฎ หมายเพื่อสร้อยเส้นเดียวหรอก

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ใจเธอก็สับสนไปหมด

ที่แท้รพีพงษ์ไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างที่เธอจินตนาการไว้ ผู้ชายคนนี้ทำเหมือนตัวเองเป็นคนไร้ประโยชน์ตอนที่อยู่ต่อ หน้าคนอื่น เขาเพียงแค่จงใจทำเช่นนั้น

แต่ก็เพราะการที่เขาเป็นแบบนี้เลยทำให้เธอโดนรังแกไม่ น้อย ไม่กี่ปีมานี้เธอโดนคนอื่นมองด้วยสายตาเย็นชามาโดย ตลอด แบกรับเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากคนอื่นอย่างเงียบๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ความเสียใจที่เธออัดอั้นอยู่ก็ระเบิดออ กมาทันที อยู่ๆ เธอก็รู้สึกแสบจมูกขึ้นมา

น้ำตาคลออยู่ที่เบ้าตาของเธอ เธอกัดปากตัวเอง ทำให้ คนรู้สึกเห็นใจ

รพีพงษ์เห็นท่าทีของเธอ เขาก็ตกใจขึ้นมาทันที เขาเดิน เข้าไปเพื่อจะยื่นสร้อยคอให้เธอ วันนั้นเขาเห็นสายตาที่เธอ มองสร้อยเส้นนี้ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเมื่อเธอได้รับสร้อยเส้นนี้ เธอจะต้องมีความสุขแน่นอน

อารียายื่นมือออกไปผลักเขาออก น้ำตาของเธอไหลออก มาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่

“รพีพงษ์ นายหลอกฉันมาตลอดเลยใช่ไหม นายไม่ได้เป็นเหมือนที่คนอื่นพูดใช่ไหม” อารียาถามซักโซ่

รพีพงษ์ถอนหายใจ เขาไม่ได้ปฏิเสธ

“นายรู้ไหมว่าไม่กี่ปีมานี้ เพราะนายฉันต้องโดนรังแกมาก

แค่ไหน”

“นายรู้ไหมตอนฉันได้ยินคนพวกนั้นพูดลับหลังใส่ฉัน ฉัน เจ็บขนาดไหน”

“ฉันต้องเผชิญกับสายตาเย็นชาของคนอื่นทุกวัน

อารียายิ่งสะเทือนใจขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกที่เธออัดอั้นมา ในเวลาไม่กี่ปี ถูกระบายออกมาทั้งหมด

รพีพงษ์ ตั้งใจฟังสิ่งที่เธอพูด เขาไม่คัดค้านสักคำ จากนั้น เขาก็รวบเธอเข้ามากอดไว้ในอกแกร่ง

อารียาไม่ได้ขัดขืน เขาซบอยู่บนไหล่ของเขาแล้วร้องไห้

ออกมา

“ผมสัญญาว่าต่อจากนี้ผมจะไม่ให้คุณโดนรังแกอีก ผม บอกแล้วไงว่าผมจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อคุณ” รพีพงษ์พูดอย่ างแน่วแน่

อารียาไม่ได้พูดอะไรต่อ จู่ๆ เธอก็คิดได้ว่าตัวเองก็ยังมี ไหล่ให้พิง ผ่านไปสักพักเธอก็สงบสติอารมณ์ของตัวเองได้ เธอปรายตามองรพีพงษ์ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
รพีพงษ์ยิ้มให้เธอ จากนั้นก็เดินไปข้างหลังของหญิงสาว แล้วเอาสร้อยเส้นนั้นใส่ให้เธอ จู่ๆ ก็มีกลีบดอกไม้สีชมพูนับ ไม่ถ้วนร่วงลงมาจากข้างบน ทั้งคู่เหมือนคู่รักที่เหมาะสมกัน เป็นอย่างมาก ภาพที่เกิดขึ้นโรแมนติกจนไม่มีอะไรมาเปรียบ

ได้

“ชอบไหม” รพีพงษ์เอ่ยขึ้นมาเบาๆ

อารียามองสร้อยคอหัวใจวีตัสที่อยู่บนคอของตัวเอง เธอรู้ สึกพอใจเป็นอย่างมาก เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าสร้อยที่ งดงามเช่นนี้จะมาประดับอยู่บนคอของเธอ

“ชอบ”

ภายในสวนดอกไม้วิลล่าฟ้าอนงค์

ชรินทร์ทิพย์ยืนสีหน้าหงุดหงิดอยู่ที่ริมสระน้ำ สายตา อาฆาตของเธอแทบจะฆ่าปลาทั้งหมดที่อยู่ในสระ

“ห์ ทีแรกก็คิดว่าเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์จะเป็นว่าที่สามี ในอนาคต แต่ผิดคาดแฮะ แต่คิดไปคิดมา แต่คิดไปคิดมา วัตถุโบราณที่ว่าที่สามีในอนาคตของฉันส่งมาให้ราคาของ แต่ละชิ้นก็สามารถซื้อที่นี่ได้เหมือนกัน เจ้าของที่นี่ไม่สามา รถเทียบกับว่าที่สามีในอนาคตของฉันได้หรอก” ชรินทร์ ทิพย์พูดด้วยท่าทางมั่นใจ คนที่ส่งของขวัญมาให้ตระกูลไม่ ใช่คนเดียวกับเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์
“อีกอย่างเจ้าของที่นี้ก็ตาบอด กลับไปชอบผู้หญิงที่ แต่งงานแล้วอย่างอารียา ตาบอดจริงๆ”

เพราะว่าวันนี้เธอต้องขายหน้าเป็นอย่างมาก ดังนั้นเธอจึง จัดเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์เข้าไปในรายชื่อบุคคลที่เป็นแบล็ กลิสต์ อารียาก็เช่นเดียวกัน รอให้เธอได้แต่งงานเข้าไปอยู่ ในบ้านคนรวยก่อนเถอะ เธอจะจัดการคนที่อยู่ในแบล็ กลิสต์ทั้งหมด

“น้องพูดถูก เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์มันเพี้ยนไปแล้วไป ต้อนรับคนอย่างอารียา” คนที่ยืนอยู่อีกด้านอย่างธายุกรพูด ขึ้น “วันนั้นฉันว่าฉันเดาถูกแล้ว อารียาต้องมีอะไรกับเจ้าของ วิลล่าฟ้าอนงค์แน่ๆ ไม่อย่างนั้นพวกนั้นคงไม่ให้มันยืมสถาน ที่หรอก” %3D

“ทามิย่าล่ะวันนี้ไอ้สวะรพีพงษ์ ถึงไม่โผล่หน้ามา สงสัยว่า มันคงจะรู้แล้วว่าเมียมันมีชู้ ก็เลยหลบหน้าหลบตา ไอ้นี่มันไร้ ประโยชน์ถึงขนาดที่ทนยอมให้เมียตัวเองมีชู้” ชรินทร์ทิพย์ พูดด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง

“คนไร้ประโยชน์อย่างมันก็ขึ้นชื่อเรื่องนี้อยู่แล้ว เมียมันมีชู้ มันจะทำอะไรได้ล่ะ” ธายุกรเอ่ยขึ้นมา

ชรินทร์ทิพย์มีสีหน้าไม่พอใจ “วันนี้นังอารียามันได้หน้า

ไปเต็มๆ ถ้าไม่ใช่เพราะมันฉันก็คงไม่ต้องขายหน้าแบบนี้”

ธายุกรเผยยิ้มมีเลศนัยออกมา แล้วพูดขึ้นมาว่า “น้องสาววางใจเถอะ ถึงวันนี้มันจะได้หน้าไปเต็มๆ ฉันก็จะไม่ปล่อยให้ มันอยู่อย่างเป็นสุขแน่นอน”

“มันเป็นคนรับผิดชอบงานนิทรรศการนี้ ถ้าวัตถุโบราณ หายไป คุณปู่ไม่ปล่อยมันไว้แน่ คนที่ฉันหาไว้คงใกล้จะถึง แล้วล่ะ”