พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่1036 คุณรพีคือแขกที่สูงศักดิ์ที่สุดในงาน

บทที่1036 คุณรพีคือแขกที่สูงศักดิ์ที่สุดในงาน

จุฑาธชได้ยินคำพูดของดิษยา ก็เห็นด้วย แล้วกล่าว “เป็นไปได้มาก ยิมเนเซียมนี่ใหญ่ขนาดนี้ พนักงานของคอนเสิร์ตยากที่จะไม่ผิดพลาด เราไปชี้เบาะแสพวกมันกันเถอะ ให้เค้าไล่พวกมันออกไป ”

ดิษยาพยักหน้า จากนั้นทั้งสองก็มองไปรอบๆ เห็นรปภ.หลายคนที่อยู่ไม่ไกล

พวกเขาทั้งสองรีบเดินไปที่รปภ.หลายคนนั้น

ทั้งสองขวางรปภ.ไว้ จากนั้นก็ได้เล่าเรื่องที่รพีพงษ์ทั้งสามคนแอบเข้ามานั่งที่ซูเปอร์วีไอพีให้กับหัวหน้ารปภ.ฟัง

หัวหน้ารปภ.ได้ยินก็หน้าถอดสี คอนเสิร์ตขนาดนี้ ห้ามเกิดข้อผิดพลาดใดๆขึ้นแม้แต่น้อย ตอนนี้กล้ามีคนแอบเข้ามาด้านใน แล้วยังไปนั่งที่ซูเปอร์วีไอพีอีก ถ้าถูกฝั่งผู้จัดรู้เข้า

พวกเขาต้องตกงานแน่นอน

ดังนั้นหัวหน้ารปภ.จึงรีบให้ดิษยาและจุฑาธชพาพวกเขาไป

ผู้คนมาถึงที่นั่งซูเปอร์วีไอพีที่แยกออกจากจุดอื่นโดยสิ้นเชิง ดิษยาชี้ไปที่รพีพงษ์กับพวกทั้งสาม แล้วกล่าว “พวกเขาสามคนนั่นไง พวกคุณดูเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่สิ นอกจากผู้หญิงคนนั้นที่ใส่ชุดดุดีหน่อย ที่เหลือสองคนใส่เสื้อผ้าข้างถนน พวกคุณคิดว่าพวกเขาจะมีปัญญามาที่แบบนี้ได้มั้ย?”

สีหน้าหัวหน้ารปภ.คร่ำเครียด คิดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าแอบเข้ามา คนแบบนี้ ต้องไล่ออกไป

เขารีบพารปภ.อีกหลายคนไปที่จุดซูเปอร์วีไอพี มาถึงด้านหน้าของรพีพงษ์ทั้งสามคน

“พวกคุณทั้งสามรีบลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ ที่แบบนี้เป็นที่ที่คุณแอบเข้ามาได้งั้นหรอ? รีบไสหัวไปซะ มิเช่นนั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน!”

หัวหน้ารปภ.ตะคอกใส่รพีพงษ์ทั้งสามคนอย่างเกรี้ยวกราด

ทั้งสามชะงัก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

รพีพงษ์จ้องไปที่หัวหน้ารปภ. แล้วกล่าว “คุณน่าจะเข้าใจอะไรผิดนะ? เรามาที่นี่เพื่อดูคอนเสิร์ต ทำไมถึงกลายเป็นแอบเข้ามาแล้วล่ะ?”

หัสหน้ารปภ.ดูแคลน แล้วกล่าว “หยุดเสแสร้งได้แล้ว เมื่อกี้มีคนแจ้งเบาะแส ว่าพวกเขารู้จักพวกคุณ รู้ว่าพวกคุณไม่มีปัญญาซื้อตั๋วที่นี่ได้ แล้วผมดูสารรูปพวกคุณ ก็ไม่เหมือนแขกซูเปอร์วีไอพี ดังนั้นพวกคุณรีบออกไปซะ อย่ามัวแต่เสียเวลา”

รพีพงษ์ขมวดคิ้ว จากนั้นก็มองไปรอบๆ เห็นดิษยาและจุฑาธชทั้งสองยืนดูอยู่ไม่ไกล

พวกเขาทั้งสองเห็นรพีพงษ์มองมา ก็ยิ้มอย่างระรื่น

“พวกเขาทั้งสองบอกพวกคุณว่าพวกผมแอบเข้ามาใช่มั้ย?” รพีพงษ์ถาม

หัวหน้ารปภ.พยักหน้า กล่าว “ใช่ พวกเขารู้จักพวกคุณ แล้วรู้ด้วยว่าพวกคุณเป็นพนักงานล้างจาน พวกคุณยังจะหาข้ออ้างอะไรอีก?”

รพีพงษ์หัวเราะ กล่าว “ผมขอให้คุณตรวจสอบให้ดีๆก่อนแล้วค่อยไล่พวกเราออกไป ผมบอกให้นะ การที่พวกเรานั่งตรงนี้ ฝ่ายผู้จัดไม่ว่าอะไร ถ้าคุณยังจะให้พวกเราไป สุดท้ายคนที่จะเสียใจ ก็คือพวกคุณ”

หัวหน้ารปภ.ได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ก็รู้สึกไม่ดี กล่าว “คิดไม่ถึงว่าคุณจะเสแสร้งได้ขนาดนี้ อย่าบอกว่าหัวหน้าฝั่งผู้จัดเป็นเพื่อนกับคุณนะ”

“ไม่ดูสารรูปตัวเองเลย ตรงนี้เค้าคือซูเปอร์วีไอพี คุณดูไปรอบๆสิ พวกเขาสวมใส่ชุดราคาเป็นหมื่นๆ คุณใส่ชุดข้างถนนยังกล้าจะนั่งตรงนี้อีกงั้นหรอ?”

“ต่อให้ผมไม่เช็กกับหัวหน้า ก็รู้แล้วว่าพวกคุณแอบเข้ามา”

รพีพงษ์ดูแคลน กล่าว “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ช่วยอะไรไม่ได้ ผมจะเรียกหัวหน้ามาเดี๋ยวนี้ คุณไปคุยกับเขาเองก็แล้วกัน”

พูดจบ รพีพงษ์ก็หยิบมือถือขึ้นมา โทรไปหาผู้รับผิดชอบของฝั่งผู้จัด

“ผมเจอปัญหานิดหน่อย รปภ.ของพวกคุณมาไล่ผม คุณมาจัดการหน่อยแล้วกัน” รพีพงษ์กล่าว

เสียงปลายทางดังขึ้นมาว่า “คุณรพี กรุณารอสักครู่ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

หลังจากวางสาย รพีพงษ์ก็มองไปที่รปภ. กล่าว “รอสักครู่ หัวหน้าของพวกคุณกำลังจะมา”

รปภ.เห็นรพีพงษ์แสดงเหมือนมาก ก็เยาะเย้ยออกมา กล่าว “เอาจริงๆ ผมว่าคุณไปเป็นนักแสดงได้นะ แสดงได้เหมือนมาก คุณอย่าคิดว่าใช้วิธีนี้ แล้วผมจะกลัวคุณ ยังไงคอนเสิร์ตก็ยังต้องรออีกสักพักจึงจะเริ่ม ผมจะรอที่นี่ เดี๋ยวถ้าหัวหน้าพวกเราไม่มา ผมจะดูว่าคุณจะหาข้ออ้างอะไรอีก!”

รพีพงษ์ยักไหล่ ไม่เข้าใจว่าทำไมหัวหน้ารปภ.ถึงได้เชื่อคนอื่นอย่างง่ายดายขนาดนี้

ผู้คนที่นั่งอยู่ที่ซูเปอร์วีไอพีกำลังดูรพีพงษ์กับพวกอยู่ เมื่อกี้พวกเขาก็รู้สึกนั่งที่นี่ได้นั้น แต่กลับใส่ชุดธรรมดารู้สึกแปลกใจจริงๆ

ตอนนี้รปภ.บอกว่าเขาแอบเข้ามา พวกเขาก็รู้สึกว่าเป็นไปได้ เพราะตอนนี้บางคนต้องการตามดารา อะไรก็ทำได้

ผ่านไปไม่นาน ชายวัยกลางคนคนหนึ่งสวนชุดสูท มายังจุดซูเปอร์วีไอพีอย่างร้อนอกร้อนใจ

คนนี้คือผู้รับผิดชอบของฝ่ายจัดงานคอนเสิร์ตรวมดาราในครั้งนี้ ชโนดม คนนี้ในวงการมายาก็ถือเป็นบุคคลแนวหน้าในวงการ

ผู้คนระดับวีไอพีเห็นชโนดมมาถึง ก็ตาเป็นประกาย รีบยืนขึ้นทันที

แต่ชโนดมไม่สนใจพวกเขา มายังด้านหน้าของรพีพงษ์

รพีพงษ์ถือว่าเป็นแขกคนสำคัญที่สุดในงานคอนเสิร์ตวันนี้ ห้ามเกิดข้อผิดพลาดใดๆขึ้นทั้งนั้น เขาไม่มีเวลาที่จะสนใจคนอื่น

รปภ.เห็นชโนดมปรากฏกายที่นี่ ก็ตาโต คิดไม่ถึงว่าหัวหน้าพวกเขาจะมาจริงๆ

“คง……คงจะไม่ใช่มาเพราะเรื่องนี้จริงๆใช่มั้ย?” หัวหน้ารปภ.ใจเต้นตึกตัก ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเริ่มปรากฏขึ้นมา

หลังจากที่ชโนดมมาอยู่ต่อหน้ารพีพงษ์แล้ว ก็คำนับให้รพีพงษ์ ทำเอาคนรอบๆข้างอึ้งกันไปตามๆกัน

“คุณรพี ขอโทษจริงๆครับ ที่ทำให้คุณเจอปัญหาที่นี่” ชโนดมกล่าว

รพีพงษ์ยิ้ม กล่าว “ไม่ถือว่าเป็นปัญหา เพียงแค่รปภ.ของพวกคุณเชื่อคนง่ายไป คิดว่าพวกเราแอบเข้ามา ต้องการไล่เราไปให้ได้ คุณอธิบายให้เขาฟังหน่อยแล้วกัน”

ชโนดมได้ยินรพีพงษ์ แล้วพยักหน้า จากนั้นก็หันไปหาหัวหน้ารปภ. ตบไปที่หน้าของเขาหนึ่งฉาด แล้วด่า “ไม่มีความสามารถอะไรเลยจริงๆ! เค้าพูดอะไรแกก็เชื่องั้นหรอ? คุณรพีเป็นแขกที่สูงศักดิ์ที่สุดในงานนี้ แกกล้าไล่เขาไปงั้นหรอ!”

“แกไม่อยากให้งานคอนเสิร์ตวันนี้ลุล่วงไปด้วยดี ใช่มั้ย!”