พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่1070 ยาชั้นเลิศจำนวนมากมาย

ในห้องโถงของสุสานกษัตริย์ฉิน

รพีพงษ์เล่าเรื่องราวที่ฆ่าชัชพิสิฐในโลกแห่งจิตวิญญาณของตัวเองให้ทุกคนฟังหนึ่งรอบ

ใบหน้าของทุกคนต่างเต็มไปประหลาดใจ คาดไม่ถึงรพีพงษ์จะมีไพ่ตายที่สามารถฆ่าชัชพิสิฐได้ นี่เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายของทุกคน

แน่นอนว่า รพีพงษ์ไม่ได้บอกทุกคนว่าไพ่ตายของตัวเองก็คือกระบี่สยบเซียน แม้แต่อาจารย์ของตัวเองก็เป็นชัชพิสิฐมายึดครอง ดังนั้นเป็นเรื่องยากที่รพีพงษ์จะเชื่อใจคนคนหนึ่งได้ง่ายๆอีกต่อไป

แม้ว่าจะรู้ว่าศิษย์พี่ศิษย์น้องเหล่านี้เป็นไปไม่ได้ที่ปรากฏชัชพิสิฐอีกคนได้อีก เขาก็ต้องระมัดระวัง

หลังจากที่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ นฤชัยและคนอื่นๆก็ทอดถอนหายใจอย่างฉับพลัน วันนี้สามารถพูดได้ว่าพวกเขาประสบเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วค่อนข้างมาก

จากที่อาจารย์ของตัวเองประกาศอย่างกะทันหันว่าเขาก็คือชัชพิสิฐ จากนั้นชัชพิสิฐจะดำเนินการยึดครองรพีพงษ์ ยังจะดูดพลังจิตของพวกเขาจนหมด ถึงสุดท้ายกลับถูกรพีพงษ์อาศัยไพ่ตายที่แข็งแกร่งที่สุดฆ่า สิ่งนี้สำหรับพวกเขา เทียบเท่ากับว่าเรื่องน่าเหลือเชื่อ

แต่ไม่ว่าอย่างไร ชีวิตของพวกเขาถือได้ว่ารักษาไว้ได้ ชัชพิสิฐถูกรพีพงษ์ฆ่า ภายในช่วงเวลาสั้นๆ พวกเขาน่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว

รพีพงษ์อาศัยความแข็งแกร่งของตัวเอง และดูดซับพลังจิตวิญญาณเทพของชัชพิสิฐ ดังนั้นจึงได้คลี่คลายผลของยาเม็ดนั้นแล้ว

นฤชัยพวกเขายังต้องรออีกสักพัก

ใช้โอกาสในเวลานี้ รพีพงษ์เดินไปถึงตรงหน้าร่างของวฤนท์ธม หลังจากที่จ้องท่าทางของเขา ก็ก้มลงและเอื้อมมือไปลูบคลำเสื้อผ้าของเขา

ในไม่ช้า รพีพงษ์ก็จับหนังสือกลยุทธ์ออกมาจากข้างในได้เล่มหนึ่ง โดยด้านบนเขียนว่า“กังฟูเสน”สองคำอยู่

รพีพงษ์เปิดดูแวบหนึ่ง พบว่าเนื้อหาของกังฟูเสนที่ตัวเองฝึกฝนในตอนนั้นไม่เหมือนกับเนื้อหากังฟูเล่มนั้น หลังจากศึกษาอย่างละเอียด รพีพงษ์ถึงพบว่า กังฟูเสนเล่มนี้ น่าจะเป็นเล่มต่อจากกังฟูเสนเล่มนั้นที่ตัวเองฝึกฝน

ตอนนั้นที่รพีพงษ์ก้าวหน้าถึงแดนดั่งเทพชั้นยอด ก็ค้นพบว่า กังฟูเสนที่เขาฝึกฝน อย่างมากน่าจะประคับประคองให้เขาก้าวหน้าถึงแดนเทพได้ ตอนนั้นเขาคิดว่าแดนเทพเป็นชั้นสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจ

แต่หลังจากที่รู้ว่าบนโลกใบนี้ความจริงมีคนที่สามารถฝึกฝนถึงแดนเทพเจ้าได้ตลอด รพีพงษ์ก็เริ่มสงสัยว่ากังฟูเสนที่ตัวเองฝึกฝนยังไม่สมบูรณ์

ตอนนี้เห็นเล่มต่อไปของกังฟูเสนนี้ ในใจรพีพงษ์ก็แน่ใจความจริงนี้ เหนือแดนเทพ ยังมีแดนที่ล้ำลึกมากกว่า

แต่ตอนนี้รพีพงษ์แม้แต่แดนเทพก็บรรลุไม่ถึง ดังนั้นคิดมากเกินไปก็ไม่มีประโยชน์ เล่มต่อไปของกังฟูเสนนี้กลับแก้ปัญหาการฝึกฝนหลังจากที่เขาบรรลุถึงแดนเทพ

หลังจากเก็บหนังสือกลยุทธ์ของกังฟูเสน รพีพงษ์ก็ลูบคลำร่างกายของวฤนท์ธมอีกครั้ง หลังจากที่ไม่พบสิ่งอื่นใดที่มีค่า ก็จุดไฟทันที และเผาร่างนี้ของเขา

นี่ถือได้ว่าเป็นการตัดขาดระหว่างเขากับวฤนท์ธม ตั้งแต่วันนี้ไป ตัวเองก็จะไม่เรียกใครว่าเป็นอาจารย์อีก

หลังจากที่เผาร่างกายของวฤนท์ธม รพีพงษ์เดินไปที่กล่องเหล่านั้นที่วางอยู่ในห้องโถง เปิดพวกมันทีละกล่อง และดูของที่ใส่ไว้ในนั้น

ของที่ใส่ไว้ในกล่องเหล่านี้ เป็นยาเม็ดทั้งหมด

ชื่อและประโยชน์ของยาเหล่านี้ถูกเขียนไว้บนกล่อง รพีพงษ์มองไปที่ บนใบหน้าก็แสดงอาการตกใจยากที่จะปิดซ่อน

“พวกนี้…..เป็นยาชั้นเลิศทั้งหมดเหรอ?!!”รพีพงษ์อุทานในใจ

มีกล่องวางอยู่ทุกที่นี่หลายกล่อง ยาชั้นเลิศมากมายขนาดนี้ ชัชพิสิฐตั้งใจจะทำอะไร?

เขาจ้องมองกล่องหลายกล่องแวบหนึ่ง พบว่าเขาไม่เคยได้ยินชื่อของยาเหล่านี้มาก่อน

“ยาเสริมพื้นฐาน ยาเสริมจิต ยาปรุงพลังจิต ยาทะลุ……”

“ถ้าหากเดาไม่ผิด ยาเหล่านี้ น่าจะใช้มาทำให้ความแข็งแกร่งหนาแน่นและสร้างความก้าวหน้า”

เขาจ้องมองด้านบนของกล่องที่แนะนำชื่อของยาเหล่านี้อย่างระมัดระวัง พบว่ายาเหล่านี้ถูกใช้เพื่อช่วยทำให้ความแข็งแกร่งหนาแน่นและสร้างความก้าวหน้า

หากมียาเหล่านี้เพียงไม่กี่ขวด ถ้าอย่างนั้นรพีพงษ์ก็คงไม่แปลกใจนัก แต่ว่าที่นี่วางยาชั้นเลิศอยู่หลายกล่อง สิ่งนี้ทำให้รพีพงษ์สงสัยว่าชัชพิสิฐทำยาชั้นเลิศมากมายแบบนี้คือต้องการจะทำอะไรกันแน่

รวมทั้งก่อนหน้าที่ชัชพิสิฐบอกกับตัวเองว่าคนของทวีปโอชวินยังจะบุกรุกมายังโลกอย่างแน่นอน ดังนั้นรพีพงษ์เดาว่าชัชพิสิฐคงจะอยากอาศัยยาเหล่านี้ ฝึกฝนทีมของตัวเองออกมา โชคดีที่คนในทวีปโอชวินมาถึง มีกำลังที่จะต่อต้านพวกเขา

ในใจของรพีพงษ์ก็ทอดถอนใจอย่างฉับพลัน ชัชพิสิฐจัดเตรียมการมามากมายขนาดนี้ อาจไม่เคยคิดมาก่อน ยาเหล่านี้จะตกอยู่ในกำมือของตัวเอง

ยาทั้งหมดในกล่องเหล่านี้ล้วนเป็นยาชั้นเลิศ รพีพงษ์เดาว่าต่อให้ตัวเองเอาส่วนน้อยในนั้น ใช้มาเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง คาดว่าภายในช่วงเวลาสั้นไป อาศัยพลังของยา ก้าวหน้าถึงแดนเทพทันที

ไม่ได้ตื่นเต้นมากเกินไป หลังจากอ่านยาในกล่องหลายกล่องนี้ รพีพงษ์มาถึงตรงหน้ากล่องสุดท้าย

ในกล่องนี้ไม่ได้ใส่ยาไว้ แต่เป็นพวกหนังสือโบราณ และแผนที่ที่วาดอยู่บนกระดานหนังแกะ ยังมีและหยกชิ้นหนึ่งที่เปล่งแสงสีแดงเลือด

เขาหยิบแผนนี้ที่ขึ้นมาดู พบว่าตำแหน่งที่ทำเครื่องหมายบนแผนที่นี้ เป็นสถานที่ที่เป็นความลับและที่ไกลโพ้นมากที่สุดบนโลก ก็ไม่รู้ว่าสถานที่เหล่านี้มีความพิเศษอย่างไร ทำให้ชัชพิสิฐตั้งใจวาดแผนที่และทำเครื่องหมายออกมาโดยเฉพาะ

หลังจากนั้นเขาก็หยิบหนังสือโบราณขึ้นมาดู พบว่าหนังสือโบราณเหล่านี้กลายเป็นหนังสืออัตชีวประวัติที่ตัวของชัชพิสิฐเองเขียนให้ตัวเอง ข้างต้นบอกบรรยายเกี่ยวกับชีวิตของเขา รวมทั้งเรื่องราวก่อนหน้าที่เขาจะมายังบนโลก

นอกจากนี้ยังรวมถึงข้อคิดที่ได้จากการฝึกฝนของตัวชัชพิสิฐเอง รพีพงษ์ยังพบกลยุทธ์การโจมตีที่ยอดเยี่ยมและวิชาโจมตีของจิตวิญญาณเทพ

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาศึกษาอัตชีวประวัติของชัชพิสิฐอย่างละเอียด เขาวางหนังสือโบราณเหล่านั้นลง และหยิบหยกแสงสีแดงเลือดชิ้นนั้นขึ้นมา

หยกชิ้นนี้เริ่มต้นในมือก็ให้ความรู้สึกที่เยือกเย็น ทำให้รพีพงษ์เกือบจะโยนมันลงบนพื้นทันที

รพีพงษ์ไม่รู้แน่ชัดว่าหยกสีแดงเลือดนี้ใช้มาทำอะไรกันแน่ แต่สามารถทำให้รพีพงษ์เก็บไว้ คงจะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงห่อหยกชิ้นนี้ ใส่เข้าไปในเสื้อผ้าของตัวเอง

ไม่นานหลังจากนั้น นฤชัยและคนอื่นๆก็ค่อยๆฟื้นพลังได้แล้ว และลุกขึ้นยืนจากพื้น

รพีพงษ์เล่าเรื่องราวของยาเหล่านั้นให้ทุกคนฟัง ใบหน้าของทุกคนก็แสดงสีหน้าตกใจเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าคาดไม่ถึงชัชพิสิฐจะซ่อนยาชั้นเลิศไว้ที่นี่จำนวนมากมายขนาดนี้

“รพีพงษ์ นายเป็นคนฆ่าชัชพิสิฐ นายช่วยชีวิตของพวกเรา สิ่งของทุกอย่างในที่นี้ ก็สมควรที่จะเป็นของนาย ยาเหล่านี้พวกเราจะไม่แย่ง นายนำไปด้วยเถอะ”นฤชัยพูดกับรพีพงษ์ด้วยใบหน้าที่จริงจัง

คนอื่นๆไม่มีความคิดเห็นใดๆ พวกเขาสามารถมีรอดชีวิตมาได้ ก็เพราะรพีพงษ์ แล้วจะคิดแย่งของเหล่านี้กับรพีพงษ์ได้อย่างไร

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ยามากมายขนาดนี้ ฉันตัวคนเดียวก็ไม่ได้ใช้ ที่สำคัญเมื่อกี้นี้ฉันตัดสินใจคิดได้อย่างหนึ่ง ยังต้องการความร่วมมือจากศิษย์พี่ศิษย์น้องทุกคน ยาเหล่านี้ ก็เป็นพื้นฐานของพวกเรา”

“หือ? ความคิดอะไรเหรอ?”นฤชัยถาม

“ฉันต้องการจัดตั้งองค์กร”แววตาของรพีพงษ์เปลี่ยนเป็นจริงจังมุ่งมั่นอย่างกะทันหัน