พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่1407 ออกเดินทาง
ชยนต์ที่อยู่ด้านข้างก้มหน้าลง เขารู้ดีอยู่แก่ใจว่า ยังบอกว่าไม่ทำอะไรพฤติกรรมเบี่ยงเบนที่เกินไป ตอนครั้งแรกที่ได้รับการเปลี่ยนสร้างร่างใหม่ ผู้หญิงคนนี้ก็เกือบกินตัวเองไปซะแล้ว!
หลังจากเตรียมการทั้งหมดพร้อมแล้ว รพีพงษ์รู้ ตอนนี้สิ่งเดียวทำได้คือก็รอคอยอย่างเงียบๆ และอีกสิ่งที่สำคัญมากนั้นก็คือการชี้แจงทั้งหมดนี้กับอารียา
ในห้องของรพีพงษ์กำลังเล่นกับหนูลิน
ในวันสองสามวันนี้ เห็นได้ชัดว่าหนูลินติดใจการทำอาหารของหงส์แล้ว วันๆเอาแต่เดินเกาะติดหงส์ และปากหวานมากจนเรียกพี่หงส์
แต่หงส์เองก็มองว่าหนูลินน่ารักมาก อีกอย่างตัวเองก็ว่างไม่มีอะไรทำ และอาหารที่ตัวเองทำนั้นก็มีแฟนตัวยงที่น่ารักขนาดนี้ชอบกิน มันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีนะ
แต่ว่าเนื่องจากการโจมตีของทวีปโอชวินที่ใกล้เข้ามา และในสองสามวันนี้มังกรและหงส์พวกเขาก็ได้เริ่มปิดกั้นตัวเอง เพื่อที่จะพิจารณารูปแบบวิชาแอสโตรแลบอย่างรอบคอบ พอถึงตอนนั้นใช้มันเพื่อจัดการกับทวีปโอชวิน
ด้วยเหตุผลนี้ วันนี้หนูลิน“ยาก”ที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนกับรพีพงษ์และอารียา ครอบครัวสามคนมีความสุขและเพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่ครอบครัวรวมตัวกัน
หลังจากพาหนูลินเล่นมาทั้งวันแล้ว และหนูลินเองก็เริ่มหาว
“หนูลิน ต้องนอนกลางวันแล้วนะ ” อารียาพูดกับหนูลินด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
หนูลินพยักหน้า แล้วรับตุ๊กตาหมีขนปุยจากอารียา จากนั้นก็เข้าไปในห้องเพื่อพักผ่อนอย่างเชื่อฟัง
“อารียา”
รพีพงษ์มาที่ข้างๆตัวอารียา แล้วดึงมือนางมาจับไว้
“รพีพงษ์ ว่ายังไง？ มีอะไรหรือเปล่า？ สองสามวันที่ผ่านมานี้เห็นมีคนของกลุ่มสิงโตมาจำนวนมาก ข้าเห็นเจ้ายุ่งๆ เลยไม่ได้ถามเจ้า ช่วงนี้จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม？” อารียาถาม
รพีพงษ์มองไปที่อารียา อันที่จริงผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่เฉลียวฉลาดมาก นางก็รู้ดีว่า ถ้าหากตัวเองจะพูดให้นาง ซึ่งก็จะพูดเองโดยธรรมชาติ
รพีพงษ์นั่งอยู่ข้างๆนาง มองไปที่อารียาแล้วพูดว่า：“บางที เจ้าควรที่จะไปอยู่ที่เมืองเกียวโตสักสองสามวันนะ”
“ไปเกียวโต？”อารียาถาม
รพีพงษ์พยักหน้า ：“สองสามมาวันนี้เจ้าก็น่าจะได้ยินมาบ้างแล้วเกี่ยวกับเรื่องทวีปโอชวิน。”
“ ใช่ แต่ศัตรูที่สำคัญที่สุดถูกท่านกำจัดแล้วไม่ใช่หรือ? ”อารียาถาม
รพีพงษ์ส่ายหัว ：“ตัดรากถอนโคน ถึงแม้ว่าสามพี่น้องจิรกิตติ์นั้นจะตายไปแล้ว แต่ทวีโอชวินตอนนี้ก็ถูกปกครองด้วยลูกสาวคนโตของเขานั้นก็คือฉันท์ชนก นางผู้หญิงคนนี้นั้นร้ายกาจกว่าพ่อของนางอีก”
“ใช่เหรอ ท่านเคยเจอนางเหรอ？”อารียาถาม
รพีพงษ์ส่ายหัว ：“เจ้ารู้หรือเปล่าว่าทำไมนัย์ถึงละทิ้งทวีปโอชวิน ？แท้จริงแล้ว ฉันท์ชนก นางผู้นี้นั้นเป็นพี่สาวแท้ๆของนีย์ เพื่อให้ตัวเองปรารถนาจุดประสงค์ของตัวเอง นางผู้นี้เอาแต่รังแกนีย์ แม้กระทั่งสั่งให้นักฆ่ามาจัดการน้องสาวตัวเอง เจ้าคิดว่า คนที่สามารถฆ่าน้องสาวแท้ๆตัวเองได้
ต้องเป็นคนแบบไหนกันล่ะ？”
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว ：“ในกรณีนี้ ฉันท์ชนกนางคนนี้ร้ายกาจและชั่วร้ายจริงๆ รพีพงษ์ หรือว่านางผู้นี้ก็จะมาโจมตีกลุ่มสิงโตเหรอ？”
รพีพงษ์มีความมั่นใจในสายตา：“นางตอนนี้คงจะยังไม่แข็งแกร่งพอ แต่อย่างที่นีย์พูดความฝันของฉันท์ชนกนั้นไม่ใช่เพียงแค่ทวีปโอชวินพื้นที่เล็กๆนี้ นางบุกเข้ามาคงมีปัญหาที่เวลา”
“ดังนั้น……”
“ดังนั้น！”รพีพงษ์พูดอย่างมั่นใจว่า：“เพื่อยุติปัญหา ในครั้งนี้พวกข้าตัดสินใจแล้วว่า จะไปที่ทวีปโอชวิน แล้วจัดการฉันท์ชนกให้จบสิ้น”
อารียาจ้องไปที่รพีพงษ์ นารู้ดี การเดินทางไปที่ทวีปโอชวินนั้น เต็มไปด้วยความอันตราย ในใจนางไม่ยอมให้สามีตัวเองไปเสี่ยงอันตรายแบบนั้นหรอก！
แต่ว่า อารียาเองก็เข้าใจ ว่าตอนนี้รพีพงษ์ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นนักฝึกตนชายที่เก่งแข็งแกร่งที่สุดในประเทศจีน ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มสิงโต หรือสมาคมสยบเซียนก็ตาม คนเหล่านี้ก็ยังคงรอให้รพีพงษ์นั้นเป็นคนนำ
ทุกสิ่งที่รพีพงษ์กำลังจะทำนั้นก็ทำเพื่อโลกนี้ ดังนั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาต้องทำ
“รพีพงษ์ ข้าน้อยรู้ว่านี้เป็นหน้าที่ที่ท่านแบกรับไว้ ตอนนี้ข้าน้อยในฐานะภรรยาของท่าน ข้าแค่อยากจะบอกว่า ข้าอยากให้ท่านดูแลตัวเองให้ดีระวังตัวให้มากนะ
รพีพงษ์พยพักหน้า ：“ข้ารู้ เจ้าเชื่อใจข้าเถอะ พวกข้าปรมาจารย์ในประเทศจีนแห่งการฝึกฝนมามากมายเหล่านี้มารวมกันอยู่เคียงข้างข้าแล้ว ในการต่อสู้ครั้งก่อน ปรมาจารย์แห่งทวีโอชวินได้รับความเสียหายมากกว่าเดิม และครั้งนี้ข้ามีความมั่นใจอย่างมาก ว่าข้าจะทำสำเร็จอย่างแน่นอน！”
“ข้าน้อยเชื่อท่าน” อารียาพูด ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่มีเรื่องไหนที่รพีพงษ์พูดแล้วจะทำไม่ได้
“แต่ว่า ตอนนี้ข้าต้องการให้เจ้าและหนูลินเดินทางไปที่เกียวโต เพราะที่กลุ่มสิงโตนี้ยังคงมีออันตรายอยู่ ข้าจะให้คนที่ไม่ได้ไปที่ทวีปโอชวินนั้นมารับเจ้าและหนูลินในวันมะรืน เจ้าคิดอย่างไร ” รพีพงษ์พูด
อารียายิ้มแล้วส่ายหัว：“ไม่ รพีพงษ์ ข้าน้อยคิดดีแล้ว ครั้งนี้ข้าน้อยจะไม่ทิ้งให้ท่านอยู่เพียงลำพัง ท่านอยู่ไหน ข้าน้อยก็จะอยู่ที่นั้น ท่านไปทวีปโอชวิน ข้าก็จะรอท่านที่กลุ่มสิงโตแห่งนี้ จะไม่ไปไหนเด็ดขาด”
“อารียา……”
“รพีพงษ์ ข้าน้อยเคารพในการตัดสินใจของท่าน และข้อน้อยก็ขอให้ท่านเคารพการตัดสินใจของข้าน้อยด้วย ข้าน้อยรู้ว่าท่านหวังดีกับข้าน้อย แต่ว่าข้าน้อยคิดดีแล้ว เมื่อคิดดีแล้ว ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงด้วย ” อารียากล่าว
“ก็ได้”
รพีพงษ์พยักหน้า
“รพีพงษ์ ข้าน้อยกับหนูลินจะรอท่านอยู่ที่นี่ ไม่ใช่เพียงแค่ท่านคนเดียว แต่ทุกคนที่ไปร่วมรบ พวกท่านถือเป็นฮีโร่ตัวจริงของโลกนี้ ！”อารียากล่าว
รพีพงษ์จ้องไปที่อารียา ได้แต่งงานกับภรรยาแบบนี้ ยังต้องการแสวงหาอะไรอีก！
รพีพงษ์โอบกอดเบาๆที่ภรรยาของเขา แล้วพูดคำมั่นสัญญาในใจ ตลอดชีวิตนี้ตัวเองจะคอยดูแล และปกป้องลูกสาวและภรรยาของตัวเองให้ดี
สองวันผ่นไปอย่างรวดเร็ว
วันนี้ ซึ่งเป็นวันที่เขามีนัดกับญาณิดา เพื่อเป็นวันที่ไปโจมตีทวีปโอชวิน
เช้าตรู่ ทุกคนก็ได้มารวมกันที่กลุ่มสิงโตแล้ว
รพีพงษ์ยืนอยู่ตรงหน้าทุกคน ทั้งสองข้างของเขานั้นก็คือธัชธรรมและธีรพัฒน์
สามคนนี้ซึ่งเป็นผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้ มีความสง่างามและความมั่นใจในตนเอง พร้อมกับความมุ่งมั่นในดวงตา!
ต่อหน้าพวกเขา ทุกคนดูตื่นเต้นอย่างมาก นีย์ ชาคริต และเมฆ ทั้งสามคนนี้ยิ่งมีความรู้สึกที่ไม่สามารถพูดบรรยายออกมาได้
หลังจากรอคอยมาหลายวัน วันนี้กำลังจะวันที่ฝันเป็นจริง และพวกเขาทั้งหมดอยากจะกลับไปดู เมื่อทวีปโอชวินอยู่ภายใต้การควบคุมของฉันท์ชนกแล้ว ตอนนี้กลายเป็นสภาพไหนไปแล้ว
รพีพงษ์มองไปที่คนเหล่านี้ พวกเขาได้รับการคัดเลือกมาอย่างดีด้วยตัวของตัวเอง และความแข็งแกร่งของแต่ละคนก็มาถึงระดับแดนดั่งเทพแล้ว!
และในขณะเดียวกัน พวกเขายังพกยาเม็ดระดับสูงและยาชั้นเลิศอีกด้วย
รวมพลคนเก่งที่สุดในโลกมาอยู่ด้วยกัน ฉากแบบนี้ ไม่เคยเกิดขึ้นมาหลายร้อยปีแล้ว
แต่รพีพงษ์ทำได้ ไม่เพียงแต่ทำเท่านั้น แต่คนเหล่านี้ยังถือว่า คนเหล่านี้ยังให้รพีพงษ์เป็นผู้นำของพวกเขาอีกด้วย!
ตระกูลลัดดาวัลย์ รพีพงษ์เป็นหัวหน้าตระกูล และวันนี้ ในโลกแห่งการฝึกฝนของประเทศจีน รพีพงษ์ก็เป็นหัวหน้าผู้นำอีกด้วย!
“ทุกคน ออกเดินทางกัน!”
รพีพงษ์ตะโกนเสียงดัง แล้วก้าวใหญ่เท้าก้าวออกจากประตูกลุ่มสิงโตคนแรก
คนอื่นๆ ตามไปอย่างใกล้ชิด จุดหมายเดียวของพวกเขา นั้นก็คือการทะลุมิติของบนเทือกเขาคุนหลุน
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของคนเหล่านี้ที่กำลังออกเดินทาง และในกลุ่มสิงโต อารียาจงมือหนูลินไว้ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยน้ำตา
“ท่านแม่ ท่านพอ่กำลังจะไปทำอะไรเหรอ？” หนูลินถามด้วยความสงสัย
แววตาของอารียาล่องลอยไป และพูดอย่างแผ่วเบาว่า：“พ่อของลูก เขา เขากำลังไปทำเรื่องที่สำคัญและยิ่งใหญ่มากๆ”
หนูลินเอียงหัวด้วยความสงสัย ซึ่งในวัยของนางยังไม่เข้าใจว่าสิ่งที่สำคัญนั้นต้องเป็นยังไง แต่ว่าลองคิดดู มันต้องเป็นเรื่องที่ทรงพลังอย่างมาก
บนยอดเขาทุกคนพร้อมลุย
รพีพงษ์เงยหัวขึ้น ด้านนี่ ดวงอาทิตย์กลมโตสีแดงแขวนอยู่บนท้องฟ้า
เขาหยิบหินลั่วหงออกมา และตามข้อตกลง เมื่อถึงเวลาเที่ยงสิบนาที ซึ่งนั้นก็คือเวลาที่ตัวเองและคนเหล่านี้ที่ทะลุมิติไปยังทวีปโอชวิน
เวลาผ่านไปทุกวิทุกนาที และในทางทะลุมิติ ไม่มีความผันผวนของลมหายใจ ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอ พวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาจะไปถึงทวีปโอชวินในรูปแบบใด
นอกจากนี้ พวกเขาไปด้วยความอยากรู้ที่เกี่ยวกับทวีปโฮชวินที่มีแต่ความอัศจรรย์
ขณะที่รพีพงษ์กำลังจะร้องเรียกญาณิดา ทันใดนั้นก็มีหมอกหนาทึบอยู่ตรงหน้าเขา สักพักหมอกหนาทึบก็ค่อยๆจางหายไป รพีพงษ์มองไม่เห็นอะไรเลย แต่เขาได้ยินเสียงของญาณิดาอย่างชัดเจนในหู
“เจ้าให้พวกเขาทั้งหมดทำตัวสบายผ่อนคลาย ข้อน้อยจะส่งพวกเจ้าไปยังทวีปโอชวินในขณะนี้เลย…