พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่163

บทที่163 ปัญหาของธีริทธิ์

“เกิดเหตุอะไร? แกอยู่ไหน?”

“ผมอยู่ที่ร้านเกมส์ถนนบางชาม ผมทำแก้วพวกเขาแตก หนึ่งใบ พวกเขาบอกผมว่าแก้วใบนั้นราคาสองล้านหยวน ผมไม่ให้เงินพวกเขาก็ไม่ปล่อยผมไป” ธีริทธิ์กล่าว

รพีพงษ์ขมวดคิ้วร้านเกมส์ถนนบางชามเขาเคยได้ยินมา บ้าง ร้านเกมส์นี้กับที่ไออ้วนนั่นบริหารในตอนแรกนั้น คล้ายคลึงกัน

รพีพงษ์ไม่เชื่อว่าเพราะธีริทธิ์ทำแก้วของเค้าแตกหนึ่งใบ แล้วเค้าให้เขาชดใช้สองล้านหยวน เกรงว่าจะเป็นเพราะไอ้ เด็กนี่เล่นการพนันข้างในแล้วแพ้จึงไม่ให้เขาออกมา

“รพีพงษ์ เกิดอะไรขึ้น?” อารียาถามรพีพงษ์หนึ่งครั้ง

รพีพงษ์หัวเราะแล้วหัวเราะอีก แล้วกล่าว “ไม่มีเรื่องอะไร ธีริทธิ์เจอปัญหานิดหน่อย ผมให้เพื่อนของผมไปจัดการสัก หน่อยก็ได้แล้ว”

เขาไม่อยากเสียเวลาเดินเล่นกับอารียา และปัญหาของ ธีริทธิ์ ในสายตาของรพีพงษ์เป็นแค่ปัญหาเล็กน้อยจริงๆ ให้ธฤตญาณไปจัดการก็ได้แล้ว

“แกรอที่นั่นก่อน ฉันจะให้เพื่อนฉันไปแก้ไขปัญหาให้” รพีพงษ์พูดจบ ก็วางสาย แล้วโทรหาธฤตญาณ ให้เขา พาคนไปร้านเกมส์ถนนบางชามดู
“ไม่มีปัญหาอะไรจริงหรอ?” อารียาถามอย่างสงสัย

“ไม่เป็นไร เพื่อนฉันไปแล้ว พวกเราเดินเล่นต่อเถอะ” รพี พงษ์หัวเราะพลางพูด

อารียาพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก แล้วก็เดินเล่นกับรพี

พงษ์ต่อ

ร้านเกมส์ถนนบางชาม

ธีริทธิ์ยืนอยู่ประตูร้านเกมส์ถนนบางชามด้วยใบหน้าที่ เต็มไปด้วยความเคร่งเครียด ภายในร้านเกมส์มีหนุ่มบึกบึน หลายคนกำลังเพ่งมองไปที่เขา เพียงแค่เขากล้าออกจาก ประตูใหญ่ของร้านเกมส์นี้ พวกหนุ่มบึกบึนเหล่านั้นก็พร้อม ที่จะพุ่งเข้าใส่ตัวเขาในทันที

เมื่อสักครู่รพีพงษ์บอกว่าจะให้เพื่อนของเขาเข้ามาแก้ไข ปัญหา ในใจของธีริทธิ์ก็ตุ้มตุ้มต่อมต่อม คนของร้านเกมส์ นี้ดูยังไงก็ไม่ใช่พวกที่จะหาเรื่องง่ายๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าเพื่อน ของรพีพงษ์จะต้านทานไหวไหม

“เด็กน้อย ฉันขอให้แกร็บเอาเงินมาให้ฉัน อย่าถ่วงเวลา ตรงนี้เลย มิเช่นนั้นแล้ว ลูกน้องนักเลงพวกนี้ของฉันจะไม่ เกรงใจแกแล้วนะ” เจ้าของร้านเกมส์กำลังเพ่งมองไปที่ธีริ ทธิ์

“แก….พวกแกนี่มันพวกต้มนชัดๆ ฉันก็แค่ทำแก้วแตก หนึ่งใบเอง คิดไม่ถึงว่าแกจะเก็บจากฉันหนึ่งล้านหยวน แก คิดว่าฉันบ้าหรอ?” ธีริทธิ์เพ่งมองไปที่เจ้าของร้านแล้ว

กล่าว
เจ้าของร้านเกมส์ยิ้มอย่างดูแคลน แล้วกล่าวว่า “เด็ก น้อย แกอย่าลืมสิ ว่าข้างบนแกก็แพ้อีกหนึ่งล้านนะ ถ้า ไม่ใช่เพราะแกไม่สามารถจ่ายหนึ่งล้านหยวนที่แพ้พนันได้ ฉันก็ไม่ถึงขั้นแก้วน้ำหนึ่งใบคิดแกในราคามากขนาดนั้น หรอก

ธีริทธิ์กัดฟันแล้วกัดฟันอีก ตอนอยู่ข้างบนเขาแพ้พนัน หนึ่งล้านจริงๆ เมื่อสักครู่ตอนที่โทรศัพท์ไม่กล้าพูดออกมา จึงได้พูดว่าเพราะทำแก้วแตกเลยต้องชดใช้สองล้าน

“พวกแกมันขี้โกง แกอย่าคิดว่าฉันดูไม่ออกนะ พวกแกขี้ โกงทำไมฉันต้องจ่ายเงิน!” ธีริทธิ์กล่าวอย่างมั่นใจ

เจ้าของร้านเกมส์เพ่งไปที่ธีริทธิ์ทันที แล้วด่า “เบ็ดแม่ โกงแล้วจะทำไม บอกแกไว้นะ ถ้าวันนี้แกจ่ายสองล้านไม่ ได้ กูจะตีถึงให้มีอหัก ดูสิมถึงยังจะกล้าอยู่ตรงนี้เรียกกว่า เจ้าของร้านอยู่ไหม!”

หนุ่มบึกบึนพวกนั้นเพ่งไปที่ธีริทธิ์ ท่าที่เตรียมพร้อมที่จะ พุ่งเข้าหาเขาได้ทุกเมื่อ

ธีริทธิ์รีบตอบกลับ แต่ก็บ่นขึ้นมา “พี่เขยกได้เรียกเพื่อน มาแล้ว รอพวกเขามาถึง แล้วแกจะเสียใจ”

ถึงแม้จะพูดแบบนี้ แต่ธีริทธิ์ก็ไม่ได้ทำใจไว้ ยังไงแล้ว เจ้าของร้านเกมส์นี้ดูๆแล้วก็ไม่ธรรมดา เพื่อนที่รพีพงษ์หา มาจะสามารถต่อกรได้หรือเปล่าก็เป็นอีกเรื่อง

“พี่เขยแก? พี่เขยแกเป็นใครหรอ? ไหนลองเอ่ยชื่อให้กู ฟังสิ กูอยากรู้ว่าใครที่มันมีความสามารถขนาดนี้ สามารถทำให้กูเสียใจได้” เจ้าของร้านพูดอย่างไม่ใส่ใจ

ธีริทธิ์คิดแล้วคิดอีก ชื่อเสียงรพีพงษ์ที่เมืองริเวอร์ไม่ค่อย ดี ถ้าพูดออกมาเกรงว่าเจ้าของร้านเกมส์นี้จะสั่งให้คน ลงมือกับเขาทันที ดังนั้นจึงไม่ได้พูดออกมา

ผ่านไปไม่นาน ธฤตญาณก็พาไออ้วนมาถึงร้านเกมส์ ถนนบางชาม ไตรทศติดธุระอื่นอยู่ ดังนั้นธฤตญาณจึงพา ไออ้วนมา

รพีพงษ์เอารูปของธีริทธิ์ของทั้งคู่ดู ดังนั้นเมื่อถึงประตู ร้านเกมส์ ธฤตญาณก็ดูออกว่าใครคือธีริทธิ์ แล้วรีบเดินไป

หา

“แกคือธีริทธิ์?” ธฤตญาณกล่าว

ธีริทธิ์กำลังเพ่งมองไปที่ธฤตญาณและไออ้วน ถามอย่าง สงสัย “พวกคุณคือเพื่อนของพี่เขยผม?”

ธฤตญาณและไออ้วนพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก

ธีริทธิ์มองธฤตญาณและไออ้วนจากหัวจรดเท้า มองคน สองคนนี้ไม่เหมือนจะเป็นพวกที่จะทุบตีกับใครได้ ในใจ รู้สึกเร่าร้อนขึ้นมา โมโหรพีพงษ์ที่ไว้ใจไม่ได้

“พี่เขยผมทำไมถึงได้หาพวกคุณทั้งสอง คุณไม่เห็น ร่างกายของพวกนั้นกำยำแข็งแรงหรอ พวกคุณต่อกรไหว หรอ?” ธีริทธิ์ถาม

ไออ้วนเพ่งไปที่ธีริทธิ์ แล้วกล่าว “ไอ้เด็กน้อยนี่คิดไม่ ถึงว่าแกจะรังเกียจพวกเรา แกรู้ไหมว่าพวกเราอะไรยังไง?”
ธฤตญาณโบกมือให้ไออ้วน ถามธีริทธิ์ “เล่าเหตุการณ์ ให้พวกเราฟังก่อน แกไม่ต้องเป็นห่วง ถึงแม้พวกเราจะมีกัน แค่สองคน ก็สามารถเคลียร์ปัญหาให้แกได้”

ธีริทธิ์มองดูทั้งคู่อย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แล้วเล่า เหตุการณ์ให้พวกเขาฟัง

เล่าจบแล้ว ไออ้วนเอ่ยปากด่าขึ้นมาทันที “แม่ง นี่มัน อำมหิตมากกว่ากในตอนแรกอีก ขี้โกงก็ชั่งแล้ว คิดไม่ถึงว่า กล้าโกงคนอีก นี่มันแม่งจิตใจสกปรก

สีหน้าธีริทธิ์ถอดสี แล้วรีบห้ามไออ้วนไว้ “คุณพูดเบาๆ หน่อย เค้าได้ยินเข้า วันนี้เราทั้งสามก็ไปไหนไม่รอดแล้ว!”

สีหน้าไออ้วนไม่สนใจใดๆ ตอนนี้เขาคือผู้ช่วยสนับสนุน ข้างกายของธฤตญาณ ร้านเกมส์เล็กๆ ไม่ได้อยู่ในสายตา เลยสักนิด

เจ้าของร้านเกมส์เมื่อได้ยินคำพูดของไออ้วน ทันใดนั้นก็ รีบยกพวกเดินมา ในชั่วขณะนั้นเขาได้สังเกตธฤตญาณ และไออ้วนมาสักพักแล้ว รู้สึกคุ้นๆสองคนนี้ แต่คิดไม่ออก ว่าเจอที่ไหน

ถึงแม้ในเมืองริเวอร์ธฤตญาณจะมีชื่อเสียงมาก แต่ไม่ใช่ ทุกคนที่จะรู้ว่าเค้ารูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร “เอาไง พวกมึงคือพี่เขยของไอ้เด็กนี่ใช่ไหม? ไอ้เด็กนี่มัน

ค้างพวกกูอยู่สองล้าน พวกมึงเอาเงินมาหรือยัง?” เจ้าของ

ร้านเกมส์กล่าวด้วยลักษณะท่าทางดุดัน

“เอาเหี้ยไรมา ถึงรู้ว่าพวกกูเป็นใครหรือเปล่า? พวกมึงยังกล้าจะเอาเงินจากพวกกูอีก?” ไออ้วนด่าขึ้นมาทันที

เจ้าของร้านเกมส์เพ่งมองทันที เตรียมจะลงมือกับไออ้วน

ธฤตญาณรีบห้ามไว้ หัวเราะพลางกล่าว “ถึงต้องการสอง ล้านนี่ ก็เข้าใจได้ออกมาทำงาน ทุกคนก็ล้วนอยากได้เงิน อันนี้กูเข้าใจ แต่พวกกูยังสนุกไม่พอ เงินนี้ รออีกหน่อยได้ ไหม ให้พวกกูได้ขึ้นไปเล่นสักพัก แล้วถึงค่อยเอาเงินจาก พวกกู?”

เจ้าของร้านเกมส์ไม่รู้ว่าธฤตญาณกำลังคิดจะทำอะไร แต่ได้ยินธฤตญาณยังอยากขึ้นไปเล่นข้างบน แววตาเป็น ประกาย นี่คือเนื้อชั้นดีเลยทีเดียว จะปล่อยไปง่ายๆได้ยัง ไง

“ได้สิ งั้นพวกมึงก็ไปเล่นต่อข้างบน อีกแป๊ปแพ้มากขึ้น ถึงอย่าพูดว่าไม่มีเงินนะ” เจ้าของร้านเกมส์หัวเราะอย่าง เยือกเย็นพลางกล่าว

ธีริทธิ์กระทืบเท้าอย่างเคร่งเครียด แล้วลากธฤตญาณมา พูด “ทำไมคุณยังอยากจะขึ้นไปเล่นพนันอีก พวกเขาขี้โกง ถึงเวลานั้นพวกเราต้องให้เงินมากขึ้นไปอีก พวกคุณมาต้ม ตุ่นผมโดยเฉพาะหรือเปล่าเนี่ย?”

ธฤตญาณตบไหล่เขา หัวเราะพลางพูด “วัยรุ่น ก็แค่กี่ ล้านเอง กลัวอะไร แกไม่ต้องห่วง มีไออ้วนนี่อยู่ พวกเรา ไม่มีทางแพ้แน่นอน

หันหน้าไปหาไออ้วนแล้วถาม “กูจำได้ว่าครั้งที่แล้วรพี พงษ์ชนะจนถึงเกือบล้มละลายเลยหนิ?”
สีหน้าไออ้วนเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ แล้วกล่าว “นั่น เพราะกูเข้าใจผิด ไม่งั้นเขาจะมีโอกาสได้ไงกัน” ธฤตญาณหัวเราะฮ่าฮ่า แล้วกล่าว “งั้นวันนี้แกก็เอา

มาตรฐานการเล่นของรพีพงษ์ในวันนั้นมาใช้ ให้พวกมันได้

รู้จักความเยี่ยมยอดของเซียนพนันคนนี้”