พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่719 ตำนาน

ฃบทที่719 ตำนาน

คุกที่ห้า

ผ่านไปอีกหนึ่งเดือนกว่า

เมื่อผู้คนวิพากษ์วิจารณ์เรื่องของรพีพงษ์เริ่มค่อยๆเงียบลง บนเขาอารี มีข่าวคราวมาอีกเรื่องหนึ่ง ทำให้คุกที่ห้าสั่นคลอนขึ้นมา

รพีพงษ์ยินดีต้อนรับยอดฝีมืออันดับคนโหดเหี้ยมทุกคนที่จะมาหาเขาเพื่อประลองฝีมือแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันและกัน ถ้าเขาสามารถเอาชนะเขาได้ จะได้รับรางวัลเป็นมันฝรั่งหนึ่งถุง

ข่าวนี้ทำให้รพีพงษ์กลายเป็นกระแสวิพากษ์วิจารณ์อีกครั้ง ผู้คนให้ความสนใจ ไม่ใช่รพีพงษ์ใช้มันฝรั่งเป็นรางวัลในการชนะ แต่รพีพงษ์ได้ท้าทายยอดฝีมืออันดับคนโหดเหี้ยมทุกคนอย่างเปิดเผย สิ่งนี้ในความคิดของพวกเขา ทั้งหมดนี้เป็นการกระทำที่บ้าคลั่ง

ต่อให้เป็นยอดฝีมือของอันดับคนโหดเหี้ยม ในใจก็รู้ดีว่า สามารถเข้าสู่อันดับรายชื่อนี้ได้ ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน แม้ว่าการจัดอันดับในรายการจะถูกจัดอันดับตามความแข็งแกร่งของพวกเขา แต่ช่องว่างระหว่างพวกเขาก็มีน้อยมาก หากมีการผิดพลาดในรายละเอียด ต่อให้จะอยู่ในอันดับที่เก้า ก็ยังคงมีโอกาสที่จะเอาชนะยอดฝีมืออันดับสามได้

ดังนั้นภายใต้สถานการณ์ปกติ ยอดฝีมือของอันดับคนโหดเหี้ยม ล้วนแล้วต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน แต่ละคนอยู่ในดินแดนของตนเอง เกิดสถานการณ์ขัดแย้งน้อยมาก

เช่นเดียวกับรพีพงษ์ที่ได้ท้าทายยอดฝีมือทุกคนในอันดับคนโหดเหี้ยมตรงๆ นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของคุกที่ห้า

สาเหตุที่รพีพงษ์ทำเช่นนี้ ความจริงเป็นเพราะไม่มีทางเลือกมากกว่า แต่เดิมเขาคิดว่าหลังจากที่ตัวเองฆ่านัทธสมแล้ว ยอดฝีมือในอันดับคนโหดเหี้ยมเพ่งเล็งมาที่เขา ทยอยกันมาต่อสู้กับเขา

พอดีกับที่พลังวิเศษเสนของเขาใกล้จะก้าวหน้าแล้ว ต้องการการต่อสู้มากมายเพื่อรวบรวมความแข็งแกร่ง เพื่อที่จะก้าวหน้าไปถึงพลังวิเศษเสนชั้นสูงได้

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือ ยอดฝีมือในอันดับคนโหดเหี้ยมแต่ล่ะคนมีความอดทนมาก ผ่านไปหนึ่งเดือนกว่า กลับไม่มีใครมาท้าทายเขาเลยสักคน

รพีพงษ์จึงต้องคิดวิธีนี้ออกมา ท้าทายยอดฝีมืออันดับคนโหดเหี้ยมทั้งหมด หวังว่าคนเหล่าเพื่อมันฝรั่งแล้ว สามารถมาต่อสู้กับเขาได้

ข้อเท็จจริงได้รับการพิสูจน์แล้วว่าวิธีนี้ได้ผลจริงๆ สองวันหลังจากที่ข่าวแพร่กระจาย ยอดฝีมืออันดับแปดของอันดับคนโหดเหี้ยม ชยทัต มาถึงเขาอารี

“ฉันอยู่ในคุกที่ห้ามานานหลายปี คนที่หยิ่งผยองเช่นเดียวกับแก นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เจอ ในเมื่อแกอยากตายมากขนาดนั้น งั้นวันนี้ฉันจะทำให้แกสมหวัง”ชยทัตมีรอยแผลเป็นที่น่ากลัวบนใบหน้า ลากยาวตั้งแต่ดวงตาลงมาจนถึงลำคอ เพียงแค่มองแวบเดียว มันก็ทำให้คนอื่นรู้สึกใจสั่น

รพีพงษ์ยิ้มและสองมือประสานคำนับให้ชยทัต แล้วพูดว่า: “กรุณาชี้แนะด้วย”

การต่อสู้ระหว่างทั้งสองเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว อานุภาพพลังไม่เลวร้ายไปกว่าครั้งที่แล้วที่รพีพงษ์และนัทธสมต่อสู้กัน

ไออ้วนและคนอื่นๆแอบดูการต่อสู้จากระยะไกล แม้ว่าพวกเขาจะกลัวว่าจะได้รับผลกระทบ แต่การต่อสู้ในระดับนี้ก็ช่วยพวกเขาได้มาก หากมองดูดีๆ ไม่แน่อาจจะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของพวกเขาได้

ความแข็งแกร่งของชยทัตแข็งแกร่งกว่านัทธสมมาก แต่รพีพงษ์ในเวลานี้ ความแข็งแกร่งไม่เหมือนกับเดือนที่แล้ว เรียกได้ว่า ช่องว่างระหว่างชยทัตและรพีพงษ์ เมื่อเทียบกับช่องว่างระหว่างนัทธสมและรพีพงษ์ ยังห่างไกลกันอีกมาก

หลังจากผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือด รพีพงษ์ใช้ท่วงท่าฝ่ามือดาวฟ้าอีกครั้ง ยุติการต่อสู้ครั้งนี้

แต่ทว่าเขาไม่ได้ฟาดฝ่ามือลงบนตัวชยทัต แต่หยุดอยู่ที่ตำแหน่งหน้าอกของเขา

“ทำไมแกไม่ฆ่าฉันล่ะ?”ชยทัตจ้องไปที่รพีพงษ์ด้วยความสงสัยแล้วถาม

“บอกแล้วว่าเพียงแค่ประลองฝีมือแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันและกัน ไม่จำเป็นต้องให้นายตายฉันอยู่ นายไปได้แล้ว”รพีพงษ์เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงที่เรียบ

ร่องรอยความประทับใจปรากฏขึ้นในดวงตาที่ไม่เป็นมิตรของชยทัต จากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไร หันหลังเดินลงเขาอารีไป

หนึ่งเดือนหลังจากนั้น รพีพงษ์เริ่มเดินทางท้าทายยอดฝีมืออันดับคนโหดเหี้ยม หากยอดฝีมือเหล่านี้ไม่มาหารพีพงษ์ รพีพงษ์ก็จะเป็นคนไปหาถึงที่ ที่สำคัญทุกครั้งก็จะนำมันฝรั่งไปด้วยหนึ่งถุง

สามวันหลังจากเอาชนะชยทัต รพีพงษ์ต่อสู้กับยอดฝีมืออันดับเจ็ดของอันดับคนโหดเหี้ยม ธียศ ใช้เวลาสิบห้านาทีในการเอาชนะ

สองวันหลังจากเอาชนะธียศ รพีพงษ์ต่อสู้กับยอดฝีมืออันดับหกของอันดับคนโหดเหี้ยม ผาสุก ใช้เวลาสิบแปดนาทีในการเอาชนะ

ห้าวันหลังจากเอาชนะผาสุก รพีพงษ์ต่อสู้กับยอดฝีมืออันดับห้าของอันดับคนโหดเหี้ยม กนธี ใช้เวลาสิบหกนาทีในการเอาชนะ

……

ในเดือนที่สี่หลังจากที่รพีพงษ์มาถึงที่คุกที่ห้า ยอดฝีมืออันดับสองของอันดับคนโหดเหี้ยม กุสุมภ์ ได้พ่ายแพ้ให้กับรพีพงษ์

กุสุมภ์คนนี้เป็นคนบ้าจริงๆ ตอนที่รพีพงษ์ไปหาถึงที่ กุสุมภ์กำลังก็จับขาข้างหนึ่งของเน่ยจิ้งชั้นต้นคนหนึ่งอยู่ ออกแรงดึง ดึงขาของเขาออกอย่างกะทันหัน จากนั้นเอาเลือดที่ไหลออกมาใส่ลงในถ้วย ดูเหมือนจะเตรียมดื่มเป็นน้ำ

ครั้งนี้รพีพงษ์ไม่ได้ไว้ชีวิตของเขา ฟาดฝ่ามือดาวฟ้าอย่างเต็มแรง ทำให้แพร่กระจายชายหนุ่มสยองขวัญไม่มีที่สิ้นสุดไปทั่วคุกที่ห้า เส้นลมปราณทั้งหมดแตกสลาย อวัยวะภายในทั้งห้าหักจนเสียชีวิต

จนถึงตอนนี้ รพีพงษ์อยู่ในคุกที่ห้า ได้กลายเป็นตำนานแล้ว อันดับคนโหดเหี้ยมทั้งหมด ยกเว้นคนที่อยู่อันดับแรก ส่วนที่เหลือก็พ่ายแพ้ให้กับรพีพงษ์

คนที่สร้างตำนานนี้ อายุเพิ่งจะยี่สิบกว่าๆ คนในหมู่พวกเขาส่วนใหญ่ อายุยี่สิบกว่าๆส่วนใหญ่ยังคงอยู่ทางโลกกำลังพูดมากหาไร้สาระไม่ได้

ฝ่ายบริหารของเรือนจำคุกยังระบุว่ารพีพงษ์กลายเป็นคนที่ต้องเฝ้าระวังติดตามเป็นพิเศษ ความผิดปกติแบบนี้ จำเป็นต้องจับตามองให้ดี ไม่แน่วันไหนเขาเกิดโผล่ออกมาทำให้เป็นเรื่องเป็นราวที่ใหญ่โตขึ้นมา

และในระหว่างที่รพีพงษ์กำลังต่อสู้ตัวต่อตัวกับยอดฝีมือของอันดับคนโหดเหี้ยมอย่างสนุก กองกำลังผลิตใหญ่ที่ไออ้วนรับผิดชอบก็ได้รับผลผลิตมากมาย มันฝรั่งที่พวกเขามีอยู่แล้วในก่อนหน้านี้ จากสองลูก ไปถึงจำนวนที่ยี่สิบคนทานหนึ่งปีก็ไม่หมด

ยิ่งไปกว่านั้นผักป่าที่พวกเขาปลูกก็ใกล้จะโตเต็มที่แล้ว ทั้งเขาอารีได้กลายเป็นยอดเขาที่ร่ำรวยที่สุดของคุกที่ห้า พวกแรงงานที่ถูกรพีพงษ์จับตัวกลับมาตอนนั้น ในใจก็รู้สึกโชคดีที่ตัวเองถูกจับตัวกลับมา ไม่อย่างนั้นตอนนี้ไม่แน่พวกเขาอาจจะอดอยากอยู่ที่ไหนสักแห่ง

มีผู้คนไม่น้อยในคุกที่ห้าที่ปรารถนาต้องการอาหารของเขาอารี แต่ว่าไม่มีใครกล้าเข้าไปแย่งอาหาร เป็นเพราะทุกคนต่างรู้ดี ลูกพี่ของเขาอารี คือรพีพงษ์ นี่คือคนโหดที่ตัวต่อตัวกับอันดับคนโหดเหี้ยมทั้งหมด

ตอนนี้แทบจะทุกคนที่รอคอยการต่อสู้ระหว่างรพีพงษ์กับอันดับหนึ่งคนนั้นของอันดับคนโหดเหี้ยม

บ่ายวันนี้ รพีพงษ์กับไออ้วนและคนอื่นๆกำลังนั่งทานมันฝรั่งย่างกันอยู่

ในเวลานี้มีเสียงโซ่เหล็กชนกันดังขึ้นมา ทุกคนต่างก็หันหน้ามองไปด้านข้าง มองเห็นผมที่ดูเหมือนกับรังนก และเสื้อผ้ามีรอยเปื้อนฉีกขาด ใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่น โดยทั่วไปคนที่ไม่สามารถมองลักษณะดั้งเดิมไม่ออกมาถึงที่นี่

ที่มือและเท้าของคนคนนี้ มีโซ่เหล็กที่มีความหนาเท่าหัวแม่มือถูกล็อกอยู่ และดูไปมันหนักมาก เมื่อเดิน จะส่งเสียงดังลั่น

หลังจากที่ไออ้วนและคนอื่นๆเห็นคนคนนี้ ก็แสดงสีหน้าหวาดกลัว ในหมู่พวกเขามีคนโยนมันฝรั่งในมือลงพื้น กระโดดขึ้นมาแล้วพูด: “คือจรัส อันดับแรกของอันดับคนโหดเหี้ยม ทำไมเขา….เขามาหาถึงที่เลยล่ะ!”

ทุกคนตื่นตระหนกทันที เห็นได้ชัดว่ากลัวคนคนนี้มาก

รพีพงษ์จ้องมองคนคนนี้แวบเดียว คาดไม่ถึงก่อนที่จะเข้ามา จรัสคนนี้ที่โกรพให้เขาต้องระวังมากๆ ก็คืออันดับหนึ่งของอันดับคนโหดเหี้ยม

จรัสจ้องไปที่ทุกคนแวบหนึ่ง ไม่ได้แสดงความอาฆาตพยาบาท แต่จ้องไปที่มันฝรั่งย่างที่พื้นด้วยสายตาอยาก แล้วกลืนน้ำลาย และพูดว่า:

“ฉันสามารถกินกับพวกนายได้หรือเปล่า?