พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่724 วิธีออกไป
บทที่724 วิธีออกไป
“ผู้คุม ท่านรีบไปดูเถอะ รพีพงษ์กำลังจะก่อเรื่องอีกแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วคุกที่ห้าของพวกเราจะถูกทำลายด้วยมือของผู้ชายคนนี้”ในทางเดิน ชายชราคนหนึ่งเดินไล่ตามสงควนมา กล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล
สงควนหยุดเดิน หันหน้ามองไปที่ชายชรา แล้วเอ่ยปากถามว่า: “เขาทำอะไรอีกล่ะ? หรือว่าเริ่มทำการฆ่าครั้งใหญ่เหรอ?”
“นี่ก็ไม่ใช่ แต่ว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันมากเกินไป ท่านไปดูเองก็จะรู้”ชายชราเอ่ยปาก
เมื่อเห็นชายชราพูดเช่นนี้ สงควนพยักหน้า หันหลังเดินตามเขาไปที่ห้องตรวจตรา
ขณะนี้มีคนจำนวนมากยืนอยู่ในห้องตรวจตรา พวกเขาทั้งหมดจ้องมองภาพหน้าจอกล้องวงจรปิดที่เขาอารี
ตอนนี้ในภาพหน้าจอ ไออ้วนยืนอยู่หน้าเนินมันฝรั่ง สั่งให้พวกคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาวางอย่างเรียบร้อย และตรงหน้าของพวกเขา มีคนจำนวนมากเข้าแถวต่อคิวยาว บนใบหน้ามีความตื่นเต้นเล็กน้อย
ผ้าผืนหนึ่งแขวนอยู่ข้างๆไออ้วน และมีอักษรตัวขนาดใหญ่เขียนอยู่บนผ้า:ลงคะแนนโหวตหนึ่งเสียง สามารถแลกเป็นมันฝรั่งได้หนึ่งถุงและผักป่าหนึ่งมัด อย่าละทิ้งโอกาส เพราะเวลาไม่หวนคืน!
ในตอนนี้รพีพงษ์กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกไม้ที่ไออ้วนออกแบบมาสำหรับเขา เห็นได้ว่าสบายมาก
หลังจากสงควนเห็นฉากนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะทันที และพูดว่า: “เขาก็แค่ใช้วิธีนี้ทำให้คนอื่นลงคะแนนโหวตให้เขาไม่ใช่เหรอ มีอะไรที่มากเกินไปล่ะ”
“ผู้คุม ที่มันเกินไปคือพวกเราคุกที่ห้า ที่ได้รับการขนานนามว่ามีชีวิตเหมือนอยู่ในคุกมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ตอนนี้เป็นเพราะรพีพงษ์คนนี้ ทำให้คุกที่ห้าทั้งหมดกลายเป็นตลาดเกษตรกร หรือว่านี่ยังไม่มากเกินพอเหรอ?”
“สิ่งที่มากเกินไปยิ่งกว่านั้น พวกคนในคุกไปรับมันฝรั่งที่เขาแล้วมาลงคะแนนโหวตจริงๆด้วย ท่านดูตรงหน้าพวกเขาต่อแถวยาวเหยียดเลย ตามการคาดการณ์ของฉัน รอคนพวกนี้ลงคะแนนโหวตเสร็จ คนเกือบครึ่งหนึ่งเห็นด้วยที่รพีพงษ์จะออกไป”
“ถึงเวลานั้นตามกฎ เราก็ต้องปล่อยเขาไป”
เมื่อได้ยินคำพูดของคนคนนั้น สงควนก็ขมวดคิ้วทันที และพูดว่า: “คาดไม่ถึงว่าวิธีนี้ของเขาจะได้ผลจริงๆ ผู้คนในนั้นแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยเชื่อใจใครเลยไม่ใช่เหรอ ทำไมพวกเขาถึงได้เชื่อใจในตัวรพีพงษ์มากขนาดนี้ล่ะ?”
“พวกเราก็ไม่รู้แน่ชัด ตอนแรกพวกเขาทำแบบนี้ คือไม่มีใครกล้ามาเลย แต่แล้วนัทธสมก็นำกลุ่มคนหนึ่งมาในสถานที่ของพวกเขา หลังจากลงคะแนนโหวตแล้ว ทุกคนก็ได้รับมันฝรั่งและผักป่า เมื่อทุกคนเห็นว่าที่รพีพงษ์พูดคือความจริง จึงทยอยวิ่งไปลงคะแนนโหวตกัน”
“ต่อมาผู้คนที่อยู่ในอันดับคนโหดเหี้ยมที่พ่ายแพ้ให้กับรพีพงษ์ได้นำพวกผู้ใต้บังคับบัญชามาลงคะแนนโหวตให้รพีพงษ์ ถึงได้มีฉากในตอนนี้”
เมื่อได้ยินคำอธิบาย สงควนก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า: “ในเมื่อเขาทำแบบนี้แล้วได้ผล พวกเราก็ไม่มีทางไปขัดขวางได้ เนื่องจากกฎก็ตั้งมานานแล้ว ถ้ามีคนธรรมดาลงคะแนนโหวตให้เขาจริงๆ งั้นก็ปล่อยเขาออกไป ก็เป็นสิ่งที่ต้องทำ”
เมื่อได้ยินคำพูดของสงควน การแสดงออกของทุกคนค่อนข้างซับซ้อน ตอนแรกพวกเขาคิดว่าวิธีการลงคะแนนโหวตให้ของคนแรกในประวัติศาสตร์ที่จะออกจากคุกที่ห้า คงจะต้องเป็นคนโหดเหี้ยมที่ฆ่าคนไปทั่วทั้งหมด แต่ใครก็คิดไม่ถึงว่า คนคนนี้ที่มีความแข็งแกร่งที่จะฆ่าคนได้ทั่วทั้งหมด แต่เขากลับเลือกใช้วิธีแจกมันฝรั่งเพื่อแลกกับคะแนนโหวต
“ที่ของพวกเรา ขังเขาไว้ไม่ได้”สงควนพึมพำ
……
บนเขาอารี
รพีพงษ์มองไปที่คนที่ต่อแถวเพื่อรับมันฝรั่ง ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่คาดคิดว่า วิธีการของตัวเองจะได้ผลดีเช่นนี้
สาเหตุที่สำคัญที่สุดประการหนึ่ง พวกยอดฝีมือในอันดับคนโหดเหี้ยมที่พ่ายแพ้ในเงื้อมมือของตัวเอง เพื่อขอบคุณความเมตตาที่เขาไม่ฆ่า ได้นำกลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชามาลงคะแนนโหวตให้ ซึ่งนี่ถึงทำให้คนอื่นๆในคุกมาลงคะแนนโหวตให้
รวมทั้งไออ้วนก็ได้ป่าวประกาศให้กับคนเหล่านั้นว่า: “วันๆเอาแต่ฆ่าฟัดกันมีดีอะไร ทุกคนสงบจิตสงบใจมาปลูกมันฝรั่งไม่ดีกว่าเหรอ พวกนายต่อสู้ฆ่ากันเพียงเพื่อแย่งอาหารของคนอื่นไม่ใช่เหรอ ปลูกมันฝรั่งเอง ไม่เพียงแต่สามารถกินอิ่ม ที่สำคัญก็ไม่ต้องเผชิญกับความเสี่ยงที่จะถูกคนอื่นทำร้ายจนตายอีกต่อไป เรื่องดีๆแบบนี้ พวกนายยังจะลังเลอะไรอยู่อีกล่ะ!”
ทุกคนคิดๆดูแล้วรู้สึกว่าสิ่งที่ไออ้วนพูดนั้นสมเหตุสมผล อย่างไรก็ตามทุกคนก็ถูกคุมขังอยู่แล้ว แล้วมาต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายมันก็ไม่มีความหมายอะไรเลยจริงๆ สู้สงบสติอารมณ์ลงมาแล้วปลูกมันฝรั่งไม่ดีกว่าเหรอ สัมผัสกับชีวิตที่สงบสบายใจ
“ลูกพี่ คะแนนโหวตของพี่เกินครึ่งแล้ว พูดตามจริง พี่สามารถออกไปได้แล้ว หลังจากที่พี่ออกไป พี่ต้องจำฉันได้ ถ้ามีโอกาส ก็นำของอร่อยมาเยี่ยมฉันเยอะๆด้วยล่ะ”ไออ้วนจ้องมองไปที่รพีพงษ์อย่างอาลัย อยู่กับรพีพงษ์มานานขนาดนี้ ถึงเวลาแบบนี้ เขาก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์รพีพงษ์จริงๆ
รพีพงษ์ยิ้มให้ไออ้วนเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ช่วงนี้นายทำผลงานได้ดีมาก ฉันควรจะให้รางวัลกับนาย นายอยากเรียนรู้ท่วงท่าของฉัน เรื่องนี้ก็ลืมมันไปเถอะ แต่ว่าฉันสามารถทำให้นายออกไปพร้อมกับฉันได้”
หลังจากไออ้วนได้ยินสิ่งที่รพีพงษ์พูด เบิกตากว้างทันที มองไปที่รพีพงษ์อย่างเหลือเชื่อ แล้วพูดว่า: “ลูกพี่ พี่ล้อเล่นเหรอ พี่จะพาฉันออกได้ยังไง?”
“นายบอกว่าคะแนนโหวตของฉันเกินครึ่งหนึ่งแล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนี้นายสามารถเปลี่ยนเป้าหมายในการลงคะแนนโหวตของพวกเขาให้เป็นของนายได้ เพียงแค่คะแนนของนายเกินครึ่งหนึ่ง นายก็สามารถออกไปพร้อมกับฉันได้แล้วไม่ใช่เหรอ? กฎของพวกเขาน่าจะเพียงแค่คะแนนโหวตถึงครึ่งหนึ่ง ก็สามารถออกไปได้แล้ว?”รพีพงษ์เอ่ยปาก
บนใบหน้าของไออ้วนก็แสดงออกมาถึงความตื่นเต้น เขาคาดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะทำให้เขาประหลาดใจมากขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ เขาก็คิดว่าตัวเองจะต้องอยู่ในคุกที่ห้าไปตลอดชีวิต ใครจะไปรู้ว่าพระเจ้าจะให้เขาพบเจอกับรพีพงษ์ นี่เท่ากับเป็นเรื่องที่โชคดีที่สุดในชีวิตของเขาเลย
เขาไม่ปฏิเสธ ใครๆก็รู้ดีว่าโอกาสดีๆแบบนี้หมายถึงอะไร ในเมื่อสามารถออกไปได้ ไม่มีใครโง่ถึงขนาดยืนยันที่จะอยู่ในสถานที่เช่นนี้
ไออ้วนขอให้ทุกคนเปลี่ยนเป้าหมายในการโหวตให้เขาอย่างมีความสุขในทันที ทุ่มเทพลังในการประกาศมากกว่าเดิม
รพีพงษ์มองไปที่สภาพบนเขาอารี ในใจก็ทอดถอนใจ เขาได้ตกลงกับจรัสแล้ว หลังจากที่เขาออกไป จรัสจะควบคุมดูแลเขาอารีแทนเขา ส่งเสริมการผลิตอย่างต่อเนื่องเป็นองค์ประกอบแรกของพัฒนาความสงบต่อไป
ในตอนเย็น รพีพงษ์และไออ้วนทั้งสองคนปรากฏตัวที่ในอาคารใหญ่ของคุก
สงควนยืนอยู่ตรงหน้าคนทั้งสองคน ข้างหลังเขา เป็นยอดฝีมือของคุกที่ห้าทั้งหมด
“พวกนายสองคน แน่ใจว่าจะออกจากที่นี่แล้วเหรอ?”สงควนเอ่ยปากถาม
รพีพงษ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า: “ภรรยาและลูกของฉันยังรอฉันอยู่ที่บ้าน ตามกฎแล้ว แม้ว่าคุณจะเป็นผู้คุม น่าจะไม่มีสิทธิ์ที่จะให้พวกเราอยู่ที่นี่ต่อไป”
สงควนพยักหน้า แล้วพูดว่า: “นายพูดถูก พวกนายทั้งคู่ได้คะแนนเสียงครึ่งหนึ่ง ตามกฎแล้ว ฉันต้องปล่อยพวกนายสองคนออกไป แต่ว่าฉันจำเป็นต้องเตือนนายหน่อย”
“ชินาธิป อยู่ข้างนอก เขารออยู่ที่นี่มาสี่เดือนกว่าแล้ว นายไม่ตาย เขาจะไม่จากไป และถ้านายออกไปตอนนี้ จะเผชิญหน้ากับเขาทันที ถึงตอนนั้น ความเป็นความตายของนาย ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเราอีก”