พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่754 น้องสาว เธอล้อฉันเล่นเหรอ

บทที่754 น้องสาว เธอล้อฉันเล่นเหรอ

หลังจากที่ปานศักดิ์และธยานีย์ทั้งสองคนได้เห็นรพีพงษ์พวกเขาสามคน ต่างก็แสดงสีหน้าตกตะลึง

“คนบ้านนอกอย่างพวกแกสามคนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร พวกแกรู้มั้ยว่าที่คือสถานที่อะไร? ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ พวกแกไม่มีคุณสมบัติพอที่จะมาที่นี่ เดี๋ยวคนของตระกูลลัดดาวัลย์พบเห็นเข้า พวกแกสามคนก็จบเห่แน่!”ธยานีย์ตะโกนใส่ทั้งสามคน

รพีพงษ์ไม่ได้พูดอะไร เหตุผลที่พวกเขามาที่นี่ เป็นเพราะไออ้วนและดำเกิงทั้งสองคนรู้สึกว่าไม่พอใจที่ถูกหลอกลวงไปสี่แสนกว่า ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าปานศักดิ์และธยานีย์ทั้งหลายก็มาที่คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ จึงมาหาพวกเขาเพื่อคิดบัญชี

ไออ้วนและดำเกิงทั้งสองคนเดินไปด้านหน้าก้าวหนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จ้องมองไปที่ปานศักดิ์และธยานีย์พวกเขาทั้งหลาย

“พวกเรามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ในใจของพวกแกไม่รู้เลยเหรอ คืนนั้นไอ้เด็กเปรตอย่างพวกแกบอกจะเลี้ยงอาหาร สุดท้ายกลับหนีไป หลอกลวงพวกเราไปสี่แสนกว่า พวกแกคิดว่าเรื่องแบบนี้จะปล่อยให้ผ่านไปแบบนี้เลยเหรอ?”ไออ้วนกล่าวอย่างเคร่งขรึม

ปานศักดิ์มองไปที่ทั้งสองอย่างร้อนตัว เอ่ยปากว่า: “อะไรที่เรียกว่าเราหนี พวกเรามีธุระกะทันหันไม่ได้เลยเหรอ ที่สำคัญพวกแกก็เป็นคนดื่มเหล้าเอง ใครจะไปรู้ว่าพวกแกกินจุมากมายขนาดนี้ ใช้จ่ายไปสี่แสนกว่า พวกเราจะมีเงินมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร”

“หึหึ ดีนะมีธุระกะทันหัน วันนี้พวกแกคงจะไม่มีธุระกะทันหันใช่มั้ย พวกเราก็มาพูดคุยถึงเรื่องคืนนั้นกันดีกว่า”ดำเกิงกำหมัดแน่น จนส่งเสียงกร๊อบแกร๊บ

ธยานีย์จ้องทั้งสองคนที่กำลังโกรธอยู่แวบหนึ่ง เอ่ยปากว่า: “พวกแกต้องการจะทำอะไร ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ พวกแกอยากจะลงมือที่นี่ ถ้าอย่างนั้นก็คือรนหาที่ตาย!”

เมื่อไออ้วนเห็นว่าธยานีย์ยังทำกับว่าพวกเขาเป็นคนบ้านนอก บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา ไม่รู้ว่าทำไม การได้เห็นท่าทางที่คิดเองเออเองของธยานีย์ ในใจของเขาก็มีความสุขอย่างฉับพลัน

ท้ายที่สุดแล้วตอนนี้พวกเขาคิดเองเออเองมากแค่ไหน เดี๋ยวการแสดงออกบนใบหน้าก็จะน่าตื่นเต้นมากแค่นั้น

“ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์แล้วยังไง หรือว่าฉันมาคิดบัญชีกับพวกแก ยังต้องดูสถานที่ด้วยเหรอ?”ไออ้วนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อปานศักดิ์และธยานีย์ทั้งสองคนเห็นว่าไออ้วนพวกเขากล้าเหิมเกริมถึงขนาดนี้ ก็ประหลาดใจอย่างกะทันหัน คิดในใจว่าทั้งสามคนเป็นคนบ้านนอกที่ไม่เข้าใจอะไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์เป็นสถานที่แบบไหน กลับกล้าวิ่งมาสร้างความวุ่นวายที่นี่

“พวกแกค่อยดูเถอะ ฉันจะไปเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์มาเดี๋ยวนี้ พวกแกกล้าที่จะมาสร้างความวุ่นวายที่นี่ ราชาแห่งสวรรค์มาก็ไม่สามารถช่วยพวกแกได้!”ธยานีย์พูด จากนั้นวิ่งไปลานบ้านอีกด้านหนึ่ง

ปานศักดิ์แสยะยิ้มจ้องมองไปที่ไออ้วนและดำเกิง เอ่ยปากว่า: “เห็นหรือยัง น้องสาวของฉันไปเรียนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์แล้ว วันนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองของลูกสาวของนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ พวกแกมาสร้างความวุ่นวายที่นี่ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์ไม่มีทางปล่อยพวกแกไปอย่างง่ายดาย พวกแกจบเห่เร็วๆนี้แน่!”

“ฮ่าๆ ตลกจริงๆ ในเมื่อนายพูดแบบนี้ งั้นพวกเราก็รออยู่ที่นี่ ดูสิว่าถ้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาถึงจะทำอย่างไรกับพวกเรา”ดำเกิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ฉันว่าพวกแกสามคนโง่จริงๆหรือว่าแกล้งโง่กันแน่ พวกแกไม่รู้ว่าคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์เป็นสถานที่แบบไหนเหรอ?”ปานศักดิ์มองไปที่ดำเกิงและไออ้วนพวกเขาทั้งสองคนที่ท่าทางไม่เป็นกังวล รู้สึกแปลกๆในใจ

“รู้สิ แต่แล้วยังไงล่ะ หรือว่านายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ยังกล้ามาหาเรื่องพวกเราเหรอ?”ดำเกิงหันหน้าไปมองลลินดาแวบหนึ่ง พลางแอบหัวเราะในใจ

รพีพงษ์เขม็งตาใส่เขา และไม่ได้พูดอะไร

“ฮ่าๆ ดูเหมือนพวกแกจะกล้าหาญมากจริงๆ นายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์จะหาเรื่องพวกแกหรือเปล่า เดี๋ยวก็รู้”ปานศักดิ์เบะปาก

ไม่นาน ธยานีย์ก็พาคนกลุ่มหนึ่งมาที่ลานบ้านที่นี่

“ใครกล้าวิ่งมาสร้างความวุ่นวายที่คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ คือไม่เอาหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไว้ในสายตาเลยเหรอ?”ที่ห่างไกล เสียงของครองภพดังมา

ธยานีย์เดินตามครองภพและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่นๆเข้ามาถึงตรงหน้ารพีพงษ์ ยื่นมือชี้ไปที่พวกเขาทั้งสามคนและตะโกนว่า: “ก็คือพวกเขาทั้งสาม! ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นคนบ้านนอกที่มาจากที่ไหน กล้ามาสร้างความวุ่นวายที่ตระกูลลัดดาวัลย์ หัวหน้า คุณอย่าได้ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆนะ!”

ครองภพมองไปที่รพีพงษ์พวกเขา จากนั้นการแสดงออกบนใบหน้าก็แปลกขึ้นมา แล้วยังหันหน้าไปมองที่ธยานีย์แวบหนึ่ง คิดว่ายัยผู้หญิงคนนี้อาจจะล้อเขาเล่น

รพีพงษ์พวกเขาทั้งสามมองไปที่ครองภพอย่างตลก อยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ อำนาจของครองภพก็ไม่น้อย แต่ต่อให้เขาจะมีอำนาจใหญ่แค่ไหน ก็ไม่กล้าจะมาจับรพีพงษ์

“หัวหน้า คุณยืนเฉยอยู่อีกทำไม รีบไปจับตัวพวกเขาสามคนไว้สิ”ธยานีย์เห็นว่าครองภพยังไม่ได้ลงมือทำอะไร จึงเอ่ยปาก

ครองภพมองไปที่ธยานีย์เหมือนมองคนโง่ เอ่ยปากว่า: “น้องสาว เธอล้อฉันเล่นเหรอ เธอรู้มั้ยว่าพวกเขาสามคนเป็นใคร ก็ให้ฉันมาจับ”

ธยานีย์นิ่งไปชั่วขณะ เอ่ยปากว่า: “พวกเขาสามคนก็คือคนบ้านนอกสามคน วิ่งมาหาเรื่องที่คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ มีปัญหาอะไรที่ไม่สามารถจับได้ล่ะ?”

“เธอก็อย่าคิดว่าฉันเป็นคนโง่เลย คืนนี้ใครที่มาที่นี่ไม่รู้บ้างว่าคนนั้นคือนายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ พวกเธอให้ฉันจับตัวเขา นี่ก็คือเล่นไม่ใช่เหรอ”

ครองภพพูดอะไรบางอย่าง จากนั้นก็เดินไปหารพีพงษ์ เอ่ยปากว่า: “ลูกพี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น คงจะไม่ใช่ว่าพี่ตั้งใจนะ”

“ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น”รพีพงษ์เอ่ยปาก

หลังจากที่ธยานีย์และปานศักดิ์พวกเขาทั้งหลายได้ยินคำพูดของครองภพ ก็กลายเป็นหินทันที พวกเขามองไปที่รพีพงษ์อย่างเหลือเชื่อ คำพูดของครองภพก็ยังก้องอยู่ในหูของพวกเขา

“เขา….เขาคือนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์เหรอ? นี่….นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”ธยานีย์พึมพำ

“น้องสาว ครั้งนี้พวกเรา เกรงว่าจะมีหายนะที่ใหญ่หลวงแล้วล่ะ”ปานศักดิ์รู้สึกว่าขาของตัวเองอ่อน ไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึงว่า คนบ้านนอกที่พวกเขาว่าให้ คนบ้านนอก จะเป็นนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ที่มีชื่อเสียง

ไออ้วนและดำเกิงพวกเขาทั้งสองคนมองไปที่การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันที่แสดงออกบนใบหน้าของปานศักดิ์ทั้งสองพี่น้อง ต่างก็รู้สึกว่าสนุก

“เป็นยังไงบ้าง ว่าเรามาสร้างความวุ่นวายไม่ใช่เหรอ รีบมาจัดการพวกเราสิ”ดำเกิงตะโกนด้วยรอยยิ้ม

ในใจของปานศักดิ์และธยานีย์พวกเขาทั้งสองคนเต็มไปด้วยความตึงเครียด ริมฝีปากก็เริ่มสั่น

“นาย…..นายคือนายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์จริงๆเหรอ”ปานศักดิ์ยังคงไม่เชื่อ จ้องมองรพีพงษ์แล้วถาม

รพีพงษ์ยักไหล่ แล้วพูดว่า: “หรือว่าฉันยังเป็นตัวปลอมเหรอ?”

ปานศักดิ์จนปัญญา ที่นี่คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ มีใครกล้าปลอมตัวเป็นนายใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์อยู่ที่นี่ นั่นก็เท่ากับว่ารนหาที่ตาย

ในขณะที่หลายคนกำลังมองดูการแสดงออกบนใบหน้าของปานศักดิ์สองพี่น้อง ประภูก็เดินเข้ามาในลานด้วยสีหน้ากังวล

เมื่อกี้นี้มีคนไปแจ้งให้เขาทราบแล้วว่าที่นี่เกิดเรื่อง เขาตกใจมากเมื่อรู้เรื่อง รีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเขาเห็นรพีพงษ์กำลังยืนอยู่ตรงหน้าทั้งสองพี่น้อง รีบเดินไปอย่างรวดเร็ว ไม่พูดพร่ำทำเพลงเดินไปตบหน้าสองพี่น้องคนละครั้ง

“พวกแกกล้าเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลลัดดาวัลย์มาจับตัวนายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ พวกแกมีชีวิตอยู่จนเบื่อแล้วใช่มั้ย!