พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่801 คงไม่หมดอายุแล้วหรอกนะ

บทที่801 คงไม่หมดอายุแล้วหรอกนะ

“ตอนแรกกูคิดว่าไอ้ห้าตระกูลใหญ่นั่นจะจัดการกับมึงได้ ดังนั้นจึงได้มอบยาชั้นนำให้ห้าอัน ให้พวกมันฆ่ามึงได้ง่ายๆ แต่ใครจะรู้ว่าไอ้สวะพวกนั้นหลังจากที่กินยาเข้าไปแล้ว ร่วมมือกัน ยังฆ่ามึงไม่ได้ กูประเมินค่าพวกสวะนั่นสูงเกินไป แดกยากูไปฟรีๆเลยห้าเม็ดโดยเปล่าประโยชน์”

“ในเมื่อพวกมันฆ่ามันไม่ได้ งั้นกูก็ต้องลงมือเอง ตอนนี้เมียมึงกินยาพิษเข้าไป ในโลกนี้มีแค่กูคนเดียวที่แก็ได้ ถ้ามึงไม่เชื่อ ก็ฆ่ากูดู จากนั้นก็รอดูเมียมึงตายตามไปได้เลย”

“แต่ถ้ามึงอยากให้เมียมึงมีชีวิตต่อไป ก็เอาชีวิตมึงมา ถึงเวลาทดสอบความรักที่มึงมีต่อเมียมึงแล้ว มึงยอมทำเพื่อเมียมึง โดยการแลกกับชีวิตของมึงเองมั้ย?”

เมื่อชายชุดดำยาวพูดจบ ก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา ราวกับกำลังเยาะเย้ยรพีพงษ์อยู่อย่างไรอย่างนั้น

รพีพงษ์ไม่คิดว่ายาที่นายใหญ่ของห้าตระกูลใหญ่กินเข้าไปนั้นคนนั้นเป็นคนให้ไป ตอนนั้นเขาก็รู้สึกแปลกใจ ว่าทำไมห้าตระกูลใหญ่ถึงได้มีพลังเพิ่มมากขึ้น ที่แท้ก็เป็นเพราะชายชุดดำนี้อยากจะให้ทั้งห้าตระกูลมีเปอร์เซ็นต์ในการชนะเพิ่มมากขึ้น

สามารถเอายาเพิ่มพลังออกมาได้มากขนาดนี้ในครั้งเดียว ชายชุดดำนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

“รพีพงษ์ คุณไม่ต้องสนฉันแล้ว คุณรีบฆ่ามันซะ ยาที่มันให้ฉันกินน่าจะเป็นยาเรื้อรัง ครึ่งชั่วโมงไม่มีทางตาย คุณฆ่ามัน แล้วพวกเราค่อยหาทางแก็” อารียาตะโกนออกมา

“เหอะเหอะ พวกมึงจะลองดูก็ได้นะ ฆ่ากูดู แล้วมึงจะรู้ว่าโลกนี้ยังมีคนที่แก็ทางยาพิษนี้ได้อีกหรือไม่” ชายชุดดำเยาะเย้ย

รพีพงษ์ขมวดคิ้ว มองไปที่ชายชุดดำแล้วถาม “บอกกูหน่อยได้ไหมว่าทำไมต้องฆ่ากู? แม้กูจะยอมเอาชีวิตของกูแลกกับชีวิตของเมียกู มึงก็ควรจะต้องบอกกูว่าทำไมต้องทำป่ะ?”

“ทำไม?” ชายชุดดำดูแคลน “เพราะมึงฆ่าเพื่อนรักกู กูมาล้างแค้นแทนมัน!”

“เพื่อนรักมึงเป็นใคร?” รพีพงษ์ถามต่อ

ชายชุดดำมองไปที่รพีพงษ์ ภายใต้ชุดดำ มีความอาฆาตพยาบาทแฝงอยู่

“ชินาธิป！”

เมื่อได้ยินชื่อนี้ รพีพงษ์จึงเข้าใจทันใด ว่าทำไมชายชุดดำนี้ถึงได้ลงมือต่อเขา

ไม่คาดคิดว่าเขามาเพื่อล้างแค้นให้ชินาธิป

“ชีวิตนี้ มีเพียงชินาธิปเท่านั้นที่เป็นเพื่อนรักของกู มึงฆ่ามัน กูต้องล้างแค้นให้มันอยู่แล้ว ตอนแรกกูคิดว่าด้วยฝีมือกู บวกกับยา น่าจะฆ่ามึงได้โดยไม่มีปัญหา แต่ไม่คิดว่ามึงจะเก่งกาจขนาดนี้ ดังนั้นกูทำได้เพียงใช้วิธีนี้เท่านั้น”

“ไม่ว่ายังไง มึงกับเมียมึงต้องมีคนใดคนหนึ่งตาย จากการสังเกตในช่วงหลายวันมานี้ กูพบว่ามึงดีต่อเมียมึงมาก ถ้ามันตาย สำหรับมึง ถือว่าเป็นหลุมดำขนาดใหญ่ของชีวิตเลยสินะ”

พูดจบ ชายชุดดำได้หยิบยาออกมาจากชุดของตัวเอง โชว์ให้รพีพงษ์ดู แล้วกล่าว “ยาเม็ดนี้ เป็นยาที่กูทำออกมาแล้วมีฤทธิ์ร้ายแรงที่สุดในตอนนี้ ถ้ากินมันเข้าไป เลือดในร่างกายจะระเบิดออกทันใด กล้ามเนื้อกระตุก เจ็บปวดปางตาย และมันก็ไม่มียาแก้ด้วย แม้จะเป็นเทพเซียนก็แก้ยาก”

“ตอนนี้มึงเลือกได้แล้ว ว่าจะกินมันลงไป หรือจะฆ่ากู จากนั้นก็ดูเมียมึงตายไปอย่างช้าๆ”

รพีพงษ์มองไปยังยาในมือของชายชุดดำ สูดหายใจลึกๆ ในสมองคิดอย่างรวดเร็วว่าจะทำกับชายชุดดำนี้อย่างไร

เขาไม่อยากเห็นอารียาตายไปต่อหน้าต่ตาอย่างแน่นอน แต่เขาก็ไม่อยากแลกชีวิตของตัวเอง

ถ้าเป็นไปได้ เขาอยากจะควบคุมชายชุดดำไว้ในทันที จากนั้นก็บีบถามมันถึงวิธีทางแก้ยาพิษของอารียา แต่ไม่รู้ว่าชายชุดดำจะบอกวิธีทางแก็ให้หรือเปล่าถ้าถูกบีบ นั่นก็เป็นอีกเรื่อง

ในขณะที่รพีพงษ์กำลังลังเลว่าจะทำอย่างไรดีนั้น อารียาได้จ้องไปที่ยาในมือของชายชุดดำนั้น จากนั้นก็กัดฟัน แล้วรีบพุ่งไปที่ชายชุดดำอย่างเร็ว อ้าปากแล้วกินยาที่อยู่ในมือของชายชุดดำนั้นเข้าไปในท้อง

รพีพงษ์และชายชุดดำไม่คิดว่าอารียาจะทำแบบนี้ รพีพงษ์สีหน้าถอดสี แล้วพุ่งไปที่ชายชุดดำนั้น ถีบไปที่อกเขา ทำเอาเขาลอยไปไกล

จากนั้นเขารีบกอดอารียาไว้ อยากให้อารียาอ้วกเอายาที่กินเข้าไปออกมา

แต่อารียาได้กลืนยาเข้าไปแล้ว จะให้อ้วกออกมานั้นเป็นไปไม่ได้

“รพีพงษ์ ถ้าฉันไปแล้วคุณต้องดูแลหนูลินดีๆนะ อย่าให้พี่สาต้องมาเปลี่ยนผ้าอ้อมให้อีก คุณต้องเรียนรู้ด้วยตัวเองบ้าง”

“อีกอย่าง ฉันรักคุณ รักคุณตลอดไป”

อารียาพูดพลาง น้ำตาก็ไหลออกมา เมื่อกี๊ที่ชายชุดดำพูดถึงฤทธิ์ของยาเธอได้ยินมันแล้ว รู้ว่าถ้ากินเข้าไปแล้วต้องตาย

“มึงพูดบ้าอะไร! กูไม่ให้มึงตาย!”

รพีพงษ์ตะคอก เขาคิดไม่ถึงว่าอารียาไม่อยากให้เขาตาย ถึงขั้นเลือกที่จะกินยาพิษเอง ตอนนี้เขาก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

เขามองไปยังชายชุดดำที่ถูกเขาถีบไปไกล จากนั้นก็รีบพุ่งเข้าไป อยู่ด้านหน้าของชายชุดดำ บีบคอเขา ยกเขาขึ้นจากพื้น และตะโกน “รีบเอายาถอนพิษออกมาให้กูเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นกูจะฆ่ามึง!”

แม้ชายชุดดำจะเป็นแดนปรมาจารย์ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับรพีพงษ์ที่เกรี้ยวกราด เขาก็ต้านทานไว้ไม่อยู่

“ยาพิษนี้ไม่มียาแก้ กูบอกแล้ว มันแย่งกินเอง โทษกูไมไ่ด้นะ!” ชายชุดดำกล่าว

รพีพงษ์พาชายชุดดำไปอยู่ต่อหน้าอารียา แล้วตะคอก “กุไม่สนว่ามึงจะมียาแก้ไหม ตอนนี้มึงต้องรักษาเธอให้หาย! มิเช่นนั้นกูจะให้มึงตายทั้งเป็น!”

ชายชุดดำกัดฟันมองรพีพงษ์ กำลังคิดว่าจะเลือกทางไหนดี

เขาหันไปมองอารียา จากนั้นก็ชะงัก

รพีพงษ์เห็นเขามองอารียาไม่ขยับ พลังวิเศษเสนในตัวก็เริ่มไหลเวียน จะลงมือกับเขาในทันใด

“มึงชะงักเชี้ยไร! รีบช่วยคนสิวะ!”

ชายชุดดำหันไปมองรพีพงษ์ แล้วกล่าวอย่างคาดไม่ถึงว่า “มึงดูท่าทีของเธอสิวะ……เหมือนโดนยาพิษไหม?”

รพีพงษ์มองอารียาอย่างขะมักขะเม่น เห็นหน้าเธอแดงมีเลือดฝาด มีกำลังวังชา ไม่เหมือนคนที่โดนวางยาเลยแม้แต่น้อย

“มึงบอกว่ายานี้เมื่อกินไปเลือดจะระเบิดในร่างกาย กล้ามเนื้อกระตุกไม่ใช่หรอวะ? ทำไมเธอไม่เป็นไรเลย?” รพีพงษ์ถาม

ชายชุดดำมึนงง กล่าว “ใช่ เธอต้องมีปฏิกิริยาอย่างที่กูพูดถึงจะถูกสิ แต่นี่ทำไมไม่เป็นไรเลยวะ?”

อารียาร้องไปสักพัก คิดว่าตัวเองต้องทนรับกับความเจ็บปวดอย่างจินตนาการไม่ออก บวกกับต้องแยกจากรพีพงษ์ เธอรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งนัก

แต่สักพัก เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นอะไรเลย

อาจเพราะรู้สึกอาย อารียาจึงหยุดร้อง เช็ดน้ำตา มองไปที่ชายชุดดำ ถาม “ยาพิษของแกคงไม่หมดอายุใช่ไหม ทำไมฉันไม่รู้สึกอะไรเลยอะ?”