พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่824 บ่อน้ำ

บทที่824 บ่อน้ำ

หลังจากที่จิรภัทรได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ดวงตาก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที และเอ่ยปากถามอย่างรวดเร็ว: “ไม่รู้ว่าน้องรพีพงษ์ต้องการอะไร ตราบเท่าที่ฉันสามารถเอาออกมาให้ได้ ฉันไม่มีทางที่จะใจแคบ”

สำหรับรพีพงษ์แล้ว ความจริงแล้วใบทำยาชั้นเลิศไม่ได้แตกต่างจากกระดาษธรรมดามากนัก เนื่องจากเขากลั่นยาไม่เป็น ถือไว้ในมือก็ไม่มีประโยชน์อะไร

แต่สำหรับสำนักเทพยาเซียนแล้ว ยาชั้นเลิศทั้งสามเม็ดของตันหยางเรียกได้ว่าเป็นสมบัติชั้นยอด ถ้าหากพวกเขายินยอมเอาของที่มีค่ามาแลกเปลี่ยนกับรพีพงษ์ เป็นสถานการณ์ที่ทั้งสองฝ่ายต่างชนะอย่างไม่ต้องสงสัย

“ฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องวัตถุดิบและยา ตอนนี้สิ่งที่ฉันหวังมากที่สุดคือการเพิ่มความแข็งแกร่งได้ฉันโดยเร็วที่สุด ไม่ทราบว่าพวกคุณมีวิธีที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งอย่างรวดเร็วหรือเปล่า?”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม

เจ้าสำนักจิรภัทรของสำนักเทพยาเซียนยอมรับออกมาเอง ใบทำยาชั้นเลิศของสำนักเทพยาเซียนใบนั้นไม่มีทางที่จะกลั่นยาชั้นเลิศออกมาได้ ซึ่งนั้นหมายความว่าสำนักเทพยาเซียนไม่มีใบทำยาของยาชั้นเลิศ

จากตรงนี้ สำนักเทพยาเซียนเทียบกับรพีพงษ์ไม่ได้ เนื่องจากบนตัวรพีพงษ์ยังมียาชั้นเลิศเหลืออยู่หนึ่งเม็ด

ดังนั้นยาของสำนักเทพยาเซียนจึงไม่มีผลช่วยเหลืออย่างชัดเจนต่อรพีพงษ์ได้อย่างเห็นชัด

สำหรับวัตถุดิบล้ำค่าเหล่านั้น รพีพงษ์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องจัดการอย่างไร เขากลั่นยาไม่เป็น คงจะไม่สามารถกินวัตถุดิบยาดิบๆได้

ดังนั้นตอนนี้สิ่งที่มีรพีพงษ์ต้องการ คือวิธีที่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้ ถ้าหากสำนักเทพยาเซียนไม่มีสิ่งของอำนวยความสะดวกนี้ที่จะเอาออกมาได้จริงๆ รพีพงษ์ถึงจะพิจารณายาและวัตถุดิบยา

หลังจากที่จิรภัทรได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่ผู้อาวุโสที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่กี่ครั้ง ราวกับว่ากำลังแน่ใจอะไรบางอย่างอยู่

หลังจากนั้นไม่นาน จิรภัทรก็พูดกับรพีพงษ์: “วิธีเพิ่มความแข็งแกร่งสำนักเทพยาเซียนของเราก็มีอยู่วิธีหนึ่ง แต่ว่าเรื่องนี้พวกเราต้องปรึกษาหารือกันก่อน ไม่ทราบว่าทั้งคนจะสามารถหลีกเลี่ยงได้มั้ย?”

รพีพงษ์เข้าความหมายของจิรภัทร หลังจากนั้นก็พยักหน้าให้กับเขา ก็ลุกขึ้นยืน หันหลังจะเดินออกไปข้างนอก

ในเวลานี้อุเอสึงิ ฮารุยังคงเหม่อลอย ไม่ได้ยินพวกเขากำลังพูดถึงอะไร ดังนั้นก็ไม่ได้สังเกตว่ารพีพงษ์กำลังจะออกไปข้างนอก

เมื่อรพีพงษ์เห็นว่าหล่อนไม่ได้เคลื่อนไหว จึงยื่นมือออกไปตบไหล่ของอุเอสึงิ ฮารุ แล้วพูดว่า: “หยุดเหม่อลอยได้แล้ว พวกเราออกไปก่อน”

อุเอสึงิ ฮารุลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว พร้อมกับความกระอักกระอ่วนบนใบหน้า รีบเดินตามรพีพงษ์ออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว

เมื่อมาถึงด้านนอกห้องประชุม รพีพงษ์หายใจเข้าลึกๆ รู้สึกว่าอากาศในสำนักเทพยาเซียนดีกว่าภายนอก ที่คือทำเลทองตามหลักฮวงจุ้ย ไม่ใช่เรื่องเกินจริง

ในตอนนี้เขาหันหน้าไปมองอุเอสึงิ ฮารุที่อยู่ข้างๆ แล้วถามว่า: “ดูเหมือนเธอจะมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ เป็นเพราะฉันเอาใบทำยาของตระกูลอุเอสึงิของเธอครอบครองเอาไว้เองเหรอ ดังนั้นในเธอจึงรู้สึกลำบากใจเหรอ?”

อุเอสึงิ ฮารุรีบส่ายหัว และพูดว่า: “ชีวิตของฮารุก็มอบให้คุณชายไปแล้ว แล้วจะสนใจใบทำยาได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ตอนที่รับปากจะมอบชีวิตไว้ในเงื้อมมือของคุณชาย ฮารุก็ไม่ใช่คนของตระกูลอุเอสึงิแล้ว”

รพีพงษ์พยักหน้า เขาก็ไม่ตั้งใจจะเกรงใจอุเอสึงิ ฮารุ เนื่องจากรู้ว่าคนของตระกูลอุเอสึงิกำลังฝึกฝนวิธีการชั่วร้าย หลังจากที่ไม่เอาชีวิตของเด็กไว้ในสายตา รพีพงษ์ถือว่าตระกูลอุเอสึงิอยู่ในบัญชีดำอย่างสมบูรณ์ อย่าว่าแต่ใบทำยาทั้งสามใบเลย ต่อให้ทำให้ตระกูลอุเอสึงิพังพินาศนาย่อยยับ รพีพงษ์ก็จะไม่เกรงใจแม้แต่น้อย

ยิ่งไปกว่านั้นใบทำยานี้ควรจะเป็นของประเทศจีน

“แล้วทำไมเธอดูไปแล้วเหมือนมีเรื่องหนักใจมากล่ะ?”รพีพงษ์ถามอย่างสงสัย

อุเอสึงิ ฮารุลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และเอ่ยปากว่า: “คุณชาย คุณคิดว่าฉันเป็นคนของตระกูลอุเอสึงิใช่หรือเปล่า คิดว่าฉันก็ได้ฝึกฝนวิธีการชั่วร้าย ดังนั้นจึงรังเกียจฉัน เมื่อวานถึงได้ไม่ยอมให้ฉันแก้ไขปัญหาของคุณชายเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของอุเอสึงิ ฮารุ รพีพงษ์ก็หัวเราะเสียงดังออกมา คาดไม่ถึงว่าหล่อนจะอุตลุดกับเรื่องนี้

“ฉันก็เคยบอกกับเธอแล้ว ฉันมีภรรยาและลูกสาวแล้ว ดังนั้นไม่มีทางที่จะทำเรื่องที่ผิดต่อพวกเขา เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ เธอก็อย่าคิดมาก”รพีพงษ์เอ่ยปาก

เมื่อได้ยินรพีพงษ์พูดเช่นนี้ อุเอสึงิ ฮารุก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็มีความชื่นชมนับถือรพีพงษ์อยู่ในใจ

หล่อนเคยพบเจอผู้ชายหลายคนที่เอาแต่พูดว่าไม่มีทางทำเรื่องที่ผิดต่อภรรยามามากมาย แต่เมื่อผู้ชายเหล่านั้นอยู่ต่อหน้าสิ่งล่อใจ ก็ยังคงฝ่าฝืนกับสิ่งที่ตัวเองเคยพูดไว้

คนที่พูดอย่างไรทำอย่างนั้นอย่างรพีพงษ์ หล่อนเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัวของหล่อนถอดเสื้อผ้าต่อหน้ารพีพงษ์

หลังจากนั้นไม่นาน จิรภัทรก็เดินออกจากห้องประชุม พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

“น้องรพีพงษ์ พวกเราได้พูดคุยกันแล้ว สามารถใช้โอกาสช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งมาแลกกับใบทำยาทั้งสามใบนั้นได้”จิรภัทรเอ่ยปาก

ดวงตาของรพีพงษ์ก็เปล่งประกายขึ้นมาเช่นกัน ในใจก็อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับโอกาสที่เพิ่มความแข็งแกร่งที่จิรภัทรพูดมา

นับตั้งแต่ที่บรรลุถึงพลังวิเศษเสนชั้นสูง เป็นเวลานานที่รพีพงษ์ไม่สามารถก้าวหน้าเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองได้

หลังจากที่ได้เห็นความน่ากลัวของยอดฝีมือแดนดั่งเทพ รพีพงษ์ก็ยิ่งรู้สึกว่าโลกนี้อันตรายกว่าที่เขาคิด ดังนั้นการเพิ่มความแข็งแกร่งจึงเป็นเรื่องเร่งด่วน

ตราบใดที่เขาแข็งแกร่งเพียงพอ ถึงจะสามารถปกป้องอารียาสองแม่ลูกได้อย่างถี่ถ้วนละเอียดรอบคอบ ดังนั้นเมื่อพบกับโอกาสที่จะเพิ่มความแข็งแกร่ง เขาไม่มีทางที่จะปล่อยมันผ่านไปได้

“ที่พื้นที่เขตหวงห้ามสำนักเทพยาเซียนของเรา มีบ่อน้ำที่แปลกประหลาด บ่อน้ำนี้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ อยู่ในสำนักเทพยาเซียนเป็นเวลาหลายพันปี น้ำในบ่อมีฤทธิ์พิเศษในการเปลี่ยนแปลงสมรรถภาพทางกายรวมถึงศักยภาพ รวมทั้งการสืบทอดหลายร้อยปีของสำนักเทพยาเซียน ทุกๆปีจะมีการเอายาหายยากและล้ำค่าจำนวนมากมายมาใส่ไว้ในบ่อน้ำแห่งนี้ ในบ่อน้ำนี้ จึงกลายเป็นสมบัติที่สำคัญที่สุดของสำนักเทพยาเซียนของเรา”

“ศิษย์ทุกคนของสำนักเทพยาเซียน ต่างก็มีโอกาสเข้าสู่บ่อน้ำนั้นหนึ่งครั้ง สาเหตุที่มียอดฝีมือแดนปรมาจารย์มากมายขนาดนี้ในสำนักเทพยาเซียน แปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเพราะฤทธิ์ของบ่อน้ำแห่งนี้”

“ศิษย์ทุกคนที่แช่ตัวในบ่อน้ำแห่งนี้ หลังจากที่ออกมาแล้ว จะเกิดการเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือพลิกเป็นหลังมือ แม้แต่คนโง่ศิลปะการต่อสู้ หลังจากแช่ตัวแล้ว ก็สามารถกลายเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ที่ไม่แย่ไปกว่าใคร”

“ถ้าหากน้องรพีพงษ์ยินดีที่จะมอบให้ใบทำยาทั้งสามใบให้ฉัน พวกเราสามารถทำลายกฎเกณฑ์ให้น้องรพีพงษ์แช่ในบ่อน้ำนั้นสักครั้งหนึ่ง ว่ายังไงล่ะ?”

หลังจากฟังคำพูดของจิรภัทร รพีพงษ์สนใจขึ้นมาในทันที คาดไม่ถึงว่าในสำนักเทพยาเซียนจะมีสถานที่มหัศจรรย์เช่นนี้

เขาไม่ลังเล ตอบตกลงจิรภัทรทันที

“น้องรพีพงษ์โปรดให้เราดูใบทำยาทั้งสามใบก่อน ถ้าหากเป็นใบทำยาชั้นเลิศ ฉันก็จะพาน้องรพีพงษ์ไปที่เขตหวงห้ามของสำนักเทพยาเซียน”จิรภัทรเอ่ยปาก

รพีพงษ์หยิบใบทำยาทั้งสามใบออก ยื่นให้จิรภัทร

จิรภัทรรับมันด้วยมือที่สั่นเทา จากมองดูอย่างละเอียด ยิ่งดูรูปลักษณ์ใบหน้าก็ตื่นเต้นมากขึ้น ท้ายที่สุดก็ไม่สนใจภาพลักษณ์เลยสักนิด

“ใบทำยาทั้งสามใบนี้เป็นของจริง เป็นใบทำยาชั้นเลิศที่แท้จริง ฉันจะพานายไปที่เขตหวงห้ามของสำนักเทพยาเซียน หวังว่าบ่อน้ำสำนักเทพยาเซียนของเรา สามารถทำให้ความแข็งแกร่งของน้องรพีพงษ์เพิ่มขึ้น”

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินไปด้านหน้า และเกือบจะสะดุดล้มเพราะความตื่นเต้น