พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่857 ฉันยังมีท่วงท่าที่แข็งแกร่งกว่านี้

บทที่857 ฉันยังมีท่วงท่าที่แข็งแกร่งกว่านี้

เมื่ออุเอสุงิ ทาคิโนะได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ก็แสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม

แม้ว่าจะไม่รู้แน่ชัดว่าทำไมรพีพงษ์ถึงได้มีฝีมือแดนดั่งเทพในวัยอายุยี่สิบกว่า แต่ก็เขาถือว่ารพีพงษ์เป็นศัตรูที่ไม่สามารถคุกคามตัวเองได้

ที่สำคัญเมื่อรพีพงษ์ยังคงถือดาบอยู่เล่มหนึ่ง อุเอสุงิ ทาคิโนะก็อดสงสัยไม่ได้ว่าความแข็งแกร่งของรพีพงษ์ยังบรรลุไม่ถึงแดนดั่งเทพ เนื่องจากแดนดั่งเทพที่แท้จริงไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธ พวกเขาต้องการจะใช้อาวุธอะไร ใช้พลังแปลงร่างก็พอ

สิ่งนี้ ทำให้อุเอสุงิ ทาคิโนะเกิดการดูถูกรพีพงษ์

“พูดจาโอ้อวดอย่างไม่รู้สึกกระดากอายจริงๆ อย่าคิดแกคลี่คลายฝีมือเล็กๆน้อยๆของฉันได้ ก็มีสิทธิ์มาพูดจาแบบนี้กับฉัน ความแข็งแกร่งตอนนี้ของฉัน ไม่ใช่สิ่งที่เด็กไม่รู้อีโหน่อีเหน่อย่างแกจะสามารถจินตนาการได้!”

อุเอสุงิ ทาคิโนะตะโกนใส่รพีพงษ์ จากนั้นแสงสีดำก็ปรากฏขึ้นทั่วร่าง เหนือศีรษะของเขา มีควันสีดำจางๆลอยขึ้นมา ดูชั่วร้ายอย่างยิ่ง

รพีพงษ์ก็หมุนเวียนเน่ยจิ้ง ปกคลุมบนดาบ บนดาบทั้งเล่มก็ปรากฏแสงสีขาวขึ้นหนึ่งชั้น เมื่อเทียบกับการเปลี่ยนแปลงของอุเอสุงิ ทาคิโนะขึ้นมา พลังของรพีพงษ์ดูบริสุทธิ์มากกว่า

หลังจากที่อุเอสุงิ ทาคิโนะเห็นดาบในมือรพีพงษ์เปลี่ยนแปลงไป ก็หรี่ตาลง คาดไม่ถึงว่าเด็กคนนี้จะมีความสามารถอยู่จริงๆ

เขาไม่ชักช้า ดาบดำลวงตาเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในฝ่ามือทันที จากนั้นก็พุ่งไปทางรพีพงษ์อย่างรวดเร็ว

ทั้งสองคนปะทะกันในทันที ความเร็วที่รวดเร็ว ช่างมหัศจรรย์เหลือเกิน

ทุกคนสามารถเห็นเพียงแสงสีดำและแสงสีขาวที่ฟาดฟันกันด้วยความเร็วสุดขีด เห็นเพียงเงาของรพีพงษ์และอุเอสุงิ ทาคิโนะทั้งสองคนเป็นบางครั้ง

การต่อสู้ของพวกเขาทั้งสองคนพกพาการโจมตีพลังลมปราณภายในร่างกายที่กระทบต่อบนตัวของผู้คนรอบข้าง ทำให้คนถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

การต่อสู้ในระดับนี้ ไม่เพียงแต่ส่งผลกระทบ ก็สามารถทำให้คาโต้ แดนโซพวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนธรรมดาอย่างพวกเขาแล้ว

พวกเขาคิดไม่ถึงว่าการต่อสู้ในครั้งนี้จะส่งผลกระทบ ดังนั้นต่างก็ถอยหลังกลับไปให้ไกลๆ

เวทีประลองที่ถูกอุเอสุงิ ทาคิโนะฟันเป็นสองท่อน ตอนนี้ทั้งสองคนปะทะกันอย่างดุเดือด เวทีประลองนี้ก็สุดที่จะรับภาระหนักได้ แตกกระจายไปทั่ว

ที่สำคัญถึงในระดับอย่างพวกเขา เวทีประลองเล็กๆก็ไม่เพียงพอสำหรับพวกเขาที่จะแสดงฝีมือ ผ่านไปไม่นาน สนามรบของทั้งสองคนก็กลายเป็นสวนลานบ้านทั้งหมด ผู้คนต่างหวาดกลัวรีบวิ่งกระจายออกไปรอบๆ กลัวว่าเกิดวิ่งช้า แม้แต่ชีวิตของตัวเองก็จะไม่มีแล้ว

“นี่ถึงจะเป็นการต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงเหรอ? พวกเราป่าวประกาศเกินจริงว่าเป็นอาจารย์ แม้แต่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ของพวกเขาก็สู้ไม่ได้ น่าตลกสิ้นดี ก่อนหน้านั้นที่น้องชายคนนั้นบอก เป็นคำพูดจากส่วนลึกของหัวใจ พวกเรากลับยังคิดเองเออเอง ขายขี้หน้าคนแก่หมด!”คาโต้ แดนโซส่ายหัวครั้งแล้วครั้งเล่า

“แข็งแกร่งมากจริงๆ คาดไม่ถึงว่ายังมีคนที่แข็งแกร่งขนาดนี้อยู่บนโลกใบนี้อีกเหรอ หรือพวกที่เรียกว่าเทพอสูร มีอยู่จริงๆ เพียงแต่พวกเขาเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่งเหนือจินตนาการของคนทั่วไป ดังนั้นทุกคนต่างก็คิดว่าพวกเขาเป็นเทพอสูรเหรอ?”ดวงตาทั้งสองของฮารุฮิ กันตะจ้องมองไปที่ทั้งสองคนที่กำลังต่อสู้กัน การคาดเดาอย่างหนึ่งก็ผุดขึ้นในความคิด“แดนของแกกับแดนดั่งเทพที่แท้จริงเห็นได้ชัดว่ายังมีช่องว่างห่างไกลมาก แต่ทำไมพลังของแกถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ล่ะ?”หลังจากที่อุเอสุงิ ทาคิโนะฟันรพีพงษ์ไปหนึ่งครั้ง จ้องมองไปที่เขาแล้วถาม

“เอาชนะฉันให้ได้ ก็จะบอกแก!”

รพีพงษ์ตอบกลับหนึ่งประโยค จากนั้นก็ยกมุรามาสะในมือขึ้นมา แสงจากด้านบนก็สาดส่องลงมา ฟันไปที่บนหัวของอุเอสุงิ ทาคิโนะ กลลวงตา ขนาดใหญ่ห่อหุ้มมุรามาสะขึ้นมา ฟันไปที่อุเอสุงิ ทาคิโนะ มีอานุภาพเกรียงไกร

เมื่ออุเอสุงิ ทาคิโนะเห็นเช่นนี้ ก็ใช้พลังของตัวเอง สร้างม่านขนาดผืนใหญ่ไว้ที่ตรงหน้า บดบังทั้งร่างกายของตัวเองไว้

ดาบลวงตาของรพีพงษ์ฟันลงบนผ้าม่านของอุเอสุงิ ทาคิโนะ คลื่นอันทรงพลังก็กระจายไปรอบๆ ทำให้เวทีประลองที่อยู่ด้านล่างของทั้งสองคนถูกบดขยี้

ม่านก็แตกสลาย แสงของดาบก็สลายไป ร่างของทั้งสองคนกระโดดขึ้นไปบนหลังคาในทันที อุเอสุงิ ทาคิโนะยกมือขึ้นแล้วเหวี่ยงใส่รพีพงษ์ ลูกดอกสีดำหลายลูกก็บินไปหารพีพงษ์

รพีพงษ์ยกดาบในมือขึ้น แล้วฟันไปที่ลูกดอกสีดำให้กลายเป็นหมอกดำอย่างรวดเร็ว ซึ่งจางหายไปในอากาศ

เมื่ออุเอสุงิ ทาคิโนะเห็นว่าตัวเองหมดปัญญากับรพีพงษ์แล้ว ก็หงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย

“เด็กที่สมควรตาย ตกลงว่าแกโผล่มาจากที่ไหนกันแน่ ฉันเลื่อนขั้นได้สำเร็จแล้ว ยังจัดการเขาไม่ได้ง่ายๆ หรือว่ารับมือกับเด็กคนนี้ ฉันยังต้องใช้วิธีนั้นเหรอ?”อุเอสุงิ ทาคิโนะแอบด่าในใจ

เมื่อรพีพงษ์เห็นอุเอสุงิ ทาคิโนะยังลังเลอยู่ที่เดิม ในใจก็รู้แล้วว่าเขากำลังคิดอะไร หลังจากที่ท่าทางของอุเอสุงิ ทาคิโนะราวกับผีสิงร่าง รพีพงษ์รู้ว่าวิธีทางไสยศาสตร์ของตระกูลอุเอสึงิสามารถทำให้พลังของผู้คนพลุ่งพล่านได้ในเวลาอันสั้น

ตอนนี้รพีพงษ์จำเป็นต้องบีบคั้นสถานะแบบนั้นของอุเอสุงิ ทาคิโนะออกมา ถึงจะรู้ว่าพึ่งพาอาศัยฝีมือของตัวเอง สามารถที่จะกำจัดเขาได้หรือไม่

โดยไม่ลังเลใดๆ รพีพงษ์หมุนเวียนพลังวิเศษเสนภายในร่างกายอย่างรวดเร็ว จากนั้นด้วยวิธีที่ชาญฉลาด ถ่ายทอดไปยังมุรามาสะ

รพีพงษ์ถือดาบไว้ในมือข้างหนึ่ง รูปร่างเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว และดาบในมือก็เริ่มแสดงการเคลื่อนไหวที่แตกต่างกับก่อนหน้านี้

ในไม่ช้า รพีพงษ์พุ่งไปตรงหน้าอุเอสุงิ ทาคิโนะ จากนั้นตะโกนเสียงดัง และแทงเข้าหาอุเอสุงิ ทาคิโนะ

“ท่าดาวฟ้า!”

เมื่อเห็นแสงดาบเล็กๆนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นทั่วมุรามาสะ บินพุ่งตรงไปที่ร่างของอุเอสุงิ ทาคิโนะ ถ้าอุเอสุงิ ทาคิโนะยังอยู่ที่นั่น คงจะถูกแทงกลายเป็นตะแกรงอย่างแน่นอน

สีหน้าของอุเอสุงิ ทาคิโนะถอดสี คาดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะแสดงท่วงท่าที่น่ากลัวเช่นออกมาได้ โดยที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย ดวงตาทั้งสองข้างของเขา ปรากฏเส้นเลือดเล็กๆ ดวงตาของพวกเขาก็แดงระเรื่อ เส้นริ้วรอยสีดำที่น่ากลัวปรากฏขึ้นบนหน้าผาก

หลังจากที่รูปลักษณ์เปลี่ยนไป ทั่วตัวอุเอสุงิ ทาคิโนะก็มีควันดำปรากฏขึ้นทันที ห่อหุ้มคนทั้งคนไว้ข้างในโดยตรง แสงดาบที่รพีพงษ์ปลดปล่อยออกมาโจมตีไปที่หมอกสีดำภายในพริบตา เสียงระเบิดหนาแน่นดังขึ้นอย่างฉับพลัน ทันใดนั้นร่างอุเอสุงิ ทาคิโนะก็ถอยไปด้านหลัง

ท่าดาวฟ้าคือท่วงท่าเทคนิคดาบที่รพีพงษ์ศึกษาจากฝ่ามือดาวฟ้ามาอย่างแจ่มแจ้ง รพีพงษ์รู้สึกถึงพลังของมันเป็นครั้งแรก เขาคาดไม่ถึงว่าหลังจากที่สามกระบวนท่วงท่าของตัวเองพัฒนาเปลี่ยนแปลงไปเป็นเทคนิคดาบ กลับสามารถระเบิดพลังที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ออกมา

เขาค่อนข้างคาดหวังกับพลังของสองท่วงท่าที่เหลือว่าจะสามารถแสดงออกมาได้แค่ไหน

หลังจากคลี่คลายความเสียหายที่เกิดจากการท่วงท่านี้ของรพีพงษ์แล้ว หมอกสีดำรอบๆตัวอุเอสุงิ ทาคิโนะก็จางหายไป เขาจ้องมองไปที่รพีพงษ์อย่างโหดร้าย กัดฟันพูดว่า: “เด็กน้อย ฉันประเมินแกต่ำเกินไปจริงๆ สามารถบีบคั้นสถานะร่างเทพของฉันออกมาได้ แกก็ถือได้ว่าเป็นคนแรก”

ในเวลานี้รพีพงษ์มองไปที่ท่าทางคนก็ไม่ใช่ผีก็ไม่เหมือนของอุเอสุงิ ทาคิโนะ เบะปาก แล้วพูดว่า: “มันเป็นวิธีทางไสยศาสตร์อย่างเห็นได้ชัด ยังตั้งชื่อที่ดีอีก ตลกสิ้นดี!”

“ฉันยังมีท่วงท่าที่แข็งแกร่งกว่านี้ ตอนนี้ก็จะให้แกได้ลิ้มลอง!”