พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่877 หงส์

บทที่877 หงส์

หญิงคนนั้นมองไปรอบๆห้องโถง ตอนที่สายตามองไปยังรพีพงษ์นั้น ก็ประหลาดใจ ราวกับรู้สึกว่ารพีพงษ์ค่อนข้างละอ่อน

แต่เธอไม่ได้ใส่ใจมากเท่ากับที่พรดรัลใส่ใจ เพียงแค่เหลือบตาไปมองรพีพงษ์ จากนั้นก็หันกลับไป เพราะที่กลุ่มสิงโต คนที่มีพรสวรรค์มีจำนวนไม่น้อย หญิงคนนี้ก็ถือเป็นหนึ่งในนั้น

รพีพงษ์ก็จ้องไปที่หญิงคนนี้ คิดว่าคนนี้น่าจะเป็นหงส์ผู้ยิ่งใหญ่ที่คนนั้นพูดไว้ รับรู้ได้ถึงพลังในตัวของเธอ คิ้วกระตุกขึ้น ฝีมือของคนนี้ ก็เป็นระดับแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุด

และดูๆไปเธอก็แค่ยี่สิบแปดยี่สิบเก้าปี ผู้ที่มีพรสวรรค์แบบนี้ ถ้าเทียบกับพรยศ ก็ไม่น่าจะต่างกันมาก

รพีพงษ์ไม่รู้ หญิงที่ถูกขนานนามว่าหงส์ ความจริงจะสามสิบกว่าปีแล้ว แค่ดูแลผิวพรรณดีก็เท่านั้น ดังนั้นดูๆไปจึงเหมือนกับหญิงวัยยี่สิบแปดยี่สิบเก้า

พรดรัลและคนอื่นๆก็รับรู้ได้ถึงพลังในตัวของหงส์ รู้ว่าอีกฝั่งแตะต้องไม่ได้ จึงได้มองด้วยสายตาเคารพ

“พวกคุณคือคนที่จะมารายงานตัวในครั้งนี้?” หงส์จ้องไปที่พวกพรดรัลแล้วถาม

พรดรัลรีบเอามือทั้งสองประสานกันแล้วยกขึ้นเคารพ กล่าว “ใช่ครับ”

“ขอแนะนำตัวหน่อย ฉันชื่อหงส์ เป็นคนรับผิดชอบการทดสอบครั้งนี้ของพวกคุณ เดี๋ยวฉันให้พวกคุณทำอะไรคุณก็ทำ อย่าให้ฉันต้องพูดมาก มิเช่นนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน ได้ยินหรือยัง?” หงส์พูดอย่างรำคาญ

ทุกคนรีบพยักหน้า ไม่กล้าเชื่องช้า พวกเขาเทียบไม่ได้กับกลุ่มสิงโต ตอนที่เขาอยู่ข้างนอกก็เป็นอาจารย์ที่ได้รับความเคารพ แต่ในกลุ่มสิงโต พวกเขาก็เป็นแค่สมาชิกธรรมดาก็เท่านั้น ที่นี่เป็นศูนย์รวมยอดฝีมือ และผู้มีพรสวรรค์ ความสามารถอันเล็กน้อยของพวกเขาไม่พอสำหรับที่นี่

เมื่อหงส์พูดจบ ก็พาผู้คนเดินเข้าไป ทุกคนไม่ลังเล รีบเดินตามเข้าไป

รพีพงษ์ก็ตามเข้าไป ไม่รู้ว่ากลุ่มสิงโตนี้จะเอาแบบทดสอบอะไรให้พวกเขา

แต่เมื่อคิดๆก็ไม่น่าจะเป็นอะไรที่ซับซ้อนมาก เพราะเป็นแค่การพิสูจน์ฝีมือเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากอะไร

ยิ่งเดินไปด้านใน รพีพงษ์ยิ่งรู้สึกอุณหภูมิในร่างกายของตัวเองต่ำลง ถ้าเดาไม่ผิดล่ะก็ พวกเขาได้เข้าไปอยู่ในหุบเขาแล้ว กลุ่มสิงโตสามารถขุดในเขาแล้วสร้างแบบนี้ได้ ถือว่ามีความสามารถเป็นอย่างมาก

ไม่นาน ทุกคนกฌมาถึงที่ที่คล้ายกับสถานที่ฝึกซ้อม พื้นที่ด้านในใหญ่โต ตรงกลางเป็นเวทีใหญ่ ขณะนี้ในห้องมีกลุ่มสิงโตที่สวมชุดดำอยู่ห้าคนรออยู่ในห้อง รพีพงษ์ดูอย่างละเอียด พบว่าห้าคนนี้ล้วนเป็นแดนปรมาจารย์ทั้งนั้น

“การทดสอบของพวกคุณนั้นง่ายนิดเดียว เดี๋ยวพวกคุณขึ้นเวทีทีล่ะคน จะมีคนขึ้นเวทีมาประลอง เพียงแค่พวกคุณสามารถต่อกรกับพวกเขาร้อยท่าได้ ถือว่าผ่าน ผ่านการทดสอบนี้ พวกคุณก็ถือว่าได้เข้ากลุ่มสิงโตอย่างเป็นทางการแล้ว หากการทดสอบนี้ล้มเหลว ก็รีบไสหัวไปซะ เข้าใจหรือยัง?” หงส์หยุดลง แล้วพูดกับห้าคนนี้

ห้าคนพยักหน้า

“เริ่มการทดสอบ ใครจะขึ้นก่อน?” หงส์พูดต่อ

พรดรัลยิ้ม แล้วกล่าว “งั้นให้ผู้เฒ่าขึ้นก่อนแล้วกัน”

พูดจบ พรดรัลก็ขึ้นเวที กระโดดขึ้นไป

หนึ่งในยอดฝีมือยอดฝีมือทั้งห้าที่ยืนอยู่ก็ กระโดดขึ้นเวทีไป

การประลองของทั้งสองเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ฝีมือของพรดรัลใกล้ถึงขึ้นแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุด มองข้ามไม่ได้ ยอดฝีมือท่านนั้นของกลุ่มสิงโตที่อยู่ต่อหน้าเขายิ่งหยักเข้าไปใหญ่ ตอนที่ทั้งสองประลองถึงร้อยท่า ยอดฝีมือท่านนั้นของกลุ่มสิงโตเริ่มไปต่อไม่ไหว

หลังจากที่ทั้งสองทำความเคารพกันและกันแล้ว ก็ลงจากเวทีไป

หงส์มองไปที่พรดรัลอย่างชื่นชม แล้วกล่าว “ตระกูลพิมัลนัทชาของเกาะทองขาว เป็นตระกูลใหญ่ที่ฝีมือดีไม่น้อยเลยนะ มียอดฝีมือย่างท่านนพรดรัล หายาก”

พรดรัลยกมือเคารพพงส์อย่างมั่นใจ แล้วกล่าว “ขอบคุณคำชมของคุณหงส์ผู้ยิ่งใหญ่”

หงส์ไม่พูดอะไรต่อ มองสี่คนที่เหลือ แล้วกล่าว “คนต่อไป”

จากนั้นก็มีคนเดินขึ้นไปบนเวที ประลองกับคนของกลุ่มสิงโต

รพีพงษ์ค่อนข้างแตกต่างจากกลุ่มเมื่ออยู่ในวงนั้น สำหรับการทดสอบนี้ไม่อยู่ในสายตาเขาเลย ในสมองเท่าแต่คิดว่ากลุ่มสิงโตจะมีภารกิจอย่างไรบ้าง

หงส์จ้องไปที่รพีพงษ์ เห็นวัยรุ่นนี้ดูธรรมดา ไม่เหมือนคนเก่งอะไร ก็เกิดสงสัยขึ้นมาว่าเขาเข้ามาได้อย่างไร

มีคนจำนวนไม่น้อยในกลุ่มสิงโตใช้เส้นสายเข้ามา เพราะที่นี่นอกจากยอดฝีมือแล้ว ยังมีพวกที่ต้องดูแลพนักงานอีกด้วย ไดำทำงานในกลุ่มสิงโต โอกาสที่มีจะมากกว่าคนทั่วไปเยอะมาก ดังนั้นคนจำนวนมากจึงคิดที่จะเข้าร่วมกลุ่มสิงโต

ตอนนี้ลักษณะของรพีพงษ์ไม่พิเศษอะไร หงส์จึงคิดว่ารพีพงษ์ใช้เส้นสายเข้ามา

ถ้าเจอเข้าไปคนอื่น อาจจะหลับตาข้างหนึ่งแล้วปล่อยให้ผ่านไป เพราะคนที่จะพาเข้ามากลุ่มสิงโตนั้นต้องตำแหน่งใหญ่เอาการอยู่ ไม่มีใครอยากหาเรื่องให้ตัวเอง

แต่หงส์ไม่เหมือนคนอื่น หญิงคนนี้ขึ้นชื่อเรื่องต่อปากต่อคำ และดูถูกคนที่ใช้เส้นสายอย่างมาก ถ้าเจอเข้ากับเธอ ไม่มีทางได้อยู่ในกลุ่มสิงโตแน่ ดังนั้นทุกคนที่พาคนมากลุ่มสิงโต ก็จะหลีกเลี่ยงการเจอกับหงส์

ผู้คนที่มาในวันนี้ มีคนที่ใช้เส้นสายเข้ามาจริงๆ แต่ไม่ได้เข้ามา

แต่รพีพงษ์วัยรุ่นเกินไป แล้วยังอ่อนน้อมถ่อมตนทำให้คนรู้สึกว่าเป็นคนทั่วไป ดังนั้นจึงกลายเป็นคนที่หงส์คิดว่าใช้เส้นสายเข้ามา

ความคิดของเธอ กับพรดรัล เหมือนกัน

หลังจากที่จ้องรพีพงษ์แล้วนั้น หงส์เดินไปด้านหน้าของรพีพงษ์ แล้วกล่าว “นี่ รองเท้าฉันสกปรก เช็ดให้ฉันหน่อย”

รพีพงษ์รู้สึกตัว มองหงส์ ด้วยความสงสัย ไม่คิดว่าหญิงคนนี้จะให้ตนเช็ดรองเท้าให้

“ขอโทษครับ รองเท้าคุณสกปรกคุณเช็ดเองได้ ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อเป็นคนใช้” รพีพงษ์ตอบกลับ

หงส์เริ่มสนใจขึ้นมา เดิมทีเธออยากลองใจรพีพงษ์ ถ้าเขาใช้เส้นเข้ามาจริงๆ จะต้องฟังคำสั่งของเธอ ตนก็สามารถเล่นละครตบตากับเขาได้

แต่กลับไม่คิดว่ารพีพงษ์จะตอกกลับแบบนี้

“เหอะเหอะ งั้นคุณก็น่าจะรู้ว่าถ้าคุณไม่ฟังคำสั่งฉัน คุณก็เข้าร่วมกลุ่มสิงโตไม่ได้แล้ว” หงส์กล่าว

รพีพงษ์ขมวดคิ้ว รู้สึกว่าหญิงคนนี้ตั้งใจหาเรื่องตน

“ทำไม กลุ่มสิงโตถูกคนที่มีสิทธิ์พิเศษแบบนี้กัดกร่อนหมดแล้วหรอ?” รพีพงษ์ถามกลับ

หงส์ตาโต เดิมทีเธออยากให้โอกาสรพีพงษ์ แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะพูดถึงเรื่องสิทธิ์พิเศษไปแล้ว ทำให้เธอรู้สึกโมโหขึ้นมา