พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่890 ผมอยู่คุณจะไม่เป็นอะไร

บทที่890 ผมอยู่คุณจะไม่เป็นอะไร

ทุกคนที่อยู่ในสวนเห็นฝีมือของปรินทรแล้วนั้นก็ตะลึงขึ้นมา พวกเขารู้ดีถึงฝีมือของปวิชและปวัตรทั้งคู่ แม้จะเป็นตระกูลชั้นนำวงการบู๊ แต่ต่อหน้าพวกเขาสองพี่น้องก็ไม่มีอะไร

แต่ทว่าปรินทรแค่ใช้ท่าง่ายๆ ก็จัดการพี่น้องทั้งสองได้แล้ว ก็พอจะเห็นแล้วว่าแดนดั่งเทพน่ากลัวขนาดไหน

แม้จะตะลึงกับฝีมือของปรินทร แต่อารียาและทุกคนไม่ถอย ครองภพ เวทัส ดำเกิง ไอ้อ้วนและคนอื่นๆเห็นปวัตรและปวิชล้มลง ก็รีบเข้าไปขวางหน้าอารียาไว้

ปรินทรจ้องไปที่พวกเขา ด้วยสีหน้าโมโห แล้วกล่าว “ไง เห็นจุดจบของแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุดทั้งสองหรือยัง? พวกแกคิดว่าแค่เน่ยจิ้งไม่กี่คน จะขัดขวางฉันได้หรือไง?”

ดำเกิงกล่าว “ขวางไม่ได้ก็ต้องขวาง วันนี้มีพวกเราอยู่ แกไม่มีทางได้แตะพี่สะใภ้แน่!”

“พูดถูก! เน่ยจิ้งแล้วไง บีบมากๆก็ทำให้แกเจ็บได้ล่ะวะ!” ไอ้อ้วนตะโกน

ปรินทรมองพวกเขาอย่างไม่พอใจ เหมือนกับกำลังมองตัวตลก ชัดเจน ว่าเน่ยจิ้ง เขาใช้แค่นิ้วเดียวก็กำจัดได้แล้ว

อารียาเห็นผู้คนพุ่งเข้ามาที่ด้านหน้าของเธอ ก็ร้อนรน แล้วกล่าว “ไม่คุณอย่าทำแบบนี้สิ มันมาเพราะฉัน ฉันต่อรองกับมันเอง พวกคุณทำแบบนี้ มีแต่จะเจ็บตัว”

ปรินทรดูแคลนแล้วกล่าว “ไม่ต้องขอร้องพวกมันหรอก ฉันจะจัดการพวกมันเดี๋ยวนี้ ก็แค่มด จะกล้ามากระโดดโลดเต้นต่อหน้าฉันอีก”

พูดจบ ปรินทรไม่ลังเล จากนั้นก็มีลมแรงพัดมา รวมกับพลังของปรินทรแดนดั่งเทพ แล้วพุ่งไปที่ครองภพ

ครองภพและคนอื่นยังไม่ทันได้ลงมือ ก็ถูกลมแรงที่ปรินทรสร้างขึ้นมาหมุนไปรอบๆ หลายๆคนเจ็บหนัก

แดนดั่งเทพ กับเน่ยจิ้ง มีความแตกต่าง ระหว่างสองอย่างนี้ เหมือนกับความแตกต่างระหว่างแมวกับสิงโต ปวิชและปวัตรทั้งสองล้มลง พวกเขาจะต่อต้านพลังของแดนดั่งเทพได้ไงกัน

ประวีร์และดิลวิลทั้งสองมองไปที่ปรินทรอย่างตะลึง แม้พวกเขาจะเห็นฝีมือของปรินทรแล้ว แต่ตอนนี้เห็นปรินทรกำจัดยอดฝีมือระดับสุดยอดของตระกูลลัดดาวัลย์ได้ ก็ยังคงตะลึงเช่นเคย

“ผู้ยิ่งใหญ่ชั่งฉลาดล้ำจริงๆ พวกปลาเน่าพวกนี้ ไม่ใช่ศัตรูของคุณ! อารียา แกยังไม่ตอบรับผู้ยิ่งใหญ่อีก หรือแกจะรอให้เขาลงมือเองหรือไง!” ดิลวิลตะคอกใส่อารียา

อารียามองไปยังผู้คนที่ล้มกองกับพื้น ด้วยความร้อนรน เธอเข้าใจดี ว่าแดนดั่งเทพที่อยู่ตรงหน้า เธอไม่มีทางอื่นให้เลือก

เธอมองไปที่ดิลวิลกับประวีร์ด้วยความเกลียด กัดฟันแล้วกล่าว “ฉันได้จำตระกูลฉัตรมงคลแห่งเมืองยองเอาไว้แล้ว แต่ฉันจะเป็นผี ฉันก็จะไม่ปล่อยพวกแกไปแน่!”

พูดจบ อารียาก็หยิบกริชที่อยู่ในอกของตัวเองออกมา หวังที่จะฆ่าตัวตาย

ในใจเธอ เธอเป็นของรพีพงษ์เพียงผู้เดียวเท่านั้น แม้แดนดั่งเทพจะเก่งกาจขนาดไหน เธอก็ไม่มีทางก้มหัวให้กับเขาอย่างแน่นอน ดังนั้นตอนนี้มีแค่ทางเดียวเท่านั้น

ปรินทรเห็นอารียาถือกริช แล้วดูแคลน กล่าว “แกคิดว่าอยู่ต่อหน้าฉันแล้วแกจะตาย มันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?”

เพิ่งพูดจบ มีแรงอันมหาศาลมากดข้อมือของอารียาไว้ จนมีดนั้นหล่นลงกับพื้น

นี่คือความน่าเกรงขามของแดนดั่งเทพ พวกเขาสามารถควบคุมพลังได้โดยไม่ต้องอยู่ใกล้ๆ ความสามารถที่มี ห่างจากเน่ยจิ้งอย่างมาก

อารียาเห็นแม้แต่ตัวเองอยากฆ่าตัวตายก็ยังฆ่าไม่ได้ ก็เครียดขึ้นมา นึกถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองต้องเผชิญ เธอก็รู้สึกสิ้นหวังแล้ว

ปรินทรเดินไปที่อารียา ด้วยรอยยิ้มกวนตีน แลบลิ้น แล้วกล่าวอย่างลามกว่า “คนสวย เพื่อแก ฉันสามารถเสี่ยงต่อการที่กลุ่มสิงโตจะหาเจอได้ แล้วฉันจะให้แกตายไปง่ายๆได้ไงกัน”

“ถ้าอยู่ที่ตระกูลลัดดาวัลย์จะต้องได้รับผลกระทบแน่นอน คนของกลุ่มสิงโตจะต้องหาเจอโดยเร็ว ดังนั้นฉันจะพาแกไปจากที่นี่ ถึงเวลานั้น ฉันรับรองว่าจะให้แกหยุดไมไ่ด้เลยล่ะ”

พูดจบ ปรินทรก็จับแขนของอารียา

อารียารีบถอยหลังไป แต่ความเร็วของเธอจะเทียบกับปรินทรได้อย่างไรกัน ในขณะที่เธอถอยหลังอยู่นั้น แขนของปรินทรก็ยื่นไปที่ร่างกายของเธอ

ดังนั้นทุกคนก็ก้มหน้าอย่างหมดอาลัยตายอยาก เผชิญกับสถานการณ์แบบนี้ พวกเขาทำได้เพียงมองดู แต่ทำอะไรไม่ได้

ในขณะที่มือของปรินทรจะไปโดนมือของอารียานั้น มีร่างที่มีพลังมหาศาลปรากฏกายในสวน จากนั้นก็มีเสียงมากระทบหู

“ผู้หญิงของรพีพงษ์ เป็นคนที่มึงแตะต้องได้หรือไง?”

เสียงยังไม่ทันจบ ก็มีร่างปรากฏขึ้นมา เมื่อทุกคนเห็นชัดเจนแล้ว รพีพงษ์ก็พาอารียาไปไกลๆ หลบมือของปรินทร

หลังจากที่ทุกคนเห็นรพีพงษ์ปรากฏกายแล้วนั้นก็ตื่นเต้นขึ้นมา ไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะปรากฏกายในสถานการณ์ที่คับขันแบบนี้

ตอนที่อารียาเห็นรพีพงษ์ น้ำตาที่อยู่ในตาก็ไหลออกมา จากนั้นมือทั้งสองข้างก็จับเสื้อของรพีพงษ์ไว้อย่างแน่น ตอนนั้นเธอคิดว่าเธอต้องตกเป็นของไอ้น่ารังเกียจคนนั้นแล้ว แต่รพีพงษ์ก็ได้กลายเป็นผู้กอบกู้โลกช่วยอารียาอีกครั้ง

“ผมอยู่ คุณจะไม่มีทางเป็นอะไร” รพีพงษ์ปลอบอารียา

อารียาพยักหน้าให้รพีพงษ์ ในตอนนั้น เธอไม่คิดอะไรแล้ว คิดเพียงแค่รับความอุ่นจากรพีพงษ์ก็พอแล้ว

ปรินทรก็ไม่คิดว่าตอนนี้จะมีคนเข้ามาแทรกแซง และฝีมือของอีกฝั่งก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน สามารถแย่งคนจากมือเขาไปได้

เขาหลับตาจ้องไปที่รพีพงษ์ พบว่าแม้พลังของอีกฝั่งจะมากกว่าแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุด แต่ห่างจากแดนดั่งเทพอีกไกล ไม่น่าจะเป็นแดนดั่งเทพ

“คิดไม่ถึงว่าจะมีไอ้หน้ามืดตามัวอยู่อีก กล้าขัดขวางฉัน เด็กน้อย แกคิดว่าแกเก่งกว่าแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุดทั้งสองนิดหน่อย แล้วจะขัดขวางการกระทำของฉันได้งั้นหรือ?”

ปรินทรมองรพีพงษ์ด้วยความโกรธแค้น

ทุกคนเพิ่งจะรู้ตัว ว่ายังมีแดนดั่งเทพที่น่าเกรงขามอยู่อีกคน แม้ฝีมือของรพีพงษ์ก็เก่งกว่าพวกเขา แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของแดนดั่งเทพ จุดจบของวันนี้ ไม่มีทางเปลี่ยนไปได้

อารียามองรพีพงษ์อย่างกังวล แค่เห็นรพีพงษ์ในตอนนี้ อารียาก็สบายใจ แต่ฝีมือของปรินทรไม่ธรรมดา รพีพงษ์กลับมา ก็แค่ยืดเวลาออกไปอีกนิดหน่อยเท่านั้น

“รพีพงษ์……. อารียาอยากพูดอะไรบางอย่าง

รพีพงษ์เอานิ้วไปวางไว้ที่ปากของอารียา แล้วกล่าว “ปัญหาผมจะจัดการเอง คุณดูก็พอแล้ว”

ไม่รู้ทำไม ตอนที่รพีพงษ์พูดประโยคนี้ อารียาเชื่อมั่นรพีพงษ์เป็นอย่างมาก เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้ จะสามารถพาเธอผ่านพ้นอันตรายในครั้งนี้ไปได้