พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่952 ถ้าไม่เชื่อก็ไปตรวจสอบดูได้นะ

บทที่952 ถ้าไม่เชื่อก็ไปตรวจสอบดูได้นะ

เมืองโตกี้ หมู่บ้านคฤหาสน์ใจกลางเมือง

ณ คฤหาสน์หรูหราแห่งหนึ่ง

คุณปู่ของทัตดาเมธชนันกำลังนั่งเก้าอี้ไม้ที่ห้องรับแขก ผู้ที่นั่งข้างเขาคือผู้เฒ่า ที่ค่อนข้างผอม ใส่ผ้าลินิน

ที่กำลังยืนอยู่ข้างๆผู้เฒ่า เป็นวัยรุ่นที่ละอ่อนอย่างมาก คิ้วโค้งเรียบเหมือนดาบ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร

ผู้เฒ่าคือยอดฝีมือปรมาจารย์แดนดั่งเทพ ผู้นี้ชื่อพรภวิษย์ เป็นยอดฝีมือที่ละทางโลกปกติจะใช้ชีวิตอยู่ในภูเขา น้อยนักที่จะออกมาใช้ชีวิตข้างนอก

คนที่ยื่นอยู่ข้างเขาคือหลานชายของพรภวิษย์ ปรวีร์ คนที่นัดดูตัวครั้งนี้ของทัตดา

นอกจากพวกเขาไม่กี่คนแล้ว ขณะนี้ในห้องรับแขกก็ยังมีคนของตระกูลจันวราสกุลจำนวนไม่น้อย รวมถึงพวกเพื่อนเก่าของเมธชนัน

ครั้งนี้สามารถเชิญพรภวัษย์ออกมาจากเขาได้นั้น เมธนันก็ต้องแนะนำเพื่อนของตัวเองให้พรภวิษย์รู้จัก เพราะเขาได้รับปรวีร์เป็นหลานเขยในอนาคตของเขาแล้ว แน่นอนว่าต้องแนะนำเพื่อนฝูงของตัวเองให้รู้จักกันด้วย

“ทัตดาเด็กนั่นคัดค้านการนัดดูตัวเรื่องนี้มาก อาจจะเป็นเพราะเมื่อก่อนผมแนะนำคนที่เธอแล้วเธอไม่พอใจ ดังนั้นจึงไม่ยอมกลับมา แต่ผมเชื่อว่ารอให้เธอเห็นปรวีร์ จะต้องไม่พูดประโยคนี้แล้วแน่นอน” เมธชนันยิ้มให้กับพรภวิษย์ที่อยู่ข้างๆแล้วกล่าว

พรภวิษย์ก็ยิ้ม แล้วกล่าว “กลัวก็แต่ครั้งนี้ก็ยังไม่พอใจ งั้นถ้าเป็นแบบนี้ครั้งนี้เรามา ก็มาเสียเที่ยวแล้วล่ะสิ”

“อันนี้พรภวิษย์วางใจได้ ด้วยความเก่งกาจของปรวีร์ ไม่มีหญิงสาวคนไหนไม่ชอบแน่นอน รอให้ทั้งสองได้เจอกันก่อน ทัตดาเด็กนั่นก็จะเข้าใจ แต่ทัตดาเด็กคนนี้เห็นต่าง ครั้งนี้ผมให้เธอกลับมา เธอบอกผมว่าเธอมีแฟนแล้ว เป็นหัวหน้าครูฝึกของทหารมังกร เด็กคนนี้ไม่คิดสักหน่อย สามารถเป็นหัวหน้าครูฝึกของทหารมังกรได้นั้น อายุน้อยสุดก็สี่ห้าสิบปีเข้าไปแล้ว เธอคบกับเค้า เค้าจะเอาเธอมั้ยนั่นเป็นอีกเรื่อง” เมธชนันพูดทำเรื่องนี้เหมือนเป็นเรื่องตลกแล้วกล่าวออกมา

พรภวิษย์ก็หัวเราะออกมา แล้วกล่าว “ผมได้ยินมาว่าทหารมังกรเป็นกองทัพอันดับหนึ่งของประเทศจีน ถ้าทัตดาสามารถคบกับหัวหน้าครูฝึกทหารมังกรได้นั้น ก็ถือเป็นเรื่องดีเลยนะ”

“พรภวิษย์อย่ามาตลกกับผมหน่อยเลย นี่ก็เป็นแค่ข้ออ้างของทัตดาเด็กนั่นเท่านั้นเอง ผมให้เธอพาหัวหน้าครูฝึกกลับมา ถึงตอนนั้นมาเทียบๆกับปรวีร์ รอเธอกลับมา ดูว่าเธอจะกลบเกลื่อนคำโกหกยังไง”

พรภวิษย์พยักหน้า ไม่พูดอะไรต่อ

ปรวีร์ที่อยู่ข้างๆภูมิใจ ในฐานะที่เป็นอัจฉริยะของศิลปะการต่อสู้ ต่อให้ทัตดาพาหัวหน้าครูฝึกทหารมังกรอะไรนั่นกลับมาจริงๆ เขาก็ไม่กลัว

ทุกคนนั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขก สายตาของคนจำนวนไม่น้อยมองไปที่ปรวีร์ ชมความเก่งกาจของปรวีร์ไม่หยุด

ในขณะเดียวกันนี้เอง ด้านนอกของคฤหาสน์ ทัตดาและรพีพงษ์เดินเข้ามาในคฤหาสน์ของตระกูลจันวราสกุล

ทัตดาเหลือบมองรพีพงษ์ จากนั้นก็ยื่นมือออกมา แล้วควงแขนรพีพงษ์ไว้

รพีพงษ์สะบัดออก จ้องทัตดาแล้วถาม “คุณทำอะไร?”

ทัตดาหยุด มองไปที่รพีพงษ์ด้วยความโมโห แล้วกล่าว “ตอนนี้ฉันกับคุณเป็นแฟนกัน แน่นอนว่าต้องแสดงให้เหมือนหน่อยสิ ฉันเห็นคนเป็นแฟนกันก็ทำกันแบบนี้”

“ไม่จำเป็น” รพีพงษ์กล่าว

“ไม่ได้ ในเมื่อจะเสแสร้ง ก็ต้องทำให้เหมือนสักนิด ไม่งั้นคุณปู่ของฉันจะต้องสงสัยแน่นอน” พูดจบ ทัตดาเดินไปข้างๆรพีพงษ์อีกครั้ง ยื่นมือไปควงแขนรพีพงษ์ไว้

รพีพงษ์ไม่มีทางออก คิดในใจว่าก็แค่แป๊ปเดียว อย่าซีเรียส

วันนี้ทัตดาได้ถอดชุดเครื่องแบบของตัวเองออก เปลี่ยนเป็นใส่ชุดสวยงามที่ผู้หญิงใส่กัน แม้เธอจะผมสั้น แต่หลังจากที่ไดร์ผมแล้ว ก็ยังคงปล่อยกลิ่นอายเห็นความไร้เดียงสาและน่ารักออกมาอยู่ดี

แม้แต่รพีพงษ์ก็ยอมรับ ว่าความสวยของทัตดานั้นอยู่แนวหน้า

ทั้งสองเดินมาถึงประตูใหญ่ของคฤหาสน์ หลังจากที่เปิดประตูแล้ว ก็เดินเข้าไปที่ห้องรับแขก

ทุกคนที่กำลังพูดคุยกันอยู่ที่ห้องรับแขกขณะนี้ก็เงียบสงัดลง

ทุกคนมองไปที่รพีพงษ์และทัตดา ปรวีร์เห็นทัตดา ก็ตาเป็นประกาย สาวสวยคนนี้แว็บเดียวก็ดึงดูดความสนใจของเขาไปได้แล้ว

แต่เมื่อเห็นทัตดาควงแขนรพีพงษ์ สีหน้าของปรวีร์ก็ถอดสีในทันใด

จากคำพูดของเมธชนัน เขาต้องการให้ทัตดาและปรวีร์อยู่ด้วยกัน ตอนนี้เห็นทัตดา หญิงสาวที่สวยและน่ารักคนหนึ่ง แว็บเดียวเขาก็หลงแล้ว ทัตดาที่อยู่ในใจเขาได้กลายเป็นของส่วนตัวของตัวเองไปแล้ว

ตอนนี้ของของตัวเองกำลังควงแขนคนอื่น ดูๆแล้วสนิทกันมาก แล้วเขาจะไม่โมโหได้อย่างไรกัน

เมธชนันก็ไม่คาดคิดว่าทัตดาจะพาผู้ชายคนหนึ่งกลับมาจริงๆ แล้วยังแสดงท่าทางสนิทสนมกันอีกด้วย นี่มันตบหน้าเขาต่อหน้าทุกคนเลยนะ

ตอนแรกเขาคิดว่าทัตดาเพียงแค่หาข้ออ้าง กลับไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะเล่นจริง

พรภวิษย์ก็ไม่คาดคิดว่าหลานสาวของเมธชนันจะพาชายอีกคนกลับมา แม้ก่อนหน้านี้เขาจะพูดว่าถ้าทัตดาอยู่กับหัวหน้าครูฝึกทหารมังกรได้ ก็ถือเป็นเรื่องดี แต่นั่นก็เป็นเพียงคำพูดตามมารยาทก็เท่านั้น

ตอนนี้เห็นทัตดาควงแขนชายอื่นมา เขารู้สึกไม่สบายใจ

“คุณปู่ หนูกลับมาแล้วค่ะ” ทัตดายิ้มแล้วกล่าวต่อเมธชนัน แล้วพารพีพงษ์เดินเข้าไปด้านใน

“หนูจะแนะนำให้รู้จัก นี่คือแฟนของหนู รพีพงษ์ หัวหน้าครูฝึกทหารมังกร ไง หล่อล่ะสิ” ทัตดายิ้มแล้วแนะนำรพีพงษ์

รพีพงษ์ยกมือให้เมธชนัน กล่าว “สวัสดีครับเมธชนัน”

เมธชนันมองทัตดาอย่างเกรี้ยวกราด แล้วกล่าว “แกรีบเอามือของแกลงเดี๋ยวนี้ คนดูตั้งเยอะตั้งแยะ ไม่งาม”

ทัตดาไม่ทำตามคำพูดของเมธชนัน แต่กล่าวอย่างไม่พอใจว่า “คุณปู่ นี่คือแฟนของหนู หนูควงแขนเขาแล้วมันไม่งามตรงไหน ก่อนหน้าที่หนูจะกลับมาหนูก็บอกคุณปู่แล้วนะ ว่ามีแฟนแล้ว เป็นหัวหน้าครูฝึกทหารมังกร เก่งกาจอยู่เหมือนกันนะ ให้เขาเป็นหลานเขยของคุณปู่ เหมาะสมที่สุด”

เมธชนันโมโหจนตบโต๊ะ แล้วกล่าว “ทัตดา แกคิดว่าฉันมึนหรือไง! ไอเด็กนี่ดูๆแล้วแกกว่าแกไม่มาก แล้วมันจะเป็นหัวหน้าครูฝึกทหารมังกรได้งั้นหรอ ฉันอยู่ในกองทัพมานานขนาดนี้ คิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดแบบนี้?”

พูดจบ เขาก็มองรพีพงษ์ แล้วกล่าว “เด็กน้อย แกรู้มั้ยว่าหัวหน้าครูฝึกเป็นยังไง? แกกล้าปลอมตัว ฉันยิงแกตายได้นะ!”

ทัตดาไม่คาดคิดว่าเมธชนันจะไม่เชื่อตัวตนของรพีพงษ์ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ได้แต่สะกิดรพีพงษ์เบาๆ

ด้วยความที่นักแสดงมีจิตวิญญาณของนักแสดง รพีพงษ์ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย แล้วกล่าวต่อเมธชนันว่า “ขอเมธชนันกรุณาให้เกียรติกันด้วย เรื่องปลอมตัวนั้น ผมไม่ทำ ถ้าคุณไม่เชื่อ ไปตรวจสอบได้นะ