พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก - บทที่984 ตระกูลอังเดรฟีน่า
- Home
- พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก
- บทที่984 ตระกูลอังเดรฟีน่า
บทที่984 ตระกูลอังเดรฟีน่า
งานเลี้ยงมาถึงครึ่ง ทุกคนดื่มอย่างมีความสุข รพีพงษ์นานๆจะดื่มกับพวกเขาสักครั้ง เพราะเรื่องเกี่ยวกับวงการมายา เขาก็ไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าต้องพูดเกี่ยวกับอะไร
ที่เขามาที่นี่ก็เพื่อฆ่าเวลา ฟังปิยวัฒน์พูดความลับกับด้านมืดของดารา รู้สึกว่าน่าสนใจ
ถ้าได้ยินจากปากของปิยวัฒน์ เขาคิดไม่ถึงเบื้องหลังดาราที่สวยงามแน่นอน ว่าจะมีความลับมากขนาดนี้
ผ่านไปไม่นาน ประตูของห้องรับรองถูกเปิดออก ผู้คนมองไป พบว่าเป็นสาวสวยที่ใส่ชุดโบราณยาว ผมสีบรอนด์ ถักเปียสองข้างยืนอยู่หน้าประตู
ด้านหลังหญิงสาวคนนั้นมีผู้ชายที่เป็นผู้ดูแลดูเป็นผู้ดี อีกทั้งการ์ดคนหนึ่งที่เก่งกาจที่กำลังยืนอยู่
ผู้คนมองไปยังสามคนที่กำลังยืนอยู่อย่างแปลกใจ ไม่รู้ว่าพวกเขามาทำอะไร
ปิยวัฒน์ยืนขึ้น จ้องไปที่ทั้งสาม แล้วถาม “สามท่าน มิทราบว่าพวกคุณ……”
หญิงสาวที่ผมบรอนด์มองข้ามปิยวัฒน์ไป ยกมือขึ้นมาชี้ไปหารพีพงษ์ แล้วกล่าว “เขานั่นแหละ!”
รพีพงษ์แปลกใจ เขาไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้เลย ไม่รู้ว่าทำไมหญิงคนนี้ยื่นมือมาชี้เขา
ผู้ชายท่าทางเหมือนผู้ดูแลที่ยืนอยู่หลังหญิงสาวคนนั้นก้าวมาข้างหน้า ยิ้มให้รพีพงษ์แล้วกล่าว “คุณผู้ชายท่านนี้ คุณหนูของเราอยากดื่มเหล้ากับคุณ มิทราบว่าคุณผู้ชายมีเวลาหรือไม่?”
“ขอโทษนะ ผมไม่รู้จักพวกคุณ” รพีพงษ์กล่าวออกมาโดยตรง
ในขณะเดียวกันนี้เอง ปิยวัฒน์ตาโต มองไปที่ผู้ดูแลคนนั้นแล้วกล่าว “คุณคือผู้ดูแลของตระกูลอังเดร!”
ผู้ดูแลคนนั้นหันไปหาปิยวัฒน์ จากนั้นก็ยิ้มพลางกล่าว “ที่แท้ก็คือคุณปิยวัฒน์ ไม่คิดว่าคุณก็อยู่ที่นี่ บังเอิญจริงๆ”
“คนนี้น่าจะเป็นเพื่อนของคุณใช่มั้ย คุณหนูของเราอยากจะดื่มเหล้ากับเขา รบกวนคุณปิยวัฒน์ช่วยหน่อยนะครับ”
ปิยวัฒน์มองไปรอบๆ จากนั้นก็มองไปที่รพีพงษ์ แล้วกล่าวเบาๆว่า “นายน้อย พวกเขาทั้งสามเป็นคนของตระกูลอังเดรประเทศรัสเซีย นั่นคือผู้ดูแลของตระกูลอังเดร และนั่นน่าจะเป็นคุณหนูของตระกูลอังเดร”
ประเทศรัสเซียตระกูลอังเดรมีอำนาจมาก คนของตระกูลพวกเขาอยู่หลายประเทศบนโลกใบนี้ และมีคนที่ตำแหน่งสูง อยู่ในภาครัฐด้วย”
“โดยเฉพาะที่มอสโก ตระกูลอังเดร เป็นเจ้าแห่งวงการของที่นี่”
“แม้พวกเราจะมีความสามารถที่นี่ แต่ถ้าเทียบกับตระกูลอังเดรแล้ว ยังห่างกันอีกมาก แน่นอน ว่าจุดศูนย์กลางของเราไม่ใช่ที่นี่ ถ้าเทียบกับอำนาจทั้งหมด ตระกูลอังเดรกับเทือกเขากิสนาห่างกันอีกเยอะ”
รพีพงษ์พยักหน้า จากนั้นก็มองไปที่หญิงสาวที่อายุน่าจะราวๆยี่สิบกว่าปี น่ารักกว่าคนในรุ่นเดียวกัน แต่รูปลักษณ์กลับดูดีกว่าหญิงคนอื่น แล้วถาม “คุณมาหาผมทำไม?”
“เมื่อกี้คุณต่อยราชามวยหมัดเดียวจอด ฉันไม่เคยเห็นคนที่เก่งกาจขนาดนี้มาก่อน ดังนั้นจึงอยากทำความรู้จักกับคุณสักหน่อย ฉันเปิดห้องไว้แล้ว คุณมากับฉัน เราต้องคุยกันนาน” ตระกูลอังเดร-ฟีน่าจ้องรพีพงษ์แล้วกล่าว
รพีพงษ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่คาดคิดว่าสาวคนนี้เพียงแค่เขาหมัดเดียวน็อคคู่ต่อสู้ จึงได้มาหาเขา
แต่เปิดห้องไว้แล้วหมายความว่ายังไง? แล้วยังคุยกันนานอีก?
สาวของประเทศรัสเซีย ปล่อยตัวขนาดนี้เลยหรอ?
“ขอโทษนะ ผมไม่โอเค” รพีพงษ์ปฏิเสธเธอไป
ฟีน่าตาโต มองรพีพงษ์อย่างไม่เข้าใจ แล้วถาม “ทำไม? พวกเขาไม่เคยปฏิเสธคำขอของฉัน ทำไมคุณต้องปฏิเสธ?”
รพีพงษ์ยักไหล่ คิดในใจว่าน่าจะต้องเป็นคุณหนูที่ถูกตามใจจนเสียนิสัยอีกอย่างแน่นอน พูดออกมาก็เหมือนสั่งคนอื่น
“เพราะผมยังมีธุระส่วนตัว บนโลกนี้คนที่เก่งกาจยังมีอีกเยอะ ด้วยความสามารถของตระกูลของพวกคุณ อยากจะหาคนที่มีความสามารถไม่ยาก คุณไปหาคนอื่นเถอะนะ” รพีพงษ์กล่าว
ผู้ดูแลคนนั้นจ้องไปที่รพีพงษ์ แล้วกล่าว “คุณผู้ชาย ตั้งแต่เล็กคุณหนูของเราชอบในการต่อสู้มาก เธอชอบศิลปะการต่อสู้ของพวกคุณประเทศจีนโดยเฉพาะ”
“ความจริงราชามวยคนนั้นของผับ เป็นคนที่คุณหนูฝึกฝน แต่เธอคิดมาตลอดว่านี่ไม่ใช่ความแข็งแกร่งที่แท้จริง”
จนกระทั่งวันนี้ที่ได้พบคุณ คุณหนูก็มั่นใจ ว่าคุณคือผู้แข็งแกร่งตัวจริง เธอหลงใหลในคนแบบพวกคุณเป็นพิเศษ
“ดังนั้นหวังว่าคุณชายพอที่จะคุยกับคุณหนูของเรา ตระกูลอังเดรของเรา จะซาบซึ้งอย่างมาก”
ปิยวัฒน์ที่อยู่ข้างๆจ้องไปที่รพีพงษ์ แล้วกล่าวอย่างเสียงเบาๆว่า “นายน้อย ไม่งั้น……คุณไปคุยกับเธอมั้ย? คุณหนูของตระกูลอังเดรในมอสโกเป็นสาวสวยที่ขึ้นชื่อ เรื่องนี้ เราไม่เสียเปรียบแน่นอน”
รพีพงษ์หันไปชักตาใส่เขา แล้วกล่าว “อยากคุยก็ไปคุยเอง”
ปิยวัฒน์ยิ้มอย่างอับอาย ไม่กล้าตัดสินใจแทนรพีพงษ์อีก
รพีพงษ์จ้องผู้ดูแลและฟีน่า กล่าว “พวกคุณเห็นอยู่ ว่าผมกำลังดื่มเหล้าอยู่กับเพื่อนๆ ดังนั้นพวกคุณไปหาคนอื่นเถอะนะ”
ผู้ดูแลก็เบื่อหน่าย แม้ตระกูลอังเดรที่มอสโกจะมีอำนาจที่แข็งแกร่ง แต่พวกเราก็ล้วนได้รับการอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดี ไม่มีทางบังคับใครแน่นอน
“คุณหนู ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราไปหาที่อื่นเถอะนะ บางทีโชคดีอาจจะเจอเข้ากับยอดฝีมือที่อยากพูดคุยกับคุณหนู?” ผู้ดูแลถาม
ฟีน่ามองรพีพงษ์อย่างไม่ละสายตา แล้วกล่าว “ไม่ต้อง เขาเป็นคนที่ฉันตามหา”
“ในเมื่อเขาไม่อยากไปกับฉัน งั้นฉันก็จะอยู่ที่นี่ ดื่มกับเขา”
พูดพลาง ฟีน่าก็เดินไปที่รพีพงษ์ จากนั้นก็นั่งลงข้างๆรพีพงษ์
ผู้คนรอบๆก็ขยับออก ให้ที่นั่งฟีน่ากับรพีพงษ์
รพีพงษ์มองหญิงสาวที่งดงามอย่างเบื่อหน่าย ไม่เข้าใจว่าคนที่เป็นคุณหนู ทำไมถึงได้ชอบวงการบู๊แห่งหัวเซี่ย
ฟีน่านั่งลงแล้ว ก็ยกมือขึ้น ค้ำที่คางตัวเอง แล้วจ้องรพีพงษ์อย่างขะมักเขม้น
รพีพงษ์ถูกมองจนรู้สึกอึดอัด แล้วกล่าวว่า “สิ่งที่พวกเราจะคุยเกี่ยวข้องกับประเทศจีนทั้งหมด คุณพูดอะไรไม่ได้ทั้งนั้น ผมว่าคุณไปเถอะนะ”
“ฉันไม่สน” ฟีน่ากล่าวอย่างเรียบง่าย “ฉันขอทราบชื่อคุณได้มั้ย?”
รพีพงษ์ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ กล่าว “รพีพงษ์”
“รพีพงษ์” ฟีน่าพูดชื่ออยู่หลายครั้ง เหมือนกับจะจำชื่อนี้เอาไว้ในส่วนลึก
“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อฟีน่าตระกูลอังเดร คุณเรียกฉันว่าฟีน่าก็ได้”