พิชิตใจนายปีศาจ - ตอนที่ 157

แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน

ตอนที่ 157 ความสงสัยของธนาค

สุมิตรตกใจเขาไม่เคยนึกถึงปัญหานี้เลย

ถ้าตัวเองมีลูกชายจริงๆ

ถ้าอย่างนั้น…….

เมื่อกี้ที่พึ่งโล่งอกพอโดนธนภาคทักแบบนี้ก็ทำเอาสุมิตร ขมวดคิ้วและพูดไปว่า “ธนภาคไม่งั้น…..นายช่วยฉันสืบได้

ไหม?”

สืบ?จะให้เขาสืบเหรอ?

ธนภาคยิ้มมุมปากและคิดว่าตัวเองก็พึ่งโกหกไปแล้วจะมา โกหกต่อยังไงเนี้ย?!

เขาไม่อยากโกหกเขาแล้วเลยตอบปฏิเสธไปว่า “ช่วงนี้ งานฉันยุ่งมากไม่มีเวลามาสืบหรอกและฉันจะบอกนายให้นะ โลกนี้ไม่มีคนแบบนี้หรอก ฉันไปก่อนนะ!

พูดจบ ธนภาคก็กลับหลังหันเดินออกไปทันทีพอเดินออก

มา

จันวิภากำลังจะไปเสริฟกาแฟ พอเธอเห็นเขาก็ตกใจมาก นี้ยังไม่พอคนๆนี้ยังเป็นเพื่อเก่าเธออีก

เธอถือถ้วยกาแฟมือสั่น!!!
ธนภาคก็เห็นนวิภาเช่นกัน เธอจงใจทำหน้าที่ควบค

เบี้ยว พอเห็นเธอแล้วเขาก็รู้สึกคุ้นเคยมากแต่ในความทรงจ้า เขาไม่เคยคุยกับผู้หญิงที่อายุสามสี่สิบเลย

จนวิภาตกใจและเขาก็ถามเธอว่า “เธอ………เคยเจอเยอ

ที่ไหนหรือเปล่า?”

หรือว่าเขาจำเธอได้?! มิตรยังจำเธอไม่ได้เลย เขาจําเธอได้?!

จันวิภาสงสัยและคิดว่าตัวเองแสดงได้ดีน่าจะไม่มีใคร

สังเกตเห็น!

ถึงแม้ในใจจะกังวลแต่ในวิภาก็ก้มหน้าลงและแกล้งดัด เสียงพูดว่า “สวัสดีค่ะ…..คุณน่าจะจำผิดคนนะค่ะ วันนี้ฉันพึ่ง มาเริ่มทำงานวันแรกเมื่อก่อนไม่เคยเห็นคุณเลยค่ะ”

ไม่ใช่สิ เสียงนี้เขาคุ้นมาก

ถึงแม้เธอจะดัดเสียงยังไงแต่เขาก็จำเธอได้และคิดว่าผู้ หญิงคนนี้เหมือนเขาเคยเห็นที่ไหน

และที่สำคัญเธอเหมือนกลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าเธอเป็นใคร?

ผู้หญิงคนนี้แปลกจัง!

เขาตัดสินใจกำลังจะถามออกไปแต่สุมิตรก็มายืนด้าน

หลังและเรียกเขาไว้ “ธนภาค นายยังอยู่อีกเหรอ?

เธอเป็น

เลขาใหม่ของฉันเอง นายอย่าบอกนะว่านายชอบแบบนี้น่ะ?”

พอได้ยินแบบนี้ธนภาคก็ตอบไปว่า “ฉันไม่ได้ชอบนะฉันแค่รู้สึกว่าเหมือนฉันเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน

“เคยเจอ? หรือว่าเธอเป็นคนรักเก่าของนายสุมิตรยิ้มแต่ ในใจก็ไม่มีความสุขไม่รู้ว่าทำไม พอเขาเห็นธรภาคคุยกับ

เลขาตัวเอง เขาก็ไม่ค่อยพอใจ

แต่นั้นเป็นเลขา

สุมิตรก็สั่งเธอไปว่า “เธอบอกว่ามีงานที่ต้องทำไม่ใช่เห

รอ ทำไมยั่งยืนตรงนี้อยู่ล่ะ?”

ธนภาครู้ว่าเขาไม่พอใจ ก็เลยปล่อยให้ในวิภาไปและพูด ว่า: “โอเค ถ้านายไม่อยากเห็นฉัน ฉันก็ไปก็ได้

พูดจบ ธนาภาคก็ดันประตูเดินจากไปอีกครั้ง

ครั้งนี้เขาจากไปจริงๆ

เมื่อรู้สึกว่าธนาภาคไปแล้วจริงๆ จนวิภาเหมือนได้ยก

ภูเขาออกจากอก เหตุการณ์เมื่อกี้ทำเอาเธอตกใจจบไปไม่ถูก ยังนึกจะถูกธนาภาคจับได้ซะแล้ว

จากความรู้สึกของธนาภาคที่สังเกต จันวิภาที่เป็นคนที่ ลึกซึ้ง 6ปีก่อน คนที่เข้าใจเธอมากที่สุดก็คือธนาภาค ดัง นั้นจันวิภาถึงได้กลัวขนาดนี้ ถ้าสุมิตรไม่ขัดไว้คงถูกธนาภาค จับได้ ถ้าเป็นอย่างนั้น เธอควรทำอย่างไร?

จันวิกาถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอจับแก้วกาแฟไว้ ถาม สุมิตรว่า “ท่านประธานคะ วางกาแฟไว้ที่ไหนคะ?

สุมิตรมองไปทางโต๊ะทำงาน บอกให้เธอเอาไปวางที่ตรงนั้น จนวิภา ถ้วยกาแฟวางไว้บนโต๊ะเสร็จ จากนั้นก็เดิน

ออกไปอย่างเงียบๆ

ตอนเดินออกไปเธอสังเกตเห็นโต๊ะของสุมิตรยังมี เบียร่าขวด คงเป็นเพราะเมื่อกี้ธนาภาคมาเลยคงยังไม่ทันได้

จนวิภาดูครู่หนึ่ง และค่อยๆเดินออกมาจากห้องประธาน ในใจมัวแต่คิดแต่เรื่องอื่น หรือว่าพวกเขาดื่มกันกลางวัน แสกๆ งั้นแสดงว่า เมื่อเขาพูดถึงเรื่องสำคัญอะไรกัน?

จันวิภาควบคุมสติ เธอรีบเปิด คอมพิวเตอร์ ค้นหาชื่อ สุมิตรและธนาภาค 6ปีนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย

เธอไม่สามารถที่จะแสดงท่าทางมากกว่านี้แล้ว ถ้าไม่ อยากให้สุมิตรและธนาภาคจับได้ว่าแท้แล้วเธอคือใคร ขณะที่ กำลังจะเอื้อมมือกดดูข้อมูลของพวกเขา เธออยู่ข้างที่มีอำนาจ มากกว่า

ยิ่งรู้จักศัตรูมากขึ้นก็ง่ายต่อการชนะง่ายยิ่งขึ้น

ตกเย็นนวิภาได้แต่ข่าวเกี่ยวกับเรื่อง 6 ปีของสุมิตรและ ธนาภาค วันนี้ก็ผ่านโน้นอย่างปลอดภัยไปสักที

ตกดึกเลิกงาน จันวิภารู้สึกว่านี่ก็เริ่มทำงานที่บริษัทของ มิตรแล้ว ก็ไม่ควรพักที่โรงแรมแล้ว อีกอย่างเธอก็ไม่ได้มีเงิน และจะลองหาห้องพักใกล้ๆที่ทำงานถูกๆ สักห้องเช่า

มากพอ

อยู่
ธนาภาคเคลียร์งานทั้งหมดเสร็จกลับบ้าน ถึงหน้าประตู เหมือนกับเล้าไก่

ก็เห็นห้องรับแขกรกลุงลัง เจ้าตัวแซบนิเวศน์ เอาบ้าน

ธนาภาคค่อยๆย่อง เด็กนี้น่ากลัวจริงๆ รีบวางกระเป๋า ทํางานและถอดชุดพร้อมกับ เรียกนิเวศน์ไปด้วย

“คุณอาธนาภาค!” นิเวศน์รีบกระโดดลงมาจาก โซฟา อีกมือถือสนั่นป๊อปไว้ ตอบตะโกนเสียงดัง

นิเวศน์ทำเอาธนาภาคตกใจ เด็กวิ่งไปเก็บของที่โซฟา

ธนาภาครีบถอดชุดสูทออก อุ้มนิเวศน์ที่เล่นอยู่บ้านคน

เดียวทั้งวันขึ้นมาจากเอว มาวางไว้ที่รักของเขา เช็คเหงื่อ

อย่างระมัดระวังพูด • “นิเวศน์ วันนี้อยู่บ้านคนเดียวใน

ไหม? เพราะอามัวแต่ยุ่งกับงานเลยไม่มีเวลาเล่นด้วย หนูไม่

โทษอาใช่ไหม?”

เจ้าตัวแซบนิเวศน์มีความสุขพูด : “ไม่ครับ นิเวศน์ยัง

ต้องขอบคุณคุณอาที่ซื้อของเล่นเยอะๆแบบนี้ให้สนุกมากเลย

ครับ!”

ซะที่ไหน!

นิเวศน์เล่นคอมพิวเตอร์ทั้งวันเห็นธนาภาคใกล้กลับมา

เขาถึงทำให้ห้องรับแขกดีรก ถ้าไม่ทําเหมือนตัวเองในเด็ก

ไม่อย่างงั้นจะทําเช่นไร
การแสดง

เหตุผลลึกๆของเขา !

ต้องแสดงให้สุด ถึงจะเรียกว่ามืออาชีพ

นิเวศน์พูดจบ ธนาภาคอุ้มนิเวศน์อย่างมีความสุข อย่างดีใจว่าไป เดี๋ยวอาพาลงไปร้านอาหารข้างล่าง