พิชิตใจนายปีศาจ - ตอนที่ 31

ตอนที่ 31 แผนของสุมิตร

ห้องนี้ดูเหมือนถูกคนจงใจเปิดผ้าม่านตรงกลางไว้ รอบรอบของจันวิภามืดสนิท แต่จากร่องผ้าม่ายนั้น สามารถแอบมองไปอีกฝั่งได้อย่างชัดเจน

จันวิภามองไปรอบรอบ มีเพียงเก้าอี้แค่ตัวเดียว เท่านั้น ห้องนี้ถูกตกแต่งเหมือนกับห้องของสุมิตรไม่มี ผิด ทำให้เธอรู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน

ไอ้สารเลวสุมิตร!

จันวิภาคิดจะดิ้นอยู่ๆก็ได้ยินเสียงคราวขึ้นมา เบาๆ เธอตกใจและค่อยฟังต่อไปอย่างเงียบๆ เสียงนั้น คือเสียงของกนกอร

“อืมม…สุดยอดเลยยย…” กนกอรพูดขึ้นอย่างมี

เลศนัย

จันวิภาขมวดคิ้ว เธอไม่รู้ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น แต่มั่นใจได้เลยว่าเรื่องนี้สุมิตรท่าแน่นอน

ขณะกำลังคิดจันวิภาก็คิดอะไรขึ้นได้ ในใจเตา อะไรได้บางอย่าง สุมิตรต้องการให้เธอรู้ว่ากนกอร จริงๆแล้วเป็นยังไง?!

ด้วยเหตุนี้เองจันวิภาก็เลยนิ่งเงียบต่อไป และแล้ว ก็ได้ยินเสียงของกนกอรกำลังว่าตัวเธออยู่ แต่เป็นการด่าที่แย่มาก

“สุมิตร ฉันจะบอกคุณให้นะ จันวิภาผู้หญิงคนนี้ ไม่มีอะไรดีหรอก คุณอย่าไปหลงรูปลักษณ์ที่เธอ แสดงออกมาเลย” กนกอรพูดพร้อมพักหายใจเบาๆ

“หม? แล้วมันยังไงล่ะ? เธออยากพูดอะไร?” สุ มิตรขมวดคิ้ว แต่กลับรู้สึกอยากหัวเราะ แล้วก็ตั้งใจที่ จะเพิ่มระดับเสียงให้ดังขึ้นเพื่อนให้จันวิภาได้ยินชัดชัด

จันวิภากัดปากแน่น ในใจเศร้าสสุดขีดจนไม่อาจ หาคำอะไรมาบรรยายได้ เพื่อยสนิทตั้งแต่เล็กหักหลัง จันวิภากลั้นลมหายใจไว้ไม่เบ่งเสียงออกมา ตั้งใจฟัง กนกอรจะพูดอะไรต่อไปอีก ทำให้เธอรู้สึกเครียดขึ้น อย่างไร้สาเหตุ เพราะว่าเธอได้รู้แล้วว่านี้คือในใจของ กนกอรจริงๆ

พอเห็นสุมิตรสนใจ กนกอรยิ่งได้ใจ ยิ้มเบาๆ พร้อมพูดขึ้น: “ฉันกับเธอคบกันมาตั้งนาน ฉันรู้ว่าเธอ เป็นคนแบบไหน ฉันมั่นใจเลยว่าคุณอยากรู้เรื่องนี้ แน่นอน”

น้ำเสียงของกนกอรแลดูมีเลศนัย จันวิภา

สามารถมองเห็นการกระทำของพวกเขาหลังผ้าม่านได้ เธอเห็นกนกอรเปลี่ยนไปจากปกติที่อ่อนหวาน พุ่ง เข้าหาอ้อมกอดของสุมิตรเอง พักหนึ่งในใจก็รู้สึกขยะแขยง

“เรื่องของภรรยาฉันทำไมต้องถามคนนอกล่ะ?” น้ำเสียงของสุมิตรสุภาพสุดๆ ทำให้กนกอรลดความ ระมัดระวังลง

“นายน้อยสุมิตร ฉันแค่ใจดีหรอกน่า ฉันแค่กลัว ว่าคุณจะถูกคนชั่วหลอกเอาเท่านั้นเอง ถ้าคุณไม่ฟังฉัน งั้นเลยตามเลยแล้วกัน” น้ำเสียงของกนกอรแฝงไป ด้วยเลศนัย จันวิภาโกรธจนกำหมัดแน่น

แต่พอถึงจุดนี้ สุมิตรกลับหัวเราะเสียงต่ำขึ้น จัน วิภาเข้าใจทันที สุมิตรกำลังล้อเธอ ยิ้มให้กับการที่เธอ ไม่รู้คนที่เธอรู้จักจริงๆ

กนกอรนึกว่าสุมิตรสนใจในตัวเธอก็หัวเราะเสียง

ต่ำพร้อมพูดขึ้น : ” นายน้อยสุมิตร คุณรู้ไหมว่าจัน

วิภาชอบเงินมากเลย? หิวเงินแบบสุด?

“แล้วยังไงล่ะ?” สุมิตรขมวดคิ้ว : “เธอชอบเงินหิว เงินแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

กนกอรไม่พอใจเล็กน้อย สั่นตัวเล็กน้อยพร้อมพูด ขึ้น : “จันวิภาหิวเงินเธอถึงแต่งงานกับคุณไงล่ะ เธอไม่ ได้จริงใจกับคุณ เธอเป็นคนเลว ฉันต่างหากล่ะถึงจะ ชอบคุณจริงๆ อยากจะแต่งงานกับคุณจริงๆ!”

น้ำเสียงกนกอรพึ่งพูดจบ ในใจจันวิภาเหมือนโดนสูบเหลือแต่ความว่างเปล่า เธอถูกกนกอรทำให้รู้สึก ขยะแขยง แต่กนกอรกลับยังต่อเรื่องไม่จบสิ้น

“คุณชายสุมิตร คุณรู้หรือเปล่า จันวิภามีรักแรก ตั้งแต่สมัยเด็ก พวกเขาสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันจนแก่ ไม่แน่อาจจะทำอะไรกันแล้วก็ได้ แต่คุณรู้ไหม? เพราะ ผู้ชายคนนั้นไม่มีเงิน ดังนั้นเธอถึงแต่งงานกับคุณยังไง ล่ะ!”

เป้าหมายของสุมิตรก็คือล่อให้กนกอรพูดเรื่องนี้ ขึ้นมา เขาก็ตามน้ำพูดขึ้น : เธอรู้ได้ไงเนี่ย?”

“อ่อ ผู้ชายคนนั้นมาหาฉัน ถามหาเบอร์ของจัน วิภา แต่เธอแต่งงานแล้วกลับไปเจอผู้ชายคนนั้น เกรง ว่าสองคนนั้นน่าจะพลอดรักกันแล้วมั่ง!”

สุมิตรขมวดคิ้ว ” หมายความว่าเธอเป็นคนให้

เบอร์เหรอ?”

กนกอรพยักหน้า

จันวิภากัดปากแน่น ทั้งตัวชาเย็นไปหมด เธอรู้สึก

สั่นสะท้าน

“และฉันก็เบื่อจันวิภาเต็มทนแล้ว!” อยู่กนกอรก็ พูดอย่างไร้เยื่อใยออกมา ยังไม่ทันให้สุมิตรถามกลับ เธอกัดฟันพูดต่อ : “ที่ โรงพยาบาลวันนี้ คุณไม่เห็นว่า เธอทำอะไรลงไป เงินของสามีตัวเองเอามาโยนใส่หน้าคนอื่น ไม่ไว้หน้าฉันแม้แต่น้อย นั่งสารเลวคนนี้มันไม่ ไหวจริง!”

“แล้ว…” สุมิตรขมวดคิ้วจะยิ้มก็ไม่ยิ้มพูดขึ้น :

” เธอต้องการอะไร?”

กนกอรฟังประโยคนี้ก็เงยหน้าขึ้นรีบตอบกลับ: “ที่ ฉันต้องการมันง่ายมากเลย ฉันแค่อยากให้คุณหย่ากับ จันวิภา ทิ้งผู้หญิงชั่วนั้นไปแล้วแต่งกับฉันโอเคไหม?”

“ฉันน่ะทั้งอ่อนโยนและไม่ดื้อเหมือนเธอ ฉันให้ คุณทำก็ครั้งก็ได้ แต่งกันฉันดีไหมล่ะ? ทำไมคุณถึงแต่ง กับเธอไม่แต่งกับฉันล่ะ?”

กนกอรสูดน้ำมูกและด่าอย่างรุนแรง”ทำไมฉันถึง เป็นผู้หญิงสำส่อนล่ะ? ฉันมีอะไรที่เทียบกับนังจันวิภา สารเลวนั้นไม่ได้? สุมิตรคุณแต่งกับฉันเถอะนะ?”

เสียงของต่ำของเธอแทบจะวินวอน

แต่สุมิตรกลับดูเหมือนจะไม่สนใจการวินวอนนั้น มุมปากมีแต่รอยยิ้มที่ดูเหมือนไม่ยิ้ม อยู่ๆพริบตาเขาก็ ผละออกจากกนกอร ยืนขึ้นแล้วใส่เสื้อผ้า

กนกอรสงสัย จ้องตาเขม่ง “นายน้อยสุมิตรเป็น อะไรไป เพราะฉันทำให้คุณไม่ดีเหรอ? ฉันผิดไปแล้วให้ โอกาสฉันอีกครั้งเถอะ ฉันจะทำให้คุณฟินสุดๆเลย!”
ขณะพูดเธอก็คลานเข้ามา อยากจะเข้าใกล้สุมิตร มือของเธอเพิ่งสัมผัสเสื้อของสุมิตรกลับถูกผลักลงจาก เตียง

กนกอรตกใจ ยังไม่ทันได้ทำอะไร สุมิตรก็เดินไป เปิดผ้าม่าน หลังผ้าม่านนั้นมีจันวิภาที่ถูกมัดอยู่นั้นเอง

กนกอรตกใจใหญ่รีบลุกขึ้นยืนพร้อมเอามือ

ปิดปากตัวเอง

สุมิตรเดินไปคลายเชือกให้จันวิภา จันวิภาเงิน หน้าขึ้นนัยน์ตาเย็นชามองไปที่กนกอร ขณะนั้นเธอไม่รู้ จะหาคำใดมาพูด

สุมิตรมองที่จันวิภาแต่ไม่หันไปมองกนกอรและ หัวเราะอย่างเย็นชาพร้อมพูดขึ้น : ” ความรู้สึกของเธอ ทั้งสองพี่น้องนี้มันดีจริงๆ ในเมื่อเป็นแบบนี้ฉันคงไม่คิด จะไม่รบกวนพี่น้องพวกเธอแล้วนะ”

คำพูดว่า”พี่น้องของสุมิตรแค่ 2 ค่ำ น้ำเสียงดูถูก อย่างสุดขีด จันวิภากัดปาก ไม่สนใจสุมิตร

หลังจากสุมิตรจากไป กนกอรก็รีบใส่เสื้อผ้า

จันวิภานิ่ง ไม่อยากจะพูดอะไร

ท้ายที่สุดจันวิภาก็มาถึงขีดสุดทนไม่ไว้ ตะโกน ออกมาพร้อมเดินไปข้างหน้าถามขึ้น : “ทำไม?”