พิชิตใจนายปีศาจ - ตอนที่ 5

ตอน5ชายที่ราวกับปีศาจ

พอสุมิตรกำลังเดินเข้าประตูมา

มีคนใช้เดินไปข้างหน้า หยิบเสื้อโค้ทของเขา พูดอย่างเคารพว่า “คุณผู้ชาย ท่านกลับมาแล้ว”

“อืม” สุมิตรดึงเน็คไทของตนเองลงมา

เนื่องจากได้กลิ่นของผู้หญิงแปลกหน้าทำให้เขารำ คาญอยู่เล็กน้อย ขมวดคิ้วถามไปว่า

“ผู้หญิงคนนั้นล่ะ”

“ตามคำสั่งของท่าน ขังเอาไว้ข้างในห้องแล้วค่ะ

ได้ฟังคำตอบอย่างนี้

ในดวงตาของสุมิตรก็เปล่งประกาย สีหน้าแลดูอันตรายอยู่เล็กน้อย

จันวิภาที่อยู่ตรงนั้น

หูของเธอแนบชิดติดกับประตูห้อง ฟังเสียงเคลื่อนไหวจากทางภายนอก ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา เธอตะโกนออกมาทันที “ไม่ว่านายจะเป็นใคร รีบปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้ไม่ว่านายจะมีใครอยู่เบื้ องหลัง ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะจำกัดเสรีของฉัน!

พวกนายทำสิ่งนี้ไม่ได้! เฮ้ ได้ยินมั้ย รีบปล่อย….

เสียงพูดยังไม่ทันจบ

ประตูก็ถูกดึงออกจากทางด้านนอกอย่างรุนแรง จันวิภาป้องกันเอาไว้ไม่ทันร่างกายจึงโน้มตัวไปข้างหน้า ล้มลงบนร่างกายของคนที่กำลังเข้ามา

“อุ้ย เจ็บจัง” จมูกไปกระแทกกับหน้าอกที่แข็งแรง แต่ไม่ได้รอจนถึงสติเธอกลับมา

จันวิภารู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย

เรือนร่างก็ได้ถูกคนๆนั้นลากเข้าไปอยู่ด้านในห้อง

เนื่องจากไม่ได้เปิดไฟ

จันวิภาจึงมองรูปร่างของชายคนนั้นไม่ได้ชัดเจนเ ท่าไหร่นัก ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยถาม ก็ถูกจับกดลงไปบนเตียงเสียแล้ว

รู้สึกได้ถึงฝ่ามือขนาดใหญ่ของอีกฝ่ายกำลังออก

แรงดึงตนเองเอาไว้อยู่ จันวิภาตกใจ

จึงพยายามทุบไหล่ผู้ชายคนนั้นอย่างสุดชีวิต พูดด้วยความโมโห “สารเลว

นายปล่อยฉันเดี่ยวนี้นะ”

“ปล่อยเธอหรือให้ผมเริ่มทำ”

มือข้างหนึ่งจับไปที่ข้อมือของจันวิภาอย่างไร้ซึ่งค

วามสงสารสุมิตรพูดจาอย่างเยาะเย้ย “หญิงชั่ว

จะเสแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์อะไรอีก เธอก็เหมือนกับแม่เธอนั่นแหละ

ต่างก็เป็นนางแพศยาที่ไร้ยางอาย”

“ฉันไม่ยอมให้นายมาดูถูกคนในครอบครัวของฉัน หรอกนะ” จันวิภาตกตะลึง

จากนั้นพูดด้วยความโมโหขึ้นมาทันที

ในความจำของเธอ

แม่ของเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนน้อมและอ่อนโยนอัธยาศัยดีและมีมารยาท

ทุกคนที่อยู่ข้างกายต่างก็ให้ความเคารพแก่เธอ เมื่อไหร่กันที่ได้ยินคำด่าประจานที่แปลกประหลา

ดอย่างนี้

ผู้ชายคนนี้ทำเกินไปแล้วจริงๆ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้จันวิภาแปลกใจก็คือ การกระทำของผู้ชายคนนั้น

และเสียงที่คุ้นเคยของเขา

เพราะอะไรถึงรู้สึกคุ้นเคยอย่างนี้นะ

แต่ทว่า ไม่รอให้จันวิภาคิดไตร่ตรองออกมาได้ ชุดแต่งงานที่สวมไว้อยู่บนร่างกายของเธอถูกดึงก

ระชากลงมา

การกระทำของชายคนนั้นไม่มีความสงสารเลยแม้

แต่น้อย

นั่นทำให้จันวิภาร้องออกมาด้วยความตกใจ

ด้วยความโกรธของสุมิตร

เพียงแค่ต้องการระบายความเกลียดชังที่อยู่ในใจ และปฏิบัติต่อจันวิภาอย่างหยาบคาย

ของตนเองเป็นเวลาหลายปี

เขาปิดตาทั้งสองข้างลง

จันวิภารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดจากทั่วทั้งร่างกาย เธออดกลั้น เอียงคอ กัดนิ้วมือของตนเองจนแน่น ลำคอส่งเสียงสะอื้นออกมาเบาๆ

สุมิตรตกใจอยู่ครู่หนึ่ง

หยุดการกระทำของตนเองเอาไว้ เอื้อมมือไปเขี่ยที่ใบหน้าของจันวิภาจ้องมองดวงตาที่อ่อนแอของเธอ

ยิ้มอย่างเยือกเย็น “เป็นลูกของนางแพศยาจริงๆ ถึงแม้จะตกอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้

ก็ยังจะมีความรู้สึกสารเลวเหมือนกับแม่ของเธอจริ งๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้

ผมจะให้เธอได้สัมผัสถึงรสชาติของการอยู่ในนรก

สัมผัสรสชาติของนรก!

เมื่อได้ยินคำพูดที่น่ากลัวของสุมิตร ทั่วทั้งตัวของจันวิภาก็สั่นเทา

“นายมันสารเลววิปริต”

ความโกรธเกรี้ยวที่อยู่ในแววตาของจันวิภาเกือบจ ะพ่นไฟออกมาตระโกนด้วยความโมโห

“แกมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้”

สุมิตรยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น

บีบคางของจันวิภา เข้าใกล้เธอ

“นี่เป็นหน้าที่ของเธอในฐานะภรรยาของผม

หน้าที่ที่จะต้องทำมัน! ทำไมล่ะ

ไม่มีความสุขแล้วหรือว่าผมไม่ได้ ของนางแพศยาอย่างดี”

ปรนนิบัติลูกสาว

จันวิภาอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บ

ปวด

หันหัวไปเพื่อต้องการจะหลีกเลี่ยงมือของสุมิตรที่

บีบคางของตนเองอยู่

ผู้ชายคนนี้…คาดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นสา มีของเธอ..จันวิภาถูกบีบหน้าให้หันมาอย่างแรง

สุมิตรยิ้มและพูดอย่างโหดเหี้ยม “จันวิภา เธอควรจะดูให้ดีว่าเธอจะลงไปนรกได้อย่างไงใคร ให้เธอเป็นลูกสาวของนางแพศยานั่น”

“สารเลว”

เสียงที่สาปแช่งอย่างโกรธแค้น จันวิภารู้สึกโกรธจนเผาไหม้

สุมิตรยังคงบีบคางเธอเอาไว้อย่างแรงไม่ยอมปล่อ ย

ดังนั้นเธอจึงกัดไปบนหลังมือของเขาอย่างรุนแรง

แม่ของเธอจะเป็นนางแพศยาอย่างที่สุมิตรว่ามาไ ด้อย่างไรเห็นได้ชัดว่าแม่ของเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อน โยนมาก

เขามีสิทธิ์อะไรที่จะมาใส่ร้ายป้ายสีแม่ของเธอ และทรมานเธออย่างนี้

“ฉึก”

รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่อยู่บนหลังมือ

สุมิตรถอนหายใจที่เยือกเย็นออกมา ทันใดนั้น

ทำให้เขานึกถึงผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในโรงแรมก่อนห น้านี้ ก็กัดเขาอย่างนี้เหมือนกัน

มันให้ความรู้สึกคล้ายกันมาก

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด

หัวใจของสุมิตรถึงสั่นไหวอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขามองไปยังจันวิภา ในความมืดมิด

นัยน์ตาของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าส่องแสงประกา ยออกมาราวกับว่ามีน้ำตาแฝงไว้อยู่ช่างดูบอบบางเป็นอย่างมาก

ทันใดนั้นสุมิตรก็ได้นึกถึงสิ่งที่ธนภาคพูดออกมาก่ อนหน้านี้ จันวิภาคนนี้เธอเป็นนักเรียนดีเด่น และบริสุทธิ์อย่าง

บริสุทธิ์

สายตาของสุมิตรอ่อนลง

การกระทำนุ่มนวลขึ้นเล็กน้อย ทันใดนั้นก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่าง

ตอนที่เขาเข้าสู่ร่างกายของผู้หญิงคนนี้ มันไม่มีอะไรมาขวางกั้นเลยแม้แต่น้อย

นี่มันหมายความว่าอย่างไรนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเธอ

แน่ๆ