พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 123 หนีไม่รอด
บทที่123 หนีไม่รอด
ขณะที่ฟางหลงเทียนรอเรือสินค้าที่แสนสกปรกแล่นจากไปด้วยความกระวนกระวายใจอยู่นั้น ก็มีเสียงฝีเท้ากลุ่มหนึ่งดังขึ้นมา
“ทำไมคุณถึงมาแอบอยู่ที่นี่แล้วล่ะ?”
ฟางหลงเทียนพอได้ยินเสียงเสียงนี้ ขนก็ลุกซู่ขึ้นมาทันที
“เนี่ยเฟิง?！”
“ใช่แล้ว ผมเอง คิดไม่ถึงสินะว่าผมจะหาคุณเจอสินะ?”
เนี่ยเฟิงฉีกยิ้มกว้าง พอเขาทำสัญญาณมือ ฟางหลงเทียนก็ถูกคนกดไว้ลงที่พื้นอย่างทันที ต่อมาไฟในโกดังก็สว่างขึ้นมา
เนี่ยเฟิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ มองฟางหลงเทียน ฟางหลงเทียนในตอนนี้ถูกจับมัดไว้เรียบร้อยแล้ว
“คุณหนีเร็วกว่าผู้อำนวยการจ้าวนั่นอีกนะเนี่ย”
“ทั้งหมดนี่เป็นฝีมือของแก แกเป็นคนจัดการกับธนาคารไป่ฮัว แกเป็นคนให้ตำรวจจับตัวของผู้อำนวยการจ้าวไป แกเป็นคนให้คนอื่นมาตรวจสอบฉัน！”
ฟางหลงเทียนขัดขืนอย่างสุดกำลัง แต่กลับไม่สามารถสลัดตัวเองให้หลุดจากพันธนาการได้
“สักวันเรื่องมันก็ต้องแดงอยู่ดี ทั้งหมดนี่ก็เป็นสิ่งที่แกทำไม่ใช่เหรอ? ในโลกสมัยนี้หน้าต่างมีหูประตูมีช่องกันทั้งนั้น แล้วแกจะนั่งเรือสินค้าไปไหนเหรอ? หรือว่ากะจะไปพึ่งพาอาศัยคนที่มีอำนาจที่เยี่ยนตูเหรอ?”
ฟางหลงเทียนตาถลึงโตทันที“นี่แกรู้ได้ยังไง?”
“เรื่องที่ฉันรู้มีเยอะแยะมากมาย แต่ฉันต้องได้ข้อมูลจากปากของแกมากกว่านี้อีก”
เนี่ยเฟิงหรี่ตามองฟางหลงเทียน“ฉันไว้ชีวิตแกได้ แต่แกต้องบอกฉันว่าแกมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีร้ายแรงบนทะเลหรือไม่ ใครเป็นคนบงการแกให้ทำ”
สายตาของฟางหลงเทียนเลิ่กลั่กไม่นิ่ง
“แกควรจะรู้จุดยืนของแกในตอนนี้ดี”
เนี่ยเฟิงยิ้มเล็กน้อย“ฉันเป็นคนที่ความอดทนมีจำกัด ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่ม อีกไม่นานฉันก็จะต้องกลับไปกินข้าวมื้อดึกแล้ว ฉันให้เวลาแกคิดแค่สิบนาทีเท่านั้น แกก็รู้ว่าท่าเรือห่างจากตัวเมืองไกลขนาดไหน ฉันจะมาเสียเวลากับแกมากเกินไปไม่ได้”
ฟางหลงเทียนโกรธจนกัดฟันกรอดๆ คิดไม่ถึงว่าไอ้เนี่ยเฟิงนี่จะกล้าพูดจากับตัวเองได้นิ่งเฉยขนาดนี้ ตอนนี้เขาเป็นเหมือนกับหนูตามริมถนน แม้แต่หัวยังไม่กล้าโผล่ออกมา แต่เนี่ยเฟิงมันกลับต้องกลับไปกินข้าวมื้อดึกเนี่ยนะ！
“ดูท่าทางที่เหมือนจะโกรธของแก ฉันก็ชักจะทนไม่ไหวแล้ว พอคิดๆดูแกก็อายุปูนนี้แล้ว กว่าจะลากลูกเข้าคุกไปใช่เรื่องง่ายๆนะ สินทรัพย์ที่มีก็เก็บไว้ไม่อยู่ ทุกสิ่งอย่างที่สร้างขึ้นมาก็เป็นสิ่งที่เอามาจากของคนอื่นทั้งนั้น ไม่มีสักอย่างที่เป็นของตัวแกเอง ไหนจะเงินของแกอีก……”
ตอนนี้เนี่ยเฟิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
ฟางหลงเทียนเห็นรอยยิ้มของเนี่ยเฟิงก็รู้สึกขัดใจ“แกกำลังยิ้มอะไรอยู่！”
“ดูท่าแล้วแกคงจะยังไม่รู้สินะว่าเงินที่อยู่นอกประเทศของแกพวกนั้น ตอนนี้มันไม่มีแล้วล่ะ”
ฟางหลงเทียนตาถลึงโตพร้อมกับพูดขึ้นด้วยความโกรธ“แกหลอกฉัน มันเป็นไปไม่ได้！”
“มันมีอะไรที่เป็นไปไม่ได้อีกเหรอ แกมีบัญชีต่างประเทศทั้งหมดสามบัญชี ในสามบัญชีนี้มีเงินจำนวนหนึ่งหมื่นห้าพันล้าน แต่น่าเสียดาย ที่ตอนนี้ไม่เหลือสักแดงเดียวแล้ว”
“ที่แท้แกโอนทรัพย์สินของฉันอย่างนั้นเหรอ แกมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้！หรือว่าแกไม่รู้ว่าทำแบบนี้มันผิดกฎหมาย！”
ฟางหลงเทียนขัดขืนอย่างสุดชีวิต ดูออกว่าการที่เอาเงินเหล่านี้มา สำหรับฟางหลงเทียนแล้วเป็นการโจมตีที่น่ากลัวที่สุด ฟางหลงเทียนใช้เวลามากมายในการหาเงินพวกนี้！ของเหล่านี้ล้วนเป็นทองสัมฤทธิ์ทั้งนั้น！
“ผิดกฎหมาย? เรื่องที่แกเคยทำผิดกฎหมายมันก็ไม่ใช่น้อยๆ ฉันก็แค่ใช้วิธีการเดียวกับที่แกเคยทำมาใช้กับแกแค่นั้นเอง ทำไมถึงต้องโกรธขนาดนั้นด้วย?”
เนี่ยเฟิงรู้สึกว่าใบหน้าที่อัปยศและโกรธแค้นของฟางหลงเทียนมันช่างน่าขำสิ้นดี
“ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ถ้าฉันรอดไปได้ ฉันไม่มีทางปล่อยแกไปแน่นอน！”
“ตอนนี้คนที่ไม่อยากจะปล่อยแกไปคือฉัน แกไม่มีสิทธิ์มาพูดเรื่องพวกนี้กับฉัน คดีร้ายแรงบนทะเลที่เกิดขึ้นทำให้ครอบครัวของฉันแตกละเอียดพังทลาย ตามด้วยสี่ตระกูลตัวพ่อของพวกแกที่มาแบ่งส่วนจากอุตสาหกรรมของตระกูลฉันอีก แต่ละคนเอาไปคนละส่วน เสแสร้งทำตัวเป็นผู้นำกดขี่ข่มเหงคนอื่น ตอนที่แบ่งสินทรัพย์ของพวกเราไป ทำไมแกไม่พูดว่ามันผิดกฎหมายบ้างล่ะ ตอนที่ฆ่าคนทำไมแกถึงไม่บอกว่านี่เป็นการทำผิดบ้างล่ะ?”
ในตอนนี้ฟางหลงเทียนไม่กล้าพูดแย้ง เพราะว่าสิ่งที่เนี่ยเฟิงพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริง
ฟางหลงเทียนกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก“แล้วแกคิดจะทำอะไรกันแน่?”
“สิ่งที่ฉันอยากทำง่ายมากๆ คนที่คอยบงการอยู่เบื้องหลังของแกเป็นใคร? ทำไมมันถึงต้องทำแบบนี้? แล้วเรื่องคดีร้ายแรงบนทะเล แกรู้มากน้อยแค่ไหน?”
“แกไม่ต้องคิดปรารถนาไปไกลหรอก ฉันไม่มีทางบอกแกแน่นอน”
ฟางหลงเทียนส่ายหัว“ลูกของฉันเข้าไปอยู่ในคุก ทรัพย์สินเงินทองของฉันทั้งหมดตกอยู่ในมือของแก แล้วแกยังอยากจะรู้ความจริงอีกเหรอ เหอะ ฉันว่าแกคิดไปไกลแล้วล่ะมั้ง！”
“ในเมื่อคุยกันดีๆไม่ได้ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องไว้ชีวิตแกต่อไปแล้ว”
เนี่ยเฟิงพูดพลางยกมือขึ้น มีคนยื่นมีดมาให้เขาสองสามเล่มทันที
“แต่ว่าฉันจะไม่ฆ่าแกให้มันจบๆไปหรอกนะ อย่างเช่นตอนที่ลอยอยู่บนพื้นผิวทะเลในตอนนั้น ฉันรู้สึกถึงความทรมานเหมือนกัน ฉันก็จะไม่ให้แกได้ผ่านไปอย่างง่ายๆสบายๆหรอก”
“แกจะทำอะไร！”
ฟางหลงเทียนมองมีดที่เปล่งประกายแสงแวววับนั่น ตอนนี้รู้สึกกลัวไม่น้อย
“แน่นอนว่าจะให้แกได้ลองสักหน่อย ว่าอะไรคือความน่ากลัวที่แท้จริง”
เนี่ยเฟิงเพิ่งจะพูดจบ มีดในมือของเขาก็บินพุ่งไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็มาปักตรงแขนของฟางหลงเทียน！
ฟางหลงเทียนร้องคร่ำครวญออกมา ขัดขืนอย่างสุดแรง
“ฉันน่ะแม่นมาก ฉันเข้าร่วมสำนักมังกร ก็เพื่อสองตาที่แม่นยำแบบนี้”
“อะไร? แกเป็นคนของสำนักมังกร！”
ฟางหลงเทียนมองมายังเนี่ยเฟิงด้วยความสั่นกลัว ไม่แปลกที่เขาบอกว่าเนี่ยเฟิงมีความสามารถแบบนี้ ที่แท้เขาก็คือคนของสำนักมังกรนี่เอง
เนี่ยเฟิงส่ายหัว มองฟางหลงเทียนด้วยสายตาสมเพชเวทนา จากนั้นเขาก็ซัดมีดมาอีกหนึ่งเล่ม แต่ครั้งนี้มีดปักเข้ามาที่ไหล่ของฟางหลงเทียนพอดี
“แกพูดถูกแค่บางส่วนเท่านั้น ฉันเป็นคนของสำนักมังกรก็จริง แต่ฉันเป็นราชามังกรของสำนักมังกร”
“เป็นไปไม่ได้ นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง！”
“รู้สึกตกใจใช่ไหมล่ะ?”
เนี่ยเฟิงขำเบาๆ“แต่ต่อให้แกขอร้องอ้อนวอนอะไรในตอนนี้ ฉันก็ไม่มีทางปล่อยแกไปแน่นอน”
เนี่ยเฟิงพูดพลางปามีดออกไปอีกหนึ่งเล่ม แต่ครั้งนี้มีดลอยปักเข้าไปที่ท้องของฟางหลงเทียน
ฟางหลงเทียนถูกทรมานจนร้องเสียงหลง แต่เนี่ยเฟิงก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย
“ฉันได้จัดการจุดสำคัญของแกแล้ว อีกสักพักฉันจะให้คนพาแกไปส่งที่ทะเลหลวง จากนั้น ก็โยนลงไป ดูจากกลิ่นคาวเลือดที่ตัวของแก น่าจะดึงดูดพวกฉลามมาในไม่ช้า”
“แกทำแบบนี้ไม่ได้！”
“ฉันทำแบบนี้ไม่ได้? ทำไมทำไม่ได้? ตอนที่เกิดคดีร้ายแรงบนทะเลในตอนนั้นมีสิ่งที่น่าสังเวชใจมากกว่านี้อีก แกรู้บ้างไหม? ฉันก็แค่สั่งสอนบทเรียนเล็กๆน้อยๆให้กับแกก็เท่านั้น”
รอยยิ้มของเนี่ยเฟิงเผยให้เห็นถึงความเยือกเย็น“ตอนนี้สิบนาทีแล้ว ยังเหลืออีกสองนาที เป็นยังไงบ้าง? ยังไม่คิดจะบอกฉันอีกเหรอ?”
“ฉันบอกแล้วๆ！อีกฝั่งใช้เสียงน้ำเสียงที่ไม่รู้ว่าผู้หญิงผู้ชายติดต่อกับฉันมาตลอด คดีร้ายแรงบนทะเลในตอนแรกฉันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องจริงๆ การตายของพ่อแม่ของแกไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน ทั้งหมดทั้งมวลนี้ล้วนแต่เป็นฝีมือของคนนั้น！คนคนนั้นมีอิทธิพลมากในเยี่ยนตู แต่คนคนนั้นคิดจะทำอะไรกันแน่ ฉันเองก็ไม่รู้แน่ชัดมากนัก！”
ฟางหลงเทียนที่กำลังจะใกล้ตายไม่ได้สนใจอะไรมากมายแล้ว พูดออกมาจนหมด