พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 149 ฆ่าคนปิดปาก
บทที่ 149 ฆ่าคนปิดปาก
เฮยหลงยิ่งมองเนี่ยเฟิงก็ยิ่งเกิดความรู้สึกคุ้นตา แน่ใจว่าตนเองเคยเห็นเขาที่ไหน
เพียงแต่เป็นที่ไหนนั้น ชั่วขณะหนึ่งนี้เขายังไม่ค่อยแน่ใจนัก
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องเหล่านี้ ผู้อื่นมาเยือนถึงหน้าประตู เล่นงานคนของเขาจนมีสภาพเช่นนี้ หากเขายังถอยให้ เช่นนั้นก็อภัยให้ไม่ได้แล้ว
“งั้นนายคิดจะทำยังไง?”
เฮยหลงหรี่ตา มีแววประหลาดใจวาบผ่านดวงตา
“ชดใช้”
เนี่ยเฟิงยกบิลในมือขึ้นมา “เมื่อกี้ที่ต้องชดใช้คือหนึ่งร้อยล้าน แต่ตอนนี้คงต้องวางแผนใหม่”
เฮยหลงเลิกคิ้ว “หมายความว่ายังไง?”
“นายดูสิ ฉันมาถึงถิ่นของนาย พวกนายไม่เพียงไม่ยอมรับความผิดของตนเอง ยังจะตามคนมารังแกฉันอีก บัญชีนี้สมควรต้องคิดไม่ใช่หรือ?”
เนี่ยเฟิงพูดเสร็จ ก็ชี้ไปที่คนของสถานฝึกยุทธที่ได้รับบาดเจ็บนอนท่าประหลาดร้องโหยหวนอยู่บนพื้น
เนี่ยเฟิงเหมือนคนที่ถูกรังแกตรงไหนกัน? ตอนนี้กระโดดโลดเต้นได้ ไม่เป็นอะไรเลยสักนิด
แต่เป็นพวกลูกศิษย์ในสถานฝึกยุทธเฮยหลงของเขาต่างหากที่ถูกเล่นงานจนลงไปนอนวัดพื้นแทน
“ค่าเสียกำลังใจนี้ของฉันก็ต้องเอามาคิดด้วยใช่หรือเปล่า?”
เนี่ยเฟิงเอียงศีรษะ “ฉันไม่คิดแพงมากหรอกนะ แค่ร้อยล้านก็พอแล้ว”
“ถุย! ไว้หน้าแกแล้ว! ค่ากำลังใจบ้านแกสิถึงเก็บแพงขนาดนั้น!”
ชายชราโกรธสุดขีด กัดฟันเค้นคำพูดออกมาสองสามคำ
“ค่ากำลังใจของฉันราคาสูงมาก อย่าเอาสมองของนายมาเทียบกับฉัน”
เนี่ยเฟิงโบกมือ ชายชราได้ยินก็โมโหอย่างมาก ไอ้เด็กโสโครกนี่อวดดีเกินไปแล้ว!
“อีกอย่าง ที่ฉันต้องเก็บคือค่าเสียเวลา”
ในดวงตาของเนี่ยเฟิงเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ เขาพูดอย่างชอบด้วยเหตุผล “ฉันคิดนาทีละร้อยล้าน ตอนนี้ฉันเสียเวลาอยู่ในที่ของนายไปไม่น้อยเลย”
หลังเนี่ยเฟิงใคร่ครวญแล้ว ก็ดีดนิ้วทีหนึ่ง “เอาอย่างนี้ หมื่นล้านแล้วกัน”
“หมื่นล้าน?! แกคิดจะไปปล้นธนาคารเหรอ! ค่าเสียเวลาอะไรแพงขนาดนั้น!”
“หึ โง่! ธุรกิจของพี่เฟิงนาทีหนึ่งทำเงินได้เท่าไหร่พวกแกรู้ไหม? พวกแกไม่เข้าใจอะไรเลย หมื่นล้านเนี่ยถือว่าลดให้พวกแกแล้ว! ยังกล้ามาต่อราคาอีก!”
ซาวาเข้าใจดีที่สุด แม้แต่ผลกำไรที่เพิ่มขึ้นมาในประเทศของพวกเขา ก็ยังไม่รวดเร็วเท่าการหาเงินของสำนักมังกร
ประกอบกับธุรกิจของเนี่ยเฟิงมีอยู่ทั่วโลก กับเงินแค่นี้ ถือว่าเก็บน้อยแล้ว
หน้าเฮยหลงงอง้ำทันที เจ้าหมอนี่ช่างเป็นสิงโตปากกว้างจริงๆ จงใจมาหาเรื่องกันชัดๆ
หากวันนี้ปล่อยให้เขามาใช้อำนาจบาตรใหญ่ขึ้นขี่บนหัว เช่นนั้นต่อไปก็แย่น่ะสิ เขาต้องมาหาเรื่องอีกหลายครั้งหลายหนแน่
เฮยหลงจะปล่อยให้เขาทำสำเร็จได้อย่างไร?
“ฉันเอาเงินมากขนาดนั้นออกมาในชั่วเวลาประเดี๋ยวประด๋าวไม่ได้หรอกนะ ทำไมพวกนายไม่ตามฉันมาล่ะ ฉันจะไปที่คลังหยิบของมีค่าบางอย่างให้พวกนาย”
“งั้นก็ได้”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า พูดจบก็ยืนขึ้นมา
เวลานี้ซาวารู้สึกกังวลใจอยู่บ้าง “พี่เฟิง เขาคิดจะเล่นตุกติกหรือเปล่า?”
เนี่ยเฟิงตบๆ ที่มือของซาวา “ไม่เป็นไร ฉันกลับอยากจะเห็นว่าเขามีความสามารถอะไรบ้าง”
เนี่ยเฟิงพาซาวาไป ทั้งคู่เดินตามหลังเฮยหลง เพียงไม่นานพวกเขาก็มาถึงห้องทำงานห้องหนึ่ง ที่นี่เงียบสงบมาก แม้แต่แมลงวันครึ่งตัวก็ไม่เห็น
เนี่ยเฟิงเดินเข้าไปอย่างไม่เกรงใจ หย่อนก้นนั่งบนโซฟา ซาวานั่งอยู่ข้างๆ เนี่ยเฟิง ไม่มีท่าทีหวาดกลัวแม้แต่น้อย
“นายรอสักครู่”
เฮยหลงพูดจบ ก็ค้นหาในลิ้นชัก จากนั้นก็หยิบปืนด้ามหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก
เห็นเพียงเฮยหลงใช้ปากกระบอกปืนดำมืดเล็งมาทางเนี่ยเฟิง “ไอ้เด็กโสโครก รู้ไหมว่าคนที่ขู่ฉันเมื่อคราวก่อนไปอยู่ไหนแล้ว มันลงไปอยู่ในนรกนานแล้วน่ะสิ”
เนี่ยเฟิงเลิกคิ้ว “หา? แกคิดจะใช้ปืนยิงฉัน?”
“วันนี้พวกแกสองคนอย่าคิดจะไปจากที่นี่เลย”
เฮยหลงมองเนี่ยเฟิงอย่างเย็นชา
“ฉันบอกกับลูกน้องฉันแล้ว ภายในครึ่งชั่วโมงหากฉันยังไม่ออกไปจากที่นี่ พวกเขาจะบุกเข้ามา พังสถานฝึกยุทธเฮยหลงจนราบเป็นหน้ากลอง”
เนี่ยเฟิงใจเย็นมาก
“ฮ่าๆ แกคิดว่าที่นี่คือที่ไหน? ถึงยอมให้คนนอกอย่างแกมาหาเรื่องได้ง่ายๆ? แกคิดว่าลูกน้องของแกจะเข้ามาได้ตามใจหรือ?”
เนี่ยเฟิงยักไหล่ “งั้นอยากจะลองดูไหมล่ะ?”
สถานฝึกยุทธเฮยหลงมีหน้ามีตาอยู่ที่นี่ เฮยหลงเองก็ได้รับความเคารพนับถือเช่นกัน
หลังเขารู้ว่าลูกชายตนเองถูกรังแก ก็เดือดดาลมาก เดิมคิดจะไปสั่งสอนพวกไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำด้วยตนเอง
เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าตัวจะมาเยือนถึงหน้าประตู แถมยังมาอวดดีถึงถิ่นเขา!
“ต่อให้ลูกน้องของแกมา ก็มาแค่เก็บศพของแกเท่านั้น! ไปตายซะ!”
เฮยหลงพูดจบ ก็เหนี่ยวไกปืน กระสุนถูกยิงออกมาในพริบตา!
สมัยก่อนเฮยหลงเป็นพวกนักเลงอันธพาล ลงมือโหดเหี้ยม ต่อมาตระกูลนั้นรับเขาเข้าไป มอบสถานฝึกยุทธเฮยหลงให้เขา
ปัจจุบันสถานฝึกยุทธเฮยหลงภายใต้การดูแลของเขา พูดได้ว่าเป็นระเบียบเรียบร้อย ทั้งเมืองเยี่ยนตูล้วนถูกปกคลุมด้วยสถานฝึกยุทธเฮยหลง
พวกเขาสู้สถานฝึกยุทธเฮยหลงไม่ได้ กระทั่งชนชั้นสูงในเมืองเยี่ยนตูก็ยังเข้ามาประจบประแจงพวกเขา พวกเขาอยู่ในเมืองเยี่ยนตูจึงมีอำนาจล้นฟ้า
เพียงแต่เฮยหลงคิดไม่ถึงว่า เนี่ยเฟิงจะหลบกระสุนปืนได้อย่างง่ายดาย ระยะห่างใกล้ถึงเพียงนั้น นี่เขาทำได้ยังไงกัน?
เฮยหลงยิงกระสุนออกไปอีกหลายครั้งอย่างเหลือเชื่อ แต่กระสุนเหล่านี้กลับยิงไม่ถูกเนี่ยเฟิงเลยสักนัด
และเวลานี้เนี่ยเฟิงก็มาอยู่ตรงหน้าเฮยหลงแล้ว
รวดเร็วอย่างยิ่ง!
พวกเขาฝึกมานานขนาดนั้นยังฝึกไม่ได้เท่านี้ด้วยซ้ำ! เจ้าหมอนี่แข็งแกร่งมาก!
เนี่ยเฟิงแสยะยิ้ม “ปืนแกไม่มีกระสุนเหลือแล้ว”
พริบตาที่เฮยหลงกำลังโจมตีเนี่ยเฟิง เขาก็หลบได้ทันที ไอ้เด็กโสโครกนี่ไม่ธรรมดา!
ราวกับเขาเคยเห็นความสามารถของเนี่ยเฟิงที่ไหนมาก่อน!
“แกเป็นใครกันแน่!”
“ฉัน? ฉันคือเนี่ยเฟิง!”
คนตระกูลเนี่ย?
เฮยหลงพลันนึกถึงเนี่ยเจิ้งขึ้นมา ตอนนั้นเขาเคยประมือกับชายคนนั้น เขาจึงรู้ความร้ายกาจของเนี่ยเจิ้งดี
“ตระกูลเนี่ยแห่งเมืองจินไห่!”
“ถูกต้อง”
เนี่ยเฟิงเคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับสายฟ้า เวลาเพียงแค่พริบตาเดียว เขาก็มายืนตรงหน้าเฮยหลงแล้ว ก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ!
“หยุดนะ! พวกแกจะทำอะไร!”
เวลานี้เอง ที่ด้านนอกประตูมีคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามา พวกเขาถือปืนพร้อมยิง บนตัวสวมชุดตำรวจ มองดูก็รู้ว่าเป็นตำรวจ
“พี่หลง ผมได้ยินว่าที่นี่มีคนมาก่อเรื่อง ก็เลยรีบมาดู ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริง!”
ตำรวจนายหนึ่งเดินออกมา ใช้สายตาจับผิดมองเนี่ยเฟิง “คือเจ้าหมอนี่น่ะเหรอ?”
เฮยหลงพยักหน้า “ถูกต้อง! เขานั่นแหละ!”
ถึงกับเป็นลูกของเนี่ยเจิ้ง เรื่องนี้อยู่เหนือความคาดหมายของเฮยหลงอย่างมาก พวกเขาทั้งตระกูลถูกฆ่าล้างบนทะเลไปหมดแล้วไม่ใช่หรือ?
ทำไมถึงยังมาอยู่ที่นี่ได้?
หรือว่า เขารอดหายนะมาได้?
“เชิญตามพวกเรามา!”
“พวกคุณต้องการจับผม?”
เนี่ยเฟิงหรี่ตา ยิ้มเย็นพลางกล่าวว่า “พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาจับผม?”
“ไอ้หยา! เจ้าหมอนี่อวดดีขนาดนี้เชียว! นายคิดว่านายเป็นใคร!”
พวกตำรวจเห็นเนี่ยเฟิงอวดดีขนาดนี้ จึงโกรธขึ้นมาทันที
“ในเมื่อต้องการจับผม ก็ควรจับคนที่ครอบครองปืนผิดกฎหมายนี่ด้วยหรือเปล่า เมื่อกี้เขายิงปืนใส่ผมตั้งหลายนัด”
“งั้นหรือ? ทำไมพวกเราไม่เห็นล่ะ!”