พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 218 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

บทที่ 218 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

เนี่ยเฟิงเดินไปตรงหน้าเหอเหรินเจ๋และเมื่อเหอเหรินเจ๋เห็นเนี่ยเฟิง ก็รู้สึกว่าหัวใจตัวเองกำลังจะพุ่งออกมาจากลำคอ

“เมื่อครู่แกทำต่อเมิ่งเมิ่งของฉันยังไงฉันก็จะทำอย่างนั้นกับแก”

เนี่ยเฟิงพูดไปด้วย และเดินอ้อมไปยังด้านหลังเหอเหรินเจ๋ จากนั้นก็เห็นเพียงเขาผลักรถเข็นลงไปในสระน้ำพุร้อนที่อยู่ข้างๆ น้ำพุร้อนที่มีกลิ่นกำมะถันเฉพาะตัวลอยมาปะทะหน้าเขา ที่นี่เป็นชานเมือง ไม่ว่าแกจะทำอย่างไรเรียกฟ้าๆไม่ตอบ เรียกดินๆก็ไม่ขานหรอก และไม่กี่คนนั้น ก็โดนเนี่ยเฟิงเก็บไปหมดแล้ว

ดังนั้นในตอนนี้ไม่ว่าเหอเหรินเจ๋อยากจะหนีเท่าไหร่ก็หนีไม่รอดแล้ว เขาจึงทำได้แค่มองตัวเองที่โดนผลักเข้าไปใกล้สระน้ำพุร้อน จากนั้นก็เห็นเพียงเนี่ยเฟิงถีบเหอเหรินเจ๋ไปทีหนึ่ง เสียงดังโครม เหอหรินเจ๋ก็ตกลงไปในบ่อน้ำพุร้อน น้ำก็กระเซ็นใหญ่ออกมาทันที

เดิมทีเหอเหรินเจ๋มีบาดแผลตามร่างกายอยู่แล้ว และน้ำในสระน้ำพุร้อนก็ร้อนมาก เขาจึงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทันที แต่เนื่องจากขาและกระดูกไหล่ของเขาได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นไม่ว่าเขาอยากปีนขึ้นมาก็ปีนไม่ได้ จึงทำได้แค่อยู่ในนั้นอย่างจนตรอก

เหอเหรินเจ๋เห็นพื้นที่หนึ่งที่ค่อนข้างต่ำ และอยากจะปีนขึ้นจากที่นั่นอย่างจนตรอก แต่เนี่ยเฟิงก็รออยู่ที่นั่นแล้ว เนี่ยเฟิงจึงยื่นมือออกไปเพื่อกดไหล่ของเหอเหรินเจ๋ลง และเขาก็จงใจใช้นิ้วมือจับไปที่แผลของเหอเหรินเจ๋ จากนั้นเหอเหรินเจ๋จึงเจ็บจนร้องไม่ออก

เห็นเพียงเนี่ยเฟิงกดเหอเหรินเจ๋ไว้ในน้ำแม้ว่าเหอเหรินเจ๋อยากจะดิ้นแค่ไหนก็ไม่สามารถทำได้ พละกำลังของเขาไม่แข็งแกร่งเท่าเนี่ยเฟิงดังนั้นเนี่ยเฟิงจึงปราบเหอเหรินเจ๋ได้อย่างง่ายดาย

เหอเหรินเจ๋กินน้ำไปหลายคำ และเขาก็รู้สึกว่าตัวเองอิ่มแล้ว ซึ่งรสชาติของน้ำพุร้อนนี้ก็ไม่ได้ดีด้วย เหอเหรินเจ๋จึงรู้สึกว่าท้องของเขาทั้งร้อนและบวม

เนี่ยเฟิงจงใจกดไหล่เหอเหรินเจ๋ เพื่อให้เหอเหรินเจ๋หายใจไม่ออก! และมันก็หลายครั้งแล้วที่เหอเหรินเจี๋ยคิดว่าเขากำลังจะตายในน้ำ แต่เนี่ยเฟิงก็กลับลากเหอเหรินเจ๋ขึ้นมา

เหอเหรินเจ๋โดนทรมานจนตกอยู่ในภวังค์แม้แต่พูดก็พูดไม่คล่องแคล่วแล้ว เมื่อเห็นเหอเหรินเจ๋เป็นแบบนี้ คางเมิ่งก็รู้สึกกังวล แม้ว่าหล่อนจะโดนเหอเหรินเจ๋รังแก แต่หล่อนก็ไม่ต้องการฆ่าเขา

อย่างไรก็ตามพจนานุกรมของเหล่าพี่สาวก็ไม่ได้มีการเข่นฆ่าเพื่อแก้ปัญหา คางเมิ่งจึงรีบเรียกเนี่ยเฟิงทันที และพูดกับเนี่ยเฟิงอย่างเบาว่า

“เสี่ยวเฟิงวางมือเถอะตอนนี้เขาก็ได้รับบทเรียนที่สมควรได้รับแล้วเราไม่ต้องทำต่อแล้ว”

คางเมิ่งหยุดเนี่ยเฟิงไว้และเนี่ยเฟิงก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จากนั้นก็เห็นเพียงเขาคลายมือออก และสายตาของเหอเหรินเจ๋ก็หย่อนลงเล็กน้อย เขาไม่มีแรงอะไรอีกแล้ว และไม่สามารถดิ้นรนได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงลอยอยู่ในสระน้ำพุร้อน

“ในเมื่อพี่เจ็ดบอกว่าจะปล่อยเขาไป งั้นผมก็จะไม่ลงมืออะไรกับเขาแล้ว พี่เจ็ดตอนนี้พี่รู้สึกยังไงบ้าง? ไม่สบายตรงไหนไหม? เราไม่อย่าอยู่ที่นี่ต่อไปเลย รีบกลับโรงแรมไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะ ไม่อย่างนั้นพี่จะเป็นหวัดเอานะ”

เนี่ยเฟิงปล่อยมือแล้ว

แต่ในความเป็นจริงเหอเหรินเจ๋ก็ยังไม่สามารถรอดได้ เพราะหลังจากที่เนี่ยเฟิง ออกไป ที่นี่ก็จะโดนระเบิดจนกลายเป็นซากปรับหักพัง

เพียงแต่ว่าเนี่ยเฟิงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับคางเมิ่ง

คางเมิ่งพยักหน้าอย่างสั่นๆในตอนนี้ที่หล่อนเดินก็รู้สึกว่าขาของตัวเองสั่น คางเมิ่งมองไปที่เนี่ยเฟิงด้วยความเขินอาย และเนี่ยเฟิงก็อุ้มคางเมิ่งโดยไม่พูดอะไรสักคำ

“เสี่ยวเฟิง ทำไมน้องถึงมาที่นี่ได้ล่ะ พี่ยังไม่ได้บอกน้องเลยนะ”

หลังจากที่เดินออกจากวิลล่าน้ำพุร้อน คางเมิ่งก็ถามเนี่ยเฟิงด้วยความสงสัย

และเนี่ยเฟิงก็ตอบไปโดยไม่คิดว่า

“ผมโทรไปถามที่บริษัทของพวกพี่และผมก็บังเอิญถามไปว่าพี่ไปที่ไหนแล้ว

ดังนั้นผมจึงไปถามคนที่นั่น ผมกำลังคิดอยู่ว่า พี่น่าจะอยู่ที่นี่ ผมเลยเจอและมาที่นี่ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าผมจะมาเห็นพอดี นี่อาจเป็นการเหนี่ยวนำระหว่างกระแสจิตของพวกเราสองคน!”

คางเมิ่งหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ นี่เป็นการเหนี่ยวนำกระแสจิตแบบไหนกัน มันฟังดูลึกลับเกินไปนะ

“น้องล้อเล่นอะไรกัน? การเหนี่ยวนำกระแสจิตอะไร น้องกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่ พี่จะตีน้องเลยนะ!”

“ผมไม่ได้ล้อเล่นนะ ถ้าไม่ใช่การเหนี่ยวนำกระแสจิตล่ะก็ ผมจะมาหาที่นี่ได้ยังไง?

ผมได้ยินพี่เจ็ดเรียกผมในใจจริงๆ นะ ผมเลยรีบมาไง พี่ลองดูสิถ้าพี่ไม่เรียกผมในใจนี่ ผมจะได้ยินเสียงในใจของพี่ได้ยังไง?”

การแสดงออกบนใบหน้าของเนี่ยนั้นสมจริงมาก และการพูดการจาก็เหมือนจริงมาก ทำให้คางเมิ่งที่อยู่ตรงหน้าถึงกับต้องตะลึงไปเลย คางเมิ่งคิดในใจ หรือว่าพวกทั้งสองคนอาจมีการเหนี่ยวนำของกระแสจิตก็เป็นได้?

“น้องบอกว่าเราสองคนมีการเหนี่ยวนำกระแสจิต ถ้างั้นพี่ขอถามว่าตอนนี้พี่กำลังคิดอะไรอยู่น้องรู้ไหมล่ะ”

ต้องบอกว่า เด็กผู้หญิงคางเมิ่งคนนี้ช่างไร้เดียงสาเสียจริง หล่อนคิดว่าทั้งสองคนมีการเหนี่ยวนำกระแสจิตจริงๆ ดังนั้นหล่อนจึงถามเนี่ยเฟิงไปอย่างอยากรู้อยากเห็น

และเนี่ยเฟิงมีประสบการณ์และความรู้ที่กว้างขวาง เมื่อเห็นการแสดงออกที่จริงจังบนใบหน้าของคางเมิ่งแล้วก็รู้ว่าคางเมิ่งคิดว่าเรื่องนี้เป็นความจริงไปแล้ว

เนี่ยเฟิงยิ้มในใจอย่างอดไม่ได้ แต่ฉากนี้ก็ยังต้องแสดงต่อไป ดังนั้นเนี่ยเฟิงจึงขมวดคิ้ว ราวกับว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่จากนั้นไม่นานเนี่ยเฟิงก็ตอบกลับมาว่า

“แม้ว่าในตอนนี้ในใจพี่จะยังกลัวอยู่ แต่ก็รู้สึกสบายใจแล้ว เพราะผมมาแล้ว”

คางเมิ่งเบิกตากว้างในทันทีพร้อมกับพยักหน้าอย่างรีบร้อน

“น้องนี่เทพจริงๆ เลย น้องรู้ความคิดในใจของพี่ได้ยังไง และยังสามารถเดาอารมณ์ของพี่ได้ด้วย งั้นน้องพูดอีกสิ ว่าตอนนี้พี่กำลังคิดอะไรอยู่?”

เมื่อมองไปที่ดวงตากลมโตของคางเมิ่งนั้นเนี่ยเฟิงก็พูดอย่างคิดมิดีมิร้ายว่า

“ผมได้ยินว่าพี่กำลังคิดถึงผม ว่าแต่พี่เจ็ด ทำไมถึงคิดถึงผมล่ะ? ทั้งๆ ที่ผมก็อยู่ตรงหน้าพี่”

คางเมิ่งได้ยินเนี่ยเฟิงพูดแบบนี้ ใบหน้าหล่อนก็แดงขึ้นมาทันที เพราะตั้งแต่เมื่อครู่มาจนถึงตอนนี้ก็คิดแต่เรื่องเนี่ยเฟิงแม้ว่าตอนนี้เนี่ยเฟิงจะยืนอยู่ตรงหน้า แต่หล่อนก็ยังนึกถึงทุกท่าทางของเนี่ยเฟิง

“ไร้สาระจริงๆ ที่จริงแล้วเราสองคนไม่ได้มีการเหนี่ยวนำกระแสจิตจริงๆ หรอก รีบวางพี่ไว้ในรถเร็วเข้า พี่จะหนาวตายแล้ว!”

ทั้งสองขับรถกลับไปถึงที่โรงแรม และเมื่อพวกเขากลับไปถึงที่โรงแรมได้ไม่นาน วิลล่าน้ำพุร้อนก็มีการระเบิดที่น่าสะพรึงกลัวเกิดขึ้น

พวกคนไร้ค่า เหยียบจมูกขึ้นหน้าเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่ในโลกนี้หรอกเดิมทีเนี่ยเฟิงเป็นราชามังกรที่มีความเด็ดขาด และเขาก็เป็นราชาแห่งทหารรับจ้าง

สำหรับคนอย่างเขาแล้วคาวเลือดที่ติดอยู่ในมือของเขานั้น แม้แต่ตัวเขาเองยังไม่สามารถนับได้ด้วยซ้ำ

ในที่สุดแล้วลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น พ่อของเขาเลวร้ายขนาดนั้นและลูกชายเองก็ไม่ได้ดีขนาดนั้นด้วยเช่นกัน

เช้าวันรุ่งขึ้นคางเมิ่งตื่นขึ้นมาก็เห็นข่าวว่ามีการระเบิดที่น่าสะพรึงกลัววิลล่าน้ำพุร้อนในเมื่อคืนที่ผ่านมา ซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิตหลายราย

คางเมิ่งตกใจกับข่าวนี้มาก หล่อนจึงค้นหา และพบว่ามีเหอเหรินเจ๋อยู่ในรายชื่อผู้เสียชีวิตด้วย และคางเมิ่งเองก็สั่นไปทั้งตัวในทันที

คางเมิ่งไม่สามารถสนใจเรื่องนี้ได้มากขนาดนั้นหล่อนรีบไปที่ห้องข้างๆและตบประตูของเนี่ยเฟิงเบาๆ หลังจากที่เนี่ยเฟิงเปิดประตูหล่อนก็ถามด้วยความสับสนว่า

“พี่เจ็ด ทำไมพี่ตื่นแต่เช้าเลย? หรือว่าพี่หิว?”

“พี่ไม่ได้หิวน้องดูสิข่าวนี้บอกว่าเมื่อคืนที่วิลล่าน้ำพุร้อนเกิดเหตุระเบิดรุนแรง และเหอเหรินเจ๋เองก็โดนระเบิดตาย นี่มันเรื่องอะไรกัน?!”