พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 228 คิดคำนวณ
บทที่ 228 คิดคำนวณ
พอเห็นว่าพวกเขาสั่งอาหารละลานตาเต็มไปหมด แถมยังสั่งไวน์ราคาแพงสุดๆมาตั้งสองขวดอีก เย่หรูเสว่ก็มีสีหน้าบึ้งอยู่ตลอดเวลา
เย่หรูเสว่เป็นแค่พนักงานธรรมดาทั่วๆไป เงินเดือนของเธอไม่ได้สูงขนาดนั้น ดังนั้นเย่หรูเสว่จึงรู้สึกเป็นห่วงเนี่ยเฟิงมาก
เนี่ยเฟิงเอาเงินมาจากไหนกันแน่? เงินพวกนี้ไม่ใช่เล่นๆเลย ตั้งสิบกว่าล้าน พวกคนตรงหน้านี้ จะต้องแบ่งเงินนี้ไปใช้อย่างรวดเร็วแน่นอน
เย่หรูเสว่แทบจะกินข้าวลงไม่ลงเลยสักนิด แต่พ่อแม่บุญธรรมแล้วก็ลูกชายลูกสาวของพวกเขากลับกินอย่างสุขสำราญใจ
“เป็นอะไรเหรอเสี่ยวเสว่ อาหารที่นี่ไม่ถูกปากใช่ไหม?”
เย่หรูเสว่ส่ายหัว เธออยากที่จะถามเนี่ยเฟิงว่าเอาเงินพวกนี้มาจากไหนกันแน่? แต่พ่อแม่บุญธรรมอยู่ตรงนี้ด้วย เธอไม่รู้ว่าจะเปิดปากพูดออกมายังไงดี
หรือว่าเนี่ยเฟิงไปยืมเงินก้อนโตมาจริงๆ ก็เพื่อมาซื้ออิสรภาพให้กับเธออย่างนั้นเหรอ?
กะอิแค่ทะเบียนบ้านอันเดียว มันคุ้มที่ไหนกันล่ะ?
ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เย่หรูเสว่จะไม่พาเนี่ยเฟิงมาแน่นอน เงินมากขนาดนี้ต่อให้เป็นคนรวยก็ยังต้องเก็บอยู่นานเลย
พอกินมาได้สักพัก ทุกคนก็รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจกันมาก นอกจากเย่หรูเสว่ที่กำลังมีเรื่องเครียดอยู่ในใจ เธอแทบจะไม่ได้จับตะเกียบเลยแม้แต่น้อย ส่วนเนี่ยเฟิงกลับกินไปเยอะมากอย่างไม่มีคำว่าเกรงใจ
ใบหน้าของพ่อแม่บุญธรรมตราตรึงอยู่ในสายตาของพวกเขาทั้งสองคน เนี่ยเฟิงชำเลืองมองท่าทางที่กำลังสวาปามอย่างมูมมามแล้ว ในใจก็รู้สึกขำไม่น้อย ตอนนี้มันเพิ่งจะเริ่มขึ้น
“พวกคุณกินกันไปเลยนะ เดี๋ยวผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อน”
เนี่ยพูดจบก็ลุกขึ้นยืน จูงมือเย่หรูเสว่ ทั้งสองคนเดินออกไป ในตอนนี้เย่หรูเสว่ยังคงรู้สึกมึนงง ส่วนทั้งสี่คนในห้อง พวกเขาดื่มกันจนเมาแล้ว แทบจะไม่รู้เรื่องเลยว่าเนี่ยเฟิงพูดอะไร
หลังจากออกไปแล้ว เย่หรู้เสว่จึงถามเนี่ยเฟิง“เงินก้อนนั้นนายเอามาจากไหนกันแน่? นายเอาเงินไปให้พวกเขาทั้งที่ยังไม่ถามความเห็นของฉันก่อนได้ยังไง นายรู้ไหมว่าพวกเขาเป็นคนยังไง? พวกเขาเป็นคนโลภไม่รู้จักคำว่าพอ ต่อให้นายให้เงินก้อนนี้กับพวกเขาไปแล้ว ต่อไปพวกเขาก็จะคิดหาวิธีมาแบล็คเมล์นายอีกอยู่ดี！”
เย่หรูเสว่มองเนี่ยเฟิงด้วยความรู้สึกไม่ได้ดั่งใจ แต่ถึงจะพูดยังไงเนี่ยเฟิงก็เป็นน้องชายของตนเอง เย่หรูเสว่รู้ดีว่าเนี่ยเฟิงมีเจตนาดี แต่เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก
“แต่ว่าพี่หกอยากจะย้ายทะเบียนบ้านออกมาไม่ใช่เหรอ?”
เนี่ยเฟิงกระพริบตา มองเย่หรูเสว่ด้วยใบหน้าไร้เดียงสา
“ฉันก็คิดแบบนี้จริงๆนั่นแหละ แต่ฉันไม่ได้ให้นายมาช่วยฉันออกเงินก้อนนี้ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้คิดที่จะให้เงินพวกเขาด้วย……ที่คุณตาเต็มใจให้เงินพวกเขาสามก้อนใหญ่ๆ ก็เพื่อให้ฉันได้มีชีวิตอย่างสุขสบายตอนที่อยู่กับพ่อแม่บุญธรรม เงินก้อนแรกก็ให้พ่อแม่บุญธรรมไปแล้วตอนที่ฉันเข้าไปอยู่ในตอนแรก นอกจากเลี้ยงดูฉันแล้วก็ต้องส่งเสียให้เรียนหนังสือด้วย แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำตามที่ตกลงกันไว้ พวกเขาถึงขนาดที่หาคู่ให้กับฉันไว้ก่อนแล้ว ก็เพื่อคอยควบคุมฉัน แต่ฉันก็รู้ดีว่าจะให้เงินก้อนที่สองและสามกับพวกเขาไม่ได้เด็ดขาด”
เย่หรูเสว่ถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือกอย่างช่วยไม่ได้“แต่เงินพวกนี้ไม่ได้มากเหมือนกับเงินที่นายให้พวกเขาในตอนนี้ นี่มันเท่ากับเสียเงินไปฟรีๆเลยนะ”
“ไม่มีทางหรอก ผมไม่ได้จะให้เงินก้อนนี้กับพวกเขาอยู่แล้ว อีกอย่าง ลำพังแค่ย้ายทะเบียนบ้านออกมามันไม่พอหรอก หรือว่าคุณไม่อยากตัดความสัมพันธ์กับพวกเขาหรือไง?”
สีหน้าของเนี่ยเฟิงเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เย่หรูเสว่ขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกสงสัยไม่น้อย“นายหมายความว่ายังไง? ตัดความสัมพันธ์ พวกเขาจะยอมปล่อยบ่อเงินบ่อทองแบบฉันไปได้ยังไง ถ้ายังไม่ได้เงินจากฉัน พวกเขาไม่ยอมหรอก”
“ไม่มีปัญหา ขอแค่คุณต้องการ ผมสามารถทำให้พวกเขาตัดความสัมพันธ์กับคุณได้เลยภายในวันพรุ่งนี้！”
“หรือว่านายคิดจะจ้างพวกนักเลงมาข่มขู่ให้พวกเขากลัวอย่างนั้นเหรอ? นายอย่าทำแบบนี้เด็ดขาดนะ รู้ไหมว่า แบบนี้มันผิดกฎหมาย！”
เย่หรูเสว่ตื่นตกใจ รีบพูดสั่งสอนเนี่ยเฟิงทันที
เนี่ยเฟิงก็รู้ว่าเย่หรูเสว่จะต้องพูดแบบนี้ เขาอยากใช้เส้นสายของสำนักมังกร มากดดันครอบครัวของพวกเขาตรงๆ แต่แบบนี้จะดูถูกพวกเขาเกินไป พวกเขาชอบเงินไม่ใช่เหรอ? บทลงโทษที่รุนแรงที่สุดสำหรับพวกเขา ก็คือทำให้พวกเขาสิ้นเนื้อประดาตัว ไม่เหลืออะไรสักอย่าง ให้หนี้ท่วมหัวไปเลย
“ผมไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก ผมเป็นคนฉลาด แน่นอนว่าต้องใช้วิธีที่ชาญฉลาดในการจัดการกับพวกเขาอยู่แล้ว”
เนี่ยเฟิงตบๆลงที่หน้าอก“เอ้อ พี่หก！คุณวางใจได้ ถ้าเกิดผมทำเรื่องที่ผิดกฎหมายจริงๆ ผมจะยอมมอบตัวกับคุณทันที！”
เย่หรูเสว่ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ แล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเนี่ยเฟิงจะมาไม้ไหนอีก
“ช่างเถอะ ไหนๆนายก็พูดแบบนี้แล้ว ถ้าอย่างฉันก็เลือกที่จะเชื่อนายก็แล้วกัน ไปเถอะ พวกเรากลับกันเถอะ”
“ยังจะกลับไปที่โรงแรมทำไมอีก? พวกเขาได้เงินไปก้อนใหญ่ขนาดนั้นแล้ว ก็ควรจะให้พวกเขาจ่ายสิถึงจะถูก！”
เนี่ยเฟิงฉีกยิ้มกว้าง“ถึงยังไงคุณก็ไม่ได้กินอะไรเลย ไม่ใช่หรือไง?”
เย่หรูเสว่ในใจคิดว่าเมื่อตะกี้ตัวเองก็ไม่ได้กินอะไรไปเลยจริงๆ อีกอย่างเธอก็ไม่อยากจ่ายเงินด้วย
สองพี่น้องมองตากัน ก่อนจะจากไปทันที ส่วนพวกคนที่กำลังสำมะเลเทเมาอยู่ในห้องไพรเวทเหล่านั้นพอไม่เห็นพวกเขากลับมานานแล้วก็รู้สึกสงสัยไม่น้อย
“เล่อเล่อ ลูกออกไปดูพี่สองกับพี่เขยหน่อยสิว่าไปไหนแล้ว นานขนาดนั้นแล้วทำไมถึงยังไม่กลับมาอีก?”
จางลี่ถิงสั่งลูกชายของตัวเอง ในตอนนี้เองเย่เล่อก็ดื่มไปจนเมาหัวราน้ำเรียบร้อยแล้ว“ทำไมถึงไม่เรียกพี่ไปแทนล่ะ? ตอนนี้กำลังดื่มอยู่！”
เย่เหม่ยย่าจ้องเขม็งน้องชายของตัวเองอย่างแรง ก่อนจะเดินออกไปด้วยความไม่พอใจ
เธอเดินหาไปหนึ่งรอบใหญ่ แต่กลับไม่เจอพวกเขาทั้งสองคน ดังนั้นเธอจึงไปถามที่เคาน์เตอร์ ถึงได้รู้ว่าพวกเขาทั้งสองคนจากไปเรียบร้อยแล้ว
“ให้ตายสิ！พวกเขาทิ้งให้พวกเราจ่ายบิลแล้วก็หนีไปแล้ว！”
หลังจากที่เย่เหม่ยย่ากลับไปแล้ว ก็พูดฟ้องด้วยความโมโห
“ไม่ใช่หรอกมั้ง พี่เขยของลูกเป็นทายาทเศรษฐีรวยมากไม่ใช่เหรอ? แล้วยังไม่มีเงินแม้แต่จะจ่ายบิลค่าอาหารได้ยังไง?”
ในตอนนี้เย่ฉงหยางก็ได้สติกลับคืนมาแล้ว เขาส่ายหัวด้วยความไม่ค่อยอยากจะเชื่อ จึงออกไปสอบถามด้วยตัวเอง แต่ก็ได้รับคำตอบที่เหมือนกับก่อนหน้านี้
“ที่เคาน์เตอร์บอกว่าให้พวกเราเป็นคนจ่ายบิล เพราะว่าไม่รู้ว่าพวกเราจะบริโภคกันต่อไหม”
เย่ฉงหยางรู้สึกโมโหไม่น้อย เขาหยิบมือถือออกมาโทรไปหาเย่หรูเสว่
“เสี่ยวเสว่นี่มันเรื่องอะไร? ทำไมแฟนของลูกถึงชิ่งไปแล้วทั้งที่ยังไม่ได้จ่ายบิล?”
เย่ฉงหยางซัดคำถามนี้ใส่เย่หรูเสว่ไปอย่างจัง
“คุณลุงคุณป้า พวกคุณเอาเงินเขาไปเยอะขนาดนั้น กะอิแค่เงินค่าข้าวพวกคุณก็ยังจ่ายไมได้เลยหรือไง? ต่อไปแฟนของฉันจะมองพวกคุณยังไง?”
เย่หรูเสว่ตอบกลับไปด้วยความไม่พอใจ เย่ฉงหยางก็คิดแบบนี้อยู่ในใจเหมือนกัน พวกเขายังอยากที่จะรีดเงินจากเนี่ยเฟิงให้ได้อีกสักหน่อย แม้ว่าจะไม่เต็มใจ แต่เย่ฉงหยางก็ต้องยอมจำใจเสียในส่วนตรงนี้ไป
หลังจากวางโทรศัพท์ จางลี่ถิงก็รีบตรงเข้ามาถามทันที“ว่ายังไง? พวกเขาจะโอนจ่ายใช่ไหม?”
“โอนจ่ายกับผีน่ะสิ พวกเรายอมจ่ายเองก็แล้วกัน！ต่อไปพอเจอเขา เวลาขอเงินจะได้ของ่ายขึ้น”
พวกเขาคิดกันแบบนี้จริงๆ อีกอย่างอาหารทั้งโต๊ะจะจ่ายเท่าไรกันเชียว?
“มากสุดก็แค่หมื่นเดียวเท่านั้นแหละ！”
แต่คิดไม่ถึงว่าตอนที่อีกฝั่งหยิบใบเสร็จขึ้นมานั้น พวกเขาต่างก็พากันตกใจไม่น้อย！
“ไม่ได้คิดผิดใช่ไหม?”
“คุณผู้ชายครับ รายละเอียดของบิลอยู่ตรงนี้ครับ พวกคุณสามารถตรวจสอบดูได้เลยครับ”