พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม - บทที่ 23 ชิวมู่เฉิงถูกหลอกแล้ว
บทที่ 23 ชิวมู่เฉิงถูกหลอกแล้ว
ชิวมู่เฉิงกำลังจะเข้าไป เนี่ยเฟิงพลันเรียกเธอไว้ “พี่ใหญ่ รอก่อน ปกเสื้อของพี่ยังไม่เรียบร้อย”
เนี่ยเฟิงก้าวไปข้างหน้า จัดปกเสื้อให้ชิวมู่เฉิงอย่างใกล้ชิด ถือโอกาสเอาเครื่องดักฟังเท่าเมล็ดข้าวติดเข้าไปด้วย
“เสร็จหรือยังเสี่ยวเฟิง?”
ทั้งสองอยู่ชิดกันมาก ชิวมู่เฉิงได้กลิ่นบนร่างของเนี่ยเฟิง
ไม่ค่อยเหมือนตอนที่ยังเล็ก มีกลิ่นอายของผู้ชายที่เย็นเยียบแบบหนึ่ง ทำให้ชิวมู่เฉิงหายใจถี่กระชั้นเล็กน้อย
ชิวมู่เฉิงน้อยนักที่จะใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้
“เสร็จแล้ว! พี่ใหญ่เข้าไปเถอะ สู้ๆนะ”
ชิวมู่เฉิงได้สติกลับมา ชะงักเล็กน้อย “ฉันทำได้”
หลังจากชิวมู่เฉิงเข้าไปแล้ว เนี่ยเฟิงใส่หูฟังบลูทูธ เสียงที่ได้รับฟังยังคงชัดเจน
“คุณหวาง”
ชิวมู่เฉิงมองไปที่ผู้จัดการใหญ่ของหวางซื่อกรุ๊ปหวางต้าจาว “ธุรกิจชิ้นนี้พวกเราไม่ใช่เจรจากันไปแล้วหรือ พวกคุณขึ้นราคาอย่างกะทันหัน ไร้ความปรานีเกินไปไหม?”
หวางต้าจาวหัวเราะเสียงดัง “คุณชิวจะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ! ทุกคนล้วนเป็นนักธุรกิจ ทำธุรกิจแน่นอนว่าก็ต้องคิดถึงผลประโยชน์ไม่ใช่หรือ”
ชิวมู่เฉิงโกรธเล็กน้อย “แต่ข้อตกลงฉบับนี้เมื่อเดือนก่อนพวกเราเจรจากันเรียบร้อยแล้ว ตอนนั้นคุณก็รับปากแล้ว ตอนนี้เพิ่มราคาขึ้น 20% เห็นได้ชัดว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลย”
หวางต้าจาวยกมือประสานกัน ใช้สายตาพินิจพิเคราะห์มองชิวมู่เฉิง : “คุณชิวตอนนี้ที่ดินแพงแค่ไหนไม่ใช่ว่าคุณจะไม่รู้ ยิ่งกว่านั้นหนึ่งเดือนเกิดคลื่นลมก่อตัว ราคาแน่นอนว่าก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลงสิ! ถ้าคุณยอมรับไม่ได้ งั้นผมก็จะขายให้คนอื่น”
ชิวมู่เฉิงหรี่ตาลง “งั้นข้อตกลงของพวกเราก่อนหน้านี้ก็ยกเลิกหรือ? ”
หวางต้าจาวไหวไหล่ “ถ้าคุณไม่อยากได้ที่ดินผืนนั้น ข้อตกลงก็ยกเลิก”
“ในเมื่อไม่มีทางร่วมมือกันได้ งั้นเชิญคุณนำเงินมัดจำที่ตอนนั้นฉันวางไว้คืนกลับมาด้วย” ชิวมู่เฉิงมองหวางต้าจาวอย่างเย็นชา
ใครจะรู้ว่าหวางต้าจาวถึงกับแกล้งโง่: “เงินมัดจำ? เงินมัดจำอะไร? คุณวางเงินมัดจำหรือ?”
ชิวมู่เฉิงคิดไม่ถึงว่าหวางต้าจาวจะไร้ยางอายขนาดนี้!
“ตอนนั้นเงินมัดจำสองล้านที่จ่ายไป ฉันคิดว่าคุณคงยังไม่ลืมหรอกนะ? ”
“รายการชำระเงินนั้นผมไม่ได้รับนะ อีกอย่างเซ็นสัญญาข้อตกลงตอนนั้นผมก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ?”
ชิวมู่เฉิงกำหมด “ตอนนั้นคุณบอกกับฉันว่าตัวเองไม่อยู่ที่บริษัท บอกว่าบนข้อตกลงประทับตราและลายเซ็นของคุณแล้ว ฉันถึงได้เซ็นสัญญาข้อตกลงกับคุณ เงินฉันก็วางไปแล้ว”
ชิวมู่เฉิงหยิบข้อตกลงออกมา หวางต้าจาวไม่แม้แต่จะมอง พูดขึ้นโดยตรง: “ผมไม่เคยพูดอะไรแบบนี้! อีกอย่าง คุณก็ไม่ได้เห็นผมลงนามด้วยตาตัวเอง ข้อตกลงนี้เป็นของปลอม คุณถูกหลอกแล้ว! ถ้าคุณจะหาก็ไปหาตำรวจเถอะ! ”
“คุณหวาง ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราเจอกันในศาล! ”
ชิวมู่เฉิงขบกราม ผลักประตูจากไปอย่างเดือดดาลทันที
“พี่ใหญ่ เร็วขนาดนี้ก็ออกมาแล้วหรือ? ”
เนี่ยเฟิงยิ้มกว้างมองชิวมู่เฉิง ในความเป็นจริงเมื่อสักครู่เขาได้ยินการสนทนาระหว่างชิวมู่เฉิงและหวางต้าจาวแล้ว
และด้วยความเร็วสูงสุด แฮ็คเข้าไปในบัญชีของหวางต้าจาว และยังควบคุมหลักฐานสำคัญในการรับสินบนและโยกย้ายเงินกองกลาง แล้วยังใช้เวลาน้อยนิดนี้ทำเป็นวิดีโออีกด้วย
“อืม ไปกันเถอะ”
ชิวมู่เฉิงหายใจเข้าลึกๆ ต่อหน้าเนี่ยเฟิงเธอยังคงต้องสงบอารมณ์ของตัวเองลง
“ได้เลย! ”
เนี่ยเฟิงกระตือรือร้นเปิดลิฟต์ในชิวมู่เฉิง ตอนมาถึงชั้นล่าง เนี่ยเฟิงอยู่ๆก็ตบหัวตัวเอง “โอ๊ย! พี่ใหญ่ ผมลืมหยิบโทรศัพท์มา!”
ชิวมู่เฉิงจนใจ “เสี่ยวเฟิง นายทำไมขี้หลงขี้ลืมอย่างนี้? ”
เนี่ยเฟิงแลบลิ้น “โอย ผมนี่นิสัยขี้ลืมมากน่ะ! พี่ใหญ่ พี่รอผมในรถสักครู่นึง ผมจะรีบลงมา”
เนี่ยเฟิงพูดจบ ก็ขึ้นไปยังชั้นของหวางซื่อกรุ๊ปอีกครั้ง
เขาถึงหน้าประตูแล้ว ก็ได้ยินเสียงหัวเราะฮ่าๆด้านใน
“คุณหนูรอง! ผมทำงานคุณวางใจได้ เรื่องที่คุณสั่ง ผมทำเรียบร้อยแล้ว ไม่รู้ว่าทางด้านราคา… ”
“ได้ได้ได้! งั้นผมรอคุณมาลงนามข้อตกลง! คุณวางใจ! พื้นที่บุกเบิกสปริงผืนนั้นต้องเป็นของคุณเท่านั้น! ”
“ปัง!”
หวางต้าจาวเพิ่งจะวางสายโทรศัพท์ ทันใดนั้นประตูห้องทำงานก็ถูกถีบเปิดออกแล้ว
เขาโมโหทันที “แกเป็นใคร? ถึงกับกล้าถีบประตูฉัน! ”
เนี่ยเฟิงยิ้มกริ่มเดินไปข้างหน้า “คุณหวางใช่ไหม? สวัสดี”
“ไสหัวออกไป!” หวางต้าจาวชี้ไปที่นอกประตู มองออกได้ว่าเขาเดือดดาลมาก
“ให้ผมออกไปก็ได้อยู่หรอก แต่มีเรื่องนึงที่ผมอยากลองคุยกับคุณหน่อย”
“แกนับเป็นตัวอะไร? ถึงกลับกล้ามาสั่งฉัน?” หวางต้าจาวโมโหสุดขีด
เนี่ยเฟิงไม่สนใจสักนิด เขาแคะหู หลังจากนั้นพูดว่า : “ก่อนอื่น เอาเงินสองล้านพร้อมดอกเบี้ยที่คุณซ่อนไว้คืนให้กับชิวมู่เฉิง ต่อจากนั้นพื้นที่บุกเบิกสปริงผืนนั้น ทางที่ดีคุณลองคิดอีกครั้ง”
หวางต้าจาวโมโหจนหัวเราะ “โอ๋? ดูเหมือนว่าแกกับชิวมู่เฉิงมีความเกี่ยวข้องกันล่ะสิ? ไม่อย่างนั้นทำไมเธอเพิ่งไป แกก็มาแล้ว?”
หวางต้าจาวสังเกตเนี่ยเฟิงอย่างละเอียดรอบหนึ่ง หลังจากนั้นยิ้มเย็นพูดว่า : “ดูท่าทางหล่อเหลานี่ของแก แกอาจจะเป็นคนรักที่ชิวมู่เฉิงเลี้ยงไว้ล่ะสิ”
เนี่ยเฟิงเลิกคิ้ว เขาดูแล้วเหมือนพวกเกาะผู้หญิงกินหรือ?
“พูดถูกล่ะสิ? อยากออกหน้าแทนคนเลี้ยงดูของแกหรือ? ช่างไม่ดูตัวเองว่ามีความสามารถหรือไม่! ถือโอกาสที่ตอนนี้ฉันยังมีความอดทน รีบคุกเข่าก้มหัวขอโทษฉัน ไม่งั้นฉันไม่มีทางปล่อยแกไปแน่!”
หวางต้าจาวนั่งไขว่ห้าง พูดอย่างอวดดี
เนี่ยเฟิงหัวเราะ นั่งตรงข้ามหวางต้าจาว “ผมคิดว่าคนที่ควรคุกเข่าขอโทษต้องเป็นคุณถึงจะถูก ยังมี รองเท้าของผมสกปรกนิดหน่อย คุณช่วยผมเลียให้สะอาดหน่อยสิ? ”
รอยยิ้มบนหน้าของหวางต้าจาวหายไปอย่างไร้ร่องรอย “ไอ้เด็กหน้าเหม็น! แกพูดอะไร? ฉันว่าแกคงอยากตายใช่ไหม? ”
“โอ้? ไม่คุกเข่าหรือ? งั้นคุณดูนี่สิ”
เนี่ยเฟิงพูดไปก็เปิดโทรศัพท์ หวางต้าจาวมองอย่างสงสัย พอมองแล้ว หวางต้าจาวก็กลายเป็นหินอยู่ที่เดิมทันที!
“แก! แกเอามาได้ยังไง? ”
“ประหลาดใจมากเลยสิ? ”
เนี่ยเฟิงเขย่าโทรศัพท์ “เพียงแค่ผมกดลงบนปุ่มนี้ เช่นนั้นในเวลาสั้นๆไม่กี่วินาที วิดีโอนี้ก็จะส่งไปถึงหวางซื่อกรุ๊ปกลุ่มใหญ่หลายกลุ่มของคุณ หวางต้าจาว คุณว่าคุณอาของคุณรู้เรื่องนี้เข้ายังจะให้อภัยคุณไหม? ยังจะให้คุณนั่งบนตำแหน่งที่สบายขนาดนั้น? ”
หวางต้าจาวกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ขาทั้งคู่ของเขาอ่อน คุกเข่าลงทันที
“ขอโทษ! ขอโทษ! ฉันผิดไปแล้ว! ยกโทษให้ฉันเถอะ! ”
หวางต้าจาวก็คลานเข้ามาทันที ก้มหัวไปทางเนี่ยเฟิงซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
ถ้าอาของเขารู้ว่าเขารับสินบน ทุจริตเงินกองกลาง จะต้องตีเขาจนตายแน่นอน!
“ผมไม่ใช่พูดแล้วหรือ? รองเท้าผมสกปรกนิดหน่อย”
หวางต้าจาวปรากฏสีหน้าลำบากใจ แต่ว่าวิดีโอนี้ถูกควบคุมอยู่ในมือของเขา หวางต้าจาวยังจะมีโอกาสให้ต่อต้านที่ไหนกัน? หน้าเขาขาวซีดเหมือนหินปูนทันที
หวางต้าจาววุ่นวายใจ ยื่นลิ้นออกมาเลียรองเท้าของเนี่ยเฟิงอย่างยากลำบาก
ลิ้นของเขายังไม่ทันแตะถูกรองเท้าของเนี่ยเฟิง เนี่ยเฟิงพลันยกเท้าขึ้นมา ถีบไปบนคางของหวางต้าจาวเท้าหนึ่ง หวางต้าจาวเกือบจะไม่กัดเอาลิ้นของตัวเองขาด!
“ช่างเถอะ ผมรังเกียจว่าน้ำลายคุณสกปรก คุณว่า เรื่องนี้จะจัดการอย่างไร? ” เนี่ยเฟิงมองต่ำลงไปที่หวางต้าจาว ถามกลับ